asosyal itiraf

Yorgunlukla ve sağlık savaşıyla geride bıraktığımız yılın son günlerinde kendim için yeni yıl hedefleri koydum. Kendimi geliştirmem ve hayatıma bir yol çizmem gerekiyordu. 5 yıldır monoton giden bir iş hayatım, sevgisiz geçen yaşlarım ve yıllardır çözmekten inatla kaçtığım sorunlarım vardı. Çalışma hayatım 19 yaşımda başladı. Üniversite hayatıyla çalışma hayatını birlikte götürdüm. Çoğu zaman yoruldum, ağladım, sızlandım ama ay başı gelip maaşımı aldığımda hepsini bir şekilde aklımın en ücra köşesine attım. Yaşıtlarım babasından destek alırken benim böyle bir imkanım olmamıştı, belki birazda bunun etkisi vardı çalışmamda. Hafta sonu bütün arkadaşlarım dışarıda keyif yaparken ben insanlarla uğraşıp sinir stres sahibi oluyordum. Sınav dönemlerinde ertesi gün iki sınavım varken işten izin alamayıp yemek molalarımda sınav çalışıyordum. Hepsi bir şekilde bitip mezun oldum, elimde hali hazırda bir iş vardı çalışıyorum gözüyle bakıp geleceği hiç düşünmedim. Bir şekilde çalıştığım yerde yükselirim gibi geldi. Gelgitli çalışma hayatını sektör değiştirerek bu yıla kadar devam ettirdim. Aşırı kararsız bir insan olduğumdan dolayı mezun olduğum alanın sınavlarına hep 1-2 ay kala çalışmaya başladım ve hem iş hem sınav birlikte yürütemedim girdiğim tüm sınavları da böylelikle batırmış oldum. Ne işimden memnundum ne de işten çıkmaya cesaretim vardı. Az daha çalışır seneye bir araba alırım diyordum, bir şekilde onunla teselli bulacaktım güya. Düşünmeyi de bırakmıştım sadece günün bitmesine ve yatağıma girmeye odaklı yaşar hale gelmiştim. Çevremdeki insanların yaşantıları gözüme çarpmaya başlamıştı son zamanlarda. Kimi evli, kimi çalışıyor, kimi sevdiğiyle gününü gün ediyor, kimi hala okuyor, kimi geziyor, kimi çocuğu ile vakit geçiriyor vs vs. Yazmakla bitmeyecek kadar fazla çeşit var. Kendime dönüp bakmaya cesaret edememiştim bunun farkına vardığımda. İnanılmaz derecede çökmüş durumdaydım ve kendime bir şeyleri itiraf etmem gerekiyordu ama bu, yılların birikmiş sorunlarıyla biraz zor oldu. 23 yaşımın son günlerindeyim, bana iyi gelecek olan şeyleri bulmak fazla zamanımı aldı. Zaman acımasız ve durduramıyorum. Beni kurtaracak tek kişi kendimim. Bunun bilincinde bir yola çıktım. Torbama ders niyetine sevgisizliğimle kötü anılarımı koydum. İstifamı verdiğim bugünden itibaren yolum açık, azmim bol olsun.