sözlük yazarlarının ilkokul anıları

Sınıfta her hafta iki kişinin doğum gününü kutluyorduk, o gün doğum günleri olmasa bile. 40 kişiydik, 39 kişinin doğum günü kutlandı bilin bakalım kiminkisi kutlanmadı???

1. sınıfta okumayı en son ben öğrenmiştim. Okuma öğrenenlere kırmızı kurdele takıyorlardı ben öğrendiğimde bana takmadılar kurdele kalmadı diye. Ben bu olayı hala aşamıyorum arkadaşlar :'(

23 nisan için şiir verilmişti bana. o gün de hava yağmurlu, bir durup bir yağıyor. ben de birazcık geç kalkmışım yine. tören başlamış sesler falan geliyor, geç kalmışım yani. evden aceleyle çıktım, koşa koşa okula gidiyorum. koşarken yere bir düştüm, aman ya rabbim üstüm başım hep çamur oldu. bu kez gerisin geri eve doğru koşmaya başladım. ağladım ağlayacağım, annem kapıyı açtı beni o şekilde görünce kahkahayı bastı. her tarafım çamur olmuş, cicili bicili kıyafetlerim kirlenmiş, annem karşımda gülüyor, töreni kaçıracağım... neyse, hızlıca üstümü değiştirdim, elimi yüzümü yıkadım koşa koşa gidiyorum ki sen gel yine aynı yerde düş... bu kez ağlamaya başladım. daha ben yoldayken beni kürsüye çağırdılar şiirimi okumam için. bu nasıl hüzündür, anlatamam. gözyaşlarım pıtır pıtır dökülürken ağır ağır yürüyerek eve gittim. annem kapıda yine beni görünce öncekinden daha şiddetli kahkaha atmaya başladı. ben de biraz ağlayıp sustum.

kağıt diyemediğim için azar yiyip ağlamıştım

komşu kızı benden önce kırmızı kurdele takmıştı. teyzem altta kalmamak için bana da kırmızı kurdele takıp göndermişti okula :d

O kırmızı kurdeleyi aldığım ilk gün annem benden alıp kendi yakasına taktı ben senden daha çok çalıştım dedi.

Of ilkokulum da travmalar dolu bu yazı uzun olabilir. İlkokul kaçtayım bilmiyorum bir keresinde okula gideceğim ama çorap bulamadım evde annemle aradık taradık yok. Annem en sonunda verdi abimin spidermanlı çorabını giydim ben de mecbur. Sonra sınıfta kitap okuma saati yapıyorduk o zamanlar Osman diye bir çocuk vardı sınıfta herkesin önünde hocaya "hocam kevser erkek çorabı giymiş." dedi o an kendimi çok kötü hissetmiştim çocuğuz bir de çok üzülmüştüm. Bir anım daha var: okulda pembe barbieli bi kalemliğim vardı aşşşırı güzeldi hala en sevdiğim kalemlikler arasına gireblirdi bir gün cuma günü bayrak törenini yaptık ben kalemliğimi unuttuğumu anladım. Sınıfa gittim kalemlik yok. O gün bugündür kayıp ve çalana hakkımı helal etmiyorum çok içimde kaldı. Bu sonuncusu: Küçükken hep winx oyunu oynardık okulda. Bir keresinde de şu winx kızlarının sevgilileri de girsin işin içine dediler (uzmanlar oluyor şu winxteki erkekler) sonra herkes çift çift olmaya başladı ve kimse beni o gün seçmedi aslında eskiden yani ilkokuldayken güzeldim sadece büyükçe çirkinleştim ama o biraz koydu hem çocuktuk böyle daha çok olay var yazmaya üşeniyorum.

1. sınıfta sarışın bir kızla küçük bir münakaşamız oldu ben onun saçını çekerken o benim kafama pergelini batırmıştı, karşı cinsle tanışmam böyle olmamalıydı.

arkadaşımla tuvalete gittik. kız dedi ki ben alaturka tuvalete yapamam beni öğretmenler tuvaletine götür. dedim prenses sen öğretmenlerin döner deri koltuğa yaptığını mı düşünüyosun orası da aynı. kız baya ısrar etti işeyemem diye dedim işeyeceksin. sonra işedi. altına. gözlerimin önünde.

Kuzenimle ben çok küçük yaştan itibaren birbirimizi çok severdik.aramızda sadece bir yaş var.ben ilkokula başladığım dönem onun kaydı maalesef olmamıştı. Ben pencere kenarında otururdum kuzenim de fırsat buldukça okula gelir benim pencerenin önünden bana el sallardı.onu görünce dersten kaçabilirsem koşarak onun yanına giderdim eğer kaçamazsam da türlü bahaneler uydurur yine bir yolunu bulur onunla bahçede oynardım.bu bir oldu iki oldu falan böyle devam etti.sanırım en son öğretmen dayanamamış olacak ki babamı çağırmış okula.benimle baş edemeyeceğini,kaydımın alınmasını söylemiş. Sonuç olarak ilkokul 1. Sınıfı yarıda bırakmış oldum.bir sonraki sene kuzenimle birlikte yeniden başladım ve ilkokul boyunca sıra arkadaşı olduk.

öğretmen bitişik yazı alıştırmalarını genellikle sınıfın çoğunluğu bitiremediği için kalanını ev ödevi olarak verirdi, ben de hep bitirmiş olurdum, eve ödevimi okulda yaptım sevinciyle dönerdim, istisnasız her seferinde, ne şapşalmışım..

Okulumuz inşaat halindeydi bir iki dönem boyunca ve biz prefabrik binalarda eğitim görüyorduk. Kendi aramızda para toplayarak teknolojik cihazları alıyorduk. Tv almıştık o zaman sınıfa. Son dersin az bir bölümü tv izliyorduk. Kapkaranlık dışarısı 30 kişi aynı sınıfta soba gürül gürül yanıyor oturmuş çizgi film cdsi izliyorsun. Belki lüks okul değildi belki sıkış tepişti ama ben hala gülümseyerek hatırlıyorum.

1. Sınıfta öğretmenler günü için anneme hediye alalım diye yalvarmıştım. Annem de paramız yok diyip geçiştirmişti. Sonra başladım ağlamaya. ANNE HEDİYE ALMAZSAM ÖĞRETMEN BENİ DÖVER diye (bkz: ağzına bi tane patlatacaksın bunun gibilerin). Hediyeyi aldık götürdüm. Baktım hiç kimse bir şey almamış. Öğretmen de hediyemin yüzüne bile bakmamıştı :( (bkz: üzülme yavrum ileride daha çok üzüleceksin)

duvara yaslanarak sıranın üzerinden oturan arkadaşımın altındaki sırayı çekmiştim, küt diye yere düşmüştü. şaka maka beli falan kırılabilirdi.. kötü bir niyetle de yapmamıştım aslında saçma sapan bi anlık bişi olmuştu. ta o zamandan manyakmışım galiba ya:(

Okul hayatımda boyumdan dolayı hep ön sıralarda oturmak zorunda kaldım. En arkada alperen isimli bir arkadaşımız sürekli tek oturuyordu ve oturduğu sırayı hep arkaya sallandırırdı. Bi gün derste gürültü koptu arkaya dönüp alperenin ayaklarını havada görmemiz ve hepimizin kahkaha atması bir olmuştu. İyiki boyum küçükmüş yoksa o mallığı ben her gün yapardım.

1.sınıfta bildiğimiz uhuyu bi kızın ayakkabısına bak bu parlatıcı diye sürmüştüm. Bundan dolayı hep vicdan azabı duyarım -kötü biri değilim-

Benim matematiğim berbattı ve iyi bir not almanın yolu kopya çekmekti. Arkamdaki kızın matematiği iyi olduğundan sınavda arkama dönüp dönüp kağıdıma aktardım yazdıklarını. Aynı hizada olduğumuzdan grubumuz da aynı tabii. Sınav sonuçları açıklandı, iyi bir not almıştım gerçekten. Fakat bu şaibeli sonuç birinin dikkatinden kaçmamıştı: Hocanın. Hoca işkillendiği öğrencileri tahtaya çıkarmaya ve sınavda çözdüğü soruyu tahtada çözemeyenleri azarlamaya başladı. Sıra bana gelmişti. Vücudumdaki adrenalin seviyesi had safhadaydı, elim ayağım titriyordu. Götüm götüm gittim hocanın yanına, kalemi aldım elime ve hoca bana soruyu yazdırdıktan sonra "buyur çöz" dedi. Tahta, kalem, hoca ve ben. O an dünyada algılayabildiğim şeyler bunlardan ibaretti. Uzun bir sessizliğin, tahtaya boş boş bakışın ardından tam pes edecekken beynim benden bağımsız bir şekilde eyleme geçti: Çatır çatır çözdüm soruyu. Hoca resmen Alex'in attığı gole sevinmeyen Aykut Kocaman gibiydi. Hemen başka bir soru yazdırdı, sazı eline alan beynim onu da çözdü. Hoca ile beynim arasındaki mücadelede bana içimden "noluyor ulan noluyor" demek kalmıştı. Hocayla bakıştık bir süre, donuk bir ifadeyle. "Tamam geçebilirsin" dedi, azarlayamadığı için üzüldüğünü belli eden ses tonuyla. Korkudan resmen flashback ile soruların cevaplarını çözmüştüm. BİLGİ: Adrenalin salgıladığınızda tüm duyularınız açılır, dikkatiniz artar, görsel hafızanız şahlanır (konudan bağımsız: gücünüz ve hızınız da normale kıyasla artar. Kol ve bacaklardaki titremenin nedeni budur). Böyle olmasaydı atalarımız ava çıktıklarında yaban hayvanlarına meze olurlardı.

Yaprak testler vardır, bilmem bilir misiniz? Bizim hoca tüm sınavları yaprak testlerin fotokopisiyle yapardı ve markayı gizleme gereği duymazdı. Biz de sene başında yaprak testleri alırdık, sınava onları çalışarak girerdim. Hatta bir matematik sınavından, cevap anahtarını ezberleyerek, kağıtta zerre çizik olmamasına rağmen 90 üstü almıştım. Abartı olmasın diye 100 yerine 90 küsur aldım BABABABABA :D

Okuma yazmayı yeni öğrenip 1 hafta okula gidememem gerekti.. Okumayı unuttum tekrar öğretti babam sağolsun

matematik testlerini çözemediğim için yatağın altına atardım, temizlik yapılınca bulunurdu, dayağımı, azarımı yiyip otururdum. işin garibi testleri yatağın altına atmaya devam ettim...

Okuma bayramında ailemden kimse gelmedi diye ağlayarak şiir okuyan ben

Okumayı sökenlere kırmızı kurdele takıyordu hoca ve onu sınıfta ilk bana takmıştı o zaman sevindirdi ama şimdi ne kadar önemsiz olduğunu ve bir boka yaramadığını düşününce ne biliyim.

3 leri sayamadım diye yediğim tokatı hâlâ unutamıyorum

Okumayı erken söktüğüm için okumayı sökmeyen kişilere okuma saatinde kitap okuturdum. Bi çocuk vardı hep soğan kokardı kusa kusa okumayı öğrettim asdjffkgkg

Asla unutamadığım iki anım vardır. İlk okul günü annem beni bahçe sırasına koyduğunda ağlamaya başlamıştım. İstiklal marşını ağlayarak okumuş marş bitimi annemi aramıştım aslında annemi kaybettim sandığım için değil o an dedem de yanımda olsaydı diye ağlamıştım. Annem beni susturup sınıfına götürdüğünde melek isminde bir arkadaşımla tanışınca anneme sen gidebilirsin demiştim. Diğer anımda da okul başlayalı bir ay olmadan kardeşim olmuştu ve ben hem ona bakıp hem okumayı ilk söken kişi olmuştum. Kardeşimden bir ay sonra da öğretmenimin kızı olmuştu. İki ismimi de kızına vermişti. Kızının ismini sınıfa söylediği günü asla unutamam. Yanıma gelip benim güzel kızım umarım yavrum da senin gibi küçük yaşında bile okuma isteği ile yaşar ve her şeyi her daim en iyi şekilde başarır demişti. Minik kalbim dedemden ayrıldıktan sonra ilk defa sevgiyle dolmuştu.

sınıfın önünde yusuf güney-rafet el roman'ın aşka inat şarkısını söylemiştim. başından sonuna hepsini söyleyecektim ortasında hoca ''tamam artık'' demişti

ben ve iki arkadaşım derste öğretmenden izin alıp tuvalette makyaj yapar, eteklerin boyunu kısaltırdık :) okulun en havalı(?!) 2. sınıf öğrencileri olduğumuzdan dolayı da oldukça dikkat çekerdik.

Söyleyemem.

ilkokul 4. sınıf. fen bilgisi dersini o sene almaya başlamışız. başımıza geleceklerden habersiziz. sınıfımızda bir çocuk var, ailesi kırtasiyeci. okulun hemen yanındaydı dükkanları. ve bu kırtasiyeci ailenin birçok öğretmenle arası çok iyiydi. bizim öğretmenimizle de aralarından su sızmazdı. gel zaman git zaman öğretmenimiz dedi ki; fen bilgisi dersi deneysiz olmaz... hababam sınıfı'nı izlemişsinizdir. oradaki gibi deney yapıcaz. tamam dedik, heyecanla deneyli dersleri bekliyoruz. ama o da ne? her hafta bir deney yapılacak, her hafta farklı deney için farklı malzemeler gerekiyor. ilk hafta balonlu bir şey yaptık. balonlar akciğerdi. öğretmenimiz dediği için tüm sınıf gitmiş balon almış. deney bahane, oyun şahane... şişiriyoruz, öğretmenimiz deyince bırakıyoruz. bakın çocuklar ciğerlerimiz aynı böyle çalışır diye anlatıyor kadın. fakat bizim o an tek derdimiz teneffüs gelse de şu balonlarla deli gibi kudursak, terör estirsek :d sonra sınıftan birisi elinden kaçırdı balonu, o balon tüm sınıfı puurrrfrfrfff diye gezdi, biz kıkırdadık. o ders öyle geçti gitti. ertesi hafta ise işler can sıkıcı bir hâl aldı... kan dolaşımını işleyecekmişiz. sınıfta 50 kişiyiz. herkes adam başı; 2 deney tüpü, 1 damlalık, 1 kırmızı mürekkep, 1 mini pompa, 1 ufak boru, pamuk vs. bir dünya şey alacakmış. ve kimse buna itiraz etmiyor? çok şükür hâlimiz vaktimiz yerinde de salak değiliz en nihayetinde. almadım o gün o ürünleri. sınıfa bir gittim genel kitle yine almış. benim gibi almayanlar da vardı ama onların da hepsi almamış değil, alamamış. tavır olarak almayan sadece benim. öğretmen tek tek sıraları kontrol etti. beni öyle görünce şaşırdı. çünkü durumumuzun kötü olmadığını biliyor. sordu, "unuttum" diye cevap vermemi umdu sanıyorum. ben dedim ki; almadım :d şaşırdı. nedenini sordu. dedim çünkü gerek yok. 50 tane düzenek alacağımıza 1 tane düzenek alıp sınıfın ortasındaki öğretmenler masasında deney yapsak herkesin gözü önünde daha iyi olur dedim. kadın dehşete düştü amk. hem sinirlendi, hem gafil avlandı, hem de kızacak ama kızamıyor. çünkü önerimi duyan tüm sınıfın kafasında bir ampul yandı, herkes o aydınlanma ile bana hak vermeye başladı. şayet orada öğretmen bana laga luga yapsa gündem oluşum artacak, sınıftaki herkes evine gider gitmez bugün yaşanan o olayı velilere söyleyecek, muhtemel ki o aydınlanmadan veliler de nasiplenip bir sonraki deney için çocuklara harçlık vermeyeceklerdi. günahları boyunlarına. nihai sonucu hâlâ bilmiyorum. kanıtım yok. ama tespitim net; bazı kırtasiyecilerle bazı öğretmenler velileri söğüşlemek için ortaklık yapmakta. o günden sonra o kırtasiyeci çocuk bana pek yüz vermemişti hatırladığım kadarıyla. çünkü tam da o haftadan sonra olaya sınıf annesi el attı, benim önerdiğim şekilde yapılmaya başlandı deneyler. öğretmenim ise uzuuunnn bir süre benim kaldırdığım parmakları görmezden geldi. hatırladıkça keyiflenir, neşemi bulurum puhahahhahah (bkz: ben bu oyunu bozarım) not: dediğim sistemin en büyük avantajı; her çocuk deney yapacak seviyede değildir. bizde bir çocuk vardı, çatal kullanmasını bilmiyordu amk. sen bu çocuğa diyorsun ki al bu pompa, bu tüp, bu camı kırmadan bunu buradan şey et de bilmem ne... verimli bir deneyi ortamdaki en yetişkin ve bilen kişi yapar, diğerleri izler. biz hababam sınıfı'nda böyle gördük :d

(#1348563) Bu da benim en büyük salaklığım; (#1790956)

Bizim okul özel egitimli bireylere de tam gün eğitim veren bir okuldu. Sınıfları ayrı olsa da bahçe aynıydı. Ben ilkokuldayken onlardan bir çocuk ( çocuk desem de sakallı kocaman biriydi ) bir gün bana ismimi sordu bahçede. İşgüzar bir arkadaşım da söyledi benim yerime. Ama yanlış anladı adımı. "Esin" sandı. Sonra da beni aklına kazıdı. Ben bahçeye çıkarken arkamı kollar oldum çünkü ne zaman ne yapacağı belli değildi. Ve çok iriydi. Beni görünce esiiiin diye bağırıp yanıma koşardı. Bazen saldırırdı o zaman korkardım. Bir kere kafama bir şey indirmişti nöbetçiydim. Koşarak kaçtım. Binanın kapılarını kilitlemiştim korkumdan. Bir keresinde bir köşeden aniden çıkıp tutup yanağımdan öpmüştü ıslak ıslak :) Aileme de haber vermedim bir zararı yok diye, olay çıkmasın diye. 5 yıldan fazla idare ettim. Hala bazen yolda denk geliyorum. Esiiin diyip üstüme koşacak sanıyorum.

bi kızın kafasına iki hafta üst üste basketbol topu atmıştım. cuma günü istiklal marşı söylenecek herkes toplanıyor tabii biz olmuşuz son sınıf pek sallamıyoruz kuralları basketbol oynamaya devam ediyoruz. o ara topu bi salladım kızın kafaya düşmüş ama nasıl ağlıyor dedim kanka abart ajakzkaksk. diğer hafta da aynı şey yaşanınca bi süre bahçede oynamayı yasakladılar ajajsjaja. kendisinden tekrar özür diliyorum o topun acısı fena olur ya şöyle bi düşündüm de ben olsam yere yatar bağıra bağıra ağlardım admdkdj (bkz: bu da böyle bir anımdır)

Sınıf öğretmeni şıllık bi karı vardı, onu ben öğretmen yapanı sikeyim, neyse tahtaya soru yazıyor ve kafasına göre birini seçip kalk yap diyor, bildiğim bir şey çizdi (matematik, üçgen açı bi şeyi ) ben de biliyorum diye rahatım ama yine de dua ediyorum, bu gördü beni izliyor, duayı bitirdim ve tahtaya kalktım, heyecandan olsa gerek ufak bi hata yapmışım. 'O İŞLER DUA ETMEKLE OLMUYORMUŞ DEĞİL Mİ' dedi. Amınakodumun karısı hiç sevmezdi beni, sen öğretmensin amk bacak kadar çocukla ne gibi bi problemin olabilir ki olsa dahi kin tutma gibi bi lüksün yok. Bi de herkesin koridorda dolapları vardı, sadece bizim sınıfın yoktu, kullansak da kullanmasak da bütün kitap ve defterler her gün gelecek, o gün o ders olmasa dahi, yoksa sınıfta bırakırım falan diyodu, tekerlekli çanta hayalim hep hayal olarak kaldı. Yürüyen çanta gibiydim, dokunsalar düşüyodum. Bu yaşa geldim, yıllardır çektiğim bel ağrısının sebebi sensin amk karısı. Hakkımı helal etmiyorum.

Sınıfta hiç konuşmayan. Her şeyden utanan birileri olur ya hani bizim sınıfınki de bendim. Erkenden gelirdim. En büyük korkum bir gün derse geç kalırım da sınıfa girerken bütün herkesin gözümün üstünde olur düşüncesiydi. O zamanlar tenefüse dahi çıkamazdım utancımdan. Tek elim parmak sayısını geçmez çıktığım teneffüsler. Bir gün salaklık yapıp çıkmıştım. Öğretmenimiz de çıkmamış masasında oturuyor. Neyse sınıfa zil çalmadan girdim geç kalırım korkusuyla. Sınıfımız ilk kattaydı. O yüzden çok esiyordu. Ben girdikten sonra rüzgardan kapı çok sert bir şekilde çarptı. Tabii öğretmenimiz kapıyı benim çarptığımı sandı. Orusbu çocuğu rüzgar. Benim girmemi beklemiş gibi. Tabi sonra öğretmen benim çarptığımî sandığı için bir tokat geçirmişti. Haksız yere suçlanıp üstüne tokat yemiştim. Yemin ederim o günü hatırlayınca kendime sarılasım geliyor. Utancımdan benim yapmadığımı söylemeyi bırakın ağlayamadım bile.

ilkokul son sınıfta topluca fotoğraf çekilmiştik. o zamanlar babamın çok ciddi maddi sıkıntıları vardı. yani bildiğiniz fakirdik. sınıfta bir ben, bir de maddi durumu kötü olan başka bir kız almamış fotoğrafları. bi gün son dersteyiz. öğretmenim sen biraz bekle nefertiti dedi. herkes çıktı. yanıma geldi, fotoğraf albümünü verdi. benden sana son sınıf hediyesi olsun, bu tarz hatıralar saklanmalı dedi. parasını verip almış, hem bana, hem de o kıza. bizi rencide etmemek için de sınıfta kimse yokken ayrı ayrı vermiş, biz sonradan öğrendik. o gün öğretmenime sarılıp ağlamıştım. çünkü ilk defa birisinden hediye almıştım.

Beni ilkokulda sınıf arkadaşlarım (bakın hâlâ arkadaşlarım diyorum) hiç sevmezdi o yüzden onlarla anılarım yok. Olmaması da zaten daha iyi olmuş. Bir kaçıyla muhabbetim var tek tük ehh işte. Yüzlerine baktıklarıma dua etsinler. Hele bir tane kız vardı onunla hiç anlaşamadık küçüğüm yav ben sana napmış olabilirim. Kokulu silgini mi çaldım çöpe attım nedir yani mevzu. Şimdi görüyorum onu çirkin çurkun bişi olmuş puuu jsjsjsjs

Okulda bir hoca vardı elimizde dondurma&soğuk içecek gördüğü zaman kızıp elimizden alıp çöpe atardı. O kadar gıcık oluyordum ki şöyle aklıma geldikçe sinirleniyorum yine.

Hiç unutmam bunu, okulun en iyi futbol oynayan sınıfı bizim sınıf, öğle araları 1 buçuk saat olduğundan her gün öğle arası maç yaparız bi sınıfla, biz 4/B sınıfıyız ezeli rakibimiz 4/A. Kararlaştırdık maç gününü maçı yapıcaz. 2 gün sonra olan maça çıkardık defterleri plan yapıyoruz kaleciyi seçiyoruz falan tam konsantre hazırlanıyoruz sanırsın şampiyonlar ligi final maçına çıkıcaz. O gün geldi çattı öğleden önce 4 ders 3 tenefüs var biz o 3 tenefüsde de antrenman yapıyoruz. Ben kızları ayarladım maçda bize tezahürat yapıcaklar kaybetmek imkansız yani. (Kızların gazına efsane maç olucaktı dndjdjjdsj) 2 tenefüs yaptık antrenmanı 3. Tenefüs geldi 5 dakika zaten hızlı olmamız gerekiyor. Ben kaleciye degaj yapmasını gösteriyorum ben ileri gidince böyle atıcaksın diye. Abi zil çalmış haberimiz yok, hoca içeri girin diye bağırmış ama tabi heyecandan duymadım da ben. Kaleciye diyorum böyle dikiceksin dedim bi koydum topa top havada böyle topu izliyoruz, yanımı bi döndüm nöbetçi hoca yakamdan kavradı bana bir şamar doladı akıllara zarar. Nevrim döndü öyle bi şamar kdkdjdkdjıdjsıs. O şamar yüzünden nasıl utandıysam 3 gün okula gidemedim maçta bensiz oynanmıştı :/ yanarım o maçta oynayamadığma yanarım.

tam olarak ilkokuk anısı sayılmaz da anlatmak istiyorum. ablamı ilkokula kayıt ettirmek için vesikalık fotoğraf çektirmeye gidilecekti. etrafta ben de okula gitmek istiyorum diye dolanan bir bücürdüm. sonrasında da ablamın peşini asla bırakmayıp bütün kalem defterlerine dadanan bi manyaktım. :) hevesimi almam için beni de fotoğraf çektirmeye götürdüler. ablam önlüklü, ben sivil olsam da keyfim yerinde bir şekilde eve döndük. ertesi gün fotoğrafları alınca sevinçten dört köşe oldum, neden mi? fotoğrafçı abi fotoğraflarımın bir kısmını photoshop ile mavi önlüklü yapmış, öyle mutlu oldum ki anlatamam djdjsjsj hâlâ böyle ufak ve saçma şeylerle mutlu olan bi şapşalım. neyse o fotoğrafları bir sonraki sene okula kayıt olurken kullandık. photoshoplu ilkokul fotoğrafı olan ilk kişi ben olabilirim. :)) son kopyasını hâlâ saklıyorum, gelecekte çocuklarıma göstericem djdjsk

5. Sınıf bitti karneler dağıtıldı herkes herkese sarılıyo öğretmenle vedalaşıldı seneye anca görüşücez falan derken ben zaten bu mahallenin yerlisiyim kök salmışız buraya seneye garanti buradayım diye kimseyle vedalaşmadım seneye görüşürüz dedim geçtim. Zaten bi kısmı mahalle arkadaşımdı. Öğretmen de bilsen sen zaten buradasın diyip öğretmen masasının örtüsünü ve masa için özenle alıp hediye ettiğimiz kristal vazoyu bana verdi seneye getir dedi. Ben de tabi öğretmenim o iş bende dedim kimseye sarılmadım bile lan. O yaz babam bi anda karar aldı izmir’e taşındık. Kimseyle vedalaşamadım shhshs yıllarca o vazoyu da sakladım pandemide kırıldı.

İlkokul 3’e giderken okulum değişti. Sınıftaki ilk günümde, beslenme saatimizde Yasemin isimli bir arkadaş yanıma geldi. “sana bir sihirbazlık gösterisi yapabilir miyim?” Deyip gözlerimi kapatmamı istedi. Ben de tüm saflığımla ona güvenip gözlerimi kapadım ve gözlerimi açtığımda masada sadece boş beslenme çantam kalmıştı.. Yasemin o gün bana “bir varmış bir yokmuş” gösterisi yaptı. Hayatımın dersi, asla unutmam…

Okul hayatım boyunca hiç güzel anılarım olmadığı için anlatamicam. Tüm eğitim yıllarım akran zorbalığı ile geçti... Bazen düşünüyorum şu yaşımda neden bu kadar sinirliyim, fevriyim, olaylara karşı tahammül seviyem sıfır diye her şeyin bir sebebi var aslında. Neyse şimdi buralara girmeyeyim bu ayrı bir konu.

1. sınıfta öğretmenimiz zil çaldıktan sonra dışarı çıkmak yasak dediği için tuvalete gitmeyip altıma sıçmıştım.

sınıftaki bir arkadaşımla facebookta konuşurken okuldaki sevmediğim birkaç kızın dedikodusunu yapmıştım. sonra sevmediğim kızlardan biriyle arkadaşım sevgili oldu. birbirlerine şifrelerini vermişler benim bütün mesajları okumuşlar. eve gidiş yolunu birbirimize bağıra bağıra laflar söyleyerek geçirmiştik teşekkür ederim beni dövmediğiniz için

5 kişilik bir kız grubumuz vardı (1i kuzenim). Okulun içinde ağaçlı bi yer vardı, orada beslenmelerimizi yerdik piknik yapar gibi. O ağaçların arasında koreografiler oluşturup hepsi 1 şarkılarına klip çekerdik :’) ben hep Eren’dim :) ( tık tık tık ) X: Amanın da amanın kim gelmiiişşş S: Eski sevgilim gelmiiişşş Z: Sütü sıcak işmiş beelliiii Y: Gezmiş görmüüş eğleenmiişşş …

İyi top oynardım ama orta açamazdım bir türlü. O zamanlar da bi kıza vurulmuşum ama ne vurulmak ölüyorum resmen. Evim okulun karşısıydı, her zaman olduğu gibi erken gelmişiz top oynuyoruz. Baktım ilerden benimki geliyor Bi de bana bakıyor dur dedim bi topa vurayım da iyice mest olsun. O top bir falso aldı bir muz ortaya döndü ama ben ananı diyorum içimden sonra çaaat diye bi ses geldi top bizim evin içinde camı kırmışım amk o güzelim kız da güldü geçti yanımdan. Anam Bi çıktı bağırıyor (her ay kırıldığı için yıldı artık ahaha) dedim sus sus ben kırdım ahaha o gün bu gündür on numara orta açarım ahahaha

İlkokul ve ortaokulda erkek kuzenimle aynı okulda ve aynı sınıftaydık. 4. ve 5. sınıfta bir çocuk vardı, o yaşta bile psikopat gibiydi. Sürekli beni yapmadığım şeyleri yapmışım gibi hocaya söylemekle tehdit ederdi. Ben de küçükken hep çok saftım ve çok korkardım. Söylememesi için de onun istemediği kişilerle konuşmamamı, onun istemediği şeyleri yapmamamı söylüyordu. Ben gerçekten çok korkuyordum o çocuktan ve ne derse yapıyordum. Bir gün bana kuzenimle de konuşmamamı söylemişti. Fakat ben kuzenimle aşırı yakındım, kendimi bildim bileli de o vardı benimle. O öyle söyleyince ağlamaya başlamıştım. Ben ağlayınca kuzenim yanıma gelmişti niye ağlıyorsun diye, ben de dayanamayıp çocuğun gözünün içine baka baka anlatmıştım her şeyi. Kuzenim orda çocuğu dövmüştü. Kavga çıkınca hocalar gelip ne oluyor demişti, onlara da her şeyi anlatmıştım. Ne ben ne kuzenim hiçbir ceza almadık, sadece o çocuk ceza almıştı. Sonra benimle uğraşmayı bırakmıştı. 7. Sınıfta tekrar bir ara bana sarmıştı, bu sefer aynı tehditleri onunla sevgili olmam için yapmıştı. Anında kuzenime anlatmıştım, o da çocuğu okulda dövüp başına iş almamak için bir gün kurs çıkışı beni eve bırakıp çocuğu dövmeye gitmişti. Çocuğu bir daha okulda görmedim. Sanırım okulunu değiştirdi.

Gürbüz ve sevimli olduğu kadar faşist de bir sınıf başkanıydım ben. İktidara seçimle değil, sınıf öğretmeni kararıyla gelirdim. Benden haz etmeyen sınıf arkadaşlarım kilomla dalga geçerdi ve ben de kamu düzenini sağlamak için birtakım fiziksel müdahalelerde bulunurdum. Ulan çocuğa bak; hakarete karşı haksız tahrikten faydalanmak yerine, sınıf başkanı sıfatıyla kamu düzenini (gürültü) gerekçe gösterip dayak atıyor. Az büyü hukukçu ol da cübbenin gölgesinde serinleyelim djdjdjdjdjdj

ilkokul 3'te her gün andımızı ben ve kuzenim okurduk. bunu yapabilmek için de en ön sırada olmamız gerekiyordu. ders 12.30ta başlardı. bazen 12de okulda olurduk, bir keresinde 11'de gelmiştik. o yüzden ilkokulda genelde sıranın ön taraflarındaydım. bir gün ilkokulda aşık olduğum çocuk geç geldi, arka sıralarda kaldı bahçede. ağlamaya başladı. büyük bir kahramanlıkla sıramı ona vermiştim. bir an yanlış hesaplamayla o ilk sıraya geçiyorsa ben ikinciye gerilerim diye düşünmüştüm. bir adım geri atınca sınıfın cüssesiyle hepimizi dövebilecek çocuğuyla göz göze gelmiştim. tek bakışıyla en arka sıraya yollamıştı beni

Okulda çekik gözlü bir öğretmenimiz vardı. Dersten çıkmıştı, ilk defa bahçede görmüştüm o hocayı. Görünce de çok korkmuştum Allah affetsin, çocuktuk işte... Bütün okulu ayağa kaldırmıştım "Çinli bir kadın var okulda" diye... Diğer öğrenciler de korkmuştu. Hocayı her gördüklerinde bağırıp sağa sola kaçıyorlardı. Bu olay en sonunda sınıf öğretmenimizin kulağına gitmişti tabi. Ben sessiz, sakin içine kapanık bir çocuk olduğum için. İhale sınıfın en yaramaz çocuğuna kalmıştı dthjjbdjkngcc ne günlerdi ya.