23 nisan için şiir verilmişti bana. o gün de hava yağmurlu, bir durup bir yağıyor. ben de birazcık geç kalkmışım yine.
tören başlamış sesler falan geliyor, geç kalmışım yani. evden aceleyle çıktım, koşa koşa okula gidiyorum. koşarken yere bir düştüm, aman ya rabbim üstüm başım hep çamur oldu. bu kez gerisin geri eve doğru koşmaya başladım. ağladım ağlayacağım, annem kapıyı açtı beni o şekilde görünce kahkahayı bastı. her tarafım çamur olmuş, cicili bicili kıyafetlerim kirlenmiş, annem karşımda gülüyor, töreni kaçıracağım...
neyse, hızlıca üstümü değiştirdim, elimi yüzümü yıkadım koşa koşa gidiyorum ki sen gel yine aynı yerde düş...
bu kez ağlamaya başladım. daha ben yoldayken beni kürsüye çağırdılar şiirimi okumam için. bu nasıl hüzündür, anlatamam. gözyaşlarım pıtır pıtır dökülürken ağır ağır yürüyerek eve gittim. annem kapıda yine beni görünce öncekinden daha şiddetli kahkaha atmaya başladı. ben de biraz ağlayıp sustum.