bir ara o kadar meşguldüm ki ciddi anlamda boş vakit kavramının bana hiçbir şey ifade etmediği dönemdi. bir ara dediysem öyle 3-5 haftadan bahsetmiyorum, neredeyse 2 yıllık bir süreçten bahsediyorum. hatta bu sürecin en büyük delillerinden biri de profilimdir. bu süreçte entry girmeyi zorunlu olarak azaltmıştım, hatta sıfırlanmış bile olabilir, hatırlamıyorum. ne yapıyordum bu süreçte? bunu sorguluyorsunuz diye düşünüyorum. part time çalışıyordum, haftada 4 gün ve günde 7.5 saat(bazen 5 gün çalıştığım da oluyordu). tabii o çalışma süresinin benden götürüsü 10 saati geçiyordu, dinlenmeyi saymıyorum bile. bu süreçte hafta sonu diye bir kavramım olmadı, sürekli çalışıyordum. e bir de hafta içi 5 gün okulum vardı. vay amk hafta 9 güne çıktı ya laaa
(bkz: swh). bazı günler sabah 6'da kalkıp okula gidiyordum, öğlen iş başı yapıyor akşam eve 11:30 gibi anca dönüyordum. ertesi gün tekrar 6'da kalkıp okula gitmem gerekiyordu. basit ödevlerin yanı sıra emek isteyen şeyler de oluyordu. kalan azıcık vaktimin bunlara gitmesi gerekiyordu haliyle. e benim uyumam da lazım. şöyle baktığım zaman hiç vaktim yok gibiydi.
zaman dediğimiz şey benim için pek kıymetli haldeydi. böyle zamansız bir doluluğum oldu. ama halimden mutluydum, bunları bir serzeniş için yazmadım.
peki niye yazdım? zaman;
sicim teorisinin 4. boyutu, bilim-kurgu eserlerinin ilgi çekici konusu, bilim adamlarının -ve genel insanların- tam olarak anlamlandıramadığı ve/veya bir yere konumlandıramadığı elde durmayan bir birim. benim içinse bir değer birimidir; kişinin kişiye verdiği değeri gösteren. yukarıda anlattığım süreçte dahi hiçbir arkadaşıma "vaktim yok" diye bir zırva söylemde bulunmadım. belki o meşguliyette onları çok fazla hatırlayamadım ama her seferinde zaman yaratmayı denedim. yeri geldi okulu ektim, yeri geldi açık açık çalıştığım yere "arkadaşlarımla buluşacağım izin verir misiniz?" dedim. bir şekilde yarattım o vakti. bu hafta doluyum sınavım/quizim var haftaya görüşelim dedim; zaten az uyuyordum, yeri geldi daha da az uyudum ama o vakti onlara ayırdım. çünkü arkadaşlarıma değer veririm ve değer verdiğimiz insanlara vakit ayırmak önemlidir. buna inandım, buna göre yaşadım, buna göre yaşamaya devam edeceğim.
zaman önemli bir göstergedir. birisi bana "vaktim yok, çok yoğunum" dediğinde anlayışla karşılarım. gerçekten bazı dönemlerde yemek yemeye bile vakit ayıramıyorsun, bunu çok iyi bilen biriyim. ama birisi bana, bunu sık sık söylüyor ve zaman ayırma gayretinde bulunmuyorsa benim için bitik biridir. verdiğim değer bir anda neredeyse sıfır noktasına kadar düşüyor. heleki o kişinin başka insanlara vakit ayırdığına şahit olmuşsam net bir şekilde benim için hiçliği ifade edecek duruma gelir. ve artık o "vaktim yok" sözü sadece bir zırvadan ibarettir, sadece değerim yoktur. ve bu söz her zaman benim kalbimi kıracak. değer veren insan en azından vakit yaratmayı dener. benim için zaman bir değer birimidir ve hep öyle kalacak. bana zaman ayıran herkesi buradan öpüyorum :)