asosyal itiraf

en sevdiğim makasımı istanbul'da unutmak gibi bir mallık yapmışım. el mecbur bugün saç uçlarımı tazelemek ve ensemi toparlamak için kuaföre gittim. ama ne gidiş.. sözde 5 dakikalık işim vardı, yarım saatte anca çıktım içeriden. arada kırıkları mı aldırmadım, "erkek kuaförler uzun saç kesmeyi bilmiyor ya..." geyiğine mi düşmedik, aslında kadın kuaförüne gitmem gerektiğine mi gülmedik, saç usturasıyla enseye ayar mı çekmedik, yıkama setinde saçımı mı yıkamadık. olaylar olaylar.. yalnız sevdim ben bu işi. bazı kadınların neden kuaföre gitmeyi sevdiğini şimdi daha iyi anlıyorum. yenilendiğini hissetmek, güzelleştiğine inanmak, bazı fikir ya da duygularını paylaşmak, hizmet görmek vs. insana çok tatlı geliyor. . itirafım şu ki; final rötuşu olarak adam saçıma -eliyle hafifçe yedire yedire- bir şey sürdü. şişesi cam. avuç kadar bir şey. parfüm desem değil, losyon desem bir ihtimal, saç kremi desem belki. -ne olduğunu bilmiyorum tam. şişesini bile göremedim adam akıllı. yalnız amblemi aklımda. kenarları blurlu bir yuvarlak. ortası ise inanılmaz net ve rengi mor. ve saçımda belirli bir süre kalması gereken bir şeymiş demesine göre.- bak kaç saat geçti üstünden, utanmasam saçımın burnuma uzanan tüm uçlarını suratımın ortasına bantlayıp her nefesimde o şeyin kokusunu ciğerlerime zerk edeceğim. öyle hoş bir kokusu var... benim bu şeyin ne olduğunu bulmam lazım. ilk fırsatta o kuaföre sırf bunu sormak için yeniden uğrayacağım.