yakın arkadaştan hoşlanmak

olmaması gereken bir şey. karşılık alınsa bile sonrasında ayrılık durumunda arkadaşlığını da kaybedersin. hoşlanmak insanın elinde olmayan bir durum olsa da insanın kendini frenlemesi, duygularını kontrol etmesi gerekir. ama arkadaşken sevgili olup evlenen mutlu olan bir çok insanda var. sonuçta iyi anlaştıkları, tanıdıkları ve beraber zaman geçirmekten mutlu oldukları için arkadaşlar. riskli bir iş.

istisnai durumlar dışında yanlış bir hareket değil. tabii 'olur mu öyle hööeeğ' nasıl lan haaaoğ' tepkileri gösterilecek -çok- yakın arkadaşlar dışında. başınıza geldiğinde tuhaf ve saçma oluyor önce. kendine kondurma - karar verme - karşı tarafın tepkilerini ölçme aşamalarından geçiyor insan. uzun süren bu aşamalar sürerken karşı tarafla konuşma sürdürülüyor ve o sırada arkadaş sıfatlı şahsın yaşadığı her şeyi size anlatması sizin için artı puan oluyor. sonrasında ne olacağı bilinemez tabi. bunu etkileyen çeşitli iç ve dış faktörler var.

yakın arkadaşla sevişmek kadar doğaldır. :)

yakın arkadaşlarım hep erkek olduğundan beni korkutan durumdur

yakın arkadaş kalabilen bir erkek ile kız varsa ayakta alkışlamak gerek.. ister kanka de ister kardeş de vakit geçirdikçe 2 taraflı bir yakınlaşma her şekilde söz konusu olacaktır. zor iş valla arkadaş kalmak, allah kolaylık versin

kaç aydır görmediğim arkadaşımı (içten içe tam 5 senedir kızdan hoşlanıyorum bu arada) görmeye gideceğimi söyledim.kız kocaelide okuyor. ne kadar sevindi anlatamam.şimdi fırsat bu fırsat kızla konuşsam mı ciddi ciddi duygularımı söylesem mi acaba? gece gece beyin mıcıklaması geçiyorum bi yardım edin lütfen

bir kaç gün önce açıldım. gitti. şimdi ise hayatımın her yerinde olan kişi artık yok. bir fotoğraf gördüğüm de onunla paylaşmak istiyorum. okula gidirsen bana da imza at demeyi özledim. onunla dalga geçmeyi özledim. gidelim dediğimiz merak ettiği yerler vardı tek başıma gidiyorum artık. meğerse çok alışmışım şimdi yok

hayatının her anında her yerinde olan insanı sırf bu yüzden kaybedersin. büyük bir boşluğa düşersin dengeni kaybedersin. sevgilinden ayrilsan bu kadar koymaz. o yüzden hoşlanıyorsan bile içinden hoslanacaksin ki kaybetmeyesin.

benimki çocukluk aşkı gibi bi' şeydi. 1. sınıfta aşık olmuştum, daha sonra 4. 5. 6. sınıf derken yakın arkadaş olmuştuk. önümdeki sırada oturuyordu saçlarıyla oynardım bazen. daha sonra o zamanların meşhur msn'inden seni seviyorum yazmıştım. yüz yüze söyleyecek cesaret yoktu tabi. kızın aklında böyle bir düşünce olmadığından kaba tabirle siktiri çekmişti bana. lise zamanında aramız iyiydi buluşurduk bazen. sonra o değişti. hala aynı mahallede aynı üniversitedeyiz ama merhaba merhaba o kadar. sevgilisi de var zaten. mutlu olsunlar.

kardeş ayağını dıt ayağına çevirme

sonucu iyi de olabilir kötü de ama denenmeye değer, bikaç ay önce bende açıldım bi ara konuşmadık ama yine yakın arkadaşız ( hoşlanılıcak en iyi ama en son kişi)

sevgili lakaplı kişinin aynı zamanda en yakın arkadaş olabilmesi gerektir kanaatimce. bu yüzden normaldir.

bigün arkadaşlarla oturuyoruz hastanede. biz radyolojiyiz anesteziden arkadaşlar var falan. benim anesteziden çok samimi bi arkadaşım var sınıf arkadaşından hoşlanıyodu. çocuk konuşucam falan dedi. ama anestezi öyle bi sınıf ki herkes kardeş gibi neyse bunlar konuştu kız geldi geri masaya çocuk yok. kız direk "daha dün kardeşim diyodu şimdi yavşıyo orospu" dedi. o günden sonra böyle bişey aklımın ucundan geçmedi. anestezi sınıfda aşk-ı memnu'ya döndü zaten.

eğer bu yakın arkadaş hemcinsimizse durum çok daha kötüdür.

bu cuma sabahı yanına gidiyorum ve akşama kadar birlikteyiz. fakat dün gece bana sen istersen içeriz bile dedi şimdi ben kıza içerken sarhoş ayağına herşeyi anlatsam mı acaba?

yav ne alaka ben ahmetten neden hoslanıyım şimdi

geçen akşam ve kafam güzel olduğu her akşamki gibi yine yazdım ona. normalde de yürürdüm epey sesini çıkarmaz hatta çok da mutlu olurdu. geçen akşam bana sen benden mi hoşlanıyorsun sence eğer öyleyse hiç deneme bile dedi bana ya. hayır ne bu delikanlılık tripleri anlamıyorum. arkadaşınım işte hayatını kat bana nedir yani. tabi bunları söyleyemeyip olur mu öyle şey sen ne saçmalıyorsun demek zorunda kaldım. çok kötü lan...

arkadaşlığınızı bok etmek istemiyorsanız bırakın içinizde kalsın

işin kötüsü sevgiliside arkadasimdi ve ayrildiklarinda aralarını yapmaya calismistim ikisinide teselli etmistim simdi ayrilar onlar ve biz hala arkadasiz ve hala kardesim diyo bana icim parcalana parcalana kanka diyorum ve onun bundan haberi yok haberi olsa belki arkadas bile olamazdik bu yüzden asla itiraf edemiycem galiba arkadas olarak bile olsa onu görmekten onunla konusmaktan vazgecemem yazarken bile ellerim titriyo ağlıyorum ama hiç bisey yapamiyorum çok kötü be çok

çok zor bir durumdur eğer karşılık bulamazsaniz hayatinizdaki cok önemli bi insani kayberdersiniz.üniversitede harbiden cok yakin bi kız arkadaşım vardı ve allah var ilk günden beri beğeniyorum onu o bana o zaman bi çocuğu anlatiyodu ben bi kızı anlatiyodum ikimizinde olmadı ( çok şükür olmadı) sonra bi rüya gördüm ve o rüyadan sonra daha güzel daha tatlı gelmeye başladı bana, sürekli beraber vakit geçirmek istiyordum planlar yapıyordum fln neyse how i met your mother izleyenler bilir ted ile robin 40 yaşında evlenmek için anlaşmışlardi aynı şeyi sundum bende ve kabul etti, inanın o sakadan olan ihtimal bile beni o kdr heyecanlandırdıki anlatamam bu böyle cok devam etti ilgimi belli ettim ama o anlamadı açık açık cok yürüdüm ona :d 8 ay sürdü bu sekilde durmam, ama o 8 ay içinde herkes bizi sevgili saniyodu o derece yakin olduk 8 ayin sonunda bi arkadaşıyla buluşup görüşmesini cok kıskandım dayanamadim ve çok öküzce oldu ama whatsapptan açıldım ve kabul etti :d rabbim dualarımı kabul etti ve 1,5 senedir beraberiz :) şuan hem en yakın arkadaşım hem de sevgilim oldu. hayırlısıyla yazın mezun olduktan sonra evlenicez :)

kız erkek arkadaşlığı olmaz orada bir hoşlantı vardır

hoşlandığını söylesen kaybetme korkusu, söylemesen sevgilisini dinleme korkusu ama söyleyin en kötü arkadaş kalırsınız zamanla

arkadaşlar lütfen yardım edin, tavsiyenize ihtiyacım var. en yakın arkadaşımla yaklaşık 6 yıldır tanışıyoruz, çok yakınız. ama ben artık ona arkadaş gözüyle bakmadığını fark ettim, o da gelmiş bana diyo ki enişte napıyor. üzülüyorum, çok güzel de bi kız ama hiçbir erkek onu hak etmiyor. ben bundan en başta hoşlandım aslında ama sonra yanlışlıkla arkadaş oldum sonra bi baktım en yakın arkadaşım olmuş. ne yapacağım hiç bilmiyorum.

çok fena. çok ama çok. böyle insan kendinden tiksiniyor ama öyle böyle değil. kendi içinde olayı kabullendikten sonra ''acaba olur mu'' evresiyle başlıyorsun. o evreyi ne kadar kısa tuttun o kadar iyi. yok olmaz deyip vazgeçmeye çalışsan da biraz zor ya zaten, allahın her günü onlarca konudan konuşuyorsun, fikirlerinizi paylaşıyorsunuz. bir yerden sonra karşındakinin her hareketi flörtöz gelmeye başlıyor. e seni yakın görüyor da ondan konuşuyor bir şeyler. olmayacağını kesinleştirince zaten otomatik ''açılsam mı? yoksa vazgeçebilir miyim?'' evresine giriyorsun. tam olarak benim şu an bulunduğum yer, gerisini ben de bilmiyorum henüz. ah kumralım ama be olsaydı keşke de bu evreleri görmeseydim

Allah'ım evlerden ırak... Güzelim dostluğumuz inşallah asla böyle bir şeye maruz kalmaz.

Er kişiler için sıkça yaşanılan durum sonunda kendini dizginleyen er kişi; arkadaş olarak devam eder, dizginleyemeyen ya sevgili olur ya da kapı dışarı olur.

Bence utanılacak yada tiksinti duyulacak bişe değil, hatta olması gerekendir.

Mutsuzluk çanlarının çaldığının habercisi olan durum

Malesef çok leş bir durum bir dosta sebep oluyor.

bu duruma düşmemek için arkadaş çevremi sınırlı tutuyorum. bir ara dizi karakterlerinden hoşlanıyordum bu yüzden dizi izlemeyi bıraktım. sadece ders çalışıyorum artık. umarım kanuni'ye falan aşık olmam. (bkz: gönül ferman dinlemiyor)

Karşılıksızsa iki taraf için de kötü oluyor. Ne eskisi gibi olabiliyorsunuz ne de hoşlanan kişinin duygularına karşılık verebiliyorsunuz. (bkz: iki ucu boklu değnek)

Ayy olmasın böyle bir şey ya, bu zamana kadar hiç olmadı, bundan sonra da olmasın ...

Olumlu sonuçlananları var tabi. Çoğunun yalnızlıktan veya onun kadar anlaşabildiği birini bulamamasına veriyorum. Aşık olan da olunan da olsan kötü bir durum.

Yerine göre değişir karşı taraf arkadaştan öte olmayacağınızı düşünürse (belki de sizi beğenmiyorsa) açılınca da vazgeçmek zorunda kalıyorsunuz

Kınadığın durumun bir tarafında kendini bulmak. Bunun bir de şey versiyonu var : Eski sevgilinin en yakın arkadaşından hoşlanmak.

Arkadaşta sana boş değilse mümkün. Neden olmasın?

En çok korktuğum şeydi yakın arkadaşım bana karşı öyle hissederde arkadaşlığımız bozulur diye sonra kendi başıma kendim açtım derdi ben hoşlanmaya başladım meğer o da benden hoşlanıyormuş arkadaşlığımız bozulmasın diye susuyormuş sonra olduk çokta güzeldi ama mutlu sonla bitmedi arkadaşlar dostumu kaybettim her gün özlüyorum.

(#4152854) nin devamı olarak..hislerimi söylesem mi söylemesem mi diye günlerdir düşünürken bu gece 2 buçuk sularında gelen ve 20 dakika boyunca vücudumu saran "açıkla" alevlenmesi sonunda, tüm her şeyi anlattım kendisine. daha fazla ne arkadaşlığımıza zarar vermek istedim ne de kendime.10 dakika oldu telefonu kapatalı, yaklaşık 2 saat boyunca uzun uzun her şeyi konuştuk, daha şunu yapacaktık bunu yapacaktık diyerek ortak hayallerimizden bahsettik. ben "seninle her gün konuşamam" diye diretirken o bana çok değer verdiğini söyleyerek bir orta yol bulmaya çalıştı sürekli. ilk başta baygınlık geçirecek kadar şaşırsa da şoku geçince öyle olgunca ve sakince karşıladı ki dediğim her şeyi. "şimdi ne olacak, ne yapacağız? böyle mi bitecek arkadaşlığımız?" diye sitem etti sürekli. inan ben de istemezdim. keşke ikimizden birinin hisleri farklı olsaydı dedim defalarca. 2 saat boyunca ne konuştuk hatırlamak bile istemiyorum ama tek bir kelimesi bile kötü hissettirmedi, şok olmasına rağmen kötü bir şey demedi hatta beni teselli etti neredeyse. ikimizde kapatmak istemedik uzatıp uzatıp durduk konuşmayı, çünkü kapattıktan sonra dünyanın nasıl olacağını ikimizde bilmiyorduk. ben şimdi hayatımın ilk sakinleştirici ilacını aldım sanki bu olanlar yıllar önce olmuş gibi anlatıyorum sakin bir şekilde asıl yarın vuracak yüzüme gerçekler, asıl bir post görüp ona atamadığımda ağlamaya başlayacağım. umarım her şey yoluna girer arkadaşlar, herkese iyi geceler.

Birde hoşlandığınız kız nasıl olsa arkadaşım diyerek hoşlandığı çocuk için sizi kullanıyorsa geçmiş olsun

3 ay önce yaşadığım durumdur. 6-7 senelik arkadaşlığımızı alt üst ettim resmen :( artık hiçbir türlü görüşmüyoruz. bazen mesaj atıyorum, o atmıyor. sanki kendi benliğimden uzaklaşmışım gibi hissediyorum, bi yanım hep eksik.

hiç başına gelmeyen varsa kendini çok şanslı ilan etsin. hoşlanan taraf da olsan hoşlanılan taraf da olsan o kadar işin içinden çıkılmaz bir durum ki. en kötüsü yakın arkadaştan hoşlanmak sanılıyor ama hoşlanılan taraf olmak da bir o kadar zor ve kötü. üniversitedeyken başıma geldi bu olay. hazırlık sınıfında çok güzel bir arkadaş grubumuz vardı ve tabii ki de her grubun başına geldiği gibi sonradan dağıldık. aşk her şeyi mahvetmek için çok geçerli bir sebeptir çünkü. ismini vermeyeceğim (Milas diyeyim kendisinden bahsederken milaslıydı çünkü) Milas ile çok iyi anlaşırdık, onu o kadar severdim ve benim için o kadar iyi bir dosttu ki. Büyük şehire gelmişim kimseyi bilmiyorum ee haliyle büyük şehir insanı da farklı geliyordu o zamanlar kimseye kolay kolay güvenme diye sıkı sıkı tembihlemişse babanız karşı cinse güvenmeniz bir tık daha zor geliyordu. ama o öyle değildi. o kadar temiz bir kalbi vardı ki onun arkadaşlığını, o grubumuzu çok seviyordum. her şeyi birlikte yapardık, konserlere gittik, kafamız esti dersten çıkıp eğlenceye kaçtık, şehir değiştirdik, akşamın bir vakti tatlı yemek için yurdumdan alındım sabahlara kadar dertleştiğimiz güldüğümüz hatta ağladığımız günler bile oldu ve hep beraber bir gruptuk ama bireysel olarak da o grubun icinde bana en yakın olanımız Milastı. hic o gözle bakmamıştım ona, bakamazdım çünkü o benim için hep nasıl derler bilirsiniz bazen bir arkadaş bazen bir abi bazen bir kardeş gibiydi. çok eğlendiğim çok merhametli güzel bir insandı. benim gözümde ikimiz Enis Arıkan - Ezgi Mola gibiydik aslında. karşı iki cins insan çok yakın arkadaş olabilirlerdi sadece elbette. ama meğer durum bir süre sonra böyle olmaktan çıkmış ve ben bunu görememişim. belki de görmek istemedim. çünkü biliyordum ki eğer en ufak böyle bir şey fark edersem tüm arkadaşlığımız bitecekti ve onun arkadaşlığını, hayatımdaki yerini kaybetmeyi göze alamazdım. bazen şüphe duyardım ama o tüm dostlarına karşı o kadar nazik o kadar düşünceli bir insandı ki hep hayır ya bana özel bir durum değil bu benim yerimde başkası olsaydı da yapardı derdim. sonra bir gün o korktuğum şey başıma geldi. çok alakasız bir kişiden çok alakasız bir şekilde beklemediğim anda gerçekleri duyuverdim. farkında olduğum şeyden emin olunca geriye kaçışınız kalmıyor ne yazık ki. sonrasında kendisi geldi yazdı. duygularını anlattı. karşınızda çok sevdiğiniz ama bir o kadar da o anlamda sevemediğiniz bir insan hayal edin. ağzımdan çıkan her cümlenin onu ne kadar parçalayacağını biliyordum. hangisi daha kolay olurdu? daha fazla acı çekmesin diye sert bir şekilde ipleri koparmak mı yoksa hayır arkadaşlığımız devam edebilir kandırmasına girmek mi? ikimiz de o noktadan sonra ne yaparsak yapalım arkadaşlığımızın devam edemeyeceğini biliyorduk çünkü o her gün gözlerimin önünde bana olan sevgisinden erirken ben ona eskisi kadar samimi ve içten davranamazdım. bu bir insanı her gün öldürmekten farksız olurdu ve burada ikimiz de her gün ölürdük. şimdi geriye dönüp baktığımda daha ılımlı çok daha ılımlı konuşabilirdim aslında diyorum ama onun için elimden geleni yaptığımı ve ona da dostluğuna da çok değer verdiğimi umarım biliyordur. o konuşma son konuşmamız oldu. sonra bir daha ne okulda gördüm ne de sosyal medyada. bir anda hepimizin hayatından silindi sanki. bazı günler aklıma hep beraber geçirdiğimiz o güzel zamanlar geliyor ve kendimi çok suçlu hissediyorum. başta ona çok kızdım. neden sevdi ki beni neden her şeyi mahvetti diye. sonra ona kızamayacağımı fark ettim çünkü nasıl benim kalbimin ona atmayışı benim suçum değilse, onunkinin bana atışı da onun suçu değildi. şüphesiz ortada çok kırık iki kalp vardı ve birbirlerini bir daha asla tamir edemediler. ben çok değer verdiğim, her anımı paylaşabileceğim, güvendiğim akıl hocamı, arkadaşımı, dostumu kaybettim o gece o da aşık olduğu, her anını yanında geçirmek istediği ve gözlerinin parıltısını ayrıca en yakın arkadaşını kaybetti. üstünden epey zaman geçtiği için bazen gelse yazsa ve ben geçmişi unuttum sadece arkadaşlık hissi besliyorum sana karşı lütfen bana o dostumu geri ver dese yeniden her şey eskisi gibi olsa diye düşünüyorum ama bazı şeylerin vakti dolunca bitmesi gerekir. umarım beni affetmiş ve benim seni andığım gibi sen de beni hep güzel anıyorsundur Milas. sen benim en kral dostumdun..