yurtta kalmak

eglenceli olduğunu tahmin ederdim ama değilmiş.

oda arkadaşınız temizlik hastasiysa annenizin size dagınıkligınız icin ettiği "ah"ların bir bir çıktığını görürsünüz

benim gibi hasta ruhlu bir insansanız yurt, her gün biriyle kavga etmeniz gereken bir yerdir.

maşrapaya sıçan gerizekalılarla aynı ortamda bulunmaktır. ama ortamı efsanedir. hele idareciler biraz gevşekse tadından yenmez.

7 yıldır yaptığım eylem. eğer kafanıza göre insanlar varsa hiç sıkılmazsınız ama eğer yoksa can sıkıntısından patlarsınız. 7 yıl boyunca birçok arkadaşlık edindim, birçok şeyi tecrübe ettim. parasızlığı, üşüdüğünde nasıl ısınabileceğini, yurtta yakalanmadan ketıl kullanmayı, yurda nasıl kaçak eşya sokacağını, bir klozetin üstünde kaç kişinin sığıp sigara içebileceği gibi bir çok şeyi öğrendim.

bu 7. yılım yurtlardaki. lise yurdu süper ötesi eğlenceliydi ama üniversite yurdu kadar sıkıcı bir yer görmedim. aynı zamanda mutfakla, tuvaletler pislikten geçilmiyor. ulan bu yaşa gelmişsiniz lise çocuğundan betersiniz yemin ediyorum.

5 yıl kyk da kaldım.yemek sırası , atletle dolaşanlar, boxerla dolaşanlar ama sıcak dostluklar da vardı

bu ilk senem yurttaki. eğlenceli zamanlarda oluyo çok sıkıldığım zamanlarda. değişik değişik bissürü insanla aynı yerde beraber kalıyorsunuz. ben çabuk alıştım yani bu kadar çabuk alışmayı tahmin etmezdim ama el mecbur tabi yapıcak bişey yok. öğrendiğim bişey var tabi burda. kimseye en küçük biseyini dahi anlatmicaksin. saniye geçmiyor seni o anlattığın şeyden yakalayıp vuruyor. zaten önemli şeylerimı sırlarımı falan kimseye anlatmam ama en küçük şeylerin bile anlatilmamasi gerektiğini burda öğrendim. yinede güzel ya değişik bi deneyim yani.

hayatımın en eğlenceli ve en aç olduğum dönemdi

zaman zaman mükemmel bişeydir

güzel şeydir. ortamın varsa dibine kadar eğlenirsin. ama her gülün bir dikeni var. yemek açısından sıkıntı yaşardık. yemekler dışarıdan gelirdi. yemek demeye bin şahit. tavuk butunun arasına ıspanak doldururlardı. pilavı yağın içinden tane tane seçerdik. nuggetlar kafam kadar olurdu. hiç unutmam hatırlayınca bile midem bulandı neyse. bir gün patates kızartması geldi. bir hevesle gittim başına. tabağı elime aldım ve gözüme bir şey çarptı. gözlerim kısıldı, midem bulandı. patates kızartmasının üstünde "burun pisliği". hadi ben çekildim kenara da benden sonra gelenler ketçaplayıp yediler belki de. hep derim anneme "biz yurtta yemek diye neler yedik?!" diye. abv ya.

eğer oda arkadaşınızla anlaşamıyorsanız; (bkz: ananı niyolay ye ye)

en güzel yanı muhabbet edebileceğiniz kafa dengi insanların olmasıdır ayrıca gece yenilen cipsin kolanın çekirdeğin tadıda başka bir güzeldir yatakların üzerine uzanıp film izlemekte ayrı bir keyif

oda arkadaşınla anlaşamama ihtimali, geceleri deli gibi bağıranları, aşırı berbat interneti, tadı tuzu olmayan yemekleri gibi iğrençlikleri vardır. güzel yanı ise iyi arkadaşlara denk gelebilmektir. tek iyi yanı budur.

iyi yanı arkadaşlarınla buluşma, hazırlanma vs. derdi olmadan istediğin şeyi aklına geldiği anda yapmak, ama kurallar çerçevesinde yaşamını idare etmek de (yok kahvaltı saati, yok yurt giriş saati) kötü yanı. ayrıca yemek yapma derdi yok, evdeki gibi sorumluluk yok çok rahat

telefonunuzda sürekli disco topu olur zaman tanımadan koparsınız ortak stalk hesabı olur ve her akşam birinin telefonundan dibine vurulur oda arkadaşlarıyla anlaşınca tadından yenilmeyen ortamdır akşamları film izlerken topluca höykürebiliyorsunuz

yurtta kalmanın en avantajlı tarafı başka yerde bulunamayacak dostluklar kurmak. hakikaten kafa dengi bir insan karşına çıkarsa gece gündüz senle olur. ailenden bile yakın hissedersin. bana çok güzel dostluklar kazandırdığı için severim yurtta kalmayı.

ömrümün 8 senesi yurtta geçti. eve çıkmadım. çıkamadım. ilk gittiğim akşamı hiç unutmadım. unutamayacağım. ev rahatlığını bırakıp o hiç kimseyi tanımadığın, 12den sonra yanmayan kaloriferleri, gecenin bi saatine bağırıp çağıranların olduğu yere gitmek kolay olmadı. yatağını annen değilde kendi başına yaptığın yerdi yurt. kimseden yardım istemezdim. isteyemezdim. oda arkadaşların sigara içer sen içmezsin. odada içmemelerini söylersin. yine içmeye devam ederler bir şey yapamazsın. yurtta kalmaktan nefret edersin. her saniyesine. her dakikasına. bir derdin olur onlara anlatırsın sadece gece boyu yanında kalırlar. hiç bir şey yapmasalar bile yanında kalmaları iyi gelir. keşke hep yurtta kalsam dersin. ilginç bi yerdir yurt. kişinin kendini bulduğu acımasız bir ortamdır. herkes için değil ama çoğu kişi için öyledir. kimileri askerlik der ama uzaktan yakından alakası bile yoktur. elma ile armut bir değil sonuçta. kısacası ilginç bi yerdir yurt. daha başka nasıl anlatılır bilmem.

çoğu zaman bombok ama beni olgunlaştıran bir yer sabretmeyi öğrenmekle başladım her şeye.

yurt dışı zor iş, gurbeti yaşamayan anlayamaz. yurt candır.

eğer harika kardeşler edindiysen en sıkıcı anları bile eğlenceli hale getirebilirsin. aileni göremezsin aylarca göremezsin ama dostlarını o kadar çok seversin ki birbirinizden sıkılana kadar eve gitmezsiniz. garip bi şekilde sürekli ama sürekli acıkırsın idarecilerle kavga edersin. bi derdin olursa oda arkadaşını saat 3te bile uyandırabilirsin. oda arkadaşların iyiyse en kötü anların bile güzelleşebilir. çünkü o kadar çok yanyanasınızdır ki iyiyim bişey yok diye yalan söylendiğinde var bisey goruyorum diyen birileri vardır artık. velhasıl kardeşler bulduysan güzeldir yurt. her şeye rağmen... not:üniversite yurtları için geçerli değildir. orda herkes kendi çıkarını düşünür

her şey iyi hoş da oda arkadaşınızla bozuşursanız çekilmiyo

çoğu zaman günah point kasılan yer

farkli farkli insanlar taniyorsun asla bir araya gelmem muhattap olmam dedigin insanlarla oda arkadasi oluyorsun mecburen katlanirsin sabretmeyi ve katlanmayi ogrenirsin bombok cikan aksam yemegine soversin ac kalirsin sessizlik ararsin gurultu olur muhabbet etmek eglenmek istersin sessizlikle karsilasirsin anliycaginiz kotu bir yer iste

kyk interneti hızlansın diye geceyi beklemektir.

sınıf arkadaşlarımın değeri katlanarak arttı. tşklr yurt ve kızlar

lise ve üniversite dönemini ayırmak gerekir. ikisinide tecrübe ettim. lise yurtları arkadaşlık olarak güzeldir ama çekilen eziyeti yaşayanlar bilir. bu durum üniversite yurtlarında tam tersidir. arkadaşlıklar sahte ama rahatlık konusunda bana göre evde kalmaktan iyidir.

hemcinslerimden nefret ettim bu kadar pis olmayın beyler valla bak toplum içinde yaşıyosunuz amk az saygı duyun.

kyk ise yurt değil tımarhanedir orası iyi bakın

bazen bir zulüm, bazense aileden uzakta olmanın karışılmamasının huzuru.

iyi ki yurtta kalıyorum internet çekmiyo, sular kesik, yemekler iğrenç

ya sokakta kalsaydım bunada şükür dediğim yer

ablamla bizim aramızda üç sene var sözlük. o ankaraya okumaya gittiginde ben lisedeydim. ilk gece saat 2 bucukta ağlayarak aradı. ama nasıl ağlıyor hıçkırarak sonra bizimkiler bir korktu sözlük anlatamam babam dedi gidip alıcam onu düşünün o derece. sonra zaman geçti ablam mezun olucak bu sene. bende üniversite 1 sınıfın ama istanbuldayım. o günki korkularını görünce bizimkilerin bırakıp gidemedim. inşallah doğru bir karardır benimki.

sevdiğin insanlarla zindan hayatı yaşamak

aldığım muzu,cipsi, çikolatayı paylaşılabilecek her şeyi ya onlar uyuduğunda ya da odada olmadiklariinda yiyorum. ne yapayim ? başta ayy canim yer misiniz diye kibarlik yapip ikram ediyordum baktim olacak gibi değil nereye kadar para veriyorum sonucta aldığım seylere. çikolatayi bile çamaşırhanede yemişliğim vardır. evet.

kişinin anne baba tarafından değil bizzat kendisi tarafından yetiştirilmesi demektir. hem eksik hemde erken büyümüştür.

hoşgörülü olmayı öğretiyor. hatta direkt hoşgörülü olmak zorunda bırakıyor, yoksa kafayı yersin. resmen tahammül sınırımın arttığını hissediyorum, pamuk gibi bir insan olup çıkacağım bu yurttan. evliliğin bir üst modeli gibi bir şey. mesela kocamın yüzünü oda arkadaşımınkini gördüğüm kadar görmem herhalde.

meyve yediğimizde kendimizi zengin hissederdik. 😊

canın sıkıldığında kanka hadi mescide gidip amuda kalkalım demen ve kankanın da bu fikri desteklemesi son olarak mescidde çarpılmamız ve kapanış

kafa dengi arkadaşınız varsa çok eğlenceli olabilir.

hayatı öğretiyor, her anlamda tek olmayı bööyle çarpa çarpa öğretiyor. aile telefonda anca ne yapacağını nasıl üstesinden geleceğini anlatır yapacak olan yine sensindir. iyi yanları da var elbet. anlaştığın kişiler varsa çocuk gibi simarir ne kadar yasak varsa cignersiniz bedelini de yine hep birlikte sırıta sırıta ödersiniz:) en keskin en acı yanı da insanın kendine özel hiç bir alanın olmaması, ağlayacak bir tek alan bulamazsınız. merdiven altları, çatı katı favori ağlama yerlerimdi benim, ama tabi biraz korkunç oluyor bide sesi duyan geliyor o nedenle dışarı çıkmakta fayda var:)

hayatımın son 8 yılını 2 kelime ile anlattınız tebrikler

hapishane...

elveda güzel ev yemekleri halı seni de unutmayacağım...

gece oda arkadaşlarıyla yapılan muhabbetler en güzeli yemekler ve tuvalet temizliği en büyük sorun..

seneye eve çıkacağım sözünü her yeni dönemde söylemek

halıya basmayı özlemek anne yemeklerinin hasreti

eve çıkma sınavını geçememiş bu yılda alttan alan kişilerin yaptığı eylem.

derdin oldugunda yataginda caktirmadan aglamak

2009 yılında yaşadığım durum. çok şey öğretir insana. adeta local bir survivor yaşarsınız. en ideal ev arkadaşını da yurttan bulursunuz zaten. tamam sıkıcı, bunaltıcı hatta belki iğrenç ama kendine has güzel anılarınız birikir.