ilkokul 4. sınıf. fen bilgisi dersini o sene almaya başlamışız. başımıza geleceklerden habersiziz.
sınıfımızda bir çocuk var, ailesi kırtasiyeci. okulun hemen yanındaydı dükkanları. ve bu kırtasiyeci ailenin birçok öğretmenle arası çok iyiydi. bizim öğretmenimizle de aralarından su sızmazdı.
gel zaman git zaman öğretmenimiz dedi ki; fen bilgisi dersi deneysiz olmaz... hababam sınıfı'nı izlemişsinizdir. oradaki gibi deney yapıcaz. tamam dedik, heyecanla deneyli dersleri bekliyoruz. ama o da ne? her hafta bir deney yapılacak, her hafta farklı deney için farklı malzemeler gerekiyor.
ilk hafta balonlu bir şey yaptık. balonlar akciğerdi. öğretmenimiz dediği için tüm sınıf gitmiş balon almış. deney bahane, oyun şahane... şişiriyoruz, öğretmenimiz deyince bırakıyoruz. bakın çocuklar ciğerlerimiz aynı böyle çalışır diye anlatıyor kadın. fakat bizim o an tek derdimiz teneffüs gelse de şu balonlarla deli gibi kudursak, terör estirsek :d sonra sınıftan birisi elinden kaçırdı balonu, o balon tüm sınıfı puurrrfrfrfff diye gezdi, biz kıkırdadık. o ders öyle geçti gitti.
ertesi hafta ise işler can sıkıcı bir hâl aldı... kan dolaşımını işleyecekmişiz. sınıfta 50 kişiyiz. herkes adam başı; 2 deney tüpü, 1 damlalık, 1 kırmızı mürekkep, 1 mini pompa, 1 ufak boru, pamuk vs. bir dünya şey alacakmış. ve kimse buna itiraz etmiyor? çok şükür hâlimiz vaktimiz yerinde de salak değiliz en nihayetinde. almadım o gün o ürünleri. sınıfa bir gittim genel kitle yine almış. benim gibi almayanlar da vardı ama onların da hepsi almamış değil, alamamış. tavır olarak almayan sadece benim.
öğretmen tek tek sıraları kontrol etti. beni öyle görünce şaşırdı. çünkü durumumuzun kötü olmadığını biliyor. sordu, "unuttum" diye cevap vermemi umdu sanıyorum. ben dedim ki; almadım :d
şaşırdı. nedenini sordu. dedim çünkü gerek yok. 50 tane düzenek alacağımıza 1 tane düzenek alıp sınıfın ortasındaki öğretmenler masasında deney yapsak herkesin gözü önünde daha iyi olur dedim. kadın dehşete düştü amk. hem sinirlendi, hem gafil avlandı, hem de kızacak ama kızamıyor. çünkü önerimi duyan tüm sınıfın kafasında bir ampul yandı, herkes o aydınlanma ile bana hak vermeye başladı. şayet orada öğretmen bana laga luga yapsa gündem oluşum artacak, sınıftaki herkes evine gider gitmez bugün yaşanan o olayı velilere söyleyecek, muhtemel ki o aydınlanmadan veliler de nasiplenip bir sonraki deney için çocuklara harçlık vermeyeceklerdi.
günahları boyunlarına. nihai sonucu hâlâ bilmiyorum. kanıtım yok. ama tespitim net; bazı kırtasiyecilerle bazı öğretmenler velileri söğüşlemek için ortaklık yapmakta. o günden sonra o kırtasiyeci çocuk bana pek yüz vermemişti hatırladığım kadarıyla. çünkü tam da o haftadan sonra olaya sınıf annesi el attı, benim önerdiğim şekilde yapılmaya başlandı deneyler. öğretmenim ise uzuuunnn bir süre benim kaldırdığım parmakları görmezden geldi. hatırladıkça keyiflenir, neşemi bulurum puhahahhahah
(bkz: ben bu oyunu bozarım)
not: dediğim sistemin en büyük avantajı; her çocuk deney yapacak seviyede değildir. bizde bir çocuk vardı, çatal kullanmasını bilmiyordu amk. sen bu çocuğa diyorsun ki al bu pompa, bu tüp, bu camı kırmadan bunu buradan şey et de bilmem ne... verimli bir deneyi ortamdaki en yetişkin ve bilen kişi yapar, diğerleri izler. biz hababam sınıfı'nda böyle gördük :d