güne bir şiir dizesi bırak

ezbere bildiğim bir şiiri bırakayım buraya: sevgilim bak, geçip gidiyor zaman aşındırarak bütün güzel duyguları bir yarım umuttur elimizde kalan göğüslemek için karanlık yarınları. (bkz: metin altıok) fazıl say- serenad bağcan güvenç dağüstün ve iklim tamkan'ın söylediği versiyonları da var ancak ben en çok bu halini seviyorum.

... Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır. ...

... Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme, Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia.

Tut bir ucundan şu ömrü yardım et Ya ölelim de de ölelim Ya da ölümü yaşamaklara bölelim

şimdi sana çok özledim desem, vereceğin cevabı bilmiyorum. ama çok özlüyorum. anlatılır hâl değil inan. yazamıyorum, arayamıyorum. sarılamıyorum. hiç öpemiyorum. fakat öyle özledim ki, yer gök şahit. herkes üzülüyor..

Şimdi biz neyiz biliyor musun? Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz. Birbirine uzanamayan Boşlukta iki yalnız yıldız gibi Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız Ne kalacak bizden? bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden Bizden diyorum, ikimizden Ne kalacak?

Kahrolsun bu karanlıklar Bu mesafeler Bu zaman Ben seni istiyorum Ya seninle yaşamak Ya da sende yok olmak

Arkadaşlık güzeldir değerini biline Yalnızlıkta güzeldir yalnızlığı biline Arkadaşlık denen şey artık hep mazide Yalnız kalmışız bundan kime ne

Aysel git başımdan ben sana göre değilim Ölümüm birden olacak seziyorum Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim Aysel git başımdan seni seviyorum - atilla ilhan

DİYELİM Kİ, AĞIR AMELİYATLIK HASTAYIZ, YANI, BEYAZ MASADAN BİR DAHA KALKMAMAK İHTİMALİ DE VAR DUYMAMAK MÜMKÜN DEĞİLSE DE BİRAZ ERKEN GİTMENİN KEDERİNİ BİZ YİNE DE GÜLECEĞİZ ANLATILAN BEKTAŞİ FIKRASINA, HAVA YAĞMURLU MU, DİYE BAKACAĞIZ PENCEREDEN, YAHUT DA YİNE SABIRSIZLIKLA BEKLEYECEĞİZ EN SON AJANS HABERLERİNİ. DİYELİM Kİ, DÖVÜŞÜLMEYE DEĞER BİR ŞEYLER İÇİN, DİYELİM Kİ, CEPHEDEYİZ. DAHA ORDA İLK HÜCUMDA, DAHA O GÜN YÜZÜKOYUN KAPAKLANIP ÖLMEK DE MÜMKÜN. TUHAF BİR HINÇLA BİLECEĞİZ BUNU, FAKAT YİNE DE ÇILDIRASIYA MERAK EDECEĞİZ BELKİ YILLARCA SÜRECEK OLAN SAVASIN SONUNU DİYELİM Kİ, HAPİSTEYİZ, YASIMIZ DA ELLİYE YAKIN, DAHA DA ON SEKİZ SENE OLSUN AÇILMASINA DEMİR KAPININ. YİNE DE DIŞARIYLA BERABER YASAYACAĞIZ, İNSANLARI, HAYVANLARI, KAVGASI VE RÜZGARIYLA YANI, DUVARIN ARKASINDAKİ DIŞARIYLA. YANİ, NASIL VE NERDE OLURSAK OLALIM HİÇ ÖLÜNMEYECEKMİŞ GİBİ YAŞANACAK... (bkz: Nazım Hikmet )

bana verdiğin mutluluğu paylaşacak kimsem yok sevincimi içime ve yalnız taşıyorum. (biliyorsun ya susarak yaşamak zorundayım seni)

anlatsam şu kiraz mevsiminin para kazanmak mevsimi değil sevişme vakti olduğunu...

Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım Bu gece dağ başları kadar yalnızım Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından Dudaklarımda eski bir mektep türküsü Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim Gözlerim gözlerini arıyor durmadan Nerdesin?

“Hiçbir şey umurumda değil diyorum Aşktan ve umuttan başka” Turgut Uyar, Geyikli Gece..

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte.

İşte ben hep böyle bildiğin gibi Kaderi öpüp başıma komuşum, Gülüşüm, oturuşum, konuşuşum, Belli efendim, besbelli Yaşamaktan soğumuşum.

Sanma şahım herkesi sen sâdıkâne yâr olur Herkesi sen dost mu sandın belki ol ağyar olur Sadıkâne belki ol alemde serdar olur Yâr olur,ağyar olur,serdar olur,dildar olur -Yavuz Sultan Selim- Yani şair diyor ki herkesi kendine dost sanma belki o düşmanın olur. Alemde sözü geçen biri olur. Hükümdar olur...

Ölüm gelecek ve bana senin gözlerinle bakacak. Bu, bitirmeye benzeyecek bir günahı, aynada yeniden beliren bir ölü yüzü görmeye benzeyecek, dinlemeye benzeyecek suskun bir dudağı, Dilsiz düşeceğiz ortasına burgacın..

ben nerde bir çift göz gördümse tuttum onu güzelce sana tamamladım. sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu bir bunun için yaptım

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum Dikey ve yatay mutsuzluktan Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun Sevgim acıyor Turgut Uyar

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden.. Cemal Süreya

ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak sular sarardı, yüzün perde perde solmakta kızıl havaları seyret ki akşam olmakta

... Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan; Bana rahat bir döşek serince yerin altı, Bilirim, kalkmayacak, bir yâr gibi başımdan ...

Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın! Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla! Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde! Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum! Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda! Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında! Hiç bilmiyorum! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor! Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı! Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı! Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz! Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler! Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz! En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını! İnsan baba olunca anlıyormuş babasını! Erdem Bayazıt

"Hangi düğüm çözülür nazla, sitemle, kinle?" (bkz: yavuz bülent bakiler)

Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını Takvim tutmazlığını Aramızda bir düşman gibi duran Zaman'ı Daha o gün anlamalıydım Benim sana erken Senin bana geç kaldığını Şimdi biz neyiz biliyor musun? Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz. Birbirine uzanamayan Boşlukta iki yalnız yıldız gibi...

Seni düşünmek güzel şey Sen şimdi düşünmek ümitli şey Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey Fakat artık ümit yetmiyor bana Ben şarkı dinlemek değil Şarkı söylemek istiyorum. Nazım Hikmet

Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telâşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vakit olmadı

güller kırmızıdır menekşeler mor en sevdiğim madendir bor eğer beni seviyorsan please open the door

Bugün oturdum ölümü düşündüm Bir darağacında ya da yolda yürürken Bugün oturdum ölümü düşündüm Yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken

Şimdi otobüs gelir biner gideriz Dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat Durma kendini hatırlat..

Bütün insanları dostun bil Kardeşin bil kızım Sevincin ürünüdür insan Nefretin değil kızım Zulmün önünde Dimdik tut onurunu Sevginin önünde eğil kızım.

Bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylak büklümlerinin içten ve dışardan sarmaladığı günlerde #ismetözel denince akan sular durur bende

Konuşmam artık, ağır sözler söylemem bir düş için sabahları göğsüme sedeften bir çiçek işlerim Hiç bilmedim, konuştuklarımdan ne anladın, ormanın korkunçluğunu söyledim, ovanın serinliğini sustum, sen uzun bir uykuyu uyudun, ben düş gördüm Durmadan bir yoldan söz ettim: suyum ben, adımı unutmadım, dolanıp, bir gün yanına düştüğüm bir dağdan söz ettim; dünyanın işine karışmadım, beni avutmaz dünya, beni tutmaz da, dolanıp içinde kirinin yine temiz geldim. Göğsümde sedeften bir çiçek taşırım: bir büyü bu, hayata karşı yaptırdım konuşmam artık, kalbini kırdımsa senin bil ki yanına düştüm. Birhan Keskin / Su

Haykırmak istiyorum seni özlüyorum Haykırmak istiyorum seni çok seviyorum Hayallerimde, düşlerimde, baktığım her yerde Yaşıyorum seni Gözlerinin içinde bir içim su gibi Yaşıyorum seni, yaşıyorum sevgimi Günler geçmiyor, hasretin bitmiyor Canımı yakıyor bu yaman ayrılık Gözlerim gülmüyor, sözlerin avutmuyorum Belimi büküyor bu yaman ayrılık Bu soğuk sonbahar akşamlarında Yansıdı gülen yüzün karanlık odama Aklım firarda kalbim ağlamakta Hayalin baş ucumda yaşıyorum seni Gözlerinin içinde bir içim su gibi Yaşıyorum seni yaşıyorum sevgimi Poetboy/Yaman Ayrılık

'hiçbir şey umurumda değil diyorum aşktan ve umuttan başka'

Geceleri Galata’da gülerken bacaklarımız uzamış, alıştık artık ölüme Diyeceğim şu İvan Milinski: ölüm için ayırdık geceleri gülerken Galata’da

Yine kamyonlar kavun taşır, Fakat içimde şarkı bitti.

Herkese ,herşeye yeniden başladı umutların öldüğü yerden ufukta beliren suretine..

Aşksız ve paramparçaydı yaşam bir inancın yüceliğinde buldum seni bir kavganın güzelliğinde sevdim. bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! Aşk demişti yaşamın bütün ustaları aşk ile sevmek bir güzelliği ve dövüşebilmek o güzellik uğruna. işte yüzünde badem çiçekleri saçlarında gülen toprak ve ilkbahar. sen misin seni sevdiğim o kavga, sen o kavganın güzelliği misin yoksa... -Adnan Yücel Kaç kere okuduğumu ve dinlediğimi sayamadığım şiirlerdendir.

“Yıkıldı yolunu bekleyen şehir, Şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir.”

Şiir dizesi değil de içimden gelen birkaç satır cümle var; izninizle.. Yıllar önce bir kadın geldi bu dünyaya ağzında yaralı bir hayat türküsü, yüreğinde yarınlara duyduğu inanç ve bir de hoyrat kahkahası ile.. Günler birbirini kovaladı zaman geçti ama beklenen yarınlar hiç gelmedi inat değil mi o da umudunu hiç kaybetmedi. Sonra bir gün ,soğuk bir aralık akşamı, kadın bir şeyi fark etti beklenecek bir yarın kalmamıştı yaşanacak günler onun için bitmek üzereydi -umudunun aksine- Bugün o kadın geldi aklıma, bütün hayatı güzel günleri beklemek ile geçen nefes alan ama yaşamayan o kadın.. Artık nefes de almıyor üstelik! Demem o ki: Bugün kalkan tüm kadehler senin güzel yarınlara olan inancın için kalksın "anne"

ne eylül'ün sarı yaprağına ne ekimin sert geçen rüzgarına ben o şiiri içimde hiç geçmeyen zemheri kışa yazdım..

Sevgilerimizi söyleyemez olduk Göremez olduk nice güzellikleri Yalanı öğrendik Utanmayı öğrendik İnandık sonradan Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza

... sana bakmak bir beyaz kağıda bakmaktır her şey olmaya hazır sana bakmak, suya bakmaktır gördüğün suretten utanmak sana bakmak, bütün rastlantıları reddedip bir mucizeyi anlamaktır sana bakmak, allah'a inanmaktır

başımı tutup artık geçsin diyordum artık geçsin bu benim seninle gidip diğeriyle döndüğüm çağ bu benim sana durup kendimle yürüdüğüm yeryüzü bu benim seninle uyuyup başkasıyla uyandığım dünya artık geçsin . . . ben sana yaşken eğildim dediğim o andan ben sana taş kesildim dediğim o yere kadar . . . sanki insan en son bir kere de bulamamak için gidiyormuş gibi bazı yerlere görememek için ben de çok geldim ben de çok bulamadım seni kendinin ağacı (bkz: seyyidhan kömürcü)

derler ki; ruhunda kocaman şüphe kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan. insan, yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan. (bkz: seyyidhan kömürcü)- üç dağ

Bir gün ağzından uzak gülerse ağzım tanrı gökyüzüyle boğsun beni..

Yani, nasıl ve nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak.

dalak yerim döş yerim küşleme kokar düşlerim eğer karnım doymuşsa sevdiğimi dişlerim