ahmed arif

tütünsüz uykusuz kaldım terk etmedi sevdan beni

gelgelelim, beter, bize kısmetmiş. ölüm, böyle altı okka koymaz adama ahmed arif

yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini... i̇yi ki doğmuşsun.

"yokluğun cehennemin öbür adıdır. "

''vurgunum ve darda, gözaltındayım.''

karanfil kokuyor cigaram dağlarına bahar gelmiş memleketimin..

"sevdiği leyla'sına mektubu ulaşsın diye,25 kuruşluk posta pulu için,diyarbakır'da iki saatlik hamallık yapan şaire ahmed arif denir." 27 yıl önce dünyadan ahmed arif geçti. yokluğun cehennemin öbür adıdır. üşüyorum kapama gözlerini

sanatımızın hatıra defteri belgeselinde rasim öztekin tarafından parmak ısırtan bir performansla sahneye aktarılmış, her daim geceyle yoldaş olan usta şairimiz. zira rüyalarında dahi şiir yazdığı rivayet edilir. özlem, saygı ve vefayla.. "öyle yıkma kendini, öyle mahzun, öyle garip... nerede olursan ol, içerde, dışarda, derste, sırada, yürü üstüne - üstüne, tükür yüzüne celladın, fırsatçının, fesatçının, hayının... dayan kitap ile dayan iş ile. tırnak ile, diş ile, umut ile, sevda ile, düş ile dayan rüsva etme beni." - (bkz: anadolu)

"dört yanım puşt zulası, dost yüzlü, dost gülücüklü" diye ne doğru demişsin be üstad.

... evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. hani, kurşun sıksan geçmez geceden, anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık... ve zehir - zıkkım cıgaram. gene bir cehennem var yastığımda, gel artık.. yüreğimize ilmek ilmek nasıl da işliyorsun

"ahmed arif, cemal süreya’ya öylesine inanır, onu öylesine sever ki, hiç görmediği halde, cemal süreya’nın kız kardeşiyle evlenmek ister. cemal süreya, bu durumu kardeşine söyler. kız şaşırır, ikisi de birbirini ta­nımıyordur. cemal süreya, ‘evlen kız. türkiye'nin en iyi şairi’ der. zafer çarşısı’ndaki kahvede sözleşirler. tanışacaklardır. cemal süreya, kız kardeşini alır gider. o zamanlar, çarşı kitapçılarla doludur. bek­le bekle ahmed arif yok. kitapçıları dolaşırlar. herkesin birbirini tanıdığı çarşıda ayaküstü sohbet ederler. ahmed arif yok. kız bozulur, onuruna dokunur. cemal süreya, ertesi gün öğrenir ki, ahmed arif gömleği olmadığı için gelememiştir."

öyle yıkma kendini, öyle mahzun, öyle garip... nerede olursan ol, i̇çerde, dışarda, derste, sırada, yürü üstüne - üstüne, tükür yüzüne celladın, fırsatçının, fesatçının, hayının... dayan kitap ile dayan iş ile. tırnak ile, diş ile, umut ile, sevda ile, düş ile dayan rüsva etme beni.

"ben bütün bu manasız iç sıkıntılarından senin var olduğunu hatırlayarak sıyrılıyorum." bu sözün üstüne ne denir ki?

“o günler asıl yaygın moda, orhan veli gibi yazmaktı. üstelik çok da kolay bir yoldu bu. biraz yaradılış gereği, biraz da şiirin, gıdıklama, alay ve ucuz espriyle bağdaşmayacağına olan inancımdan, bu yola dönüp bakmadım bile. yaradılış gereği dedim, buna yaşayış tarzı ve dünya görüşünü de katmak gerek. orhan veli olsun, çevresindekiler olsun, birer küçük burjuvaydılar. hem de i̇stanbul burjuvası. düşünce ve davranışları, kendilerine örnek seçtikleri fransız şairlerinin paralelindeydi. oysa ben doğuluydum. ‘az gelişmiş' değil, sömürülmek için kasıtlı olarak geri bırakılmış bir ülkenin, aşiret töreleriyle yetişmiş bir çocuğuydum. sömürgeci fransız toplumunun bohemi, serseriliği ve gerçekten kaçma çabalarını kutsayan şairleri, beni elbette ırgalamazdı."

yarın doğum günü olan şair. i̇yi ki geçmiş bu dünyadan. "... körsem, senden gayrısına yoksam, bozuksam, can benim, düş benim, ellere nesi? hadi gel, ay karanlık... ..."

Asıl adı Ahmet Hamdi Önal olan şair ve gazeteci. Bugün aramızdan ayrılışının 29. yılı. Çok şey yazmak istiyorum. Ama ne desem eksik kalacak. Sırf Leyla'sına mektup yollayabilmek, posta pulu alabilmek için hamallık yapan bir adamdan bahsediyoruz. Üstüne ne denebilir? İyi ki tanıdım iyi ki tanıdık. Burada bulamadığı huzuru orada bulmuştur umarım. "Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha ustaca ve korkusuz yaşarım. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem..." (bkz: leylim leylim)

Hasretinden prangalar eskiten, ana dili şiir olan Ahmed Arif'in bugün aramızdan ayrılışının 29. yıl dönümü. Onu bizlere bıraktığı eşsiz dizelerle bir kez daha anıyoruz.

"Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı, Macera değil. Yaşamak, sade "yaşamak" Yosun, solucan harcıdır." bu yaşamaklarda bana sığınacak kapı bıraktığı şiirleriyle, başımıza zindan dünyada dinamit kuyusu kalbimize rağmen yarının umudu ve yüzakı olduğumuzu aklımın bir köşesine yazmış şair. ruhu şad olsun.

Gözlerinden öperim canım. En çok da burnundan.

"Nerede bir can ölse Oralı olur yüreğim. Olmalı zaten. Olmazsa insan olmaz yüreğim.."

‘Beni her mahkeme sabahı anadan doğma soyar, giysilerimi didik didik ederlerdi.’ demiştir kendisi bir açıklamasında.Hayat boyu yokluk çekmiş, zorluklar hiç yakasını bırakmamıştır.O da ne inandığı şeylerin de hiç peşini bırakmamış,aşkının peşini de.Hayatının zorluklarını öğrenince 'Aç kaldım,susuz kaldım.Terk etmedi sevdan beni.' dizeleri daha anlamlı geliyor.

evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu hani, kurşun sıksan geçmez geceden anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık ve zehir - zıkkım cıgaram. gene bir cehennem var yastığımda gel artık

Ahmet Arif'in şiirine umudun, inceliğin, korkusuzluğun şiiri demişler. Eklemek gerek: Bunlar, onurun, yalınlığın ve derinliğin de şiiridir. Benzersiz bir şair…

geç tanıdığım bir şair. bir okumaya başladım şiirlerini, ben benden geçtim. beni tanıştıran da eski sevgilimdi aslında. okudukça daha da düştüm şiirlerin çukuruna. gittim kitabını aldım, ona okumaya başladım. şiirler akıp giderken başlarda o yüzü gülen kızın suratı düşmeye başladı. duygulandı herhalde falan dedim, bu sefer okuma boş ver demeye başladı. sonra öğrendim ki benden önce hayatında olan adamla arasında da ahmed arif üzerinden çok muhabbet dönmüş. ben ne zaman okusam büyük ihtimalle geçmişe gidip oralarda yaşıyormuş. bu kadar beğendiğim, her şiirine adam ne yazmış dediğim adamı bu şekilde tanımış olmam garip geliyor. şimdi her okuduğumda anımsayıp ulan olaya bak diyorum. güzelim ahmed arif saçma salak muhabbetlere de sakız oldu ya, ne diyeyim sana felek...

Gelgelelim, Beter bize kısmetmiş Ölüm böyle altı okka koymaz adama Genciz namlu gibi, Ve çatal yürek Barışa, bayrama hasret dizelerinin sahibi toplumcu gercekci sair cok iyidir siirleri

yılmaz erdoğan "ankara" şiirinde ahmed arif'in “karanfil sokağı” şiirine gönderme yapmıştır

Serabın bir sonu vardır, Ufkun, sıradağın sonu. Uçarın, kaçarın bir sonu vardır Senin sonun yok

Havva anam dünkü çocuk sayılır.. Anadolusun sen tanıyorum!

Gülten Akın kendisi için şöyle demiş: "Ahmed Arif'in şiirlerine umudun, inceliğin, korkusuzluğun şiiri demişler. Eklemek gerek: Bunlar, onurun, yalınlığın ve derinliğin de şiiridir. Benzersiz bir şair." Gerçekten benzersiz bir şair. Ruhu şad olsun.

cemal süreya ile yakın arkadaş olan şairdir. ahmed arif cemal süreya'nın kız kardeşine aşık olur ama hep içinde tutar bir gün meyhanede cemal süreya ile otururlarken durumu anlatır böyleyken böyle ben seviyorum der. cemal süreya bu durumu olumlu şekilde karşılayarak bu duruma olur verir. cemal süreya kız kardeşi ile konuşur ve bir buluşma ayarlanır ancak ahmed arif bu buluşmaya gitmez ve ortadan kaybolur. bu olay üzerinden bir kaç gün sonrasında cemal süreya meyhanede ahmed arif'i görür ve ona neden buluşmaya gitmediğini sorar. ahmed arif'in cevabı çok ince ve duygusaldır. cemal o gün gömleğim kirliydi giyecek başka gömleğim de yoktu bu yüzden kız kardeşinin karşısına öyle çıkamazdım der. hayatı bu şekilde aşk dolu yaşamış değerli şairimizdir ahmed arif. saygı, sevgi ve özlemle...

leylim leylim kitabını okuyunca hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. (bkz: duygusal bir top olmak) sırf bu nedenle leyla erbil'i hiç sevmem... "yokluğun, cehennemin öbür adıdır. üşüyorum, kapama gözlerini..." (bkz: hasretinden prangalar eskittim)

mağlup mu desem, mahçup mu? ama ikisi de değil. ben garip, sen güzel, dünya mutlu... öyle garibim bu akşamüstü.

Kirveyiz, kardeşiz, kanla bağlıyız Karşıyaka köyleri, obalarıyla Kız alıp vermişiz yüzyıllar boyu, Komşuyuz yaka yakaya Birbirine karışır tavuklarımız Bilmezlikten değil, Fıkaralıktan Pasaporta ısınmamış içimiz Budur katlimize sebep suçumuz, Gayrı eşkiyaya çıkar adımız Kaçakçıya Soyguncuya Hayına... Kirvem hallarımı aynı böyle yaz Rivayet sanılır belki Gül memeler değil Domdom kurşunu Paramparça ağzımdaki

Dayan kitap ile Dayan iş ile Tırnak ile, diş ile Umut ile, sevda ile, düş ile Dayan rüsva etme beni.

bugün 94. doğum günü. iyi ki doğdun, iyi ki bize kalemini bıraktın. ve ellerim, kelepçede, tütünsüz, uykusuz kaldım, terketmedi sevdan beni.

hasretinden prangalar eskittim adlı eserin yazarıdır. üst komşu sağ olsun ben uyurken son ses dinlemeyi çok sever :)

Canım hemşehrim, Hasretinden Prangalar Eskittim şiiri favorimdir. Sevdalısı Leyla Erbil'e yazdığı mektuplarından oluşan kitabi Leylim Leylim bir hayli güzeldir.

Öyle yıkma kendini, Öyle mahzun, öyle garip… Nerede olursan ol, İçerde, dışarda, derste, sırada, Yürü üstüne üstüne, Tükür yüzüne celladın, Fırsatçının, fesatçının, hayının… Dayan kitap ile Dayan iş ile. Tırnak ile, diş ile, Umut ile, sevda ile, düş ile Dayan rüsva etme beni.

Lise ikinci sınıfta edebiyat hocamın yazma yeteneğimi keşfederek ders sonrası ay karanlık şiirini okuduğu şairdir. Şiiri bu kadar yakından tanımama vesile olan , yazmayı bir tutku haline getirmeme sebep olarak gördüğüm ve şiirlerini ezbere bildiğim tek şairdir. Yeri çok ayrıdır Leylasına kavuşamasa da sevdanın en sadık halini ispatlamıştır.

"Mektubun gecikti gene. Belki de ne yazacağını kestiremiyorsun. Oysa adını yazman yeter. Görünce içim aydınlanıyor."

Leyla... çaresizliğimden gayrı hiçbir kabahatim yok benim!

doğdun, üç gün aç tuttuk. üç gün meme vermedik sana. adiloş bebem, hasta düşmeyesin diye, töremiz böyle diye! saldır şimdi memeye, saldır da büyü... bunlar, engerekler ve çıyanlardır. bunlar, aşımıza ve ekmeğimize göz koyanlardır! tanı bunları, tanı da büyü… bu, namustur künyemize kazınmış. bu da sabır, ağulardan süzülmüş. sarıl bunlara, sarıl da büyü…

dağlarına bahar gelecek mi memleketimin ahmet abi? diye sormak isterdim...

öyle yıkma kendini öyle mahsun, öyle garip nerede olursan ol içerde, dışarda, derste, sırada, yürü üstüne üstüne tükür yüzüne celladın fırsatçının, fesatçının, hayinin... dayan kitap ile dayan iş ile tırnak ile, diş ile umut ile, sevda ile, düş ile. dayan rüsva etme beni.

sus, kimseler duymasın! duymasın, ölürüm ha... aymışam yarı gece, seni bulmuşam sonra. seni, kaburgamın altın parçası. seni, dişlerinde elma kokusu. bir daha hangi ana doğurur bizi?

Ağlatır..