bugün 09.00-22.00 arasında tam 10 saat ders çalıştım. bir ara artık bulanık görmeye başladığımı hatırlıyorum. sabah yarım saat yürüyüşümün dışında güneşi görmedim. 1,5 öğün yemek yedim. 1,5 paket sigara içtim. i̇nsan yüzü görmedim.
sadece telefonla iletişime geçtim.
şimdi de yeşil çay eşliğinde boş boş sokağı izliyordum.
çok ama çok kötü günlerim oldu. bu yüzden şu an içimde en ufak bir bezginlik ya da yorgunluk yok. neredeyse mutlu bile olabilirim. uykum bile gelmiyor.
böyle bir günün sonunda boş boş sokağı izlemek bütün gün tavanı izlemekten bin kat daha iyi.