Çocuk sahibi olmaktan farksız. Hele de küçükken alıp büyüttüyseniz tam anlamıyla bebeğiniz olmuş oluyor. Maması, suyu, kumu, oyuncağı... Sürekli tedarik ve kontrol etmeniz gereken şeyleri var. Bu işin maddi boyutu. En önemli ve manevi kısmı da ilgi ve sevgi. Bütünüyle sorumluluk işi kedi bakmak. Evde tek bırakınca aklımı da evde bırakıyorum. Bir kap daha mı su koysaydım, maması acaba yeter mi, sıkılmış mıdır, o da beni özlemiş midir gibi sorularla kendime zehir ediyorum gittiğim yeri :d Bugün de anneanneme giderken evde bıraktım. Saat 23.30 sonrası felaket şekilde şimşek ve gök gürültüsü vardı. Ben çok korkarım. Ama o anlarda düşündüğüm şey kızımın ne kadar korkacağıydı. Eve zor geldim. Seslen seslen ortada yok. Baktım salondaki masanın altında iki tane far yanıyor hdkdjdk köşeye sinmiş kalmış.
Sakinleşene kadar biraz böyle durduk Şimdi de şimşek hala çaktığı için korkuyor. Ben de bu saatte onun başını bekliyorum ışık açık oturuyoruz ana kız :")
Ben doğursam anca bu kadar çocuğum olurdu yaa başka bir şey demiyorum... Ve kedisiz geçen bir hayat boşa geçmiş demektir arkadaşlar kesin bilgi yayalım.