ahlak

vikipediye göre insanın yaptıklarının yanlış veya doğruluğunu yargılayan ilkeler sistemiymiş. soru; kime göre, neye göre doğru veya yanlış? ama bazı yanlışlar vardır ki herkeste yanlıştır. siyaha siyah denir. öncelikle ahlak satmaktan hiç hoşlanmam. sürekli ahlaktan bahseden de hoşlanmam. bi ahlaksızlık vardır onda çünkü. buna kalıbımı bile basarım. hani bi söz vardır ya, insan en çok kendisinde eksik olan şeyden bahseder diye, heh işte o laf benim hayat mottolarımdan birisidir. bilirsiniz iki kızım var. en büyüğü üç yaşında, etek giymeyi, elbise giymeyi pek seviyor. yalnız bir kötü huyu var ki, aslında o kötü olduğunun farkında bile değil hatta aslında kötü bir şey de değil onun yaşında bir çocuk için, ulu orta yerde eteğini kaldırması. küçükken, bi keresinde bacaklarım dizimin üzerini geçecek kadar açılmıştı ve annemden efsane bir tokat yemiştim. ilk ahlak dersim. bacaklarını açmak ayıp. koca adamların, beş yaşındaki çocukların bacaklarına bakmaları ayıp değil de, çocukların bacaklarını açmaları ayıp. yoo, öyle kapalı bir şehirde de büyümedim. izmir'de doğdum, izmir'de büyüdüm. ama çocukluğum çok boktan bir mahallede geçti. tabiki kızıma tokat atacak değilim. öğretmeye çalışıyorum, özel bölgelerimizi, birisi dokunursa, benden başka birisi, buna babası da dahil hemen bana gelip söylemesi lazım olduğunu vs vs. anlatmaya çalışıyorum. ama çocuk anlamıyor. nasıl anlasın? sadece işemek için var olan bir şey sanıyor. külodunu göstermemesi gerektiğini anlamış anlaya anlaya. haliyle garip geliyor mantığına, külodumuzu göstermemiz. külot yanlış bir şey diye algılamış bile olabilir. bazen parkta milletin yanına gidip "ben eteğimi açmıyorum çünkü külotumu görmemeniz laşım" diyor. dumur oluyoruz. beş dakka sonra yine açıyor. nasıl anlatayım? dünyanın sapık dolu olduğunu. onun, baak külotumda kedi var diye tüm masumluğuyla göstermek istediği şeyden dolayı tahrik olabilecek ve kafayı ona takabilecek birilerinin olduğunu? aklının hayal edemeyeceği, bizimse düşünmek bile istemediğimiz şeyleri ona yapmak isteyecek pisliklerin var olduğunu nasıl anlatabilirim? korkuyorum. korumaya çalışıyorum. umarım becerebilirim. bebeklikten çocukluğa geçiş yapan bir minnacık çocuğun eteğini kaldırması mı ahlak dışı yoksa o küçücük bedenden tahrik olunması mı? cevabı biliyorum ama sanki kötü bir şey yapan oymuş gibi hissettiriyorum çocuğa. nasıl öğretebilirim? ahlakı, öğretmek çok zormuş. öğretilen bir şey mi acaba? belki de yanlışı orada yapıyorum. öğretmeye çalışmakla. belki de anlatmam lazım ama üç yaşındaki çocuğa da nasıl ahlak felsefesi yapıcam?