düşününce sonradan "acaba bunu neden yaptım" sorusunu sorduran, yer yer gülümseten, yer yer ciğeri dağlayan eylem.
insanı bazen hiç yapmayacağı hareketleri yapmaya sürüklüyor. kendi kendime şarkı mırıldanan biriydim ama ondan sonra şarkıyı haykırarak söylemeye başladım. bu cümle yer yer mecazi ama bugün mecazi değildi.
balkonda öylece dururken ve bahçede olan ablamla yeğenimi izlerken, gözüm bir eve takıldı. daldım öyle, sevdiğim adamın evi. baktım, gülümsedim. ve bir anda bağırdım: "ciğerimi deliveren aşkı görün"
eğer beni duyabilecek mesafede olsaydı evlerimiz, önce güler sonra devam ettirirdi diye düşündüm. sonra biraz kendime güldüm ve yine bağırarak söyledim şarkının bu kısmını.
ablam mı? baktı ve güldü. çünkü bu zamanları bir daha yaşamayacağımı biliyor. gülüştük. ve ben bir noktaya bakarak şarkımı söylemeye devam ettim.