kedi sahibi olmak

Ölünce çok üzülüyorum. Sırf bu sebepten elimden geldiğince uzak duruyorum.

Kedim olmasa bu hayata bu kadar bağlanamazdım diye düşünüyorum. Zaten ben onu bana arkadaş olsun diye sahiplendim. Bana o kadar çok şey oldu ki! Her şeyim o benim. Aile kurmayı düşündüğüm insan çekti gitti bir anda ama kedim hep benimle. Bazen bayılmış numarası yapıyorum gelip bana ilgi göstersin diye. Geliyor miyavlıyor kokluyor beni benim tatlı böceğim. Sabah birlikte uyanıyoruz. Gece göt göte uyuyoruz. Ben uyanmazsam sıkılıyor gelip uyandırıyor. Canım sıkılıyor kedimi öpüyorum. Üzülünce ona sarılıyorum. Mutlu olunca popisine vuruyorum iki tane anasının boklusu diye seviyorum. Aynı anda öleceğim arabanın içine kedimi de koydum ben. Adı gibi çok güzel akışkan bi şey bu. Suflem benim ❤️‍🩹

gorsel gorsel benimki böyle değişik bir şey

Allahım lütfen artık bi başlığa kedimin fotoğrafını atabileyim. Nolur. (bkz: bir kedim bile yok anlıyor musun)

Çok zor bişeymiş ya vallahi. Abimler tatile gitti diye 3 aylık kedilerini bana emanet ettiler. Ama bu kadar mı yaramaz olur bir kedi ya. Ne uyku uyutuyor ne sakin sakin duruyor. Normalde kedileri aşırı seven biriyimdir ama bu kedi beni illallah ettirdi hem de daha 2 günde düşünün. Ben bu kediyi nasıl sakin durutabilirim :(

İlk kedimi 3 sene önce sahiplenmiştim.. tupturuncuydu.. ben ismini çok farklı bişi koymak istemiştim ama canım abim "gel Haydar git Haydar" diye diye adı Haydar kaldı.. resmen evimizin neşesi olmuştu.. bebekti daha.. beraber büyüdük sayılır.. beraber uyuduk, yedik, içtik, oynadık.. tabi o zamanlar köyde yaşıyoduk bissürü arkadaşı vardı istediği zaman içeri girip dışarı çıkıyodu.. 1.5 ay önce İstanbul'a taşındık merkezi bi ilçeye. E doğal olarak Haydar'ı da getirdim üstelik evimiz bahçeliydi. 1 hafta sonra Haydar bi gece gitti geri gelmedi. Günlerce yolunu gözledim, bahçeye oturup ağladım hatta sokak sokak dolaşıp aradım. Tasma sevmezdi hiç ne zaman taksam rahatsız olup çıkarırdı. Aralıksız 1 ay gözledim yolunu çok ağladım. Bi gün babamlar eski oturduğumuz köye gitmişlerdi geri geldiklerinde ellerinde bi kutu koydular önüme bi açtım içini Haydar'ın tıpatıp aynısı olan bir bebek kedi. Meğersem Haydar'ımın yavrusunu alıp getirmişler köyden. İlk zamanlar çok ürkekti hiç elime gelmedi hiç sevdirmedi kendini ama şimdi böyleyiz.. Aynı babasına benziyo kerata.. her baktığımda keşke Haydarım da olsaydı diyorum. Zaten bu bebeğin adı da Haydar.. kedi sahibi olmak çok başka bi duygu hele ki benim gibi bi hikayeniz varsa bambaşka..

Sahiplenmek isterdim, ama zor geliyor bana şimdilik, belki daha sonra… Dışardakilerle idare ediyorum.

Göbüşünü sevdiğim gorsel gorsel

apartmanda beslediğim yavrularımı kontrole gitmişken mamalarına dadanan yabancı birini görüp yanına gittim, miniminnacık bir bebek ama sözlük o kadar küçük ki bir avcuma sığıyor -ki benim ellerim büyük değildir- hem de bir deri bir kemik. gözlerim doldu ufaklığı kaptığım gibi eve girip "çocuk evlat edindim torununuza bakın" dedim. babam özellikle de dişi olduğunu duyduğu için başta istemedi ama her şeyini üstlendiğimi söyleyerek herkesi susturdum. sakız hanım şimdi 1,5 aydır bizimle ve evin efendisi oluverdi. mutsuz ve sevgisiz bu evin böyle güzel bir meleğe ihtiyacı varmış. herkes gözünün içine bakıyor, eve gelen "çok özledim" diyerek sakız'a koşuyor. inanır mısınız önceden kedi lafı duyunca çıldıran neredeyse 70'lik adam şimdi emekleyip miyavlıyor onunla oynayabilmek için. entry uzun oldu biliyorum ama sakız aynı zamanda kurtarıcım benim. panik ataklarım geldiğinde yanıma koşup patileriyle suratımı seviyor, dikkatimi kendisinde tutuyor. ağladığımı gördüğü an koşarak yanıma geliyor, geceleri göğsümde uyuyor ve uyanınca suratımı yalayıp şirinlik yapıyor. dip not: hayvan evlat edinmek bir çocuk sahibi olmak kadar zor ve karmaşık bir şey. bir canlının tüm sorumluluğunu üstünüze alıyorsunuz sonuçta. lütfen "çocuk sahibi olmadan önce hayvan bakmayı dene" diyenlere aldırmayın, üç beş gün sonra tüy döküyor bebek rahatsız oldu diyip sokağa atmaya hakkınız yok hiçbir hayvanı. bu sorumluluğu kaldıramayacak olan kişi baştan elini taşın altına hiç sokmamalı. özetle kedi evlat edinmek yaptığımız en iyi şey oldu çünkü eve mutluluk ve sevgiden başka bir şey getirmedi.

gorsel gerçek bir temas bağımlısı

Bir zamanlar ciddi ciddi düşündüğüm ancak günün çoğunda işte olduğum için hayvancağıza haksızlık etmemek adına vazgeçtiğim eylem. Bütün gün evde ne yapsındı hayvan

Ben doğurdum bunu ♥️

Amına kodumun kedisi yediğin önünde yemediğin arkanda bir kere gül be hep somurtuyorsun.

Az önce benim kediyi seveyim dedim patilerine dokundum başladı tuttuğum yerleri yalamaya temizlemeye. İbnenin evladı öyle hareket mi yapılır utandım kendimi pis hissettim amk

gorsel öperken abartmışım

Kedi candır. Eğer bir kedi ile aynı evi paylaşabiliyorsanız, çok şanslısınız demektir.

Arkadaşlar siz kedi sahibi olamazsınız. Onlar sizin sahibiniz olur. (bkz: kedilerin sahiplerini köle olarak görmesi)

apartmanın önünde hamile bi kedi vardı doğurdu iki yavrusu oldu çevrelerde dolanmaya başladılar birine tahin diğerine pekmez adını verdik. ilk önce anaları gitti gelmez oldu bi sabah tahin ortalarda gözükmez oldu sonra öğrendik ki tahine araba çarpmış ve ölmüş, o günden sonra pekmez bizim apartmandan çıkmaz oldu, normalde apartmana girmezlerdi görseniz o kadar mazlum bi şeydi ki anlatacak kelime bulamıyorum..tir tir titriyodu nerdeyse iki ay oldu anca kendine gelmeye başladı. geçen seneye kadar kedilerden korkardım pekmez benim algımı değiştirdi. ay bi de buna pekmez diye sesleniyoruz hemen dönüp bakıyo sevgi patlaması yaşıyorum, keşke sahiplenebilsek ama anca bu kadar bakabiliyoruz.. gorsel abileri ablaları bi maşallahınızı alırız, nazar değmesin yavruma

Evde bi bekleyenim var diyebiliyorum gerçekten. İşten gelirken pencerede beni bekliyor, kapıyı açıyorum karşımda, onu öyle görünce küçükken bende babamın işten gelmesini beklerdim babam çok sevinirdi bu duruma oğlum benim gelmemi bekliyor diye şuan aynı sevinci bana yaşatıyor miniğim.

yeğen sahibi olmak gibi. sizin yeğeniniz size tatlı, size sevimli. kedileriniz de öyle. en çok size tatlı, size sevimli.

annen sen mama yemeye devam edebilmen için işe girdi

Ben de istiyom ama karım izin vermiyo

annen sana mama almak için bayramda işe gidecek ve bugün çift para olduğu için senin mama paranı çıkartacak. babamın da dediği gibi "senin kedin olarak dünyaya gelmek varmış".

Uyandığında yüzüne değen sıcak bir nefese, çektiğinde gelmeyen yorgana,bir şeylerin kırılma seslerine alışık olmaktır.

(bkz: evde psikolog hizmeti) diyebiliriz tabi bazıları psikopat olabiliyor o ayrı mesele

Çocuk sahibi olmaktan farksız. Hele de küçükken alıp büyüttüyseniz tam anlamıyla bebeğiniz olmuş oluyor. Maması, suyu, kumu, oyuncağı... Sürekli tedarik ve kontrol etmeniz gereken şeyleri var. Bu işin maddi boyutu. En önemli ve manevi kısmı da ilgi ve sevgi. Bütünüyle sorumluluk işi kedi bakmak. Evde tek bırakınca aklımı da evde bırakıyorum. Bir kap daha mı su koysaydım, maması acaba yeter mi, sıkılmış mıdır, o da beni özlemiş midir gibi sorularla kendime zehir ediyorum gittiğim yeri :d Bugün de anneanneme giderken evde bıraktım. Saat 23.30 sonrası felaket şekilde şimşek ve gök gürültüsü vardı. Ben çok korkarım. Ama o anlarda düşündüğüm şey kızımın ne kadar korkacağıydı. Eve zor geldim. Seslen seslen ortada yok. Baktım salondaki masanın altında iki tane far yanıyor hdkdjdk köşeye sinmiş kalmış. Sakinleşene kadar biraz böyle durduk Şimdi de şimşek hala çaktığı için korkuyor. Ben de bu saatte onun başını bekliyorum ışık açık oturuyoruz ana kız :") Ben doğursam anca bu kadar çocuğum olurdu yaa başka bir şey demiyorum... Ve kedisiz geçen bir hayat boşa geçmiş demektir arkadaşlar kesin bilgi yayalım.

Ben hem evde hem bahçemde bakıyorum. En çok hoşuma giden binanın merdivenlerini çıkmaya başladığımda benden önce koşa koşa merdivenleri çıkması dairenin kapısında beklemesi

Kanepelerin arkasına altına giriyor, sürekli saklanıyor ve bana bakıp miyavlayınca kucağıma almak için hamle yaptığımda kaçıyor. Ne manyaksınız lan siz!

mesela ben kedimi çok seviyorum hatta ölecek olma düşüncesi beni ciddi ağlatan bir şey. sorun şu ki kedim benim yanıma o kadar az geliyor ki kalbim çok kırılıyo

anası kurban olsn ona bugün yaşandı bu bal porsuğum aşkını kazını koluma <3

şuan kendime bile bakamıyorum ama elbet bir gün benim de kedim olacak değil mi olacak deyin

Bir kediye hele de erkek bir kediye aşık olacağım, bu kadar çok seveceğim aklıma gelmezdi. Hastalandı eşşek sıpası bokunu temizledim yetmedi fotoğrafını çekip veterinere gösterdim ama bizim oğlan bebeyken travma yaşadığı için ani hareketlerde korkuyor. Bazen söyleniyorum bokunu temizliyorum hala korkuyorsun diye. Askerlik dalgasından sonra aile evine geri döneceğim ve kpss çalışacağım. Şuan tek hedefim atanıp babayı yanıma almak. Atanmak istemem kendim için değil ha onun için. Annem kedi sevmiyor e bizim bebe de bana çok benziyor (tipsiziz de). Bazen aklıma gidip onu burda bırakacağım geliyor ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Benden başka ilgilenen pek yok.

(#2382318) işte böyle sözünün eri olacaksın… yaklaşık 5 aydır anneyim… Allahımm o kadar güzel bir duygu ki bazen keşke ben doğursaydım seni diyorum kedime… ama bence ben doğurdum bu arada aynı annesi… Bana yaşama enerjisi olup beni seçtiğin için çok teşekkür ederim minik poğaçam 🥹🥹 gorsel

Kışın o kadar güzel ki sımsıcacık sarılıp uyuyorsun... mırnav mırnav bide ninni söylemeye başlayınca oooooo birebir stresss giderici.

bu başlığı ne zaman görsem içim burkuluyor. sözlüğe kaydolmuştum ama o günden itibaren 73 gün boyunca hiç girmedim. kızımı kaybettikten 3 gün sonra içimi bir yerlere dökmek istediğimde burası aklıma gelip, ilk yazımı bu başlığa yazmıştım. çok zor günlerdi, tesiri hala devam etmesi de cabası tabii. burnum boktan zaten çıkmıyordu ama kızımı kaybettikten sonra fark ettim ki benim antidepresanım oymuş. onun vesilesiyle bir şeyleri atlatabiliyormuşum. o olmadan yaşama işini ne becerebildim ne de becerebiliyorum.