şöyle başımı kaşıyacak vaktimin olmadığı bi döneme girsem keşke yine. pandemi öncesi o kadar yoğun bi hayatım vardı ki 6 saatlik uyku dışında gün içinde yatağıma yaklaşamıyordum. bundan şikâyetçi falan da değildim, kendim için gelecekteki işim için sürekli farklı şeyler yapıyordum en azından çalışıyordum.
iki yıldır sadece zaman öldürüyorum başka da yaptığım bir şey yok. monotonluk ve sürekli boş vaktimin olması bazen kendimi balkondan atma isteği uyandırıyor bende. sıkılmak da değil sıkılmaktan sıkıldım artık.