asosyal itiraf

çılgın fikirlerimi paylaştığımda kimileri akli dengemi sorgulamaya başladı. deli olabilirim. yalnızken zaten deli şeyleri yapıyordum da insanların bu derece ciddiyetle sorgulaması canımı sıkmadı değil. deli olduğumu düşünüyorsanız benden korkmalısınız diyemiyorum çünkü düşüncelerimden duydukları korku deli olma düşüncesinin temelinde yatıyor. korktukları şeyi açıkça söylediğimde kendi içsel düşüncelerini bastırmak için beni kötülüyorlar. kendilerini kandırırlar. bana hiçbir şey olmaz.

babamı affetmek istiyorum ama eğer affedersem bundan on sene önceki kendime haksızlık etmiş olurum. kendimle kavga etmekten yoruldum açıkçası.

manitadan ayrılan geliyo aq sikcem biz yatarken matrix soundtrack dinliyoz burda clubbed to death amk dımdıdımdıdımdı tiyyyu tittiyuu

çölüne yağmur olabilirdim

böyle internette gezerken karılar falan çıkar bazen. oooo offf ne sikilir here falan der bazıları. ben verseler sikmem mesela. ama bazen öyle karılar çıkar ki vallahi nefessiz sikerim ayıp olmazsa. mesele dış görünüş falan değil aslında. şimdi bu karıların toplumda bir yeri var. benim isyanım o yere. o yeri sikmek istiyorum delice aslında. bir duygu beslemiyorum bu bahsettiğim karılara karşı. bunlarla üremek de istemiyorum. sadece yıllardır ettiğim duyduğum küfürlerin dışa vurumu olarak fiilen sikmek istiyorum. bir yerden çıkması lazım sonuçta.

paramparca ettin beni bir gün şu hayata dayamayıpta kendimi öldürmek istersem inan en büyük sebebi sensin sana kırgınlığım bir ömür sürecek vedat..

şiirleri hiç sevmezdim tamam sevdiğim 3-4 tane falan şiir vardır belki ama o kadardı abi sözlükte biri bi şiiri paylaşmış beni benden aldı günlerdir durup durup okuyorum bunu bilmiyorum neden ölümüne etkiledi ama sağlam işledi içime --- spoiler --- ibrahim içimdeki putları devir elindeki baltayla kırılan putların yerine yenilerini koyan kim güneş buzdan evimi yıktı koca buzlar düştü putların boyunları kırıldı ibrahim güneşi evime sokan kim asma bahçelerinde dolaşan güzelleri buhtunnasır put yaptı ben ki zamansız bahçeleri kucakladım güzeller bende kaldı ibrahim gönlümü put sanıp kıran kim” --- spoiler ---

yaklaşık 3 4 senedir bu mecrada yazarlık yapmış, yapıyor olmak bulunmaktayım. bu 3 4 senede türklüğe ve milliyetçiliğe laf uzatanlar hariç kimseye orospu çocuğu demedim, demem de zaten buna sizde şahit olmuşsunuzdur. halısahamızda bir tane orospu çocuğu var ve böyle arasıra değil bildiğiniz süzme orospu çocuğu. çektiği şut auta gider alır topu kendi kalesine doğru vurur bağırarak, takım arkadaşları pas atmaz ona bağırır. kendilerine dokunsan faul ama senin ayağın kırılsa faul demez belki ayağın düşer kopar o zaman faul der. takım arkadaşları pas atmaz bağırır ben kaleci olduğum için golünü engellerim çamura yatar. zaten haftada 2 penaltıları var, ne olursa olsun çamura yatar o penaltıyı alır bende kaleden çıkarım boş kaleye gol atar sevinir. ama ben böyle bir çirkef orospu çocuğu görmedim, tanıklıkta etmedim. amına koyduğumun çirkefi.

"aslında uzak gelecekte, bir hamakta ve tek başımayken, dünyaya en iyi şarkımı susarak söyleyeceğim." (bkz: uzak gelecek)

iyice içime kapanmak istiyorum. daha önce hiç yapmadığım kadar. kendime bile yabancı olmak istiyorum. durarak ve susarak. adem'e kafa tutmak.. . not: işbu entry fazla şahsi bir manas destanını andırmaya başlayınca yazarı tarafından %95'i silinmiş olup, arda bırakılan kısmı küçük ama derin bir itiraftır. (adem babamız her birimize özür borçludur.)

olumsuzluklar olmasına rağmen keyfim aşırı yerinde öyle böyle değil. gamsız olmaya hızlı adımlarla ilerliyorum..

çok değiştim. hangi anlamda değiştim bilmiyorum iyi mi? kötü mü? bilmiyorum ama bi hayli değiştim. ve bundan biraz korkmaya başladım. değişime karşı olduğumdan değil. değişince o kişiyi bulamazsam diye korkuyorum. bir ben var işte o kişiyi kaybedersem çok farklı kişi olurum ve o kişiyle baştan tanışıp konuşmak zor geliyor bana.

her gün birisi benden kaçıyor ben de bir gün herkesten kaçacağım.

az bilindiğim internet aleminde bile beni seven olmuyor ya hani merak eden

hayat sana filtre kahveyle bitki çayının art arda içilmeyeceğini bi şekilde öğretiyor..

22 yıllık hayatımın her anı pişmanlık

otogarda karşılanan/uğurlanan insanlara çok imreniyorum. mutlu piçler.. kesin erken de uyuyordur bunlar. evet, bu entry anlıktır, bir hışımla yazılmıştır.

bir buçuk yıl önce yaptığım başvuru için aradılar bugün mülakata çağırmak için ben başvuru yaptığımı bile unutmuştum, umutluyum denilemez ama yine de şansımı deneyeceğim.

eğer bir yere uzun bir yazı falan yazmam gerekiyorsa bunu word dosyasında yazmak yerine sözlükteki entry girme alanında yazmayı tercih ediyorum zaman zaman. ne yazacaksam ne ile ilgili yazacaksam burada yazıp göndere basmadan kopyalayıp gidiyorum. amına koduğumun sözlüğü bana nasıl bir büyü yaptıysa artık word dosyasından daha rahat hissettiriyor görsel olarak. teknik olarak bu aslında sözlükte bana ait var olandan çok daha fazlasını yazdığım anlamına geliyor. bana n'aptınız lan burda ayılar.

bir şeyler anlatmak istiyorum ama bir ben var bir de benden öte.. haliyle sürekli siliyorum çünkü yazdığım şeyler o kadar çelişkili ki. zararı yok ama anlatamıyorum işte bu yüzden. kaçmak da istiyorum çok uzaklara..

ankaralı turgut açıp online okey oynarken bir yandan da baklava yiyip çay içmekten keyif alıyorum. bu atmosferde eksik olan tek şey okey taşı sesi.. youtube üzerinden aradığımda salt okey taşı sesi bulamıyorum. zihnimde canlandırdığımda müthiş bir haz alıyorum bu ortamdan.

şimdi soruyorum sana, aynada göründüğün kadar mısın?

internetim olmamasına rağmen şu anda internette gönlümce gezinebiliyorum. umarım faturası başka yerden çıkmaz.

şunu dinleyerek patron dövme oyunu oynuyorum. yalancıktan terapi işte. bir boka yaradığı yok. bir de şunda 13 net yaptım. alırım bir "tez geber amk." dileğinizi. not: böyle ayan günü skm.

her konuda her konu başlığında diğer insanların yaşadıkları şeyleri nasıl kaçırdığımı düşünüyorum da niye böyle olduğuma şaşırmamalı.

hiç hayalim kalmadı. teşekkür ederim

korkma kalbim geçer acısı..

. Şu entrydeki işi aldım gibi :)

geçtiğimiz gün fakültemden biraz tanıdığım bir kızla yüz yüze sohbet etmiş bulundum. (normalde hiç adetim değildir.) bir ara saçlarıma iltifat edip "dokunabilir miyim?" dedi, "buyur." dedim. "keşke benim de böyle saçlarım olsa." diyerek pratik bir şekilde inceledi saçlarımı. olayın üzerinden biraz zaman geçince şunu fark ettim; kızın eli toplasan 2 saniye temas etmiştir saçlarıma. ama beklediğimden de iyi bir etki bıraktı bende.. şu; (#2105104) arzum hala devam ediyor anlaşılan. sarılmak kadar saçları sevdirmenin de bir ihtiyaç olduğunu düşünmeye başlayacağım neredeyse. not: emrivaki ya da bizatihi olayları saymazsak, en son ağustos 2017'de ailem dışında birinin saçlarıma dokunmasına izin vermiştim. (evet, arkadaş kontenjanım beni bu konuda oldukça istismar eder :d) konum taksim gezi parkıydı.

karı beni boşadı aq emeği geçenlerin anasını skeyim. en azından buraya ilişkimizi yazacak kadar düştük. evet betül ve tuba ananızı sikiyorum şu an evet siz. ve değerli yeni exim, acı falan çekmedim hiç. ben böyle basit acılara inanmıyorum bilirsin. kat kat kötülerini yaşadığımdan dolayı hissizleştiğimi belirtmek isterim. vaov aq. vaov. şaşırmadım bile sikiyim bu hayatı. böyle ufak acımsı şeylerin kötü tarafı şu oluyor arkadaşlar. niye üzülmediğinizi sorguluyorsunuz. sonra biliyorsunuz niye üzülmediğinizi. ve hatırlıyorsunuz. gerçekten üzen şeyleri. i̇şte ona üzülüyorsunuz amk. yoksa sikeyim aşkını ızdırabını. hayat benden bunu da alabilir sanırım. i̇yi olacağız yine. eksik etekten beri norm ender dinlememiştim ahahaha. bak biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

i̇çim huzur dolu çok şükür. bi mutluluk hali demeyelim de sakinlik hali var içimde. burası bir itiraf değil tabi ki. i̇tiraf olan; şu sözlükte bi çok kişiyle konuştum ve hayatım da sadece iki kişinin çok büyük etkisi oldu diyebilirim. onlar kendini biliyor anlıyor zaten onlara teşekkür ederim. onlara not: yaptığım şeyler için pişman değilim. eğer onları o zaman yapmasaydım şimdi ki bu öğrenim ve tecrübe olmayacaktı.. haliyle de bazı şeylerde ben tökezleyecektim yine. i̇yi oldu yaptıklarım da pek diyemiyorum doğrusu.. çünkü gidişat çalkantılı olsa bile sonunun böyle olmasını istemezdim. hâl böyle olunca da eskiye dönmek hiç istemiyorum ama yeniden konuşmak istiyorum. birde bu kişiyi görseniz bence pişman olmazsınız .d şaka bir yana sadece teşekkür ederim..

yaşım 14-15 falan. rüyamda hamamcı oldum. sabah kalkınca banyo yaparım falan dedim yattım. (sobalı evde büyüyenler bilir, gece sıcak su bulmak imkansızdan bir tık aşağıdadır.) sabah annem kaldırdı. köyde cenaze varmış, mezar kazmaya gideceksin dedi (sıçtık dedim). banyo yapayım anne dedim. gelince yaparsın kış günü üşütme dedi. kazma kürek mezarlığın yolunu tuttum. 2-3 kişi kazdık mezarı. ölen teyze inşallah benim yüzümden 1kaç hafta fazla kalmamıştır ateşlerde.

ne yazarsak yazalım acımızı hafifletmeyecek ve kendimizi belki tam ifade etmiş olamayacağız hep bir şey eksik kalacak, başka bir şey yazmakta utandırıyor..

öncelikle; link bu ve bunun daha farklı versiyonlarıyla kendini sömürüye açan, yanlış insanlara yanlış değerler veren/ayıran, bunun sonucunda da pişman olan enayilerin ağlaklığını gördükçe içten içe zevk alıyorum. -tabii herkese ve her durumda değil.- ibret alırken, şükrederken eğleniyorum anlayacağınız. "önce biraz ağladılar, ama alıştılar şimdi. aşağılık insan soyu her şeye alışır!" - (bkz: suç ve ceza) not: (#2333894)

yine geçmişe dönük birkaç entri gördüm ve dedim ki "herkes iki yüzlü çıkmak zorunda mı amk" neyse iyi geceler. tadımız kaçtı gece gece

bugün şurada; (#2335491) bahsettiğim kızın elini tutmuş oldum tokalaşırken. daha doğrusu o emrivaki yaptı. itirafıma konu olan husus şu ki; hiçbir şey hissetmedim.. o kız benim hiçbir şeyim ve mesele onun karşı cinsten olması da değil. mesele bendeki nötrlük. insan, kız/erkek ya da büyük/küçük fark etmeksizin birisinin eline dokununca bir doku, bir ısı, bir şey hisseder ulan. telefonuma dokunurken dahi bir şeyler hissederken, söz konusu insanlar olunca kaplumbağa gibi kabuğuma çekiliyorum galiba. bu kız bardağı taşıran son damla oldu bu kanıya varmam için. ne garip. içi duygusal olan birinin dış katmanlarının hissiz olması. ne. garip.

birine bir şey anlatacaksındır ama görüşürüz deyip giderler. hayat bu olabilir bazen. bu sözlük de benim o gidenlere diyemediklerimin mecrasıdır kimi zaman. öyle bir hale geldim ki. lan böyle hani kimsen yoktur. öyle. i̇yi değilsindir, ya farkına varmazlar ya da umursamazlar. sen de yavaş yavaş bırakırsın umursamayı. yavaş yavaş içine kapanırsın. susarsın birazcık önce. sonra biraz daha. en sonunda şen şakrak insan köşede sessizce oturmaya başlar. sonra derler ki hiç konuşmuyorsun. konuşmaya başlarsın öyle. sonra yine aynı döngü. tekrar ve tekrar. hani derler ya ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar. bak bu laf o kadar doğru ki. annemle aram hiç iyi olmamıştır benim. tamam arada iyisindir ama sürekli çatışma falan. ama hakikaten canım anam yani. evlattır atsan atılmaz satsan satılmaz düşüncesi müthiştir. gelelim anlatacağım şeye. vazgeçtim anlatmıyorum. yarramı yiyin. yarın bi gün yüzüme vurursunuz siz de. belanızı sikim. zaten umrunuzda da değil. böyle hayatı sikim. sessizce ölümü bekliyoruz amına koyim.

çok seviyorum sözlük en çok da bana kıyamayışını .. allah onu üzmeyi nasip etmesin bana

o kadar işsiz kaldım ki 3-4 sene sonra ilk kez uğruyorum buraya, yedek bir hesabım varmış hala. napiyosunuz arkadaşlar burada? içeride kaldıysanız yardımcı olayım, doğduğu günü bilirim bu sözlüğün bütün çıkış noktalarını biliyorum skdjfkds.

bir öğretmenle tanıştım bugün. şerefyap oldum. akıllı, hoş sohbet sahibi, güzel karakterli. yaşımı öğrenene kadar gayet vakarlı bir adamdı. fakat yaşımla beraber o dağ gibi adam gitti, yerine mazlum bir insan çıkageldi. ben de bir iki yokladım haliyle. kısa zamanda bu denli tel tel döküleceğini nereden bilebilirdim? . dert dinlemek konusunda kendimi deneyimli biri sanırdım, yanılmışım. daha yolun başındaymışım. bir şeye alışmanın sadece zamanla bağlantılı olduğunu zannederdim, değilmiş. aslolan zamanı kullanmakmış. bir şiirimde "bir şey değişir, her şey değişir..." demiştim, doğruymuş. hayatımızdaki her şey "bir şeylerden" ibaretmiş. insan bir şey kazandığında, başardığında ya da elde ettiğinde; içinde olumlu bir duygu var oluyor. o şeyin varlığı devam ettikçe, o insanın o şeye dair hayalleri, güveni ve bağlılığı da merhale atlıyor. lakin o şeye bir zeval geldiğinde, başta el kadar olan o olumlu şey, süreç içinde insanın onu büyütmesinden mütevellit bir anda dev kadar olumsuz bir duygu olarak kendisini bulup besleyerek büyüten insana musallat oluyor. çok matah bir tespit olmamakla beraber; baştaki yoğunluk bu yüzden sondakine denk değil. oğlu -benim yaşımdayken- intihar etmiş bir babadan şu sözü işittim bugün; ben onun gidişine, gelişinden daha fazla kaptırdım kendimi... . - link

gözümden bile sakındığım insan başka birini düşünerek uyumuş uyanmış benle zaman geçirmeye devam etmiş bu nasıl aşılır bilmiyorum be sözlük aşamıyorum

şuan yemin ederim kimseye tahammülüm yok. seslerini duyasım da yok yüzlerini göresim de yok. anlık gelişti her şey

kan bağıyla bağlandığım bir tanıdığım(aynı yaşta oluruz kendisiyle) beni ne zaman görse halimi hatırımı sorduktan sonra ayyy sanki kilo almışsın diyor. birkere de neden kilo aldığımı sor. dışardan yorum yapmak o kadar kolay ki. ben salağım çünkü her gün baktıgım aynadan kapanmayan düğmelerimden anlayamadım bunu. neyse sinirlendim.

bugün 09.00-22.00 arasında tam 10 saat ders çalıştım. bir ara artık bulanık görmeye başladığımı hatırlıyorum. sabah yarım saat yürüyüşümün dışında güneşi görmedim. 1,5 öğün yemek yedim. 1,5 paket sigara içtim. i̇nsan yüzü görmedim. sadece telefonla iletişime geçtim. şimdi de yeşil çay eşliğinde boş boş sokağı izliyordum. çok ama çok kötü günlerim oldu. bu yüzden şu an içimde en ufak bir bezginlik ya da yorgunluk yok. neredeyse mutlu bile olabilirim. uykum bile gelmiyor. böyle bir günün sonunda boş boş sokağı izlemek bütün gün tavanı izlemekten bin kat daha iyi.

kirpilerle olan bağım gerektiğinden fazla. not: (#2316144)

kimseden bir beklentim yok, kimseye borçlu kalmamaya çalışıyorum.i̇nsanlara gereğinden fazla değer vermeyi çok önce bıraktım zaten.kendi yağımda kavrulmak her zaman daha güvenilir ve huzurlu...

en sevdiğim makasımı istanbul'da unutmak gibi bir mallık yapmışım. el mecbur bugün saç uçlarımı tazelemek ve ensemi toparlamak için kuaföre gittim. ama ne gidiş.. sözde 5 dakikalık işim vardı, yarım saatte anca çıktım içeriden. arada kırıkları mı aldırmadım, "erkek kuaförler uzun saç kesmeyi bilmiyor ya..." geyiğine mi düşmedik, aslında kadın kuaförüne gitmem gerektiğine mi gülmedik, saç usturasıyla enseye ayar mı çekmedik, yıkama setinde saçımı mı yıkamadık. olaylar olaylar.. yalnız sevdim ben bu işi. bazı kadınların neden kuaföre gitmeyi sevdiğini şimdi daha iyi anlıyorum. yenilendiğini hissetmek, güzelleştiğine inanmak, bazı fikir ya da duygularını paylaşmak, hizmet görmek vs. insana çok tatlı geliyor. . itirafım şu ki; final rötuşu olarak adam saçıma -eliyle hafifçe yedire yedire- bir şey sürdü. şişesi cam. avuç kadar bir şey. parfüm desem değil, losyon desem bir ihtimal, saç kremi desem belki. -ne olduğunu bilmiyorum tam. şişesini bile göremedim adam akıllı. yalnız amblemi aklımda. kenarları blurlu bir yuvarlak. ortası ise inanılmaz net ve rengi mor. ve saçımda belirli bir süre kalması gereken bir şeymiş demesine göre.- bak kaç saat geçti üstünden, utanmasam saçımın burnuma uzanan tüm uçlarını suratımın ortasına bantlayıp her nefesimde o şeyin kokusunu ciğerlerime zerk edeceğim. öyle hoş bir kokusu var... benim bu şeyin ne olduğunu bulmam lazım. ilk fırsatta o kuaföre sırf bunu sormak için yeniden uğrayacağım.

tuvalete girmiştim huylandım her yeri kilorakla yıkamaya başladım yarım saattir içerideymişim ve saat şuan 3

seviyorum. mu? ufffff ulan oşın ays.. ufffff sınava iki ay üç ay kala çok iyi oldu cidden ha

babaanneme kızgınım ve bunu ona belli edemedim. . dün geceye doğru istanbul'a geldim. ilk işim bizim binanın giriş katında oturan babaannemi ziyaret etmek oldu. sohbetin sonlarına doğru bana pencereresinin önüne bırakılmış yaralı bir güvercinden bahsetti. demesine göre kedi saldırmış zavallıya. kanadı ve ayağı yaralanmış, sokaktan geçenlerden biri de hayvan ayak altında kalmasın diye onu babaannemein penceresine koymuş. (bak o duyarsız kişiye daha çok kızgınım.) aslında bembeyaz olması gereken şey, kendi kanı yüzünden yer yer kıpkırmızı bir haldeydi. gecenin körü kendimce bir müdahele yapmaya çalıştım. ancak hayvan iki gündür o halde, o penceredeymiş. anlayacağınız geç kalmıştım. koca iki gündür kendisine verilen yemekleri ve suyu doğru dürüst tüketmeyen, soğukta üşüyen, yarası sızlayan hayvan üçüncü güne çıkamadı.. yetişemedim. değil veterinere götürmek, onu taşımak için uygun bir kutu bulmaya bile vaktim olmadı. kendime de kızgınım, kardeşime de. keşke daha erken gelseydim istanbul'a. kardeşim keşke daha sık uğrasaydı babaanneme. ya da babaannem akıl edip kardeşime haber verseydi bir şekilde. anlamıyorum ki zehir gibi kadın. hayatımda gördüğüm en akıllı kadınlardan biri. bunu nasıl akıl edemez? yaşlılık... sen lanet bir şeysin.