İlk gecemi anlatıyorum.
Ailemden ayrılmışım ağlaya ağlaya günlük yazıyorum iyi olacaksın diye. Sonra havalandırayım odayı bari dedim. Açtım pencerelerin hepsini. Yattım, takmışım kulaklığı. Bir yerlerden bir ses geldiğini anlıyorum ama, çıkarıyorum kulaklığı bir şey yok. Sonra biraz daha takıldım öyle. Bu arada oda karanlık. Sonra tuvalete kalktım yaktım tüm ışıkları. Odamda 3 tane çekirge, odanın lambasının etrafında bir sürü böcek.. Meğer pencerenin birinde sineklik varmış, birinde yokmuş. Pencere de tarlaya bakıyor.. Evin içinde çekirgelerle birlikte zıplaya zıplaya onları nasıl çıkarmaya çalıştığımı bir ben biliyorum. En sonunda artık pes edip yorganın altında nefessiz kalıp ölmeyi yeğlemiştim. Taaaa ki yorganı açmışım, uyuyakalmışım daaaa... kafama tavandan düşen o kocaman örümceği hissedene kadar. Tüm gece ağladım. Sinirlerim nasıl bozulmuştu. Ertesi gün de allahtan babam bir gün kalmıştı bir sıkıntı olur diye. Böcek ilacı aldırmıştım ben de. Asla öldürmek istemiyordum o yüzden tüm gün havalandırdım odayı çıksınlar diye. Öyle de olmuş. Bu da böyle bir anı...
Edit: kaldığım ilk apartın ilk gününde de fare çıkmıştı tuvaletten.. ama bilin bakalım kim sözleşme imzalamıştı..