yakın arkadaştan hoşlanmak

hiç başına gelmeyen varsa kendini çok şanslı ilan etsin. hoşlanan taraf da olsan hoşlanılan taraf da olsan o kadar işin içinden çıkılmaz bir durum ki. en kötüsü yakın arkadaştan hoşlanmak sanılıyor ama hoşlanılan taraf olmak da bir o kadar zor ve kötü. üniversitedeyken başıma geldi bu olay. hazırlık sınıfında çok güzel bir arkadaş grubumuz vardı ve tabii ki de her grubun başına geldiği gibi sonradan dağıldık. aşk her şeyi mahvetmek için çok geçerli bir sebeptir çünkü. ismini vermeyeceğim (Milas diyeyim kendisinden bahsederken milaslıydı çünkü) Milas ile çok iyi anlaşırdık, onu o kadar severdim ve benim için o kadar iyi bir dosttu ki. Büyük şehire gelmişim kimseyi bilmiyorum ee haliyle büyük şehir insanı da farklı geliyordu o zamanlar kimseye kolay kolay güvenme diye sıkı sıkı tembihlemişse babanız karşı cinse güvenmeniz bir tık daha zor geliyordu. ama o öyle değildi. o kadar temiz bir kalbi vardı ki onun arkadaşlığını, o grubumuzu çok seviyordum. her şeyi birlikte yapardık, konserlere gittik, kafamız esti dersten çıkıp eğlenceye kaçtık, şehir değiştirdik, akşamın bir vakti tatlı yemek için yurdumdan alındım sabahlara kadar dertleştiğimiz güldüğümüz hatta ağladığımız günler bile oldu ve hep beraber bir gruptuk ama bireysel olarak da o grubun icinde bana en yakın olanımız Milastı. hic o gözle bakmamıştım ona, bakamazdım çünkü o benim için hep nasıl derler bilirsiniz bazen bir arkadaş bazen bir abi bazen bir kardeş gibiydi. çok eğlendiğim çok merhametli güzel bir insandı. benim gözümde ikimiz Enis Arıkan - Ezgi Mola gibiydik aslında. karşı iki cins insan çok yakın arkadaş olabilirlerdi sadece elbette. ama meğer durum bir süre sonra böyle olmaktan çıkmış ve ben bunu görememişim. belki de görmek istemedim. çünkü biliyordum ki eğer en ufak böyle bir şey fark edersem tüm arkadaşlığımız bitecekti ve onun arkadaşlığını, hayatımdaki yerini kaybetmeyi göze alamazdım. bazen şüphe duyardım ama o tüm dostlarına karşı o kadar nazik o kadar düşünceli bir insandı ki hep hayır ya bana özel bir durum değil bu benim yerimde başkası olsaydı da yapardı derdim. sonra bir gün o korktuğum şey başıma geldi. çok alakasız bir kişiden çok alakasız bir şekilde beklemediğim anda gerçekleri duyuverdim. farkında olduğum şeyden emin olunca geriye kaçışınız kalmıyor ne yazık ki. sonrasında kendisi geldi yazdı. duygularını anlattı. karşınızda çok sevdiğiniz ama bir o kadar da o anlamda sevemediğiniz bir insan hayal edin. ağzımdan çıkan her cümlenin onu ne kadar parçalayacağını biliyordum. hangisi daha kolay olurdu? daha fazla acı çekmesin diye sert bir şekilde ipleri koparmak mı yoksa hayır arkadaşlığımız devam edebilir kandırmasına girmek mi? ikimiz de o noktadan sonra ne yaparsak yapalım arkadaşlığımızın devam edemeyeceğini biliyorduk çünkü o her gün gözlerimin önünde bana olan sevgisinden erirken ben ona eskisi kadar samimi ve içten davranamazdım. bu bir insanı her gün öldürmekten farksız olurdu ve burada ikimiz de her gün ölürdük. şimdi geriye dönüp baktığımda daha ılımlı çok daha ılımlı konuşabilirdim aslında diyorum ama onun için elimden geleni yaptığımı ve ona da dostluğuna da çok değer verdiğimi umarım biliyordur. o konuşma son konuşmamız oldu. sonra bir daha ne okulda gördüm ne de sosyal medyada. bir anda hepimizin hayatından silindi sanki. bazı günler aklıma hep beraber geçirdiğimiz o güzel zamanlar geliyor ve kendimi çok suçlu hissediyorum. başta ona çok kızdım. neden sevdi ki beni neden her şeyi mahvetti diye. sonra ona kızamayacağımı fark ettim çünkü nasıl benim kalbimin ona atmayışı benim suçum değilse, onunkinin bana atışı da onun suçu değildi. şüphesiz ortada çok kırık iki kalp vardı ve birbirlerini bir daha asla tamir edemediler. ben çok değer verdiğim, her anımı paylaşabileceğim, güvendiğim akıl hocamı, arkadaşımı, dostumu kaybettim o gece o da aşık olduğu, her anını yanında geçirmek istediği ve gözlerinin parıltısını ayrıca en yakın arkadaşını kaybetti. üstünden epey zaman geçtiği için bazen gelse yazsa ve ben geçmişi unuttum sadece arkadaşlık hissi besliyorum sana karşı lütfen bana o dostumu geri ver dese yeniden her şey eskisi gibi olsa diye düşünüyorum ama bazı şeylerin vakti dolunca bitmesi gerekir. umarım beni affetmiş ve benim seni andığım gibi sen de beni hep güzel anıyorsundur Milas. sen benim en kral dostumdun..