acaba siz ne kadar yalnızsınız

bir gün böyle bir soruyu soracak kadar derin birini tanırsam eğer şöyle cevap verirdim : "sana kitaplar dolusu cevap verebilecek kadar uzun soluklu düşünmelerim oldu. içim oyulurken, ruhum sökülürken, ben bu dünyadan vazgeçerken ikinci tekil şahıslarım yada üçüncü tekil şahıslarım beni anlayamayacakları kadar çok mesafe koyuyordu aramıza. günler geçiyordu fotokopi makinesiyle çoğaltılmış gibi. değişiyordu tarih, değişmiyordu gece. "nasılsın" denilse "iyiyim" demek zorunda kalacak kadar kalabalıktı yalnızlığım kimi zaman. varlık içinde yokluk denirdi buna. yalnızdım ve bunu süslü kelimelere dökebilecekken süslü acılarla gösteriyordum hep. mutluluğu işle güçle televizyonla içilen çayla ölçen insanlar arasındaydım. ne kadar mı yalnızım ? ölecek kadar yalnız ölemeyecek kadar da bahtsız işte.