ahlak

genelde ahlaksızların diline dolanır.

kelimenin en dar anlamıyla, neyin doğru veya yanlış sayıldığı (sayılması gerektiği) ile ilgilenir. terim genellikle kültürel, dini, seküler ve felsefi topluluklar tarafından, insanların (subjektif olarak) çeşitli davranışlarının yanlış veya doğru oluşunu belirleyen bir yargı ve ilkeler sistemi kavramı ve/veya inancı için kullanılır. ahlakı sistematik biçimde inceleyen dal, felsefenin bir dalı olan etiktir. (bkz: dejenere)

--- spoiler --- iyi ahlak, insanlar arasında bir nezaket alışverişidir; bu alışverişte yer almayan değersizdir. --- spoiler ---

"o kadar cahilsiniz ki; dininiz var diye ahlaka ihtiyacınız kalmadığını sanıyorsunuz" - nikola tesla

beyinde başlar beyinde biter tıpkı namus gibi, bacak arasında saklı değildir

toplumun içinde olmazsa o toplum yok olur. lütfen düşüncenizi paylaşmadan önce düşünün.

en azından 5 kişiden 1'inde var çok şükür

"öldürme dürtümüzün neredeyse her zaman ahlak kurallarıyla kontrol altında tutulduğu bellidir. soru, onu neyin açığa çıkardığıdır. " (bkz: jared diamond) "insanlar arasında ara bozma niyeti ile laf götürüp getirmek, insanlara hakaret etmek ve sövmek, kendi ırkını üstün görüp başka milletleri aşağı görmek... işte bu 3 davranış, cehennemdedir. bunlar, bir mü’minin ahlakında yer alamaz." (bkz: hz. muhammed)

kişi toplumdan ziyade kendi vicdanında gerekli analizi yapabilmeli ahlak sahibi olmak için.

ahlak toplum içerisinde sınırlarla çerçevelendirilmiş bir olgudur. çok şükür ki muallakta bırakılmış bir olgu değildir. ahlak toplumun sağlıklı temeller üzerinde oluşturulmasına yardımcı olur. " bana göre ahlaksızca olan bişey başkasına göre normal olabilir" düşüncesi kişisel bir olgudur. ahlak belirli görüşler üzerine kurulmuştur. sonuçta kişinin özgürlüğü başkasının özgürlüğünü kısıtladığı yerde biter. bana göre ahlaksızca değil diyerek her şeyi yapmış olsak toplumdaki bozukluklara şu an ki kadar bile engel olamayız.

''hayatın anlamı insanın doğasına saygı gösteren kişisel bir ahlak geliştirmek ve bu ahlakla yaşamaktır.'' (bkz: aki kaurismaki)

güzel olanı makbuldür.

internet sayesinde klozete atılıp sifona basıldı.

empati kurmayı bilen bir insanda olmamasının imkansız olduğunu düşündüğüm erdem. insanları ne zaman kendimizden küçük görürsek sıkıntı başlıyor.

eski de kaldı*

hiçbir zaman tam anlamı olmayacak bir kavram.. insanların kendi yaşantıları önyargıları ve kendilerine toz kondurmamaları sayesinde oyun hamuru olup her tarafa esnemiştir ahlak

malesef toplumumuzda yavaşça yitirilmeye başlanmıştır

günümüz insanlarında nadir rastlanan şey

istanbul'da sahip olanların çok zorluk yaşadığı şey.

''ahlak, kelimenin en geniş anlamıyla, canı olan her şeye karşı duyulan sorumluluk demektir.'' (bkz: albert schweitzer)

ahlak huy demek, toplumumuz bunu bi nevi namus olarak görüyor.

"toplumsal ahlak" ve "bireysel ahlak" olmak üzere iki türü vardır. topluma uygun olmayan bir davranışı yaparsan toplum tarafından ahlaksız olarak nitelendirilmen kaçınılmaz. önemli olan hangisi diye düşünmek lazım. kendi kafanda kurduğun ahlak anlayışına göre mi yaşamak yoksa toplumun genel ahlak anlayışına göre mi? ya da ahlak nedir? neye göre belirlenir? bu soruların cevabını kesin olarak bilmek mümkün değil gibi.

''ahlakın silicisi korkudur. ölüm, işsizlik, hapis ve idam; bellekleri ve varolan ahlakı silici işlevini görüyordu.''

bi nevi sosyal zincir

kişinin veya toplumların nasıl davranması gerektigini belirleyen kurallar topluluğu. felsefede ikiye ayrılır bireysel ahlak ve evrensel ahlak. bireysel ahlak etik kavramına daha yakındır. evrensel ahlak ise kişilerin bulunduğu toplum içinde sonradan veya doğuştan kazandıkları ile oluşur.

olmayan bir kavramdır. bireysel ahlak denen şey kişinin kendince iyi ve kötüyü ayırt edip empati yapabilmesidir. toplumsal ahlak içinse > (bkz: dayatma)

Kişiye göre değişkendir. Kimi için ayıp olan şeyler kimi için olmazsa olmaz olabilir. Etik değerleriniz başkaları için geçerli olmayabilir. Sizin gibi düşünmeyebilir insanlar. Çoğu saygıyı ister ama saygı duymaz. Burada önemli olan bunu kabullenebilmek. Yani insanın ahlakı böyle olabilir. Herkes kendinden mesuldür bence. Birinin ahlaksız demesiyle ahlaksız olunmaz. Kendi değerlerini korumayan insanlar ahlaksız olur. Demem odur ki kimseye ahlakla ilgili dersler vermeye kalkmak iyi değildir. Kimseye ne yapacağını söylemek iyi değildir. Unutmayın ki herkes en az sizin kadar zeki olabilir. Kibrinizin aslında gösteriş olduğunu açığa çıkarmamak için yaptıklarınız bir gün sizi boğacaktır. Benim canımı en çok sıkan zaten bu gösterişçilerdir. Hak edilen kibre bayılırım. Uslanmaz bir ego aşığıyım.

(bkz: moralite) (bkz: etik)

orta tabakaya uygulanan zorbalıktır. insanlık onuru ve bir insanın yaşam hakkı hariç. (bkz: kanun)

vikipediye göre insanın yaptıklarının yanlış veya doğruluğunu yargılayan ilkeler sistemiymiş. soru; kime göre, neye göre doğru veya yanlış? ama bazı yanlışlar vardır ki herkeste yanlıştır. siyaha siyah denir. öncelikle ahlak satmaktan hiç hoşlanmam. sürekli ahlaktan bahseden de hoşlanmam. bi ahlaksızlık vardır onda çünkü. buna kalıbımı bile basarım. hani bi söz vardır ya, insan en çok kendisinde eksik olan şeyden bahseder diye, heh işte o laf benim hayat mottolarımdan birisidir. bilirsiniz iki kızım var. en büyüğü üç yaşında, etek giymeyi, elbise giymeyi pek seviyor. yalnız bir kötü huyu var ki, aslında o kötü olduğunun farkında bile değil hatta aslında kötü bir şey de değil onun yaşında bir çocuk için, ulu orta yerde eteğini kaldırması. küçükken, bi keresinde bacaklarım dizimin üzerini geçecek kadar açılmıştı ve annemden efsane bir tokat yemiştim. ilk ahlak dersim. bacaklarını açmak ayıp. koca adamların, beş yaşındaki çocukların bacaklarına bakmaları ayıp değil de, çocukların bacaklarını açmaları ayıp. yoo, öyle kapalı bir şehirde de büyümedim. izmir'de doğdum, izmir'de büyüdüm. ama çocukluğum çok boktan bir mahallede geçti. tabiki kızıma tokat atacak değilim. öğretmeye çalışıyorum, özel bölgelerimizi, birisi dokunursa, benden başka birisi, buna babası da dahil hemen bana gelip söylemesi lazım olduğunu vs vs. anlatmaya çalışıyorum. ama çocuk anlamıyor. nasıl anlasın? sadece işemek için var olan bir şey sanıyor. külodunu göstermemesi gerektiğini anlamış anlaya anlaya. haliyle garip geliyor mantığına, külodumuzu göstermemiz. külot yanlış bir şey diye algılamış bile olabilir. bazen parkta milletin yanına gidip "ben eteğimi açmıyorum çünkü külotumu görmemeniz laşım" diyor. dumur oluyoruz. beş dakka sonra yine açıyor. nasıl anlatayım? dünyanın sapık dolu olduğunu. onun, baak külotumda kedi var diye tüm masumluğuyla göstermek istediği şeyden dolayı tahrik olabilecek ve kafayı ona takabilecek birilerinin olduğunu? aklının hayal edemeyeceği, bizimse düşünmek bile istemediğimiz şeyleri ona yapmak isteyecek pisliklerin var olduğunu nasıl anlatabilirim? korkuyorum. korumaya çalışıyorum. umarım becerebilirim. bebeklikten çocukluğa geçiş yapan bir minnacık çocuğun eteğini kaldırması mı ahlak dışı yoksa o küçücük bedenden tahrik olunması mı? cevabı biliyorum ama sanki kötü bir şey yapan oymuş gibi hissettiriyorum çocuğa. nasıl öğretebilirim? ahlakı, öğretmek çok zormuş. öğretilen bir şey mi acaba? belki de yanlışı orada yapıyorum. öğretmeye çalışmakla. belki de anlatmam lazım ama üç yaşındaki çocuğa da nasıl ahlak felsefesi yapıcam?

"Ahlak dışsal ve mutlak mıdır, yoksa sadece biyolojimiz ve çevremiz bağlamında mı ortaya çıkar? Dolayısıyla bilim tarafından tespit edilebilir mi? Arizona Eyalet Üniversitesi'nde bu konu hakkında düzenlenen bir tartışmada Steven Pinker aşağıdaki muammaya dikkat çekmişti. Birçok derinden dindar bireyin yaptığı gibi, Tanrı olmasaydı mutlak doğrunun ve mutlak yanlışın olmayacağını (daha açık bir deyişle neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bizim için Tanrı'nın belirlediğini) savunursanız, şu soruyu da sorabilirsiniz: Ya Tanrı tecavüz ve cinayetin ahlaken kabul edilebilir olduğunu buyurmuş olsaydı? Böyle bir buyruk bunları ahlaki mi kılacaktı? Bazıları bu soruyu evet diye cevaplayabilirse de, sanırım inananların çoğu, hayır, Tanrı böyle bir şey buyurmaz diyecektir. Ama neden olmasın? Muhtemelen Tanrı'nın böyle bir buyrukta bulunmamasının bir mantığı vardı. Yine muhtemelen o mantık tecavüz ve cinayetin ahlaken kabul edilebilir olmadığını söyler. Ama Tanrı akla hitap edecekse, neden aracıyı tamamen ortadan kaldırmıyoruz?" (bkz: A Universe From Nothing)

Doğuştan ölüme değin hayatın bize kattığı en anlamlı şeylerden biri bence.. Bizi biz yapan, değerimizi kendimize sorgulatan en ufak anlarda bile içimizde hissettiğimiz o derin çizgiler..

varlıkta ve yoklukta -samimi olması kaydıyla- takındığınız tavırdır. (buradaki varlığa; güç, para, yetki vb. her şey dahil. yokluğa da aynı şekilde.) ayrıca; (#1994837)

Bence ülkemizde ve birçok ülkede (bunların çoğunluğu müslüman olan ülkeler.)din ile bağdaştırılıyor. Oysa ki ahlak olgusu dinden ayrı bir mevzudur. Yani şöyle anlatayım domuz eti yemek sizi ahlaksız yapmaz yapsa yapsa günahkâr yapar ama kul hakkı yemek sizi ahlaksız,şerefsiz yapar. Şarap içmek sizi ahlaksız yapmaz ama masum insanların kanından beslenmek,onları çıkarlarınız uğruna ölüme göndermek sizi ahlaksız,şerefsiz yapar. Yani demek istediğim herhangi bir dine mensup olmayabilirsiniz bu sizi ahlaksız yapmaz ama kendi gibi olmayanı dışlayıp ötekileştirip hedef göstererek onların canına kastetmek sizi hem ahlaksız,hem şerefsiz,hem de kaliteli bir orospu çocuğu yapar. Not:bazı kısımları büyük harfle yazmıştım ama sözlük büyük harf kullanımı yok.

Herkesin başkasına anlatıp bir türlü anlamadığı anlatmalara da doyamadığı olgu. Ahlakı ahlaksızlıklarla anlatan bir toplumda bulunmak yoruyor açıkçası

Kendimi tanimlarken kullandığım gurur duydugum kelime! idi. Sanırım beni yalniz birakan kelime. Hepimiz cocukluktan beri bununla yetistirildik. Ask mesk isleri, gonul isleri ayip günah diye. Büyüdüm büyüdüm hepsi ilkem oldu. Başka türlüsü icime sinmez oldu. Anne baba hesabi degil vicdan hesabima dönüştü. Baktim benim gibi yetisen herkes aşmış bu durumu. Kimse vicdanıyla tartışmiyor. Başta kızdım nasil olur dedim. Sonra o insanlar daha da büyüdü, ben de büyüdüm. Onlar evlendi. Aile kurdu. Ahlak dersi veren tüm aileler onlarin gecmiste ne cok istendiginden, nasil canlar yaktigindan, kimlerle gezdiginden hava yaptilar. Bense vicdanimla yapayalniz kalan oldum. Ahlakimla oturdugumun bir de dalgasını gectiler. Önce beynime sokup, sonra çıkmamı istemisler meger. Çıkamadım. Hala cogu seyden korkuyorum. Hala vicdanima hesap veremeyecegim seyleri yapamiyorum. Bu yuzden yalnizim. Bu yuzden kimse beni istemiyor. Ben kimseye izin veremiyorum. Ailem beni boyle yetistirdi ve ben yalniz kaldim. Simdi de bu yalnizlik icin suclaniyorum. Çok yazık. Giden gencligime, hic yaşayamadıgim guzel anılarla çok yazık oldu.

bir insanı ahlaken eğitmeden yalnızca zihnen eğitmek, topluma bir bela kazandırmaktır. -franklin d. roosevelt

çağatay koçtuğ gibi tonladığım kelime. ağhh-laağğkk! (bkz: sevgılım) (bkz: kaldırım çiçeği) (bkz: benim vücut yağ oranım yüzde on iki)

mustafa kemal atatürk'ün bu konuda nefis bir tespiti vardır: "tehdit esasına dayalı ahlak, ahlak olmadığı gibi güvenilir de değildir."

enflasyonla sınanandır. - link daha geçen gün şok markette alışveriş yaparken arka tarafta bir curcuna koptu, meğerse birkaç küçük çocuk kaşar, sucuk, salam gibi şeylerden birkaç tane alıp kaçmışlar giriş kapısından. el kadar çocuklar mutfak ürünlerini neden çalar? çikolata değil, cipsi değil, dondurma değil. objektif bakınca bu alaaddin'lerin yaptığı şey etik değil. ama meseleye böyle bakmamak lazım. her durum kendine özgüdür... zamanında baklava çalan çocuklar vardı, şimdi de bunlar var. ikisi de bu ekonominin ayıbıdır. mesele aslında her alanda bu.

- (#4455021) örnek başka bir örnek not: (#4437565)