yurtta kalmak

4 sene kaldım. zorlukları da oldu güzellikleri de. bakalım şimdi ne olacak?

ahhh 3 yıldır yurttayım bu 4. yılım yurtta ama son yılım allahtan o kadar fazla insan var ki nefret eder oldum yalnızlığa çok özlem duyar oldum . yani 9 ay da geçsin bitsin bir daha yurt mu töbe yani. i̇nşallah değer yurtta kalmama da iyi bir yer kazanırım bunun için katlanıyorum. bunları da yurttaki odamdan yazıyorum .. iyi akşamlar

şahsen ben sevdim yurdu. bi de tekli odada kalmak ayri bi guzel. odadan çikinca yeterinçe arkadaş ýar konusmak için, ayrica bi ihtiyacin oiursa daha hizli cozebiliyorsun

çok inşallah yedekten gelecek

i̇lk gittiğimde bir çok değişik tip vardı. ben her zaman ki sakinliğinle napıyor bu amına koduğumun değişik maymunları diyerek izledim. sonraki dört seneyi yine izleyerek geçirdim. bu sene 7.si başlayacak yurt değişmiş korkuyorum umarım iyi bir başlangıç olur.

5. senem olacak bakalım hayırlısı.

bıktım yıllardır lan. evimi istiyorum ben, eve gitmek istiyorum. okumak da istemiyorum.

kumar oynamak gibi bi şey. veriyosun parayı ve hiç tanımadığın insanla/insanlarla 4 duvar arasında osuruyorsun

lisede 1 ay yurtta kalmıştım bu yaşadığım tecrübe beni şehir dışında bir okul okumaktan vazgeçirdi evim evim güzel evim sıcak evim evde olmak çok güzel yurtta kalan arkadaşlar allah yardımcınız olsun

mal gibi bi oda arkadaşım vardı. sayesinde ara dönemde yatay geçiş için şehir dışında bi üniversiteye başvuru yapmayıp bi dönem ankara için bekledim. şimdi gözünün üzerinde kaş var diye kavga çıkaran oda arkadaşı varmış. benim ahımı almayacaktı :)

geçen yıl "ben yurtta kalıp bambaşka insanlarla aynı odada kalamam." diyerek gelmiştim. fakat şimdi oda arkadaşım hasta diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. yurt hayatı bence gerçekten insanı değiştiriyor. paylaşmayı ve hissetmeyi öğreniyorsun. 15 dakika önce falan anneliğin fragmanını yaşadım galiba...

şu an mesela içeride arkadaşlarım online oyun oynuyor. ben de ders çalışıyorum. tabi isteğim ve gereği yok ama. neyse gidip oyun oynayayım. boşverem vizeleri.

bi çamaşır yıkayacaksın 1 buçuk saatin gidiyor. sanki elimde yıkıyorum amk. bir de yeni bi eleman geldi. i̇nşallah iyi birisidir.

heryerde olduğu gibi kafa dengi olan insanlar varsa yurt olarak görmezsin alışırsın zevkli geçer günler hatta nasıl geçtiğini anlamazsın ama çekilmez lanet yobaz insanlar denk gelirse hiç çekilmez o yüzden ilk günden yolu verin ki o kasvetleriyle sizi de boğmasınlar.

yeter ya çıkamıyorum da eve. hayır ne kadar arkadaşların sağlam olursa olsun yeter da yeter bezdum diye çıkışıyor insan. (bkz: kurtarılmam lazım ) yada evi olan bir arkadaş.

yeni kyk yurtlarında kalıyorsanız muazzam bişey. bi de oda arkadaşlarım benim gibi manyak olduğu için baya anlaşıyoruz jejdjdj lakin en geç seneye yeni yurda geçicez kalabalık olacak baya (en az 3000 kişilik) bi deneyelim olmazsa eve çıkarım ailemi ikna edersem bakalım bakalım

bazı yönlerden artıları olduğunu kabul ediyorum ama oda arkadaşı sıkıntıysa cidden çok zor bir durum. insan saygı bekliyorsa önce saygı göstermeyi öğrenmeli. sürekli insanların saygısızlığından falan konuşup, yakınıyor ama kendi saygısızlıklarını hiç görmüyor.

cemaat yurduydu, o zamanlar çook muhterem orospu cocu efendinin yurduydu. aile isteğiyle kalmıştım. o zaman da sövüyordum, şimdi de sövüyorum... allah belanızı verecek

ara tatil olduğu için yurttan üç beş eşyamızı alıp çıkmıştık, bugün gelen haberle geri dönemeyeceğimizi anladık. Aynı şeyin Mart ayında da yaşanması dışında bir sorun yok :9

<< kız yurdunda kalmak... Bir gün kantinde oturuyorum kızın birisi sürekli bana bakıyor. Daha birinci sınıfım korkuyorum kizdan sonra yanıma geliyor ve niye yanımıza gelmedin diyor... kız sınıfta konuştuğum bir arkadaşımmış sonra farkediyorum. kız yurdu bize hemcinslerimize dahi güvenmememizi daha içeri girdiğiniz ilk anda gösteriyor. Sevgilisiyle buluşmak için hasta taklidi yapan kizlar yuzunden kapının önünden bir an olsun ambulans eksik olmuyor. Koridordaki petek önleri, camların önü, yangın merdiveni her gün başka bir aşk hikayesine şahit oluyor. Her gün başkası için üzülüp, seviniyorsunuz. Kafayı dinlemek için kendinizi dışarı atıyorsunuz manzara koridordakinden çok farklı olmuyor. Ama ne zaman ağlayacak bir omuza ihtiyacınız olsa birisi gelip derdinizi dinliyor. Zamanla gitmek için çok çabaladığın ama bırakıp gidemediğin bir yer haline geliyor. Keşke şimdi bunları yazmak yerine koridordaki aşk hikayelerini dinleme sansim olsaydı...

İlk adımınızda aileden ayrıldığını iliklerine kadar hissettirir. Hissettirir ama oda arkadaşların iyiyse kafanız uyuşuyorsa o his azalır git gide. Hastalanırsın annen baban koşamaz hemen ama oda arkadaşların geliverir baş ucuna. Ağlarsın sızlarsın onlar teselli eder. Yurdun bahçesinde görülen ambulanslara bakılır. Acaba yine kime geldi diye düşünüldükten sonra konu kapatılır. Allah oda arkadaşının iyisiyle karşılaştırsın (bkz: Kettle'ın çeşitli fonksiyonlarda da işlev görebildiğini fark edilen yer.)

İlk gecemi anlatıyorum. Ailemden ayrılmışım ağlaya ağlaya günlük yazıyorum iyi olacaksın diye. Sonra havalandırayım odayı bari dedim. Açtım pencerelerin hepsini. Yattım, takmışım kulaklığı. Bir yerlerden bir ses geldiğini anlıyorum ama, çıkarıyorum kulaklığı bir şey yok. Sonra biraz daha takıldım öyle. Bu arada oda karanlık. Sonra tuvalete kalktım yaktım tüm ışıkları. Odamda 3 tane çekirge, odanın lambasının etrafında bir sürü böcek.. Meğer pencerenin birinde sineklik varmış, birinde yokmuş. Pencere de tarlaya bakıyor.. Evin içinde çekirgelerle birlikte zıplaya zıplaya onları nasıl çıkarmaya çalıştığımı bir ben biliyorum. En sonunda artık pes edip yorganın altında nefessiz kalıp ölmeyi yeğlemiştim. Taaaa ki yorganı açmışım, uyuyakalmışım daaaa... kafama tavandan düşen o kocaman örümceği hissedene kadar. Tüm gece ağladım. Sinirlerim nasıl bozulmuştu. Ertesi gün de allahtan babam bir gün kalmıştı bir sıkıntı olur diye. Böcek ilacı aldırmıştım ben de. Asla öldürmek istemiyordum o yüzden tüm gün havalandırdım odayı çıksınlar diye. Öyle de olmuş. Bu da böyle bir anı... Edit: kaldığım ilk apartın ilk gününde de fare çıkmıştı tuvaletten.. ama bilin bakalım kim sözleşme imzalamıştı..

Bu mübarek ayda yurtta olmak bir miktar yoruyor anacığımın yemeklerini özledim:/

O kadar özledim ki bunu daha öğrencilik hayatım olmayacak ve sadece 5 ay yurtta kalabildim. Hasret kaldım resmen. Oda arkadaşımla sabahlara kadar konuşmayı, açlıktan sadece ayran içip ağlamayı, çamaşırları yeni yıkadığımzda odaya yayılan o kokuyu, sabaha kadar aşkı memnu doktorlar izlemeyi, oda arkadaşımı çok özledim çoookkkk :(

O kadar özledim ki şu olayı. Allah belasını versin aile evinin. Bittim çöktüm mental olarak. Açtık belki yeterince rahat değildik belki ama mutluyduk. Keyifliydik. Tam 10 yıl ömrümden yenmiş gibi hissediyorum ya.

yurda gizli ocak sokmuştuk , bir gece görevliler gittikten sonra tüm yurda "ölmüşlerimizin ruhuna" diye patlamış mısır yapıp dağıttık, hala gülerim , ölmüşlerin ruhuna patlamış mısır dağıtmak nedir ya sghhgdgsg Hangi allahın cezasının gözü doymadıysa artık gitmiş şikayet etmiş bizi, sabah şafak operasyonuyla ocak tencere ne varsa aldılar, beni alsalar o kadar içime oturmazdı yemin ederim, bu öğrenci milletine iyilik de yaramıyor

oda arkadaşlarıma dışarıda duran eşyalarımı çekinmeden kullanabileceklerini söylemiştim, şimdi kullanmak için bana sıra gelmiyor djdmdk ben asla samimiyetin dozunu ayarlayamıyorum

askerlik yapmak gibidir, ikisinde de memlekette ne kadar medeniyetsiz davar insan olduğunun farkına varıyorsunuz.

Zorla gönderildiğim (ismini vermeyeceğim) özel yatılı yurttan ayrılmakta ısrar etsem de beni almayan ailemi yurttan kaçıp 2 gün eve gitmeyerek ikna ettim. Genellikle çok boktan ve eşit yönetilmeyen bir ortamdır. Yetkililer yemeğin en iyisini yer, yatağın en iyisinde yatar, istediği kadar ücretsiz çay içer, öğrencinin cep telefonu zorla elinden alınır (vermez ve yakalanırsa el koyulur), istediğinde yatıp kalkamaz, istediğinde dışarı çıkamaz (izin isterse 1 saat sorguya çekilip ailesi olmadan ya da ailesinin haberi olmadan dışarı salınmaz),istediği saatte duş alamaz (belirli günlerde belirli saatlerde duşlar açıktır, genelde sıcak su olmaz çünkü yetkililer istediğinde sıcak su açılır), apartman temizliği öğrenciye yaptırılır (yemekhane, banyo, tuvaletler ve diğer yerler). Daha sayabileceğim çok şey var ama yazmaya üşendim. Ek olarak senden yıllık para alırlar (ben kalırken yıllık 3500tl gibi bir ücreti vardı. (bkz: özel yurtlar)

İlk defa üniversitede yurtla tanıştım ve 4 aydır da yurtta kalıyorum. Ulan zaten zar zor alışmışız yurda bir de en beterinden hasta olmayalım mı? Ateş tahmini 40°(tahmini çünkü ateşölçer yok hahhwoslelw), çekilmez bir boğaz ağrısı ve ondan da beter baş ve eklem ağrıları(merak etmeyin covid değilim). Yurtta olduğum için imkanlar zaten çok kısıtlı resmen survivor hayatıyaşıyorum yurtta. Bulduğum ilk havluyu ıslatıp başıma attım bir şekilde ateşimi indirmeye çalışıyorum. Yurt hayatı zor :(

Burada biriktirilen anılar şey gibi askerlik anısı gibi. Sürekli anlatılır dinleyenlere komik değildir ama anlatan büyük zevk alır. Işte ben de böyle hissediyorum bununla ilgili anıları anlatırken puahauahau. Üniveriste ikincisi sınıf ilk dönem sonu. Sınavlar falan var ama benim ruh hali berbat. Oda arkadaşı ihaneti de yaşamışım o sıra moraller bozuk. Odada rahat edemiyorum, başka yerde de kalamıyorum. Mecbur yurdun son giriş saatine kadar dışarıda takılıyorum. Bi gün yine aynı planı yaptım ama yalnızım kimse yok. Sadece 5-6 kişilik bi arkadaş grubu var onların sesi geliyor. Aq ben de kişiliksiz biri olduğum için benim moralim bozuk olunca tüm dünyanın da morali bozuk olsun istiyorum, ayar oluyorum mutlu insanlara ajajaja. Seslerini duymamak için kulaklık taktım falan oturuyorum öyle. Sonra o gruptan biri geldi yanıma. Işte halim baya itten beter olunca iyi miyim diye merak etmiş, tanımıyorum bile. Benim de dert anlatasım var. "Nen var kuzum?" diye soranı da bulmuşum. Anlattım aq nasılsa bi daha nerede görecem. Ne kadar sohbet ettik bilmiyorum ama derdimi tasamı atıp bi de üstüne deli gibi gülmüştüm o gece. Ondan sonra da toparlandım zaten. Kısaca karşınıza sizden çok farkli insaları çıkartan bi ortam ve mükemmel bi fırsat bu. Iyisi kötüsü bi ton insan tanıyorsun ama işte insanları tanıyorsun. Yine bi yere bağlayamadım işte bu da böyle bi anımdı.

Yurtta odamız iki kişilikti. Oda arkadaşımla haftada bir markete gidip meyve, abur cubur falan alıyorduk. Neyse benim içimden zamanla para gitmesin diye anlamsız bi sekilde her boktan kısan baba çıktı. Arkadas insanlık yapıp gel portakal soyayım ye diyodu. Bende tamam bi tane soy ikimize yeter diyip yemesini engelliyodum hsjs o da garibim bi gun olsun noluyor amk niye her seyi ikiye bölüp dolapta yemek tutuyoruz demedi.. gorsel

Kışın cehennem kadar sıcak oluyor. Başka hiçbir artısı yok.

halıya basmanın ve koltukta oturmanın -halıya oturmak ve koltuğa basmak versiyonunu da ekleyebiliriz- verdiği rahatlığı özlediğim zamanlardı. hayali bile mutlu ederdi. (bkz: mutlu eden basit şeyler)

Bir kez misafir olarak kalmıştım. Otel odası gibiydi güzeldi. Kahvaltısı da baya iyiydi. Bir de kız erkek karışıkmış. Biz saftirik saftirik odamızı ararken kapılar açılıp bey kafaları çıkıyordu. Hatta bir ara biz arkadaşlarımıza seslenirken o beylerden biri de bize seslenmişti. İşte sese gitseydik belki şimdiye evliydim fhnddbsndhdh

uzuuunn bir aradan sonra yurda geldim. sabahın 5'inde kalktığım için uykusuzluktan başım çatlıyordu. biraz uyuyayım derken o sıra odaya diğer davar geldi ve o kadar çok ses çıkardı ki allah'ın cezası, uykumun içine etti ya. yani eline aldığı her şeyden çıkabilecek max sesi çıkardı. başım kopacak şimdi. nefes alışı bile gürültülü valla. allah'ım sabır ver ya rabbim ya resulallah.

Üniversite yıllarımda özel bir yurtta 3 kişi kalıyorduk. Kız erkek karışık yurttu. Yataklarımız ranza ama ranzanın altı çalışma masasıydı. Fakültem 5 yıllıktı hazırlık hariç. 4 sene boyunca yurtta kaldım asla birgün eve çıksam mı düşüncesi olmadı. Oda arkadaşlarım hala en iyi arkadaşlarım. Ailenden uzakta küçük ailen oluyorlar.Bir insana en iyi arkadaşım,dostum demek bence sadece anlaşmaktan geçmiyor. Birlikte yaşayıp birbirinize ayak uydurabiliyor musunuz kavga ediyor musunuz onu görmek gerekiyor. Yurt bunu deneyimlemek adına çok güzel bir alandı bizim için.

dört duvar arasında yalnız kaldığın bir dakika bile olmuyor iğrenç

günahıyla sevabıyla seviyorum yurtta kalmayı

çok özledim ya. öğrencilik dışında böyle bir imkanım olsa direkt yerleşirim bi yurda.

yurttayken ev diye ağluyordum ev tuttum yurdu özledim diye ağlıyorum. of allah kahretsin neden bu kadar gariban ve eğlencelisin yurt

üniversitenin yakınında bir göl kenarı vardı. oraya gidip piknik yapardık arada. ateşte sucuk ve sosis pişirmek istedik. odamızda demir çamaşır askılığı vardı kırılmıştı. biz de parçalarını teker teker ayırıp şiş niyetine kullanarak aldıklarımızı piknikte ateşte pişirmiştik. gereken malzemeleri parayla alabilirdik de, ama yurtta kalınca bünyeye eldeki malzemeleri her alanda kullanma fonksiyonu yükleniyor

Eve çıkmak için yurtları öyle bir kötüledim ki babama, ev arkadaşlarım okul değiştirip gidince yurda geçemedim eve döndüm tıpış tıpış sjsjsjjd

Herkesin deneyimlemesi gerektiğini düşünüyorum. Yurda yerleştiğim sene koca yurtta çok az öğrenci vardı ve geneliyle iyi anlaşırdık. Hafta sonları koridorda halay çeker, akşam olunca yangın merdiveninde kahve içer, bahçede dans ederdik. Birlikte güler birlikte ağlardık. Asla unutmayacağım 4 sene geçirdim. Seneleri geriye sarsak yine yurda yerleşir o hayatı yaşardım.