Manitasal mevzularda ne bok istediğini bilmeyen aptalın biriyim. Şimdiye kadar hayatıma giren kimseden arzuladığım değeri göremedim ki. Hep bi kullanılma korkusu besledim. E kullandılar da çoğu zaman. Yeri geldi sevgimi, yeri geldi merhametimi, yeri geldi vücudumu be. Ulan bu çok acı ya. Sevildiğini düşünüyosun bide salak gibi. Bir kez gerçekten çok sevildiğimi hissettim. Değerli hissetmek neymiş gördüm. İlk kez sevdiğimden çok sevildim. Bu kez de o şüpheye düşürdü beni. Ulan ne bokum bi durum ne sevmeye ne sevilmeye. Korktum bide ya. Valla bak. Sevilmekten korktum. Gümbürtüye gider evlenirim diye korktum. O kafada biriydi çünkü. Sevilmekten de kaçtım. Bazen de çok mıçmıç geliyodu zaten. Hayatımda bi daha o kadar değerli hisseder miyim bilmiyorum. Ama bazen özlüyo gibi oluyorum. Bazen oh bitti iyi oldu gibi. Allah sonumuzu hayr etsin dertdaşlarım.