allah

allah var gam yok

küçük harfle yazınca tuhaf olup hemen büyük harf yapmak

alemlerin rabbine hamdü senalar olsun

yazacamda acaba banına susamak mı olacak

kendilerine meleklerin gelmesini mi, yoksa rabbinin, yahut rabbinin bazı işaretlerinin gelmesini mi bekliyorlar? rabbinin bazı işaretleri geldiği gün, daha önce inanmamış veya imanında bir hayır kazanmamış kişiye bir yarar sağlamaz. de ki: "bekleyin, biz de beklemekteyiz zaten " (enam 158 )

var.

allah değil tanrı. allah arapça'dır, tanrı ise türkçe. biz arap değil türk ırkıyız. not: bu benim kendi görüşüm, evet allah kelimesi dilimize pelesenk olmuş ama tanrı kelimesini kullanmamız daha güzel olur. i̇kisi de aynı neticede.

karışmış olmayayım ama bir şeyler yapma zamanı sanki.

adaletin şaşmaz biliyorum bana böyle öğretildi ve ben böyle öğrendim, duam adaletinin yerini bulduğunu bu dünyada göreyim öteki tarafa kalırsa herkes kendi derdine düşer rabbim

bir ara bu başlıktaki bütün güzel entryleri artılayıp kötü entryleri eksilemişim yine mübarek yanıma engel olamamışım ya asdfdf

tasavvuf görüşlerine göre her şeydir. tasavvuf dışındaki -teist görüşler için söylüyorum- görüşlerde ise herşeyi yaratandır. i̇kisi arasında inanılmaz büyük bir fark varken iki görüşe de hakim olmayanlar için bu farkı anlamak pek mümkün değildir. bu her şey ve her şeyi yaratan ayrımı i̇slam ya da semavi din olarak kabul ettiğimiz dinlerin geçerli olduğu coğrafyaların dışında da mevcuttur. lakin hangisi doğru bilmiyorum. düşünüp düşünüp bir yere varamıyorum.

var olduğu kabul edilirse acımasız ve zalim bir tanrıdır. garip bir yaratıcı vesselam. sürekli iyi yönleri öne çıkar. halbuki hayır da şer de ondandır. adaleti sağlayacağını söyleyip kayıtsız şartsız inanç bekler. onun yolunda her şey mübah olur. ahlak dindir. iyi kötü kavramları iç içedir. kendin için yaparsan kötü din için yaparsan iyi. basitçe bir manipülasyon yöntemidir bence.

-alıntıdır-(malum ezbere bilmiyorum) Allah'ın (C.C) 99 adı Kur’an ve hadislerde Allah’a izâfe edilen fiil veya sıfatlardan türetilmiş; 1- Allah: Bütün isimleri kapsayan tek isim diğer bütün isimleri bu isminin fiilleri, sıfatları ve tecellileri ile ilgilidir. 2- Er-Rahmân: "Dünyadaki bütün yaratılmışlara merhamet eden." 3- Er-Rahîm: "Ahirette, müminlere sonsuz ihsanda, lütufta ve ikramda bulunan." 4- El-Melik: " Kainatın sahibi, mülk ve saltanatı sürekli olan." 5- El-Kuddûs: "Her türlü eksiklikten uzak olan." 6- Es-Selâm: "Her tehlikeden selamete çıkaran." 7- El-Mü'min: "Güven veren, koruyan." 8- El-Müheymin: "Her şeyi gören gözeten." 9- El-Azîz: "İzzet sahibi, her şeyin galibi." 10- El-Cebbâr: "Kudret ve azamet sahibi." 11- El-Mütekebbir: "Büyüklükte eşi ve benzeri olmayan." 12- El-Hâlık: "Yaratan." 13- El-Bâri: "Her şeyi uyumlu ve kusursuz yaratan." 14- El-Musavvir: ''Varlıklara şekillerini veren." 15- El-Gaffâr: "Çok mağfiret eden." 16- El-Kahhâr: "Her şeye hakim ve galip olan." 17- El-Vehhâb: "Karşılıksız hibeler veren." 18- Er-Rezzâk: "Rızkını veren." 19- El-Fettâh: " Darlıktan kurtaran. " 20- El-Alîm: "Her şeyi en küçük detaylarını bilen." 21- El-Kâbıd: "Dilediğine darlık veren." 22- El-Bâsıt: "Dilediğine bolluk veren." 23- El-Hâfıd: "Dereceleri alçaltan" 24- Er-Râfi: "Şeref vererek yükselten." 25- El-Mu'ız: "Dilediğini aziz eden." 26- El-Müzil: "Dilediğini zillete düşüren." 27- Es-Semi: "Her şeyi işiten." 28- El-Basîr: "Her şeyi en iyi gören." 29- El-Hakem: "Mutlak hakim olan. Hikmetle hükmeden." 30- El-Adl: "Mutlak adil olan." 31- El-Latîf: " Bütün incelikleri bilen." 32- El-Habîr: "Her şeyden haberdar." 33- El-Halîm: "Cezada, acele etmeyen." 34- El-Azîm: " Pek yüce." 35- El-Gafûr: "Mağfireti bol." 36- Eş-Şekûr: "Çok sevap veren." 37- El-Aliyy: "Yüceler yücesi." 38- El-Kebîr: "Çok büyük olan." 39- El-Hafîz: "Her şeyi koruyan." 40- El-Mukît: "Her yaratılmışın rızkını veren." 41- El-Hasîb: "Kulların hesabını gören." 42- El-Celîl: "Azamet sahibi olan." 43- El-Kerîm: "Çok ikram eden." 44- Er-Rakîb: "Her an gören gözeten." 45- El-Mucîb: "Duaları kabul eden". 46- El-Vâsi: "İlmi ile her şeyi kuşatan." 47- El-Hakîm: "Her işi hikmetli." 48- El-Vedûd: "Kullarını seven, sevilmeye en layık olan." 49- El-Mecîd: " Övgüye layık bulunan." 50- El-Bâis: "Ölüleri dirilten." 51- Eş-Şehîd: "Her yerde her zaman hazır olan." 52- El-Hakk: " Var olan, hakkı gösteren." 53- El-Vekîl: "Kendisine tevekkül edenlerin her işini yoluna koyan." 54- El-Kaviyy: "Kudreti en üstün." 55- El-Metîn: "Çok güçlü." 56- El-Veliyy: "İnananların dostu." 57- El-Hamîd: "Hamd ve senaya layık olan." 58- El-Muhsî: "Tüm varlıkların sayısını bilen." 59- El-Mübdi: "Örneksiz yaratan." 60- El-Muîd: “Yeniden diriten." 61- El-Muhyî: " Can veren.” 62- El-Mümît: "Ölümü yaratan." 63- El-Hayy: "Sonsuz hayat sahibi." 64- El-Kayyûm: 'Varlıkları diri tutan." 65- El-Vâcid: "İstediğini bulan." 66- El-Macîd: "Kadri ve şanı büyük." 67- El-Vâhid: "Fiillerinde, sıfatlarında ve zatında eşi benzeri olmayan." 68- Es-Samed: " Herkesin muhtaç olduğu." 69- El-Kâdir: "Dilediğini yapan." 70- El-Muktedir: "Dilediği gibi tasarruf eden." 71- El-Mukaddim: "Dilediğini yükselten." 72- El-Muahhir: "Dilediğini alçaltan." 73- El-Evvel: "Ezeli olan." 74- El-Âhir: "Ebedi olan." 75- El-Zâhir: "Varlığı açık olan. " 76- El-Bâtın: "Yüceliği gizli olan. " 77- El-Vâlî: " Kainatı idare eden." 78- El-Müteâlî: "Yüce olan." 79- El-Berr: "İyilik ve ihsanı bol." 80- Et-Tevvâb: "Günahları bağışlayan." 81- El-Müntekim: "İntikam alan." 82- El-Afüvv: "Affı çok olan." 83- Er-Raûf: "Çok merhametli." 84- Mâlik-ül Mülk: "Her varlığın sahibi." 85- Zül-Celâli vel ikrâm: "Celal, azamet sahibi." 86- El-Muksit: "Her işi birbirine denk yapan." 87- El-Câmi: "Mahşerde bir araya toplayan." 88- El-Ganiyy: " İhtiyacı olmayan." 89- El-Mugnî: "Müstağni kılan." 90- El-Mâni: "Dilemediği şeyi engelleyen." 91- Ed-Dârr: "Zarar verenleri yaratan." 92- En-Nâfi: "Fayda verenleri yaratan." 93- En-Nûr: "Alemleri nurlandıran." 94- El-Hâdî: "Hidayet veren." 95- El-Bedî: "Eşsiz yaratan." 96- El-Bâkî: Ebedi olan." 97- El-Vâris: "Her şeyin asıl sahibi olan." 98- Er-Reşîd: "Doğru yolu gösteren. " 99- Es-Sabûr: "Cezada acele etmeyen."

İyi ki varsın. Her şeye rağmen sana sığınıyoruz. En çok da canımız yandığında.

yok bence

inanmadığım. keşke benim de dua edecek kimsem olsaydı dediğim. nefret ettiğim.

Amacını bir türlü çözemediğim yaratıcımız. Beni yarattığı ve bana yaşama şansı verdiği için ona minnettarım. Yaşamayı içindeki her kötülüğe rağmen seviyorum ama şunu anlamıyorum: Allah gerçekten neden bizi yarattı? Ne istiyordu tam olarak? Bir şeyi deneyip öğrenmek mi istedi? Eğer öyleyse Allah'ın bilgisi sınırsız değil mi? Zaten her şeyi biliyor. Gizli bir hazine olarak kalmak yerine birileri tarafından bilinmek mi istedi? Ama Allah çok üstün bir varlık değil mi? Yani bir insanın isteyebileceği şeyleri isteyemez. Kendini göstermek istemek bir insan davranışı değil mi? Genel olarak herhangi bir amacı veya isteği olamaz çünkü o Allah. Bütün güce ve bilgiye sahip. İsteyebileceği şeyler zaten ona ait. Bir gün onunla karşılaşırsam tek sorum bu olacak galiba. Bütün bunların sebebi neydi diye sormak istiyorum.

Arayı iyi tutucan.

Allah is watching 👀

Insanlara bir dilek hakkı tanımalıydın.

Kainatı yaratan ve idare eden en yüce varlık.

yoktur. kanıtınız da yoktur. sonsuza dek yaşama hayaliniz vardır. bir yaratıcının ödülleri sonsuz yaşam, meyve sebze ve kadınlar. cezası ise ateşte yakmak vs. bana pek yaratıcı gelmedi bu düşünceler. çok insanımsı.

bir yerde şöyle bir şey okumuştum. bir kitaptı büyük ihtimalle. şu an hatırlamıyorum adını. belki duyan ya da okuyan olmuştur, bilgi verirse sevinirim. insanın yüreği nasılsa inandığı yaratıcı da öyledir. bunun gibi bir şeydi. bazen insanlara baktığım zaman bunun ne kadar doğru bir söz olduğunu anlıyorum. bazı insanlar allah'ı hep cezalandırıcı, öfkeli, sürekli bizi uyaran, sürekli bizi günahkar gören, sürekli insanları helak eden bir yaratıcı olarak lanse ediyorlar. halbuki kuran'da allah'ın gazabından çok merhametinden bahsedilir. ne yaparsanız yapın yürekten af dilediğiniz zaman affedeceğini söyler her zaman. ben allah'ı hiç öyle görmedim. bence o anlayışlı, adil ve merhametli. açıkçası her şeyden önce sırf bu yüzden inanıyorum ona zaten. çünkü bu evrende adil ve merhametli birinin varlığına ihtiyacım var. mesela bazı insanlar der ki, şu kişi cehennemlik. neden? misal diyelim, çünkü müslüman değil de falan dinden. ben buna da inanmıyorum. benim inandığım allah fikirlerden çok kalbe önem veriyor. kalbinin nasıl olduğuna, vicdanına bakıyor. ama insanların kalbi o kadar katılaşmış ki inandıkları allah da katı, merhametsiz ve buyurgan. çünkü kendileri de öyle. mutsuzlar, öfkeliler, insanların canını yakmak istiyorlar ve inandıkları allah da aynen öyle oluyor onlar için. bu çok rahatsız edici ama değiştirmek benim elimde değil. bir insanın kafasını değiştirebiliyorsun belki ama katı bir yürek değişmiyor. bir de şu mevzu var. bunu genelde ateistler der ve ben bunu hiç doğru düzgün açıklayamam. çünkü inanç konusunda kendime has düşüncelerim var ve herkesin benim gibi düşünmediğini, düşünmeyeceğini hatta benim düşüncelerimi saçma göreceğini biliyorum. allah neden bunca haksızlığa susuyor? çünkü allah sadece izliyor. çünkü allah dünyadaki adaletsizlik için bizim savaşmamızı istiyor. çünkü yeterince müdahale etti. çünkü çağlar değişiyor, insanlar değişiyor, fikirler değişiyor ama kalpler değişmiyor. kalp değişir mi bilmiyorum. değişirse bile büyük bir yıkımla değişir belki. bir devrim gibi. ruhun devrimi. neyse, kafam yine karışmadan ve düşüncelerim başka bağlantılar arasında kaybolmadan önce bitireyim yazımı. yüreğiniz nasılsa, inandığınız allah'ta öyledir. arada sırada yüreğinize bakın. not: bunu derken ben çok iyi, merhametli bir kalbe sahibim demek istemiyorum elbette. sadece evrensel düşünmeye çalışan (becerebildiğimi sanmıyorum) ve sanırım hassas bir insanım. bunu kabul etmek hoşuma gitmese de. yine de herkesin (insanların hakkını gasp edenler hariç) cehennemlik olduğunu düşünecek kadar da katı yürekli değilim. ya da bahsedilen belirli kalıpları kabul etmiyorum. belki de fazla pembeyim. ya da arayı bir türlü tutturamayanlardanım. neyse benim kafam yine dağıldı. siz beni anladınız bence. umarım.

Görüyoruz ki: Eşya hususan zîhayat olanlar, def'î gibi âni bir zamanda vücuda gelir.Halbuki def'î ve âni bir surette basit bir maddeden çıkan şeyler, gayet basit, şekilsiz, san'atsız olması lâzım gelirken; çok meharete muhtaç bir hüsn-ü san'atta, çok zamana muhtaç ihtimamkârane nakışlarla münakkaş, çok âlâta muhtaç acib san'atlarla müzeyyen, çok maddelere muhtaç bir surette halk olunuyorlar. İşte bu def'î ve âni bir surette bu hârika san'at ve güzel heyet, herbiri bir Sâni'-i Hakîm'in vücub-u vücuduna şehadet ve vahdet-i rububiyetine işaret ettikleri gibi mecmuu gayet parlak bir tarzda nihayetsiz Kadîr, nihayetsiz Hakîm bir Vâcib-ül Vücud'u gösterir. (Otuzüç Pencere 9.sh - Risale-i Nur)

“Allah bes baki heves “ Not : bes Osmanlıca da kâfi, yeter demektir.

Yardım et lan. Ne var yani, çok mu zor? Koskoca Allah'sın eline mi yapışacak? Bir el uzat, bir nefes aldır. Ne olur yani? Evrenin dengesi mi şaşacak, gezegenin ekseni mi kayacak? Bana yetiştiğinde neye yetişemeyecek neyi eksik bırakacaksın? Yardım et lütfen. Tamam biliyorum biliyorum ben de dahil herkesi nimetlendiriyorsun, hepimize hak ettiğimizden çok ihsanda bulunuyorsun falan filan. Tamam biliyorum dünyada benden çok daha zor durumda insanlar var onları da biliyorum. Ben torpil istemiyorum. Tamam biliyorum bana da çok yardımın dokundu zamanında çok defa fırsat verdin, çok defa nefes aldırdın hepsini elime yüzüme bulaştırdım vesaire. Tek bir sorum var sadece: Tanrım küs müyüz biz seninle? Talk to me pls. Hayır öyle bir durum varsa benim de bilmem gerekiyor bunu. Kimse kalmadı çünkü. Ne gidecek başka bir yer var şimdi ne de başka bir insan. Herkes öldü, herkes ölü. Her yer çöl. Bir sen bir ben kaldık başbaşa haberin olsun. Sen de küssen eğer, sen de terk ettiysen eğer buraları, benden umudunuz kestiysen eğer planlar değişir haberin olsun. En başa döndük yine. Yine o eski günlerdeki gibi yani. Bir sen bir de ben. Kainat içine çökmüş, toprak kurumuş, yıldızlar sönmüş, ikimizin ortasına tek bir kıvılcım çırpınıyor varlık namına başka hiçbir şey kalmamış. Yine eskisi gibi yani. Ama ben artık biliyorsun ki çok yorgunum ve yine biliyorsun ki epey ihtiyarladım. Eskisi gibi güzel değil bu. Ben bu yorgunlukla hiçbir şeyi yeniden inşa edemem gibi geliyor bana. Sana biraz kızgın olabilirim şu sıralar. Belki de kızmamam gerekiyor. Halbuki daha geçen gün uzun uzun konuştuk seninle. Defalarca kez teşekkür ettim. Birden nasıl da değiştin nankör herif diyorsundur kesin. Ama tam öyle değil bunu sen de biliyorsun. Biz iki kişiyiz ve birbirimizi biliriz ne de olsa. Biliyorsun ben sana hiç isyan etmedim. Belki senin istediğin gibi birisi olamadım hiçbir zaman ama sana hiç isyan etmedim. Belki bazen sitem ettim, bazen kırıldım ama seni hep sevdim. Başıma ne geldiyse tıpkı öğrettiğin gibi hepsini önce senden sonra nefsimden bildim. Seni dinledim, seni anlamaya çalıştım, seni işittim, sana itaat ettim. Seni gördüm. Yemin ediyorum seni hissettim, an geldi seni her zerremle birden anladım. Anlıyor musun beni? Ama artık anlamıyorum galiba. Eskisi gibi değil artık. Yorum kabiliyetimi kaybettim. Önce senin sesini sonra kendi sesimi sonra geriye kalan her şeyi kaybettim biliyorsun. Kaybolan insanların başına neler geliyor sen benden daha iyi biliyorsun. Kayboldum. Hiç ışık yok, karanlıkta el yordamıyla ilerlemeye çalışıyordum. Ellerim de kırıldı galiba geriye bir ayaklarım kaldı ki nereye gidiyorlar belli değil. Kaybolmuş insanlar için yürünebilecek her yolun amk. ​ Sürüden ayrılan koyunun hikayesi değil bu çünkü onun yolunu sen gösterirsin. Bu sürüsünü kaybeden kör bir çobanın hikayesi. Sana bir kez daha sinyal gönderiyorum, kayboldum imdat. Sen bana darılmazsın biliyorum. Beni terk de etmemişsindir kesin. Ama ben bu dünyadan sana dargın olarak gitmek istemiyorum biliyorsun. Ne tuhaf oluyor seninle konuşmak. Her şeyi biliyorsun ve ben sana bildiklerini tekrar anlatmaya çalışıyorum. Muhtemelen yanlış anlatıyorum ama sen eminim doğru anlıyorsundur. Benim senin gibi süper güçlerim yok yalnız biliyorsun değil mi? Ben bazen hiç anlamıyorum, çoğu zaman da yanlış anlıyorum. İbrahim'in sözleri geliyor aklıma. Hani ikimizin ortak kankası olan. "İyi bilin ki onlar benim düşmanımdır. Ancak alemlerin rabbi benim dostumdur. Beni yaratan da bana yolumu gösterecek olan da O'dur." Anlıyorsundur beni. Niyetimi, derdimi, dileğimi. Lütfen artık. Biliyorsun hep denedim, hep çabaladım, hep sınırlarımı inkar ettim ve ter döktüm her şey için her şey adına. Sen beni nimetlendirdin. Bana şefkat gösterdin. İyilik ve güzellik nasip ettin. Ama günün sonunda şimdi burada karşı karşıyayız yine. Niye peki? Bazen sınırlarımı genişletmek için kırbaçlandığımı düşünüyorum ama bazense benimle alay ettiğini, oyun oynadığını düşünüyorum. Öyle değil değil mi? Bu sen değilsin çünkü. Hikmet falan filan işte. Vardır illaki bir bildiğin ama lütfen bana da bildir çünkü epey çaresiz ve sessizim. Bak biliyorsun uçurumun kenarına kadar sürüklendim. Topuklarıma kadar dayandı bu uçurum. Ben atlamak istemiyorum, düşmek de istemiyorum. Ama tek bir fiskeye bakar durumdayım. Nolur itme beni. İmza: Seni hep seven, ama bir miktar kırgın olan eski bir dost

(#4258873) Selam reis gene ben geldim. Geçen bir ayet okudum. Normalde ufaktan bir tırsıp korkmam falan gerekiyordu belki de onu okuyunca. Ama bende ters etki yarattı. "Hee... Hee.. Taam taam pardon." oldum. Müsadenle meşazını alıyorum öyleyse. "Yoksa siz, kendinizden önce gelip geçenlerin hali (uğradıkları sıkıntılar) başınıza gelmeden cennete girivereceğinizi mi sandınız? Onlara öyle yoksulluklar, öyle sıkıntılar dokundu ve öyle sarsıldılar ki, hatta peygamber ve beraberinde iman edenler: "Allah'ın yardımı ne zaman?" derlerdi. Bak işte! Gerçekten Allah'ın yardımı yakındır. Bakara/214)

sen bize tayyip erdoğan - kılıçdaroğlu 2. turunu layık gördün ya, sana da aşk olsun.

Çileeeeeeeeeeeğğğğğğ ! Çile bülbülüm ! ALLAHHH! Çileee, bülbülüm çileeeee

(bkz: düşün ki o bunu okuyor) başlığını kalbimize senin çok önemli bir özelliğini unutmayalım diye yerleştirdiğini biliyorum.

bazen kendisinden öyle ümidi kesiyorum ki, görse kendinden utanır vallahi asdfghjklşi böyle güldüğüme bakma ama bazen cidden ayıp ediyorsun. tamamen ben de ediyorum ama büyüklük sende kalsın amına koyim. benim etim ne, budum ne. bir de sana bak, gözleri direksiz tutup yıldızları bir boşlukta salındırıyorsun. hem de milyonlarca yıldır. vay be! bu arada, işin nedensiz kötülük kısmına şimdi girmek istemiyorum yoksa aramız orada epey bozuluyor. bunu çok iyi biliyorsun. o konularda da bir şey yapman lazım. her şeyi insanlardan beklemen saçma. insanlar aciz ve güçsüz. bunu bilmen lazım. işini savsaklama. sana yakışmıyor. bu sohbet daha uzamadan ve ben sana yine kızmadan şimdilik kaçayım.

beni en korktuğum şeyle sınıyor. öfkemle. bi gün bunun başıma geleceğinden hep korktum. şu an resmen içindeki öfkeden ve onun yarattığı kibirden kurtulamadığın müddetçe bana yaklaşamazsın ve beni anlayamazsın diyor. kendini benden uzak tutanın o olduğunu düşünürdüm, düşünmek isterdim daha doğrusu ama hayır. ben kendimi ondan uzaklaştırıyorum. bunu aşamadığım müddetçe de uzaklaşmaya devam edeceğim. içimdeki şeytanlarla savaşmak çok zor. bazen öfkeme ve onun yarattığı kibre kapılıp çok da umrumda diyorum ama içimde hissettiğim o incecik sızı düşünmeye itiyor beni. insanın kendisiyle olan savaşı daha zormuş.