asosyal itiraf

Doğru mu yapıyorum bilmiyorum, ama yine ben üzüleceğim bundan eminim.

Halim itten beter sana vermeye çalıştığım umut paşada yok

zaman makinesi bulunmadığı sürece hiç geçmeyecek eksiklerin olması, hiç iyileşmeyecek yaraların olması ve bunlarla bir şekilde hayatını sürdürmek çok zormuş. sürekli gözünün önündeki insanların senin en çok vurulduğun yerden en şanslı olmalarını görmek, duymak, bununla yaşamak daha da zor oluyor bi süre sonra. keşke kendi çocukluğumun yanına gidip onunla konuşabilsem 10 dakika da olsa.

bir zamanlar canımı çok yakan şeylerin, artık o kadar da yakmadığını fark ettim. nankör müyüz gerçekten yoksa yaratılış mı, emin değilim. bu özelliklerimiz olmasa zaten ölümlere nasıl bu kadar alışırdık, en basitinden?

intihar etmeyi düşündüğüm için utanıyorum. ben hayata gelmek için çok uğraşmışım oysa ki. annem biyolojik babamla severek evlenmemiş. ablam doğduktan sonra araları iyice kötüleşmiş ve ayrılmışlar. tekrar barışmışlar ama annem terk etmeyi kafaya koymuş. sonra hamile olduğunu öğrenmiş. zaten ayrılacak, doğurmamak en iyisi diye düşünüp kürtaj olmaya gitmiş. doktor benim çok erken geliştiğimi, bana kıyamayacağını bu yüzdende kürtaj yapamayacağını söyleyip annemi göndermiş. yazık annem de kendi kendine halletmeye çalışmış. ağırlıklar kaldırmış, türlü karışımlar içmiş antin kuntin ama yok düşmemişim. -bu arada benden sonra annem tekrar hamile kalmış ama o çocuk annem biraz ağırlık kaldırınca düşmüş çok garip geliyo bu bana nedense- 7 aylıkken dayanamayıp çıkmışım. düşünüyorum da ne vardı da bu kadar doğmak istedim? ne hissettim de bu kadar tutundum hayata? sadece bunları kafamdan geçirmek bile bana umut veriyor. diyorum ki “kızım o kadar çabalamışsın, bırakmamışsın yakasını dünyanın, sensiz döneceğini düşünmemişsin demek ki. vardır bir hikmeti. senin de yaşamak için bir sebebin var belli ki. henüz farkında değilsin ama belki birisinin hayatı sana bağlıydı, hatta belki annenin hayatı sana bağlıydı.” işte bu anlarda iyi ki doğdum diyorum kendime. her ne için doğduysam iyi ki doğdum.

Arka arkaya 5 tane uçak geçmiş olamaz demi bu saatte UFO kesin bunlar

Buradan tanışıp arkadaş olduğum insanlar yüzünden rahatça yazamadığımı farkettim bugün. Için için engellesem mi diyorum ama gönlüm el vermiyor :d Bunu okuyorsanız beni engeller misiniz? :D Şaka bir yana artık rahatça yazdığım tereddüt etmediğim şeyleri nasıl düşünür hakkımda görse diye düşünüp vazgeçiyorum sürekli. En iyisi bir hesap daha açmak :)

yüzünü görünce ağlayasım geliyo

yeğenim doğduğunda o kadar çirkindi ki, doğumhanenin kapısında beklerken hemşire kucağıma vermeye çalıştığında: "bu çok çirkin, sevmem ben bunu" diyip almamıştım :( şimdi çirkin dediğim çocuğa yakından bakın bir de--> gorsel

aklımla kalbim arasında kaldığımda aklımı seçiyorum çünkü kalbimden çok korkuyorum.

zaman zaman itici ve ukala olabiliyorum. mutsuzsam sıklığı artıyor. iğrenç. ama mutluysam neşe saçarım.. oradan kurtaramıyor muyuz? :/

4 sene önce yazdığım bir şiire denk geldim az önce. Yazdıklarımı okuyunca hala aynı duyguları hissettiğimi fark ettim. 4 senede bir gıdım değişmez mi insan ya. Üzüldüm kendime

Az önce instagramda bir söz gördüm. "Sana veda edemiyorum ama kavuşacak gibi de değiliz." Hislerime tercüman. Veda etmeyi istememek zaten olay sanırım. Bir de affedemiyorum, öfkemi yenemiyorum. Olumlu veya olumsuz, ne olacak olursa olsun bu öfke bitiriyor beni. Affetmek gibi bir olgunluğa ulaşabilsem akışına bırakıp daha huzurlu olabilirdim her türlü. Ama olmuyor. Sanki çok kötü bir şey mi yaptı bana hayır. Ama olanların olması gereken şekilde olmadığına da eminim. Çok daha sakin ve kontrollüyüm önceye göre-bir zahmet- en azından bir şeyleri onun görmesine fırsat vermiyorum(bravo büyük başarı 2 aydır mesaj atmaman ve yakın arkadaşlara eklemeyip gönderme yapmaman 👏🏻👏🏻) neyse. Yarım kalmış hissetmesem yine üzülürüm ama bu kadar da koymazdı sanırım. Ben kontrolsüzsem o da çok kontrollü davranmış sayılmaz. Kendi kendimi küçük düşürmeye merakli olmadım hiçbir zaman sonuçta. Bunu o da çok iyi biliyor. Bilmeli yani. Evet yapı meselesi ama tek taraflı bir şey değil o duruma düşmüş olmama sebep olan. Neyse yani. İsyan etmeyi, öfkemi kusmasını da bilirim, kırgınlığımı dile getirmeyi de. Ama beyefendiyi rahatsız etmeyelim daha fazla dimi... Ayrıca kendi kendine özür dilemediği sürece bir anlamı da olmaz zaten. Eski sevdiği kızdan 2 sene sonunda içi rahat etmeyip zamanında kırdığı için özür dilemişti bakalım onun kadar değerimiz olacak mı 5 senelik sevgilisi ve 6 yıl sevdiği insan olarak 🙂🙂 Hayırlısı artık... Bu sözlükte de hep dertli takılmışım ama ne yapalım, yalnızım, asıl konuşmak istediğimle de konuşamıyorum madem, hislerimi buraya salayım gitsin o zaman...

Burayı aklımın erdiğince eğlence amaçlı kullanıyorum yazdıklarımın çoğu kendi düşüncem değil. Hatta bazı entrylerin eksi alacağını bile bile giriyorum

bazı geceler öldüğüme yemin edebilirim

Bazen susarak da yoruluyor insan.

Zaman gösterdi ki ucuz yırtmışım.

Gram uyku yok gözümde kime sarsam diye düşünüyorum 😂😂

Abi ben bugüne kadar kimseyi üzmedim kimseyi yarı yolda bırakmadım terk etmedim sevdim saygı gösterdim yardım ettim yanında oldum. Kötü söz söylemedim kimseye annemi babamı hiç üzmedim kötü laf getirmedim. Hani iyilik güzellik hep fazlasıyla karşılığı ile gelirdi. Sitem de etmek istemiyorum ama bende az sevilsem az değer görsem keşke. Lan valla başka bir şey istemem şu yaşa kadar bir insan hiç sevilmez mi? Belki sıradan bir insan değilim sorunlarım var benim de elimde değil. Ben artık sıkıldım böyle olmaktan olmuyor abi üzülmek istemiyorum daha. Yazacak kimse bulamadım buraya yazdım özür dilerim.

geçmişten bir beyefendiyi rüyamda kötü halde görüyodum ve sürekli sarılıyoduk. Mesaj attım rüyamda kötü görüyorum seni iyi misin diye. Sarılıyoruz demedim tabi. Kötü bi dönemden geçiyomuş. Bir sürü problem bir de üstüne kız arkadaşı eklenmiş. Maneviyatım güçlü müymüş normalde de. Böyle maneviyatı..

Uzun zaman sonra insan içine çıktım denilebilir. Çalışma ve mecburi alışveriş haricinde mağaramdan dışarı çıkmıyordum. Lan yaklaşık bir yıl oldu he. Böyle bir kaç arkadaşımla buluştuk, yemek yedik, film izledik sohbet ettik falan. Rahatladım sanırım yav. Bir yanım bu ve benzeri şeyleri yapmaktan ölümüne kaçmak istiyor diğer yanım ise çık ulan deve dışarı diyor. Kimin kazandığı malum. Ama yine de hayatımda her şey ve herkesten uzaklaştığım nir zaman. Yalnız öleceğim muhtemelen. Ohhh

Yalnızlaşmak çekiyor canım.

Bir kadınla edebileceğim maksimum muhabbet budur. Ne eksik ne fazla ne de başka bir minvalde olur. gorsel

Dün işten çıkarıldım. Her ne kadar tüm haklarımı gözeterek de olsa sonuçta işten çıkardılar beni. Daha ödemem gerekn kredilerim var, ailemin habirinin olmadığı krediler. Sabah işe gider gibi kalkıp bisikletime binip çıktım evden. Canım çok sıkkın. Anneme söylemek istemiyorum, ablama söylemek istemiyorum. İş bulma konusunda biraz korkuluyum. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.

peki itiraf edeyim malı arap faik'ten alıyoduk, karabük'te ikinci yükleme yapılıyordu. adana'ya kadar da ben kullanıyodum kamyonu

25 yaşındayım ve aklım erdiğinden beri hep yarını düşünüp, gelecek kaygısına boğdum kendimi. bu huyumdan asla vazgeçemem sanıyordum fakat biraz önce fark ettim ki, vazgeçmişim. anı yaşamayı öğrenmişim. hayata 10-0 geride başladım, 70 bin tl kyk borcu yüzünden ve bu beni gerim gerim geriyordu. şimdi ise umurumda değil. zamanı gelince her şeyin olduğunu gördüm, kendimin daha fazla farkına vardım. tabii bu demek olmuyor ki, armut piş ağzıma düş. ben yine çabalıyorum lakin fazla kasmayı bıraktım. yarın öleceksem, bugün yapacağım şeyi neden erteleyip de içimde kalmasına sebep olayım ki? her şeye rağmen sürekli 32 diş gülebiliyor olmak güzel bir şeymiş :)

Ciddi ciddi gerçek bir itiraf yapcam harbiden ihtiyacım var buna. Gece uykusunu özledim ulan.

Üstteki arkadaşa katılıyorum. Düşüncelerimin sesi daha da yükseliyo. UYUMAK İSTİYORUM İMDAATT.

(#4049194) kim bilir. saat 05.10, nefes alıyorum.

Nalet olsun içimdeki uyanmama isteğine

Geçmişimin peşimi bırakmamasından yaşadığım şeyleri farkında olmadan ileride kendi kurduğum aileme yansıtmaktan ölesiye korkuyorum.

Bı itirafta ben yapıyım burayla ilgili. Bazen çok güldüğüm bı şeye denk gelince onu yazana girip herşeyini artılıyorum. Millet bu artı konusunda çok mutlu oluyo burda. Sanki benle mutluluğunu paylaşıyomuş gibi zannediyom. Öyle işte... Ne sikim sönük bı itirafmış amk keşke yapmasam dedirtti.

yürüyen bi rahmetliyim ben aslında

Üniversiteye yeni başladım, İstanbul'da. Ve tutunamadım arkadaşlar.Bu şehre bu ortama tutunamadım.

kendimi sevmeyi çok istiyorum lan ben

Sınav haftası başlayalı daha üç gün oldu. Belli etmemeye çalışıyorum ama manitamı aşşşşırı özlüyorum. Ne ona vakit ayırabiliyorum ne kendime vakit ayırabiliyorum. Sınavlardan geçme kalma durumum da net değil. Öyle çırpınıyorum arada. Harbiden böyle içimde bir şeyler kanıyor. Çok özledim sözlük öyle böyle değil. O da sürekli benim için çırpınıyor. Ne yapabilirim senin için diye. Bu güzel bir duygu da. Şu aq sınavlarının haftası bitse de kavuşsak yani. Bir de sürekli nazar değiyor bize. Evet nazar dhskdjdkdhd evet tarafından bdjdksjdj ya aslında eminim öyle bir şey olmadığına ama ne zaman iyi bir şey desem ya da paylaşsam Allah belamızı veriyor.. daha çok benimkini veriyor ama onu da paylaşıyoruz. Çenemi tutamamamla da alakalı olabilir bu mevzu. Tam teşhis koyamadım emin değilim. Bu kadar mı mutsuz olayım istiyorsunuz sayın çevrem ya.. hep mi burnum çıkmasın boktan hep mi üzülen taraf ben olayım.. hiç mi hak etmiyorum mutlu olmayı.. ondan mı bu hasetiniz? Hanginize ne ettim ben ya. Neyse ben ağlayarak yarınki iki finalime çalışmaya gidiyorum

Canım abim, Eski sevgilinin sana yazdığı mektupları yeterince iyi saklayamadığın için yanlışlıkla okumuş bulundum. Kızarsın diye atmadım ama merak etme aldığım yere geri koydum sjfjf  Belirtmek isterim ki çok mıç mıç bir ilişkiniz varmış. İyi ki ayrılmışsınız zaten o kızı hiç gözüm tutmamıştı. Ve yine canım abim, o mektupları o günkü nişanlın -şimdiki karın-  görmesin diye hepsini parça pinçik ben yırttım. Sen biraz salak olduğun için delilleri temizlemek yine bana düştü yani. Benim gibi bir kardeşin olduğu için ne kadar şükretsen az. İmza, seni çok seven ve her zaman senin iyiliğini düşünen minik kardeşin.

Günlerim öyle yoğun geçiyor ki Tam diyorum asosyale bakim bi iki bişi yazıyim yorgunluktan düşüp kalıyorum.

psikiyatristim tedavinin yüzde yüz iyileşme sağlayacağını ve özüme döneceğimi söyledi. Bir ay oldu bunu söyleyeli ve ben hala özümün nasıl olduğunu hatırlamaya çalışıyorum.

Bugün yaklaşık 50 cm kadar yükselen karın üstünde cebelleşen minik tatlı bir köpekle karşılaştım. Zar zor yürüyor karda, zaten görünmüyordu bile sjsj Bayağı üşümüş olmalı ki yorgunluğu da belliydi sağa sola bakışlarından. Aldım bu minnakı kucağıma götürdüm eve, iyi bir ısıttım karnını doyurdum idarelik bir yerde yaptım şu an keyfi yerinde:) ama aklım daha çok dışarıdaki diğer canlarda kalıyor, ben bu miniğe denk geldim çok şükür ama denk gelemediğimiz binlerce can var. Bu soğukta en fazla 2 gün belki yaşarlar ve yiyecek bulmaları da aşırı zor malesef. Umarım hiç bir canlı ölmez. Sokak canlarını da unutmayalım elimizden ne geliyorsa yapalım mutlaka. Duyarlı olalım onlar da bu dünyanın bir parçası..

hiçbir şey yazmaya değer değil sözlük, yine hiçbir şeyin anlam ve önemi yok. yine bitik bir halde günlerin bitmesini bekliyorum. kendi kendime konuşup kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama faydasız. her bir umut çok daha fazla acıya sebep oluyor. kimseyle konuşmuyor günlük rutinlerimi yerine getiremiyorum. bir bitki gibiyim yemek bile yemiyorum günlerdir, tek farkım fotosentez gibi bir faydamın olmaması. bitsin istiyorum artık bu kötü günler. nolur bitsin. nolur.

her gece kendi içimde yaptığım konuşmayı sabah olunca unutuyorum. bir gün unutmazsam elimdeki tüm imkanı bırakıp, balıkçı kasabasında kamp hayatı yaşamaya başlayacağım.

dünden beri anlamsız bir yüksek ateşle boğuşuyorum. sanırım saçlarımı yıkadıktan sonra çabucak kurutmadığım için şifayı kaptım. işin garip yani sadece ateşim var, ben bunu öylesine ateşimi ölçünce fark ettim. aklıma esip keyfi olarak ateşimi ölçmesem durumu fark etmezdim muhtemelen. ateşi olan insan üşümez mi ya hu? 38.3 gösteriyor, dünden beri hiç üşümedim. hot girl olduk durduk yere...

bi tane entirim instagram sayfasına düşmüş onu da düştüğünden beri “nesi komik?” diye yorumluyorlar. arkadaşlar olayı siz mi yaşadınız? bana göre komik benim başıma geldi allah allah?

bugün psikiyatristle randevum vardı yine. İçimden bir sürü şey konuştum şöyle söylerim böyle anlatırım diye. Saati geldi, girdim içeri geçtim koltuğa. Sadece yere baktım. Hiçbir şey söyleyemedim. Hayattan zevk alamadığımı işkence gibi geldiğini bazı günlerde yaşamanın daha kaç kere anlatabilirdim. Ne değişirdi. Zaten aylar geçmişti. Zamana bıraktık. İkimiz de.

Bir burun tıkanıklığım var iki haftadır, geçsin diye burun spreyi kullandım. Geçmiyor, bugün bırakayım dedim lan nefes alamıyordum, resmen yeni bir bağımlılığım oldu. Yarın sabahtan bir kbb'ye gideceğim, önlüğü de yanımda alırım ki aradan kaynayayım. Umarım git test ol gel öyle muayene edeyim seni demez, derse aglayacam diyecem hocam allah rizasi için bir ilaç verin siktir olup gideyim nefes alayım ne testi yavv Sonra da spora giderim, hava da yağişliymiş neyse, bu arada ben stalk yapıyorum günah mıdır? Bunu da bırakmam lazım ama merak ediyorum. Ssp yapcaz eski sevgilimin friendleri ve benim brocanlar, broların sevgilisi de var grupta ben de afedersin yarrak gibi ortadayım. Durum o kadar absürt ki, iki günlük tanidigim insanlarla grup çalışması yapmak durumundayım ulan dünya ne garip yersin mına koim, gittim antitusife yardırdım dedim lam napacaz beyler bayanlar, millet dershane falan diyor lan bir de bu yaştan sonra dershane mi cekecez yok tusmuş cartmiş alacağimiz para kaç kuruş lan bir ipad alamazsin o parayla, bu ara ipad almakla kafayi bozdum, imkani bulayim hemen alacağim ama bilmiyorum ... Neyse işte über alles d

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki, benim dayım mafya.

Düşündüm ne yazabilirim diye. İçimden onlarca cümle geçti. Yazmaya dahi gücümün kalmadığını hissettim. Hala yazmakta ısrarlıyım ama ne yazıyorum ki. İçim bi tuhaf mutlu deseniz değil üzgün deseniz değil. Boşluktayım sallanıyorum öyle. Hangi cümleyi yazsam da bütün sıkıntımı anlatmış olurum diye düşünüyorum. Gerçi bu konuda bi cümle kurabiliyor olsaydım böyle hissetmiyor olurdum. Daha fazla boş yapmadan iyi geceler... Edit:yazım yanlışı

sürekli espiriler yapıp çevremdekileri güldürüyorum, kendim de sürekli gülüyorum, birisi mutsuzluğumu ve sevilmemişliğimi anlayacak diye ödüm kopuyor. bazı konulara amaann koy amına gitsin diyorum ama yüreğim parçalanıyor sanki kimseye anlatamıyorum