sevmek

Abi sevdik sevmez olur muyuz hem de ne güzel sevdik ne hayallerle ama işte olmadı... Şimdi unutma çabalarındayız işte ama gel gör ki bu akıl sana onu unutturur mu? Yanarım yanarım ona onu sevdiğimi söyleyemeyişime yanarım. Siz siz olun sevdiğinize sevdiğinizi söyleyin yoksa benim gibi şimdi pişmanlığını çekersiniz. (bkz: Bilsen uzaklarda kimler ağlıyor be yiğidim)

Günün anlam ve önemine binean; “ Birinin beni çok sevmesi, benim için pek bir şey ifade etmiyor. Ben daha çok nasıl sevdiğiyle ilgileniyorum. Mühim olan yormadan sevmek, güzel sevmek...” Frida Kahlo Demem o ki; kendinizi kimseye kurban etmeyin ne olur.

T: söylemesi kolay ama gerçekleştirmesi çok zor olan eylem. Bugün amcama "hiç yengeme seni seviyorum dedin mi?" diye sordum. Ne alaka demeyin beklenmedik anda alakasız sorular sorarak röportaj yapmayı severim. Amcam bir süre durdu ve sevmeseydim eğer onca yılı beraber geçirebilir miydik, dedi. Nereden baksan karizmatik bir cevap. Sonra gidip amcamın bu dediğini yengeme söyledim. O kadar sevindi ki yüzündeki mutluluğu görmeniz lazımdı. Amcam ona hiç seni seviyorum dememiş çünkü... Bazı duyguların hissettirilmesi sözlere dökmekten daha değerlidir belki ama bunun yanında sevildiğini duymak her insanı daha da iyi hissettirir. Velhasıl sevdiklerimize bu sevgimizi hem hissettirmeli hem de sözlere dökmeliyiz. Sevilmek güzel bir his sanıyorum, hepimize nasip olması dileklerimle...

Bu hayata yapmak için geldiğim yegane şey. Çok severim, abimi, annemi, ablamı, babamı, yeğenimi, kediyi, köpeği, ağacı, çiçeği. Çok da güzel severim. Sevmek, kendimi övdüğüm tek şeydir şu hayatta bana yarım yamalak bir sebep verseniz dahi çok güzel severim.

Ben sevmenin bedelini yalnızlıkla ödedim.

birini sevmek bile yanıltır insanı. birini sevdiğinde onu hayatının merkezine alırsın, her şeyin yaparsın onu. ondan başkası ile yapamam, hayatımda sadece o olmalı diye düşünürsün. genellikle bir şekilde istediğin olmaz, sen ve o birleşemezsiniz. kalbin kırılır, üzülürsün, ağlarsın. aradan birkaç yıl geçer, karşına yeni birisi çıkar. aynı hisleri tekrar yaşamaya başlarsın ama sanarsın ki bu sefer hislerin daha kuvvetli. sanki ilk kez birini bu kadar çok seviyormuşsun gibi. hayır, daha önce de bu kadar sevdin. sadece kendini ondan başkası olmaması gerektiğine koşulladığın için inanmak istemiyorsun. başkası olmaz, yapamam deme, oluyor.

düşününce sonradan "acaba bunu neden yaptım" sorusunu sorduran, yer yer gülümseten, yer yer ciğeri dağlayan eylem. insanı bazen hiç yapmayacağı hareketleri yapmaya sürüklüyor. kendi kendime şarkı mırıldanan biriydim ama ondan sonra şarkıyı haykırarak söylemeye başladım. bu cümle yer yer mecazi ama bugün mecazi değildi. balkonda öylece dururken ve bahçede olan ablamla yeğenimi izlerken, gözüm bir eve takıldı. daldım öyle, sevdiğim adamın evi. baktım, gülümsedim. ve bir anda bağırdım: "ciğerimi deliveren aşkı görün" eğer beni duyabilecek mesafede olsaydı evlerimiz, önce güler sonra devam ettirirdi diye düşündüm. sonra biraz kendime güldüm ve yine bağırarak söyledim şarkının bu kısmını. ablam mı? baktı ve güldü. çünkü bu zamanları bir daha yaşamayacağımı biliyor. gülüştük. ve ben bir noktaya bakarak şarkımı söylemeye devam ettim.

güzel şey

Güzeldir. İnsana duygularını hatırlatır. Hayallerini, amaçlarını, renkleri, müzikleri... Birine bağlı olmanın, sorumluluk almanın o kadar da kötü bir şey olmadığına inanırsın. Ve, ne zaman sevdiğini bilemez insan. Geçmişte bir yerlerde işte. Öyle. Bir bakmış ki, olmuş. Çünkü sevmek, an'a aittir.

bu başlığı görünce aklıma goriller geldi (bkz: sewmek) n’aptın lan bana sözlük

insanın ruhuna en iyi gelen şeylerden biri. (#4040367)

bazen yalnızca hatta o bilmese bile onu önemsemektir. seni üzse, kırsa, hakkında kötü konuşsa bile onun için iyiyi ve doğruyu dilemektir. sevmek karşılıksızdır ve nedensizdir.

Çok garip bir duygu. Sen bir nesneyi veya bir kişiyi sevdiğini sanıyorsun ama olay öyle değil sen o nesnenin/kişinin yanında olduğunda veya düşündüğünde sana hissettirdiği duyguyu seviyorsun yani aslında sen kendini seviyorsun. Düşündüğün duyguları/hisleri kendini seviyorsun. En son ne zaman sevdiniz?

Kimseden, "17 Haziran 2019 tarihi, saat 14.45'te sevgilimi sevmeye başladım." gibi bir cümle duyamazsınız. An'a aittir sevmek. Bir sabah kalktığınızda; aldığınız bir mesajın, duyduğunuz bir sesin yahut sizi öpen dudakların hayatınızı sürdürebilmeniz için zorunluluk olduğunu düşünürsünüz. Bu bağlılığın canınızı yakacağını bilseniz de, gördüğü tek şey katili olan maktül gibi gülümsersiniz. Son görecğiniz şey; sizi öldüren, avuçlarının dünyanın en güzel çiçeklerinden daha güzel koktuğunu düşündüğünüz kişinin gözlerinden son bir kez dünyayı izlersiniz. Daha canlı. Daha net. Daha güzel. Unutmak da sevmek gibidir. Bir sabah kalkar, neye üzüldüğünüzü unutursunuz. En son ne zaman üzüldüğünüzü de asla hatırlamazsınız. Çok sevdiğim bir yazarın da dediği gibi, "Hep ağlayamazsınız. Hep hatırlayamazsınız. Acı yorar."

sevmek güzel şey de insanı çok korunaksız yapıyor. sevdiğiniz insana karşı duvarlanızı indiriyorsunuz aslında farkında olmadan. içeriye, kalbinize alıyorsunuz o insanları. ancak kırıldığınızda farkında oluyorsunuz, o zaman da iş işten geçmiş oluyor. söyleyecek çok şeyim var da dökemiyorum. sadece, insan kendisine darbe gelmeden hiçbir şeyi öğrenemiyor dostlar. yine de sevmek güzel bir duygu.

Sevmek bahaneleri yok sayan bir eylem. Şartları zorlayan, sırf onu biraz olsun görebilmek için bütün olasılıkları bütün ihitmalleri alt üst eden bir eylem. Nerden mi biliyorum; kişi kendinden bilir işi. Bugün yakın arkadaşımla görüştüm. Derslerimin yetişmeyeceğini, dışarı çıkınca gerilip gece kabuslar göreceğimi bildiğim halde. Sabah erken kalktım derslerimi halledip tenha yerleri seçerek yanına gittim. Başta olmaz diyip gitmeyebilirdim (ki bunu çok yapmışlığım var) ama oldurdum. Çünkü onu çok seviyorum. Ben hislerden yoksun olarak hayata gelmiş biriyim ya da en azından hatırlayamadığım kadar eskiden ben duygularımı kaybettim. Ne öfkem var ne sevgim ne nefretim. Duyguları yaşasam bile çok yüzeysel yaşarım. Hiçbir şeyi tutkuyla sevmem, hiçbir şeyden tutkuyla nefret etmem ve hiçbir şey beni kolay kolay öfkelendirmez. Ama bu çocuk çok farklı. Bir haftadır içime dolup duran o karanlık duyguyu bile alıp götürdü bugün, üstelik bu konu hakkında hiç konuşmamamıza rağmen. Sırf varlığı bile beni iyileştiriyor. Belki çoğu insan için sıradan olan bu sevgi benim gibi biri için neler ifade ediyor anlamanız çok güç. Ama ben yazmak istiyorum. Çünkü birgün bu duyguyu unutursam bana bu duygunun gerçek olduğunu, gerçekten böyle şeyler hissedebildiğimi hatırlatacak bir şey olmalı. Ve onunla beraber bugün sevginin yeni bir boyutunu da keşfettim; sevmek biraz da korkmak demekmiş. Onun mutsuz olmasından korktum, bir gün bana ihtiyacı olur da yetişemem diye korktum, onu incitirler ve ben buna engel olamam diye korktum. Bir gün sevdiği insanları kaybedeceğini düşünüp korktum. Üzülür diye korktum. Bu yaşıma kadar hiçbir zaman korkmadım bugünkü kadar. Ansızın, onun karşımda sigara dumanını içine çekişini izlerken farkettim. İnsanları kaybetmemek için kazanmaktan kaçmışım ben bunca yıl. Kazandığım ilk insan o ve ben birini kaybetme fikrinin bile ne kadar ağır bir yük olduğunu bugün farkettim. Onu kaybetmekten korkuyorum.

Kendinden eksiltip karşındakine vermektir bence. Ama sürekli verip hiç bir şey alamıyorsan o daha zor olanıdır.

Sevmek güzel şey gerçekten. Tabii sonrasında çektiğin acılar belki kolay kolay geçmiyor ama sevme duygunu kaybetmek o çektiğin acılardan daha kötü bir olay bence. Düşünsene karşında sevilmeye değer biri var ama sende his yok neden çünkü sevmeye sevilmeye küstün. Ayrıca bu sevgi illa ki bir insana karşı olmak zorunda değil. Bir hayvanı da seversin bir çiçeği de seversin yoldan geçen ufak bir çocuğu da sevebilirsin... Yeter ki sevmek isteyelim.

Seninle birlikte olmak isteyen birine aşık ol. Seni bekleyecek birine... Seni en sinirli olduğun anda bile Anlayabilecek, sana yardım edecek, Yön gösterebilecek, destekleyecek, Umut verebilecek... Seninle kavga ettikten sonra konuşabilecek birine gönül ver. Bugünlerde okuduğum bir yazıyı yazarak sözlüğe giriş yapmak istedim. merhaba sözlük. :)

Yüzümdeki tüm kırışıklıkları gösterecek kadar güldüren biri vardı

sevilmek kadar güzeldir

bir sevmek bin defa ölmek demekmişş

garip bir duygu. en son birini sevdiğimde, “o benden önce ölürse ya da ben ondan önce ölürsem, her ikimiz için de hayatın kalanı koca bir cehennem olarak geçer. ne acı” demiştim kendi kendime. belki çok iyi bir insan olamadım, belki çok büyük hatalar ettim ve belki hayat boyu hep kendimle çeliştim ama ben hep güzel sevdim. ve gerçekti sevgim. şimdi geriye dönüp baktığımda hafif bir tebessüm var yüzümde. ve içimde, hep o dolmayan boşluk. ama artık nedenini biliyorum; hem o gülüşün hem de boşluğun. çünkü ben, işine gelmediğinde insanların ne kadar alçalabileceğini gördüm. bu yüzden, çok üzgünüm. hiçbir insanın hayal edemeyeceği kadar.

Hayat hikayedir. Ve bir insanı sevmek, Onun hikayesini sevmektir. Martin Heidegger

güzel şey ya özellikle sevmek ve sevilmek. ikisini aynı anda tatma şerefine umarım nail olursunuz sayın yazarlar.

Güzel duyguları anlamsız insalara yüklemek gibi bir hata yaptık. Canımız sağ ama ruhumuz bitik durumda. Toparlanıyoruz. Sahalara ne zaman döneriz meçhul. Bu gadar.

--- spoiler --- sevmek ve nefret etmek iki koklaşan kumru mu? --- spoiler ---

bu başlığa oğuz atay'dan cevap vereceğim "bir yerden sevmeye devam edebilir miydim? çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. ya hiç sevmemişsem bugüne kadar? bir kitaba yeniden başlamak gibi, sevmeye yeniden başlamak pek kolay sayılmazdı herhalde." ve ben bir kitaba yeniden başlamıştım

çok güzel bir eylem dostlar, bir sevdim sevildim sözlüğe girmeyi unuttum bakın :) son entrymden 2 gün sonra sevdiğim hanımefendiyle sevgili olduk, sözlüğe entry girmeyi unutmuş bulutlarda gezmekten.

O kadar içten gülüyordun ki, içini kıskandım. İçin olmak istedim

birr sevmeek bin defaaaa ölmeek demeekmişşş

“Aşk, seni kendimden bile korumayı öğretti bana.” der Cibran. Sevmek, sevdiğimiz şeyi kendimizden dahi koruma dürtüsü barındırır içimizde. Çünkü gerçekten seven, benim olsun değil, bensiz de olsa iyi olsun diyebilen o insandır. Sevmek; saç teline dahi kıyamamaktır. "Bir çiçeği seviyorsan, koparma; bırak var olsun. Sevmek, sahip olmak ile ilgili değildir, Sevmek değer vermek ile ilgilidir." der Osho..

“İnsanın sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.” demişler. Daha güzel anlatılamazdı sanırım. Keşke sevdiğimiz gibi sevilebilseydik.

Tolstoy bir kitabında şöyle der, "bana hastanede 'karın öldü' dediklerinde ne yapacağımı, nasıl tepki vereceğimi bilemedim;içimden eve gidip karıma olan biteni anlatmak ve bana ne yapmam gerektiğini söylemesini istedim." alışmak sevmekten daha zor

gerçekten çok garip. hiçbir bağın olmayan 7 kat yabancıya bir tutuluyorsun tüm hayatın o oluyor. verebileceğim en büyük sevgiyi ve değeri verdiğime inanıyorum. o yüzden içim çok rahat. belki hayatım boyunca başka kimseyi bu kadar sevemeyeceğim, belki bir daha böylesine güzel sevilmeyecek. öylece geçip gitti. ne kadar kızgın ve kırgın da olsam sevgim bir şekilde ağır geliyor. benden af bile dilemezken ben içimde onu affetmek için savaş veriyorum. konu nerde aşka sevgiye gelse gözümde canlanıyor. çok üzülüyorum bunun kıymetini bilmediği için. ben yine seni affettim....

bir sevmek bin defa ölmek demekmişşş dirriimm

güzel şey.

sadece aşk olarak düşünmemek gerek.

o ne demek? yeniyor mu içiliyor mu?

Her defasında yok ben bu iş için yaratılmamışım diyorum ama tekrar tekrar aynı bokun içinde buluyorum kendimi. Sonrası malum kaybolan hayatımı biyerlerde aramakla geçiyor..

Sevmek değil, bunu söylemek hatadır. Katan bir başkasıysa hayatına anlamı, bunu ona belli etmek hatadır, kattığı anlam değil. Söyleyecek çok şey birikmişse içinde susmak ne kadar hatadır bilemem, konuşmak genellikle hatadır. İsimlerinizi alt alta yazmak hatadır. Zira aynı harfler barındırılıyorsa isimlerde, alt alta ve çarpraz ortak harf kullanımları yapmak güzeldir, hata değildir. Kafayı iyice bulup gecenin bir vakti aramak hata değildir, arama esnasında ağlamaya başlamak büyük hatadır. Ertesi gün özür mesajı hatadır, bırak la öyle kalsın. Genel olarak "o" olmadan yaşayamam düşüncesi hatadır, ölmüyorsan ayıptır bu, hata sayılmaz. Hatalıysam ara gibisinden bir t-shirt giyip telefonunu masanın üzerine bırakmak hata değil, cesarettir. Yağ iyice kızmadan yumurtayı kırmak, tenceredeki su kaynamadan makarnayı dökmek hatadır, zararı yoktur ama doğru da sayılmaz. El ele yürüyorken karşıdan biri geliyorsa esneyip ikiye bölünmek hatadır, otobüste gidiyorsanız o dururken sen cam kenarına oturuyorsan bu hatadır, kalk ayakta git daha iyi. En sevdiği şeylerden bahsederken "bak aynı şeylerden hoşlanıyoruz" vurgusu yapmak için ben de o filmi çok severim deme, bu hatadır, filmin içeriğinden konu açılırsa kalırsın araba farına yapışmış kelebek gibi, bu hata değildir, en azından sürücü adına, sen sürücü değilsin, kelebek hiç değilsin, angutsun ama kuş olan değil. Hadi bizim de bir şarkımız olsun zaruriyetini gidermek adına öylece bir şarkı seçmeyin, bu acayip hatadır, "bizim şarkımız" dediğiniz şey, ilk el ele tutuştuğunuz andır belki. Onun yanında eski sevgilinle ilgili pozitif cümleler kurmayın, bu hata değil ileri derecede gerzekliktir. Size bir şey anlatıyorken yoldan geçen motosiklete bakmayın, motorlardan hoşlandığınızın düşünülmesini istemezsiniz değil mi? Neyse bu tecrübesizliktir. O konuşurken gözlerine bakın, dudaklarına değil, göğüsleri de güzel olabilir ama sen bakma, bu hatadır. Aşk genel anlamda hatadır, bazen değil. Kanepenin yastıklarının arasına giden çekirdek kabuklarını el ile toplamaya çalışmak hatadır, makinayı çalıştırmak daha mantıklıdır. Kumandanın kapağını kaybetmek kesinlikle hata değildir, kaybolmamasını beklemek geleneklerimiz açasından hatadır. Sabah uyandırıldığın öpücüğü yanağından yıkamak hatadır, iyi geceler demeden uyumak hatadır. Onun için küçük sürprizler hazırlamak ( izlediğiniz korku filmi ardından kapı arkasına saklanıp ödünü koparmak.. gibi ) güzeldir, hata değildir. Adrenalin bakımında iyidir. Whatsapp kullanmak hatadır. ( son görülme ) Sigara pişmanlıktır ama sigara paketi arkasındaki birbirini iplemeyen o yataktaki erkek-kadın fotosu inandırıcı değildir. Bu caydırıcılık adına hatadır. O adam o kadını normal şartlarda çok pis sever. Rakı üzerine vodka, vodka üzerine jameika hatadır. 3.kapaktan sonra deep trance müzik güzeldir seçim benimse hata aramak hatadır. Ümit besen varken, arif susam dinlemek hatadır. Birini çok pis seviyorsanız onun da sizi sevmesi gerektiği düşüncesi hata değil çaresizliktir. Aşk çaresizliktir. Acı olasıdır, mutlu olmayı beklemek hatadır ama dallamalık değildir. Misafirliğe gidicekseniz ayağınızdaki çorabın sağlamlığından emin olmamak hata değil, bildiğiniz salaklıktır. Aşk aslında yeryüzündeki en güzel aptallıktır, aksini düşünmek hatadır. ( Kitap okuyun )

Aileniz dışında insan sevmeyin. Sevecekseniz de dikkatli olun. Allah korusun kalbinizi karşı cinse falan kaptırırsınız. Sonu iyi bitmedi bende. Sevecekseniz gidin dağı, taşı, ağacı, arabanızı sevin. Onlar daha çok karşılığını veriyor. Hele hayvan sevin kesinlikle mutlu olursunuz. Bugün itibariyle aldığım kararla bu aşk meşk ne varsa el çekiyor, kendime bi PlayStation alıyor ve kendimi yıllardır uzak kaldığım oyun alemine bırakıyorum.

Benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. Belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. O da haklı. Neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. Farklı boyutlarda elbet. Ama bir şekilde sevmiş. Zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. Fakat ben ne yapabilirim? Anlatamıyorum. Anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor.. Seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en.. Ne en? İçimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır.Oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. Anlatabildiğim kadarını.. Anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? Birer çay içilebilir belki. Belki de eski bir bankta birer bira.. Kırmızı Tuborg.. Gazeteye sarılı.. Ben de ona sarılabilsem.. Anlatamadıklarımı anlar mı o zaman? .. [Ali Lidar, 181.]

tehlikeli bir duygudur. o yüzden ayarında yaşamak hoştur her şeyde olduğu gibi.

bu eylemin geçmişte açtığı derin ve ağır yaralardan beri 'sevmek' eylemine çok uzaktım. sonra dedim ki ''ulan eşşek kafa biri senin kalbine denk değil diye kendin de dahil olmak üzere herkese kalbini mi kapatacaksın?'' hayatımda sevmesem bile sırf 'hatır' olduğu için duran insanlar vardı. negatiflik saçıyorlardı bana. yavaş yavaş hayatımdan çıkarmaya onlardan uzaklaşmaya başladım. çünkü bu hayatta en çok ben kendimle baş başa kalıyorum en çok benim kendimi iyi hissetmem lazım ki önem verdiğim insanlara pozitif enerji saçabileyim. öyle işte.

TADİLAT DOLAYISIYLA KAPALIYIZ.

şöyle bir şeydir.

Çok yorucu bir şey... Sevmek beni çok yoruyor. Arkadaşta da sevgilide de. Ortayı bulamıyorum. Hep çok seviyorum ve bu yüzden çok üzülüyorum. Son 2-3 yıldır bu yönümü törpüledim. Rahatladığimi yeni yeni anlıyorum.

İnsan sevmeyi bi şekilde başarıyor da sevilmekte zorlanıyoruz. Bi hata var bu işte sanki.