Kaç defa kırılma noktasına geldim dediğimi saymayı bıraktım.
Aynı hataları tekrar tekrar yapıp kendimi yine o karmaşanın ortasına sürükledim.
Olmuyor diyorum hiç olmuyor, oluyor dediğimde olmuyor
Yoruldum bea. Şimdi tekrar kırıldığım yerden kırılmayı düşünüyorum, çünkü onarırım dediklerim onarılmadı; eskisinden de fena oldu.
Kendimi tam olarak
(bkz: düşünsene başka kaçıyorsun ve herkes ciddi olduğunu düşünüyor )
Gibi hissediyorum. Baktığında insan insanı anlıyor gibi oluyor, bazı şeyler anlam ifade etmeye başlıyor. Sonra durup bütününe bakınca sen bile bir şey anlamıyorsun.
Zor.