asosyal itiraf

O kadar özledim ki ama ben sevgiden korkuyorum senin yüzünden

dün akşam arkadaşlarla yürüyüşe çıktık. o sırada çarpıntım başladı. "biraz oturalım geçer herhalde" dedim. oturduk, ben o sırada bayılmışım. bizimkiler telaşlanmış. gözümü açtığımda arabadaydık, hastaneye götürdüler. ailem de geldi falan. neyse ekg çektiler, kan aldılar falan. o sırada doktor geldi, ben yatar pozisyondaydım. "otur da bir ciğerlerini dinleyeyim" dedi. oturmak için hamle yapınca burnuma bok kokusu geldi dklfjgdfg tabii o an anladım altıma sıçtığımı. zaten üstümü başımı ıslatmışlar kendime geleyim diye. ben onu da altıma işedim sanıyordum. meğer sadece sıçmışım. neyse doktor gidince usulca söyledim. tuvalete gittik. 3 tane sığır kapının dışında, 1 adet mal (ben) tuvaletin içinde kahkaha atıyoruz. güzelim kırmızı donun içi komple bok. bizimkiler evden kıyafet getirdiler de değiştirdim üstümü başımı kdfjgdf

Müşteriler beni çileden çıkarınca müşterinin köyünün duvarlarına kadar sövüyorum, sövülmedik dağ taş bırakmıyorum. Bunu yaparken müşterinin gözlerinin içine bakıyorum. Ama hiç bir sorun çıkmıyor. Maske gerçekten hayat kurtarır..

Kendimle alakalı neyi hissetsem oluyor. İyi veya kötü şöyle olacak böyle olacak dediğim ne varsa oluyor içime garip bir his geliyor. Bazen iyi bir şey gibi ama kötü bir şey olacağı zaman içime düşen sıkıntı çok rahatsız ediyor ne yemek yiyebiliyorum ne konusmaya halim oluyo resmen yığılıp kalıyorum olduğum yere.

Hakkınızı helal edecekseniz itiraf edecem yoksa etmem

şeker patlatma oyununu indirdim ve zevk alarak oynuyorum

Kaç defa kırılma noktasına geldim dediğimi saymayı bıraktım. Aynı hataları tekrar tekrar yapıp kendimi yine o karmaşanın ortasına sürükledim. Olmuyor diyorum hiç olmuyor, oluyor dediğimde olmuyor Yoruldum bea. Şimdi tekrar kırıldığım yerden kırılmayı düşünüyorum, çünkü onarırım dediklerim onarılmadı; eskisinden de fena oldu. Kendimi tam olarak (bkz: düşünsene başka kaçıyorsun ve herkes ciddi olduğunu düşünüyor ) Gibi hissediyorum. Baktığında insan insanı anlıyor gibi oluyor, bazı şeyler anlam ifade etmeye başlıyor. Sonra durup bütününe bakınca sen bile bir şey anlamıyorsun. Zor.

Duygularımı geri istiyorum. Yine elim ayağım titresin, buralardan geçmiştir buralara bakmıştır diye bakışlarım çevreyi tarasın, şarkılar duygularımı yaşatsın, her dakika hayallerle geçsin, yaz akşamı oturduğum balkon baktığım gökyüzü tekrar anlam kazansın istiyorum. Uyumadan önce nasıl uyuduğunu merak edeyim, sabah ilk günaydınımı en güzel şiirleri birine söyleyeyim, yeni yeni hitap şekilleri bulayım istiyorum. Kim öldürdüyse benim duygularımı geri versin, ot gibi yaşamak istemiyorum.Kalbimin titremesini tattım bir kere, böylesi çok yavan.

başıma bi şey gelmeyecekse rap müzikten hiç hoşlanmıyorum. hiç benim dinleyebileceğim bir müzik tarzı değil.

ailem corona olacak diye ödüm patlıyor çok çaktırmıyorum ama içim içimi yiyor illa ki birine bulaşacaksa bana bulaşsın onlara bulaşmasın diyorum kendi kendime

yıllar önce bi yaz, gece camdan bakıp müzik dinlerken kendime bir söz vermiştim. birazdan aynı şarkıyı dinleyerek kendime verdiğim sözü tutamamış olmamı kutlayacağım.

ilk defa biri yazdığım şeye cevap versin, bir şeyler düşüneyim, karşıt fikir geliştireyim, başkalarının da düşüncelerini öğreneyim diye entry girdim. sol kanattaki tüm başlıklar bommmboş geldi. sözlük yazarlarının şunu/bunu, şöyle olsa ne yaparlardı bilmem ne.. pufff bu ne ya? şimdiye kadar hepsine katılıp boş yaptım sözlükte. açın bakın :d hatta buna isyan edenlere içimden “hoff stres atmaya, eğlenmeye geliyoruz şuraya iki dk bi susun be” tarzında sitem ettim. ama şimdi sıkıldım bir an, bıktım, bunaldım. sanırım aylardır kafamı adam gibi çalıştırmayınca artık beynim buna bi dur demek istedi. öyle yani. evet, entry bu kadar..

herkesin hayatı kendine göre zor arkadaşlar , herkesin ama herkesin

bugün burada içten bi itirafta bulunmak istiyorum, bazen aynaya bakarken aklıma bir şeyler geliyor ve kendim aynaya bakarak hareket çekerken buluyorum sorry

Sabahtan beri arko krem kokusu alıyorum her yerden. Etrafımda kullanan kimse de yok. Kafayı yemiş olabilirim.

Bazı başlıklar var insanın içini acıtan, paylaşmak isteyip paylaşamadığı şeylerin yazıldığı heh işte ben o tarz başlıklarda sadece ilk entryi okuyorum, devamında yazılanlar sanki ben de yazıyım demek için yazılmış gibi geliyor.

Çekip gidesim geliyo. Tahammül seviyem baya düşmüş durumda. En sevdiğim şeylerden bile bıkmışlık hissi. Çok değil sadece bir aylığına, bir çadır, bir sırt çantası... Tanımadığım insanlarla konuşmak, görmediğim yerlere gitmek istiyorum. Kimse tanımasın gittiğim yerde beni.

Yıl bilmem kaç o zaman bulaşık makinesi filan görmemişim tabi içine konan temizlik tabletini nerden biliyim. Bir gün arkadaşıma gitmiştim onlarda bulaşık makinesi vardı tabletini ilk defa gördüm “aaa bune demiştim çikolata demişti” gerçekten inanmıştım ndndndnd küçük keklere benziyordu. Sonra söyledi bulaşık tableti olduğunu. Bu da böyle bi cahillik anısı

Yolda yanımdan geçen birine gelişine carlos gibi kalçadan çıkararak bir yumruk atmak istiyorum.

En sevdiğim espri denizlerin geceleri balıklar ağladığı için tuzlu olması dndjdjjdjd Çok komik geliyo düşünsenize minicik balıklar geceleri toplanmış ağlıyor jdjdjsjs (biraz cani gibi oldu ama tam öyle değil komikli :p)

Herşey o kadar üst üste geliyor ki bir gün büyük bir hata yapacağım diye çok korkuyorum. İşin kötü tarafı galiba ben o hatayı yapalı oldu baya

Uyuyamıyorum sözlük. Ve bunu şikayet edebileceğim hiç kimse yok. Hepsi uyuyorlar, mışıl mışıl. Uyusunlar ne diyeyim. Ben kendi hayatımı aldım, evirdim çevirdim rubik küp gibi çözülemeyecek kadar bozdum. Kendi karmaşıklıklarını da çözemeyecekse neden yaşar insan! Herkesin uyumasının verdiği rahatlık hissiyle yazıyorum bunları da. Benim seyyar satıcılardan az kullanılmış bir kafa daha almam lazım, böyle yürümüyor kendimle ilişkimiz. Saat 5.40'a kadar kendime mühlet veriyorum, sonra küfürler savurarak uyumak için zorluyorum kendimi. Yoksa kuşlar, güneş, bildiğin mavralar aslında. Bunları hiç yazmamışım gibi kendimden çıkıp kendime kızıyorum şimdi de. Önemseyecek falan olsam iyi kızdım aslında. (bkz: Derdini sikeyim butonu)

Şimdi çok önemli bişi itiraf edicem hazır olun Küçükken yetenek sizsinizde bi tane adam vardı babam normalde sevmez izlemeyi ama sırf adam samsunlu diye izliyoduk o çıkınca.. finale kalmıştı babam da hemşehrimiz sms atalım destek olalım demişti sms atmıştı.. asıl mevzu burda başlıyo.. Bir önceki gün kendi telefonum olmadığı için babamın telefonundan arkadaşımla konuşmuştum tabi kız muhabbeti babamın dklar bitmiş telefonu bi kapattım tutar: 25.00 tl tabi götüm tutuşuyo bütün mesajları kayıtları felan sildim hemen telefonu usulca yerine koydum.. babam bi zaman sonra -25 lirayı görünce sövmeye başladı ama bana değil acuna xmsmsmsmsm bi sms attık soydun bizi felan diye.. hala bilmiyo.

Sigaraya ilk başladığım zamanlarda çakmağın ayarını fark etmeden sigara yakıcam derken kirpiklerimi birbirine yapıştırmıştım djsndjks (bkz: rimel sürmüştüm :( )

Bazen kafama şarj aletinin kablosunu bağlıyorum beynimi şarj ettiğine inanıyorum sanırım ksjslsjsj

15 marttan beri aynı hayatı yaşıyorum. aynı gün, aynı şeyler, aynı ay... neredeyse iki mevsimi geride bıraktık. tek değişen şey bu. bu süreçte birçok şeye karşı artık yorulmak istemediğimi anladım. sadece geçen seneki gücüme bakınca bile bunu rahatlıkla anlıyorum. artık kendimi hiçbir şey için yormak istemiyorum. kafamın içerisine bir emekli geldi oturdu da tüm gençlik ruhumu emdi sanki. bir şeyler için çabalamak istiyor muyum, istemiyorum onu bile bilmiyorum. çünkü çabalayacak bir hedefim yok şu anda. yaz tatili için yurt dışında ikinci dilimi oturtup para kazanacaktım, olmadı. daha bir çok şey gibi bu da olmadı tabii. evet herkes böyle biliyorum, bilmem bunu anlamaya yetmiyor artık. bir havuz kaydırağında düşüncelerimden birisi atlıyor, sonra bir diğeri atlıyor, sonra bir diğeri... bir sürü şey düşünüyor ama hiçbir şey düşünmüyor gibiyim. sanki beynimin içerisinde bir televizyon açık kaldı da düş güçlerim tarafından ekran karıncalandırılıyor gibi.. kırılgan bir monotonluk içerisinde yumakla oynayan bir kedi gibiyim şu sıralar. nazım’ın şiirinde dediği gibi; hani biz şimdi bir peri masalı dinler gibi seyrederiz ışıklı caddelerde mağazaları. eskiden sıradan bir dize gibi okuduğum bir cümle şimdilerde ne denli büyük bir hayal oldu.

Kpss'yi ve sigarayı bıraktığımı yazmıştım. Bazı kimselerin(!) desteği ile yks'ye çalışmaya başladım. Daha bugün başladım ve daha bugün yedim ilk darbeleri. Oysa ben dünyadan usul usul geçip gitmek istiyorum. Yavaşça, kimseye ah ettirmeden, kimseyi arkamdan ağlatmadan.. Bu hayat fazla çetrefilli. Neden bir deftere yazmıyorum biliyor musun? Bulunursa mutlaka okunur diye. Ve yazdığım görülürse mutlaka birileri tarafından araştırılır diye. Hayat ne garip.

Çok yorgunum. Şikâyet etmiyorum. Isyan etmiyorum. Huzur istiyorum. Ailem, ben mutlu huzurlu olsun istiyorum. Çok acı çektik, çok yorulduk artık mutlu olmak istiyorum. Ailem mutlu olsun ferahlayalım istiyorum. Allahım sen nasip et.

Bazen şimdi olduğu gibi hüzün çöküyor.

Kavga çıkmasın diye sustuğum zamanlar, kırılmasın diye yuttuğum konular ve kaybetmemek için alttan aldığım insanlar oldu. Şimdi anlıyorum ki bazı kavgalar çıkmalı, bazı kalpler kırılmalı, ve bazı insanlar kaybedilmeliymiş. Sürekli gönül yapmaya çalışınca kıymetin kalmıyormuş.

Bazen sinirlerime gerçekten hakim olamıyorum. Bugün yine istemediğim bir şekilde istemediğim birine fena patladım, sanırım da kırdım. Evet, haketmeseydi yapmazdım, aşırı dolmuştum. Ben sustukça tepeme çıkıyordu. Hâlâ söylediğim tüm o sözleri hakettiği düşüncesindeyim. Yine de içimde bir rahatsızlık olması kötü mü?

bana ilerde keşke dedirtecek bi arkadaşım var. ya keşke yapsaydım diycem ya da keşke yapmasaydım.var olanın bozulmasını istemediğimden üzerinde fazla düşünmüyorum,denemiyorum sormuyorum da bi şey.öyle. (bkz: bilemiyorum altan bilemiyorum )

ben yapamıyorum.

çay demlerken suyunu fazla koymuşum çay atacak kadar yer yoktu. çaydanlığı kaldırmaya da gücüm yetmedi ben de çorba kepçesiyle suyu alıp lavaboya döktüm. kepçe plastikti inşallah plastik tadı suya geçmemiştir.

Gönderilen bazı videoları izlemeden direkt random atıyorum.

Son günlerde entry giremedim pek fazla, aslında sürekli girip sadece okumak bile keyif verse de onu bile yapamadım. Farkettim de bu geçen bir kaç günde özlemişim sözlüğü.. Ve bir de ufak bir rahatsızlığım var, herkesten dua bekliyorum. Tabi şu sıralar yine buralarda olacağım, sevgiler:)

ilkokul 2'de sınıf tekrarı yaptım. ve sözlük duman altı...

Gerçekten geri zekalı bir insanım.

insanlardan nefret eden bir hümanistim.

Sözlükte el fetişizmi(öyle deniliyordu herhalde sksjsjs) olan birileri var sanırım dikkat

Merak ediyorum be sözlük, ne vakit gelecek göynümün sevdiceği. Giden hep var. Gelen hiç yok (bkz: hayatım)

Herrrkese yorum yapmak istiyorum sözlük herkesin her yazdığına bazı yazıları çok beğeniyorum hmmm doğru veya hmm evet yaa valla güzel yazdın bile diyesim geliyo veya katılmadığım bi görüşe sataşmak bu beni şahsi yazmalarımdan daha çok eğlendiriyo galiba

Kendimi sokak röportajlarındaki rasta saçlı che tişörtlü kız gibi hissediyorum

sanırım dün net olarak istenmeyen insan konumunda hissettim ve çok kötüydü yaklaşık bir senedir tanıdığım otuzlu yaşlarda amcamın bir arkadaşı var. ilk gördüğümde 2018'in ortaları gibiydi sanırım. adamın hayatı ilk gördüğüm zaman bende bir şimşek çakmıştı ama tanışmak için bir sene beklemem lazımdı. o gün geldiğinde amcamdan numarasını alıp bir cuma günü oturup yarım saat kadar konuştuk. onun tecrübeleri, kariyeri benim için gerçekten önemliydi ve pür dikkat dinliyordum. otoban varken kim e-5'te gitmek ister. konuşmanın neredeyse tamamında zamanında kimsenin onu takmadığı şimdiki haline geldikten sonra değere bindiğinden bahsetti. döneminde buna psikolojik baskı uygulayanlardan tutun ekonomik olarak önünü kesmek isteyenler dahi olmuş. ulan yanlışlıkla empati bile yaptım sanırım o derece dinlemişim. konuşmayı dün gibi hatırlıyorum. neyse o gün öyle ilk görüşmeyi yapmış olduk. bu bir sene içinde 2 kere daha ufak ufak görüştük. zaten gelirdi benim olduğum yere. ama ben ilk konuşmasından sonra en az haftada bir mesaj atıp hal hatır sorardım. tam bu noktada en önemli şeyi belirtmek istiyorum. ben hiçbir zaman ondan içerdeki dayım olmasını istemedim. al beni hooop burdan buraya getir demedim ve menfaatim olduğu için onla görüşüyorum diye düşünmesin diye harici de birçok kez mesaj attım görüştük. ki zaten az çok tanıyanlar bu gibi örnekleri hayatımda görecektir. tecrübeye her zaman değer vermişimdir. bundan 2 3 ay önce kuzenimin telefonunda whatsapp hikayelerinde onun hikayelerini gördüm. of mükemmel. yalnız o zevk ansızın burukluğa dönüştü. çünkü bende onun ne profil fotoğrafı vardı ne de hikayeleri. ben profil fotoğrafı kullanmıyor galiba diye düşünmüştüm meğerse beni eklememiş ne safım. zaten son iki görüşme isteğimi de sallamıştı. bahane bulup ben sana dönerim dedi resmen. iki gün önce amcam da x beyin hikayelerini takip ediyor musun dediğinde bende yok ki göremiyorum dediğimde x bey çok iyi adamdır ben söylerim ona ekler seni yoksa öyle şey yapmaz demişti. ilk görüşmede ''sonradan herkes tarafından değere bindim'' demesinden anlamıştım zaten ben eklemeyecekti ve kasti idi. dün akşam yine sordu hikayeler var mıydı diye, tabii ki yoktu. şimdi, ben kimse çok sevsin etsin kafasında değilim ancak hayatta en korktuğum şeylerden birisi yanlış anlaşılmaya maruz kalmak beni harap ediyor. sırf özellikle bu duruma düşmemek için harici de hal hatır sordum hep ve bunu sormak için sormadım. çünkü o kendisi olana kadarki hikayesinde kendimi de gördüm ve bağ kurmuştum o gün. belki bir gün ondan alacağım şeyler tamamen bitse dahi ebedi bir kardeş kazanmış olacaktı. tabii ki kendi kaybeder kanka muhabbeti yapmıyorum ama 1 yıldır neredeyse her hafta mesaj atıp kısa kısa konuştuğum insanın beni menfaatçi görüp sallaması numaramı bile kaydetmemesi koydu açıkçası. ben ne yaptım abi. sanırım daha devam edemeyeceğim iyimser kalmaya. olmayınca olmuyor. hepinize teşekkürler

bazen kendimi, kendi hayatımın içine hapsolmuş hissediyorum. o zaman dünyadan silinsem keşke diyorum hiç var olmamış olsam. olmuyo.

İyi ki evlenme gibi bir durumum yok. Düğünümde halay çekemeseydim çok üzülürdüm vallahi.

Bugün ananemlere yemeğe gidecektim işten çıktım işlerimi hallettim sonra elim boş gitmeyim diye düşünüp daldım bir pastaneye neyse paket yaptı kasaya geçtim, kasiyer arkadaşla şöyle bir diyalog geçti aramızda; -buyrun hoş geldiniz +hoş bulduk yarım kilo cevizli fıstık -bakışma +bakışma -Cevizli fıstık derken +Pardon cevizli baklava olacaktı o jdkslskfjaödkls Kusura bakmayın gün sonu kafam farklı çalışıyor jdkskg

Yaptığım hatalar yüzünden kendimi affedemiyorum.

Allah'ım çok yorgunum yardım et. Kendime yetemiyorum, aileme yetemiyorum. Herkes benden bir şey bekliyor, olmuyor. Dayanamıyorum.