asosyal itiraf

hafiften kavgalı olduğum biri instagrama düşen entrymi beğenmiş ahajsjshkskaka ay çok keyiflendim KIZ YELLOZ O BEĞENDİĞİN BENİM HE

Hint kınasıyla suratıma çiller yaptım. Evde kaldikca deliriyorum galiba :D

aşık olamıyorum.

Sevmediğim bi kızı işten attırmıştım. Asla pişman değilim yine olsa yine yaparım.

Havalar ısınmaya, yerler çimen çiçek olmaya başladıkça içim içime sığmıyor. Biliyorum belamı istiyorum ama böyle havalarda çok sevesim geliyor ya

uzun zamandır stalk yapmıyorum, hatta geçenlerde hakkında başlık açılan uygulamadan bile haberim yok. ancak geçen hafta biraz stalk yaptım, yeteneğimden hiçbir şey kaybetmemişim ve kendimi filmlerde herhangi bir olay yüzünden işine geri dönüp ortalığı kasıp kavuran profesyoneller gibi hissediyorum asfdghsfj

Bugün anımsatıcı bildirimiyle iki yıl önceki kendimden bir notla güne başladım. (#2409048) Burada kendime bir şeyler yazdığımı belirtmiştim. Bitirirken “Birilerini sev ama bağlanma. Her halat kopabilir. Sonunda gemi zarar görmesin.” hatırlatması yapmışım kendime. Açıkçası bunu okumak, bunu iki yıl önce düşünmüş olmak beni üzdü. İçinde korku barındırmayacak kadar güzel ilişkiler kurabildiğim(iz) insanların karşım(ız)a çıkması dileğimle.

Çook yorgunum

İnsanların bencil ve anlayışsız olması beni daha çok yoruyor

dostlar biri var... birlikte büyüdüğüm her olayda birbirimize destek olduğumuz ilk sevilen ve sevenim. derler ya böylesini unutamazsın diye gerçekten öyle oluyor gelse birlikte olmak istemem ama insan başına bişey geldiği zaman gidip anlatmak fikrini almak, mutlu olduğu zamanlarda onunla paylaşmak istiyor bi umut görür de benim olduğumu bilmeden yorum atar fln diye üye olduğu bu sözlüğe üye oldum olmaz ya ama oldu diyelim ki yazdın ilk özürümü burdan dilediğimi gör isterim tekrar söylüyorum ilişki yaşamak istemem ama varlığını çok özlüyorum

Bir süre önce aldığım, hayatımı yoluna koyma kararımı yazmıştım buraya şöyle (#4114586) uzunca. Üzerinden çok geçtiğini söyleyemem lakin gözle görülür şekilde hem hayatım hem düşüncelerim değişti. En başta sigara alışkanlığımı bıraktım ki bu benim için çok çok zor bir karardı çünkü bırakmak istemiyordum ama sağlık açısından da hiç iyi hissetmiyordum. Sonuç olarak bıraktım ve şuan gayet memnunum bu kararımdan. Girmek istediğim sınavlar için çalışma programı hazırladım ve çalışmak, gelecek için heyecanlanmamı sağladı. Çalıştıkça motive oluyorum. Yeni hedefler koydum, hedeflerime ulaştığımda belki editlerim. Alışkanlıklarımı değiştirdim. Bu değişim beni mutlu ediyor. Yıllardır tekdüze bir yaşam sürdüm şimdi yapmak istediğim her şeye vaktim ve isteğim var. (İmkanımızı kısıtlayan virüse sövgülerimi iletiyorum) Umutlarım, düşüncelerim, hayallerim. Her şey istediğimden çok daha iyi gidiyor. İşten ayrıldığımda kendimde bu denli bir değişiklik olacağını ben bile tahmin edemezdim. Hayata döndüm, kendimi buldum, yazmaya başladım. Bunu neden yazdığımı ve neden buraya yazdığımı bilmiyorum, okuyan olur mu onu da bilmiyorum. Tek bildiğim hayatı ertelemek ömürden çalmakmış.. Edit:Bir takım vazgeçişlerin izlerini temizledik.

az önce babam sınavlarımı sordu ve fark ettim ki bu konuda küfür etmeden konuşamıyorum. afalladım resmen ne diyeceğimi bilemedim.

İnsanın içindekilerini atanmaması nasıl kötü bişey ya sevdiklerini düşünüyorsun endişeleniyorsun aklın kalıyor yanlarında olamıyorum onlarda daha fazla işi zorlaştırıyorlar. Yemin ederim artık kimseye tek kelime edecek gücüm kalmadı onların dediği şeyleri yapıyoruz sorun yok bir kere yapmazsak sorun çıkıyor anlıyorum beni düşündüğünden ama aynısını ben yapınca niye olmuyor oruçlu haliyle çalışıyor ağır kaldırıyor bin defa yapma dedim yok illa yapacak kendine laf getirmeyecek ben milletin ne dediğini ..... Neyse ya buraya dökmek istedim içimi

İntiharı düşünen birine "daha yolun başındayız, bir şeyler çok daha güzel olacak" diye yalan söyledim. Başka tesellim kalmadı artık arkadaşlar. Bu simsiyah evreni beyaza boyamaya çalışmak gibi artık, boşlukta kaybolan ümitler savuruyoruz.

Bugün gelmekte olan çıkma/sevgili olma/flört etme (artık ismi ne oluyorsa) teklifini reddettim . Bir arkadaşımıza durumu anlatmış , benim ağzımı yoklamasını istemiş. Arkadaşım da, onunla yakınız diye benim de ona bir şeyler hissettiğimi düşünmüş,neden olmasın @boktan düşünsene dedi:( Çok tatlı bir erkek ama sadece arkadaşım , sohbet etmesi zaman geçirmesi güzel biri ama hiç erkek arkadaşım olarak düşünmedim görmedim de ... usulünce uygun bir dille olmayacağını söyledim ama içim bir burkuldu onun açısından . Okulların online a dönmesine en çok sevinme nedenim bugün bu oldu, bir süre birbirimizi görmeyeceğiz

Bütün her şeye, dünyaya ve insanlara olan sinirimi kendimden çıkarmak istiyorum. Yaptığım davranışlar sonucu ona dert olduğum içinde kendime sinirliyim. Şuan en çok kendime sinirliyim. Aç kalayım uykusuz kalayım günlerce. Çünkü ancak bu yolla sinirimi atabiliyorum zira içimde volkanlar taşıyor patlamak üzereler. Kendime eziyet edince içimde duruluyor bir şeyler

Sevdiklerinize yük olmuyorsunuz yada yük olduğunuzu düşünüyorsanız yük olacak şeyler yapmayın Bi bakın onlar ne diyor ne yapmanızı istiyor. Herkes sevdiğini üzer ister bilerek ister bilmeyerek ki ben üzdüğünü düşünmüyorum sadece sinir oluyorum aşırı sinir oluyorum. Ne yaparsam yapayım olmuyor değil dediğini yaparsanız belki böyle olmaz.

Sinirinizi ne olursa olsun kendimizden çıkarmayın yoksa sevdiklerinizde sinirlerini kendilerinden çıkarır. Sevdiklerinize dert olmuyorsunz kimse sevdiğine dert olmaz olsa dahi düzeltmek için herşeyi yapar. Aç kalıp uykusuz kalmak çözüm değil onu herkes yapar kendini cezalandırmak ister ama çözüm bu değil değil. Herkesin içi farklıdır benim içimdeki volkan çoktan yanmış patlamış kurumuş şimdi ise çürüyor çöküyor yıkık Bi yer olmuş. Kendimize eziyet etmek vallahi çözüm değil eğer çözüm olduğunu düşünüyorsan tamam kendimize eziyet edelim bakalım çözülecek mi düzelecek mi görelim

kaç gecedir kabuslar görüp ter içinde uyanıyorum. çok yoğun çalışıyorum, bellek hep dolu boşaltacak zaman yok ki rahat bi uyku çekeyim. ortada dönmeyen bi nöbet listesi ve girmem gereken vizeler var. derslerimin hiçbirine katılamıyorum, ortada ne not var ne yardımcı olacak bi arkadaşım. wp grubuna bi soru soruyorum kimse umursamıyor. işlerin içinden çıkamıyorum. yetmemiş gibi üç günlük oryantasyon eğitimi üstüne nöbet artı gündüz yazmışlar. yani ben anlamıyorum insan olduğumuzu mu unutuyorlar, nedir bu durum bilemiyorum. böyle devam ederse daha çok ter içinde uyanırım ben.

Ben bu kadar mı degersizim, bu kadar mı insanlar umursamıyor beni, bu kadar mı görünmezim.. BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM. Sabahtan beri gözüm telefonda. Tek bir Allah'ın kulu aramadı. Tek bir kişinin aklına gelmedim. Halbuki tek önemsediğim gün bugün. Niye?? Çünkü ben doğmuşum AMK. Kendimi ne kadar önemsediysem demek ki.. Herkes kendi hayatında. Hadi doğum günüm olmasını geçiyorum ulan günlerce haftalarca o telefon orda bı köşede dursa tek bir kere çalmaz. Kimse aramaz. Bu kadar mı yalnızım ben ya.. halbuki ne insanlar var sanıyorum hayatımda. Karşıma geçtiklerinde beni sevdiklerini öyle bir anlatıyorlar ki onlara haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Ama yoklar işte. Bu AMK dünyasında bir başımayım. Bİ gün kendime bir şey yaparsam sebebi hep yalnızlığım olacak.. bundan sonra ne tek bir kişinin telefonunu açarım ne de tek bir kişiyi ararım. Hayatımda radikal bı değişikliğe gidiyorum.. sanırım en iyisi bu. SIFIR BEKLENTİ = SIFIR MUTSUZLUK..

Toplu taşıma araçlarında sağımda solumda konuşan insanların konuşmalarını dinliyorum. Ve bu tamamen istem dışı oluyor, önüne de asla geçemiyorum. Mesela şu an arkamdaki kadın, yanındaki kadına gelininin yaşının çok büyük olduğunu, eğer kadın 30 yaşını geçtiyse gelin olarak alınmaması gerektiği hakkında uzuun bir konuşma yapıyor.

Arkadaşlar ben tutunamıyorum.

Samimi olmadığım biri kısa süre içinde evime geleceğini haber verdiğinde mutfaktaki bulaşıkları iç içe koyup görünmeyen herhangi bir yere kaldırıyorum. Bazen fırının içine bazen balkona... Bugün abimin odasındaki masaya iki borcam koymak zorunda kaldım mesela. Dağınıklığımdan çekineceğim insanlar pat diye geliyorum demesin artık lütfen ne bu samimiyet, o kadar samimi olsak çekinmem ona yıkatırım zaten bulaşığı. İnsan her an derli toplu olamıyor, beş dakikaya oradayım yasaklansın.

Ben bu gece karar verdim Kuş olup gökte uçmaya Sevdiğimi ,kızdığımı Dünyaya haykırmaya Sessizliği bozmaya ...

çok üzgünüm sözlük modum nasıl düzelir bilmiyorum

vallahi bir iki senedir biz ne yasiyoruz anlamıyorum ne heves var bir şeylere nede istek

Aradığımı bulduğumda söz bu sefer kıymetini bileceğim.

Böyle anlatabileceğim kimse olmadığı için buraya yazıyorum, kendi içimdeki acıyı burada yazıya dökerek belki günün birinde dönüp tekrar okuduğumda "Vay be ne günlerdi" dememe sebebiyet verir belki. Onun için aslında yoldan geçen birisinden farksızmışım, sadece vakit geçirmek için varmışım bunu anladım bu gece. Onun hakkında bu gece öğrendiklerim son 2 senemi gözden geçirmeme sebebiyet verdi. O kadar güzel şey yaşadığın bir insanın permatik değiştirir gibi arkadaş değiştirmesi ne kadar doğru bir şey onu size bırakıyorum. Ben onu yakınım olarak gördüm, benim için en kıymetli insanlardan birisi olarak gördüm çok değer verdim ve sevdim fakat bu gece anlamış olduğum kötü şeyler beni değiştirmeye yetecek şeyler. Ateş düştüğü yeri yakar, umarım sizlerin de karşısına böyle insanlar çıkmaz bunu en içten dileklerimle söylüyorum. İyi geceler sözlük

Aradığımı bulmak için o kadar çırpınıyorum ki bazen bulduğumda onu yaşamaya enerjim kalmıyor.

Manitasal mevzularda ne bok istediğini bilmeyen aptalın biriyim. Şimdiye kadar hayatıma giren kimseden arzuladığım değeri göremedim ki. Hep bi kullanılma korkusu besledim. E kullandılar da çoğu zaman. Yeri geldi sevgimi, yeri geldi merhametimi, yeri geldi vücudumu be. Ulan bu çok acı ya. Sevildiğini düşünüyosun bide salak gibi. Bir kez gerçekten çok sevildiğimi hissettim. Değerli hissetmek neymiş gördüm. İlk kez sevdiğimden çok sevildim. Bu kez de o şüpheye düşürdü beni. Ulan ne bokum bi durum ne sevmeye ne sevilmeye. Korktum bide ya. Valla bak. Sevilmekten korktum. Gümbürtüye gider evlenirim diye korktum. O kafada biriydi çünkü. Sevilmekten de kaçtım. Bazen de çok mıçmıç geliyodu zaten. Hayatımda bi daha o kadar değerli hisseder miyim bilmiyorum. Ama bazen özlüyo gibi oluyorum. Bazen oh bitti iyi oldu gibi. Allah sonumuzu hayr etsin dertdaşlarım.

itiraf ediyorum yemek yaparken ya da bulaşık yerleştirirken aşk-ı memnu izliyorum youtube'dan ahshsjns. napiiim ya mutfak benim için çok sıkıcı bir mekan. biraz aksiyon lazım. ruh hastası nihal, gerizekalı bihter, yavşak behlül!

en küçük şeyde yıkılıyorum. iletişim kurmak için fazla hassasım ben ve insanlar bana hassassın dedikçe kendimi çok daha kötü hissediyorum. sevmek sevilmekten öteye de gidemiyorum bana asla tartışma ve kavga skillleri eklenmemiş. her şeyin her zaman kusursuz olmasını istiyorum. yani özetle (bkz: ben bir malım gelin beni alın)

az önce eve baba demeye tiksindiğim o insan geldi. oruçluyum diye anneme ve bana bağırdı beni biraz hırpaladı. beddua etti. Allah benim başıma senin gibi bir belayı verdi senden bir bok olmaz. inşallah yüzün gülmez evlendiğin yerde huzur bulamazsın falan dedi kabul olur mu bedduaları? gerçekten çok yoruldum babasını çok seven insan görünce şaşırıyorum. benimki annemle bende huzur bırakmıyor.

Dizi çiftlerini gördükçe aşk hayatımın bombok olduğunu fark ediyorum. Adam şak diye kıza açıldı işte uzak mesafe ilişkisi de olur falan filan... Benim başıma ne gelmişti biliyor musunuz bana açılan çocuk daha sonra suratıma açıkça bizden olmaz dedi ve tüm çabalarım ve ben kalakaldık şunu fark ettim insanlar nankördür ve şu sözü çok doğru buluyorum yol belli yürümek isteyenle yürürüz ben artık kimsenin peşinden koşamam kimse de boş yere benim peşimden koşmasın ne gerek var

gerçek bir itiraf, yurttaki modemi odaya getirdik sahura kadar burdayız

Bazen kafamdan uydurmuşum gibi geliyor bazı şeyleri çok düşünen biri olduğum için mi yoksa boşluktan mı bilmiyorum.

Whatsapta kendimle mesajlaşıyorum. Özellikle öfkeliyken. İşte mesela x kişisine küfredip giydiriyorum. Sonra kendim, küfreden kendime; sana hiç yakıştı mı bu söylediklerin? Git biraz hava al kendine gel sonra konuşalım.(diyorum) Lafta dinliyorum haaa :) gidiyorum bi sigara içiyorum balkonda. Döndüğümde öfkemi atmış oluyorum. Sonra diğer kendime teşekkür ediyorum :))

"Adı yok içimdekilerin. Halim yok. Uçurumun kenarında ayaklarımı boşluğa salmış gibiyim. Dünyada tutunacak dalım yok gibi. Ben dünyayım. Dünyam yok gibi. Dünyanın en mutsuz insanı ben olabilirim. İnsan olmayabilirim. Olmaya da bilirdim. Bilmiyorum. Bir çok şeyi bilmiyorum. Çok şeyi düşünüyorum. Az kalıyorum her yerde. Az seviyorum insanları. Az az çekiliyorum. İçimde hiç bilmediğim şeylere özlemim var. Hiç bilmediğim yerlere ait hissediyorum kendimi. Hiç tanımadığım bir insanı bekliyorum. Ait olmadığım bir zamanın karnına doğmuş gibiyim. İyiliği özlüyorum. Samimiyeti özlüyorum. İyi değilim. Samimi değilim. Kendimi insan rolüne bazen fazla kaptırıyorum. Neyse dostlar anladınız siz, ben yine anlaşılmıyorum. Hem anlamayacaklar ne yazarsak yazalım. Anlaşılmamaktan yakınanlar bile birbirini anlamıyor. Belkide biraz dinlemeye ihtiyacımız vardır. Bir denizin dalgasında ya da bir dağın yamacında buluruz belki huzuru az buçuk. Biraz uzaklaşmak iyi gelecek tüm kötülüklerden. Belki bir daha dönmeyiz. Biraz kalırız ya da. Ama daha iyi olacağız. Çok daha iyi."

Merhaba sayın yazarlar. Ne kadar umrunuzda bilmiyorum ama bir konuda açıklık getirmem gerek diye düşünüyorum. (#4142480) bu entirinin ne yazık ki muhatabı benim. Benim bildiğim kadarıyla sözlüğe ister güncel ister geçmişteki şeyleri yazabiliyoruz. Eskiden yaşadığım bir şeyi anlattım diye birini aldatmış olmak çok saçma. Aylar önce görüştüğüm biriyle yaşadığım durumu gelip burada anlattım. Yakın geçmişte konuştuğum arkadaş da onu aldattığımı düşünerek -ki sevgili dahi olmadık- gelip burada beni rencide edercesine paylaşımlar yapmış. İşin komik kısmı, onunla konuştuğum dönemde yağmur da yağmıyordu. Aksine hava çok da sıcaktı. Aynı dönem olduğunu düşündüren şey ne acaba? Bir insana iftira atmak, rezil etmek bu kadar kolay olmamalı. Bu arada birine iftira atmak ve ifşalamak sözlük formatına ne kadar uygun, bunu da merak ediyorum açıkçası.

Simdiye kadar insanların hep iyi olduğunu düşünürdüm. Ama sanırım değiller. Doğru düzgün muhabbet bile etmiyorlar ne acı. Ya da muhabbeti istenmeyen insan benim. Bu da bi seçenek. Sözde arkadaş kaldığımız insanlar aslında yabancılar. Sadece dostlarımız ve ailemiz var yanımızda. Fark etmem 24 senemi almış olsa da, bi yerde fark edilmesi gerekiyordu. Iyi oldu.

kalabalıktan nefret ederdim. İnsan görmeye tahammülüm yoktu. Şimdi bir sürü yeni insan tanımak, konuşmak ve onları dinlemek istiyorum. Yaşayan birilerini görmek ve yaşamaya tekrar devam etmek istiyorum. Bi daha hiç yalnız kalmak istemiyorum.

Basit bir itiraf olarak kalabilir benimkisi. Ne ilkokul hayatım ne de lise hayatım boyunca bir gün bile okuldan kaçmadım.fakat buna rağmen devamsızlığım sürekli sınırdaydı.ve o devamsızlıklarımı sürekli uyumakla geçirdim.pişman mıyım? Belki azıcık olabilirim.en azından bir gün okuldan kaçmanın zevkini yaşamak isterdim.ne yazık ki hiçbir zaman tadamayacağım bir duygu olarak kalacak benim için.

taksimde travesti ile cima eyledim.

hala bazen gözlerimi kapatıp öylece durunca her şey geçecek sanıyorum

benim migrenim varmış ya ben böyle ağrı görmedim mide bulantısı da cabası

itiraf ediyorum.. 2020ye ve kadın olmama rağmen hala ölmedim, öldürülmedim ha bi de tüm sülalem korona olmasına rağmen ve annemle babam sağlık çalışanı olmalarına rağmen hala korona olmadım. olmayacağım arkadaşlar. gün gelecek korona bitti haberleri çıkacak vaka sayısı 0 olacak, işte o zaman göklerden bir karar gelecek ve ben korona olacağım. bu tam benim başıma gelebilecek ve benim yapabileceğim türden bir salaklık çünkü..

Sevgili Sözlük; Nasıl başlasam bilemiyorum içimdekileri anlatmaya anladım ki bazen insanın sadece durup düşünmeye ihtiyacı varmış. Sertab Erener' in de dediği gibi herşey ne kadar hızlı herşey ne çok , oturup ince şeyler düşünmek için vakit yok" Bende biraz bunun üzerine düşündüm bir kaç gün. Hayatta öyle şeyler yaşıyorsunuz ki bazen söylenen kötü bir söz , kalbinizi kıran tek bir cümle sizi mutsuz ve bitap hissetmenize neden olup hayatın yaşamaya değer olmadığını düşündürüp ve bununla beraber kendinizi değersiz bir varlık gibi hissetmenize de sebep oluyor. Bunları yaşadıkça öğreniyorsunuz İnsan rakamlarla değil Hayatta yaşadığınız küçük tecrübelerle büyüyor bence işte asıl yaşınız böyle ortaya çıkıyor "olgunluk yaşı" Sevgili sözlük ; Ben bişey öğrendim artık Siz hayatınıza devam ederken karşınıza her zaman sizi iyi hissettirecek , sizi kırıp üzmeyecek insanlarda çıkmıyor çıkmayacak ve bu insanlar hep var olucaklar bunun farkındayım artık Ben dört duvar arasında sıkışıp kalmış gönlümü kalbimi dağlara bayırlara çevirdim.Ben artık herkese ve herşeye hazırım bana yapılacak tüm kötülüklere ,beni mutsuz eden ,üzen kıran her ne varsa hazırım o küçücük kalbime sığmayan tüm kötülükleri artık kocaman bir kalple karşılayacağım. Ve ben artık korkmuyorum ,burdayım, varım ve varolacağım...

Bir kadın olarak otobüste takside vs tek olduğumda aklımdan bin türlü senaryo geçiyor.

Eğer azıcık cesaretim olsa intihar ederim. Bazı hisler dayanılacak gibi değil ama bende intihar edecek göt yok. Korkağım.

Gün içerisinde sitkom izlemeden mutlu olamıyorum. Daha doğrusu bu kadar stresin içinde yalnızca sitkom izlerken bir nebze mutlu oluyorum. Tarzıma yakın tüm komedi içeriklerini izledim. Dünya genelinde komedi içeriği olarak son birkaç iş kaldı izlemediğim, onlara da birkaç bölüm başladım fakat yeterli derecede sevemedim. Çünkü herhangi bir konuda yeniden başlamaya hevesim yok. Brooklyn 99, friends, office, himym izleyip deşarj oluyorum ve hepsini milyon kez izledim zaten. Fakat bana iyi gelen tek şey de bu.