bu başlığı ne zaman görsem içim burkuluyor.
sözlüğe kaydolmuştum ama o günden itibaren 73 gün boyunca hiç girmedim. kızımı kaybettikten 3 gün sonra içimi bir yerlere dökmek istediğimde burası aklıma gelip, ilk yazımı bu başlığa yazmıştım. çok zor günlerdi, tesiri hala devam etmesi de cabası tabii. burnum boktan zaten çıkmıyordu ama kızımı kaybettikten sonra fark ettim ki benim antidepresanım oymuş. onun vesilesiyle bir şeyleri atlatabiliyormuşum. o olmadan yaşama işini ne becerebildim ne de becerebiliyorum.