kuyucaklı yusuf

sabahattin ali'nin bir diğer şahane romanı. dili sade, olay örgüsü güzeldir. okuyun. okutun.

mutlaka okunması gereken kitaplardan.

bir kuyucaklı yusuf değildik ama bizde çok sevdik

sade olay akışına rağmen sizi okurken sayfalardaki gelişen duyguları birebir yaşatacak sabahattin ali romanıdır . özellikle son bölümlerde dişlerimi sıktığımı biliyorum. okunulması tavsiye edilir.

okuduğumda 3e gidiyodum bak daha ilkokul 3 küçücük çocuğum büyük travma yaşamıştım etkisinden kurtulmam uzun sürmüştü

aşk meşk bana ters, uzak durmam gereken konular. bu kitabı okurken en duygusuz adam bile birden kendi memleketinin şivesi ile içinden dert yanar aşka ve topluma. --- spoiler --- hilmi bey size bir çift lafım var. bütün ağalar sizin gibi orospu çocuğu muydu sahiden? şakir her zengin çocuğu senin gibi it mi olur? halk hep mi korkar gucluden? kuyucaklı de hele bu iyiler hep mi sevdiğini kaybeder? --- spoiler ---

''insanlar birbirinin maddi yardımlarına ve paralarına değil, sevgilerine ve alakalarına muhtaçtırlar. bu olmadıktan sonra, aile sahibi olmanın hakiki ismi, "birtakım yabancılar beslemek"ti.''

alıntı yapmak isterdim ama hangi birini yapayım. yusuf ile beraber muazzez'i ellerinizle gömdüğünüzde anlayacaksınız gerçek aşkın acısını.

şuan elimde olup yaklaşık 5 aydır okuyacağım diye beklettim kitaptır. yarın başlayacağım. bitirince yine yazarım*

sonu buruk biten muazzam roman.

5.sınıfta falandım bir ramazan gününde iftarda sahurda okuyup en son güneş doğarken bitirdiğimi hatırlıyorum baya üzülmüştüm be. ama şimdi tekrar okumaya başlayacağım galiba unutmuşum çünkü:(

bu kitaptan bana kalan yusuf'un da dediği gibi koca bir "ah!!" o gırtlağı yırtılır gibi demişti. ben yüreğim parçalanır gibi ama sessizce ve buğulu gözlerle söylüyorum "ah!!" ah be dünya...

okumadım ama, bu ismi görür görmez 'içimizdeki şeytan' çağrışım yapıyor. (o kitabı da okumadım) sonra aklıma yasaklı kitap geliyor 'sırça köşk' onu hele hiç gerçek halini görmedim. sabahattin ali kim desen ösym mağduru derim. lys edebiyat bizi bu hale getirdi. kaç yıl önceki muhabbet ama unutamıyor insan

bu başlığa daha önce niye yazmadım diye kendime sinirliyim şuan. olay örgüsü, betimlemeleri, karekterleri bakımından oldukça zengin bir kitap. sabahattin ali yine en iyi yaptığı işi betimlemeri çok iyi kullanmış bu kitapta, hiç beklenmedik sonuçlar ile karşılaşıyorsunuz ve bu da kitaba ayrı bir hava katıyor. ters köşelerin çok olduğu bir kitap okuyun ve okutun.

lisede edebiyat sınavında sorumlu olduğumuz için okuduğumuz kitap tek hatırladığım şey muazzez 'in kucaktan kucağa dolaştığı.

feodaliteye sıkılmış kör kurşunların kahramanı. özel hayatı hariç

sabyattin ali nin daha okuyacağım kitabıdır

var mıdır acaba yusuf gibi yiğidi? göreniniz tanıyanınız varsa civarda haber edin

kitap zevk meselesidir lakin kürk mantolu madonna'dan daha çok sevmişimdir kuyucaklı yusufu. sanırım daha çok bizden bulduğum için. evlatlık oluşu, muazzezi sevmesi, masumiyeti ve cesareti.. hayatı daha çok etkilemiştir.

sonu tahmin ettiğim gibi bitmedi, kurgu ve üslup çok akıcıydı. bazı yerlerini yazar okuyucu tamamlasın diye bırakmıştı sanki ve istediğim gibi tamamlayamadım. hüzün kapladı içimi.

sabahattim ali’nin okuğum ilk kitabıydı sonra devamı da geldi aynı zamanda doğum günü hediyemdi çok da güzel kitap şaşırtır

seneye özel basım kitabını alacağım kitaplığımda dursun diye. sabahattin ali' nin birkaç kitabının daha özel baskısı var, benim gibi kitaplara hele de bazı kitaplara bayılıyorsanız alabilirsiniz. :)

sabahattin ali'nin bir eseri. tahminimce diğer iki eseri (bkz: kürk mantolu madonna) ve (bkz: içimizdeki şeytan) 'dan sonra bilinen/okunan kitap. türkiye gerçeklerini anlatan kısımları ve hikayenin anlatılış şekli (daha doğrusu güzelliği) insanı olduğu gibi içine çekebiliyor.yani beni çekti. yapı kredi yayınlarından çıkmakta.

canım sabahattin ali'nin canım kitabı

--- spoiler --- "bir işte kasıt ne ise hüküm ona göredir!" --- spoiler ---

"tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek."

kitabın sonunda neyse neyse, okuyun bazı yerleri çok sıkıcı gibi ama basladiysaniz o kitap bitmeli ajskdk

hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyordu.

beni #sabahattinali ile tanıştıran kitaptır. okumalisiniz. ben ege mezunuyum. o zaman birinci sinifta edebiyat aliyoruz. edebiyat dersimize de erdinç şengel giriyor. ama adam edebiyat için yaratılmış sene 2011 falan. daha insanlar kürk mantolu madonna ve kahve ile instagrama foto koymuyorlar. #sabahattinali ile ilişkimiz o kadar eskiye dayanıyor. saygıdeğer hocamiz bu kitabi okumamizi ve sinav yapacağını söyledi. okudum ve adama vuruldum. cümlelerin güzelliği devrikliginde saklı. eski türkçe'den bazi kelimeleri sizi yormadan, kitap icinde yogurarak kullanmis #sabahattinali. tez vakitte okumalisiniz. buradan #erdincsengel hocama tekrar saygilarimi iletiyorum. #egeuniversitesi (bkz: sabahattin ali) (bkz: erdinç şengel ) (bkz: ege üniversitesi )

yaşım olmuş 20 bu kitabı daha yeni okuyor olduğum için kendimden utanıyorum

sonu ağlatan ender kitaplardan. yusuf herkesin bir şekilde tanıdığı biri gibi.

saflığın,sabrın,sevginin,inancın temsilcisi olan yusuf'un hazin sonlu hikayesi.

--- spoiler --- yusuf nasıl ki en baştan beridir edremit'e, topluma, toplumun belirlediği sınıflara ait hissetmiyorsa, ki gerçekten de ait olmadığını görüyoruz, evliliğe de, muazzez'e de ait değildi. onu elbette suçlamadı. suçlayamazdı. çünkü anası kadar kendisinin de hatalı olduğunu biliyordu. yusuf, muazzez'e hiç nasılsın diye bile sormadı, geçtim nasılsını, ne haltlar yediğini bildiği halde hesap bile sormadı. gözlerinin önünde yitip gittiğini gördüğü halde, bildiği halde hiçbir şey yapmadı. onu anasıyla yalnız bıraktı. evde sadece bir tencere bulgur pilavını olduğunu bile çok geç fark etti yusuf. şahinde'nin de dediği gibi bir kere bile karım nasıldır, ne yiyordur diye düşünmedi, sadece onun yokluğunun verdiği hüznü yaşadı ama onu kurtarmak için uğraşmadı. ben bu hikayede yitip giden muazzez'e daha çok üzüldüm. yusuf'tan, kübra'dan bile daha çok ona üzüldüm. kocasının onları bastığı anda herkesin korkudan eli ayağı birbirine karışırken, buna sevinen, sonu ölüm dahi olsa çekildiği bataklıktan kurtulacağı için sevinen tek kişi muazzez'di. bir de kübra konusu soru işareti olarak kaldı bende. ısrarla ve ısrarla yusuf'la bir yerde karşılaşacakları ima edildiği halde birdenbire çekip giden bu kızı bir daha göremedik. anladığım kadarıyla sabahattin ali'nin ölümünün bu yarım kalan hikayeyle bir alakası var. --- spoiler --- özetlersem, çok beğendim. anadolu insanını iyi gözlemlemiş, hala günümüzde bile aynı haksızlıkların yaşandığı olayları güzel anlatmış.

Sanırım lise yıllarımda okumuştum. Kitapla ilgili aklımda kalan en önemli şey bir çırpıda ve çok istekli okumuş olmamdı. Hikaye ise neredeyse tamamen silinmiş hafızamdan. Mutlaka en kısa sürede tekrar okuyacağım.

Sabahattin Ali'nin muhteşem bir eseridir. Son mısralarında --- spoiler --- kollarındaki muazz'e baktığında üzerinde pembe entarisi vardı onu ilk kaçırdığı gün giydiği entari.. --- spoiler ---

Sabahattin Ali nin büyülü betimlemeleri arasında kaybolduğum roman. Hikayede kendini bulmak derler ya bunu çok kere hissetim. Bazı hisleri o gerçekçi anlatmış ki utanmasam pıt pıt gözyaşı dökecektim. Tabi Beyefendinin romancılığını tartışmak haddime değil :) --- alıntı --- Muazzez onu hiç bu kadar güzel görmemişti. Uzun uzun baktı ve sonra sessiz sessiz ağlamaya başladı. Elini yüzüne kapatıyor ve yaşlarını avuçlarına akıtıyordu. Yusuf onun ağladığını görmemeliydi. Bu kadar büyük bir saadeti onu verene göstermek doğru değildi. Bunu, kendine de izah edemeyerek, hissediyordu. --- alıntı --- --- alıntı --- “Saadet, hayatı olduğu gibi kabul etmektir…” demiş. Ne doğru söz! Hayatı olduğu gibi kabul etmeli ve ona ne bir şey ilave etmeli, ne de ondan bir şey eksiltmeli… --- alıntı --- --- alıntı --- İçindeki bütün yıkıntılara, bütün kederlere rağmen başını yere eğmek istemiyordu. Matemini ortaya vurmadan tek başına yüklenecek ve yeni bir hayata doğru yürüyecekti. --- alıntı --- Son alıntı kitabın son kısmından. Romanın son sayfaları otobüs yolculuğuma denk geldi. Kaşlarımı çatıp kafamı eğdim ve yeri izlemeye başladım. Toparlanıp kitabı çantama koyarken karşımdaki genç bana “sonunda ne oldu acaba” der gibi bakıyordu.

Muazzez'in varlığı Yusuf için büyük boşlukları dolduracak mahiyette bir şey değildi, fakat onun yokluğu müthişti.. Çok geçmeden Marcel Proust'un Albertine Kayıp kitabını okumuştum. zaten ondan sonra da toparlayamadım..

En sevdiğim cümlesi olabilir. “Parası olanın ırzı da tamam namusu da!”

--- spoiler --- varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette değildi; fakat yokluğu müthişti... --- spoiler ---

Benim için sabahattin ali’nin en güzel kitabıdır. Ağla,yusuf için ağla,muazzez için ağla, kaymakam bey için ağla… paramparça eder insanı..

Şöyle bir satır bırakayım buraya; Bir zamanlar ben de başka türlü düşünüyordum her şeyi aklımla halletmeye kalkıyordum. Fakat artık dünyada bir tek şeye inanıyorum, o da tecrübe...