Bizim okul özel egitimli bireylere de tam gün eğitim veren bir okuldu. Sınıfları ayrı olsa da bahçe aynıydı.
Ben ilkokuldayken onlardan bir çocuk ( çocuk desem de sakallı kocaman biriydi ) bir gün bana ismimi sordu bahçede. İşgüzar bir arkadaşım da söyledi benim yerime. Ama yanlış anladı adımı. "Esin" sandı. Sonra da beni aklına kazıdı. Ben bahçeye çıkarken arkamı kollar oldum çünkü ne zaman ne yapacağı belli değildi. Ve çok iriydi.
Beni görünce esiiiin diye bağırıp yanıma koşardı. Bazen saldırırdı o zaman korkardım. Bir kere kafama bir şey indirmişti nöbetçiydim. Koşarak kaçtım. Binanın kapılarını kilitlemiştim korkumdan.
Bir keresinde bir köşeden aniden çıkıp tutup yanağımdan öpmüştü ıslak ıslak :)
Aileme de haber vermedim bir zararı yok diye, olay çıkmasın diye. 5 yıldan fazla idare ettim. Hala bazen yolda denk geliyorum. Esiiin diyip üstüme koşacak sanıyorum.