güne bir şiir dizesi bırak

Bekliyorum seni, akşamsız günler ardından çıkıp gelecekmişsin gibi...

Az sözle çok şey anlatacaksın. Seni seviyorum diyeceksin sadece ama öyle her zaman değil yalnızca hissettiğinde...

öteki yıldızlar hep kendi sefasında kendi aşkında, kendi derdinde, kendi sevdasında, ben hep yalnız kaldım, ben çoban yıldızı tek başıma taşıdım bu kalbi.

"Halbuki geyikli gece ormanda Keskin mavi ve hışırtılı Geyikli geceye geçiyorum" Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.

"ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak mevsimler ne çabuk geçiverdi unutmak, unutmak, unutmak."

Bir noktadan sonra her şeyin normale dönmesi için değil de, İşlerin bundan daha kötüye gitmemesi için dua edersin.

"biliyorum sana giden yollar kapalı üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni ne kadar yakından ve arada uçurum; insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi uyandım uyandım, hep seni düşündüm yalnız seni, yalnız senin gözlerini"

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen Kum taneleri var ya onlardan birindeyim Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

"Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir. Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına niye kimseler izin vermez yollarına kuş konmasına? 'Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna' bir çocuk demiş."

Hangi akşam kapımı çalan sen değilsin, Sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi gözbebeklerimde duran, Umutsuzlandığım her akşam Senin rüzgârın almıyor mu Uğultulu yorgunluğumu, Yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman Ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin İyimserliğin.. 7K

yağmur olsan binlerce damlanın içinden bulur, tutardım seni çünkü toprak aldığını vermiyor geri

şimdi biz, biz neyiz biliyor musun? yıkıntılar arasında ailesini arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz..

“İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.”

"Sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen Herkesin perde perde çekildiği bir akşam Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun..." Şükrü Erbaş

"Şayet sesimi fark edemezsen Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme müsterih ol Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum"

Sana güvenim sonsuz Akşam gel donsuz ..:)

Kimsenin olamadım, Kimsem olmadı Allah’tan ve anamdan başka. Şartsız şurtsuz kim affettiyse hepimiz onunuz esasında Vurgunuz yarım kalana, Kendimizle dargınız. Ağlamak için insanın kendinden başka bir yari daha olmalı yarasına. Her türlü galeyana hazırım, Yeter ki düştüğüm zaman kalmayayım.. Trensizliğimi yutuyor her defasında bomboş kalan bir gar. Sabaha daha çok var ama biliyoruz ki bir sabah var. Ölüp gideceğiz işte yetmedi mi o güzelim şarkılar? Yetmedi mi bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes? Radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine Dönüyorsun, Onbinküsüruncukez.

gorsel Yazın dahil sana dair her şeyi, çok ve sonsuza dek..

‘Ne diyecektin ne söyleyecektin şairlerin şahı olsan bir Ah’tan başka..’’ Link

Bir safâ bahşedelim gel şu dil-i naşada Gidelim serv-i revânım yürü Sa'd-âbâd'a İşte üç çifte kayık iskelede âmâde Gidelim serv-i revânım yürü Sa'd-âbâd'a Nedim...

"Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi taşınacak suyu göster, kırılacak odunu kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin tütmesi gereken ocak nerde?" İsmet Özel

"Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim"

Oysa ki senden kaçılmazmış, Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış. Bilmiyordum. Yine de dayanmağa çalışıyorum işte Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen Geçen bulutlara sesleniyorum ellerin diye Rüzgar güzel bir koku getirmişse Saçlarını okşayıp gelmiştir diyerek avunuyorum

ah özlemek, kaç bin yaşındasın kim bilir, hâlâ belin bükülmedi. Cemal’im Süreya’m

Sana çirkin dediler düşmanı oldum güzelin sana kafir dediler diş biledim hakka bile

Ne var ki; Bir kara eylüldü O kara üzüm gözlerine son bakışım Yanışım ve de yıkılışım Üstümden bütün trenler geçti o gün Bütün otobüsler Ve bütün gemilerim battı sen gideli Şimdi bütün umutlarım alabora Anlıyorsun değil mi Anlıyorsun Almira

Sensizliğe kaç gün dayanırım ben, Baktığım her yere gizledim seni. Hasrete alışık değil ki gönlüm, Daha el sallarken özledim seni.

Açılmış bütün kuyuların derinliği içimde seni bulduğum yer kadar derin değil... Alışkanlık kozasını ören bir ipekböceği gibi gitgide tamamlıyor bizi. Emsalsiz bir oluşun içinde yuvarlanıyoruz. Korkunç bir yangın başladı yüreklerimizde. Özlem, kıskançlık, arzu ne varsa içimizde hepsi birdenbire tutuştu. Alev almayan bir yerimiz kalmadı. Alevlerimiz muhteşem bir kızıllığın içinde yıldızlara kadar uzanıyor. Hiç bir su, bu ateşi söndüremez artık. Nehirle, denizler boşalsa üstümüze hiç sönmeyeceğimizi biliyorum. Bu yangın biz birer kor haline gelinceye kadar sürecek. Önce bakışlarımız alıştı birbirine, sonra parmak uçlarımız... Bu oluş tamamlandığı anda yeryüzünde bizden güçlüsü olmayacak! En mutlu olduğumuz yerde en güçlü de olacağız seninle... Bu bir sonun değil bir varoluşun başlangıcıdır. Geçmişteki tüm alışkanlıkların bana alışmanı önleyemez artık... Ümit Yaşar OĞUZCAN

... Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya: Tanrım bana hiç erimeyen, Kırmızı bir bonbon şekeri yolla. Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik Kardeşimle kendimize durmadan, Olmayan çayları, Olmayan fincanlardan içerdik. Olmayan kapıları açardık, Olmayan ziller çaldığında. Siyah papyonlu olurdu mutlaka Resim defterimizdeki damat. Yedi günde yarattığımız dünya Mutlu olurduk pastel koksa. Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya: Olanlar oldu tanrım Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla! ...

gecenin karanlığında, hıçkıra hıçkıra, bölündüm binbir parçaya mecalim kalmadı, nefes bile almaya

Yine kamyonlar kavun taşır Fakat içimde şarkı bitti..

Gülşiir - Ahmet Erhan --- spoiler --- Anlamak isterim, Hangi yasa bir beşikle bir daracağını aynı ağaçtan ne adına var edebilir? --- spoiler ---

Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu. Şimdi dünya soğuk. İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden. İnsan güzellikten önce korkuyu görüyormuş. Şimdi dünya eşiklerde bir salkım gözyaşı. Kimse odalara sığmıyor. Şükrü Erbaş

Çocukken güneş olmak isterdim, Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak. Çünkü güneşten sıcaktı kalbim. Büyüdüm derken, yaşam denen ayazda üşüdüm. Soğudu buza döndü kalbim. Ne güneş olabildim, Ne çocuk kalabildim. Özdemir Asaf

Everest'im Yumdu yine gözlerini minik perim, Sığdı gecenin karası kirpiklerine .. Geceyi dingin bir okyanus yüzeyi gibi aydınlattı teniyle, Eski bir kartpostal gibi duran kasvetli şehrimi, Maviden çaldığı tonlarla bezedi gecemi, mücevher gözleriyle.. Nurdan bakışları olan çocuk gülüşlü kadın, Sen uyu ben öleyim kuytunda. Sen es! Ben savrulayım rüzgarlarında. Yeter ki bakma öyle mahzun mahzun.. Tek gözyaşının kederi devirir tüm ümitlerimi. Sen benim,aniden ilk kurşun yiyişim, En ağır bedeli ödetiyor gençliğime sevgin.. Ah şahane Everest'im.. Bir de sen tepinme kalbimin çatlamış topraklarında.. Zaten çok,çok acıyor içim ! Z.A.Ş

birlikte mısralar düşürüyoruz ama iyi ama kötü boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek iki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar bütün kara parçalarında afrika dahil

Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı. Ve herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafındakilere

Her yer zifiri karanlıkken, bir evin yanan pencere ışığı gibiydin. Az sonra perdeyi aralayıp bana doğru bakarken gülümseyeceksin ve artık yaşıyor olacağım.. şehrin bütün karanlık sokaklarını yüzümdeki tebessüm aydınlatacak..

iyiliğin küfre dönmesi ayrılık güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş iki adımından birisi insanın, sevincin kundakçısı hüznün arması, süren korkusu inceliğin ayrılık, o küçük ölüm; usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan

Ya Hû! Benden başka aruz sevdalısı yok mu koca sözlükte? Neyse, bu muhteşem beyitlerdeki ahengin tadına bakın. Bir lebi gonca yüzü gülzar dersen işte sen Hâr-ı gamda andelib-i zar dersen işte ben Derdim nice bir sînede pinhân ederim ben Bir âh ile bu âlemi vîrân ederim ben Ala gör ohlarını dîdelerimden ey dil Hayfdır olmaya nâ-geh ite müjgân içre Dehenin derdüme derman dediler cânânum Bildiler derdimi yohdur dediler dermânun Âşık olduk dâm-ı zülf-ü yâre düşdü gönlümüz Akla uyduk bir garib âvâre düşdü gönlümüz Sular sarardı... Yüzün perde perde solmakta Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta Bu bir lîsân-ı hâfîdir ki rûha dolmakta Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta

'Şehirler bana bir tuzak, İnsan sohbetleri yasak, Uzak olun benden, uzak, Benim meskenim dağlardır.' (bkz: Sabahattin Ali - Dağlar)

oyle uzaktan seviyorum seni elini tutmadan yuregine dokunmadan gozlerine dalip dalip gitmeden su üc günlük sevdalara inat serserice degil adam gibi seviyorum

... Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum, göğe bakalım Tuttukça güçleniyorum, kalabalık oluyorum...

aldanma çocuksu, mahzun yüzüne mutlaka terkedip gidecek bir gün kanma sever gibi göründüğüne "seni sevmiyorum" diyecek bir gün Hayırlı cumalar :d

"dürtme içimdeki narı, üstümde beyaz gömlek var"

Meçhulden gelen bu sert rüzgârın sebebi ne Ya şu dökülen yapraklar niçin intihar eder Peki bu şehir neden bu kadar sessiz Yoksa gitmekte olan sonbaharın habercisi mi bu Bulutlar sanki iş birliği içinde Yağmur, çise ve biraz hüzün biriktiriyor içinde Sence nedir bana bu kadar acı veren içimde Gök büsbütün rengini kaptırmış denize, kanıyor Gün batıyor, havada garip bir ayrılık kokusu Etrafta kimsecikler yok, caddeler bomboş Göz kapaklarım eskisinden de ağır, kapanıyor Göremiyorum, seni aramanın bir manası yok Ellerim sanki ölü bir bedenin elleri Soğuk işlemiş kıpırdamıyor, hissedemiyor Yoksa ayrılığın son dizeleri mi bu Yoksa bir şiir daha mı yarım bitiyor Denizden gelen bu sert rüzgarın sebebi ne Ya şu çiçekler niçin küsmüş toprağa Peki bu şehir neden bu kadar kimsesiz Yoksa gelmekte olan kışın habercisi mi bu Bulutlar sanki çarpışıyor, gök gürültülü Güneş batmış, her yer karanlığa bürünüyor Bir kayboluşun portresi mi bu, değil Sanki gün artık doğmak istemiyor geceye Ve çiçekler hiç susamıyor toprağa, güneşe Ve ağaçlar saklamıyor hüzünlerini, dökülüyorlar Kesinkes istemiyor caddeler insan, kesin Şarkılar söylemiyor seni bana, böyle bitmesin Kitaplarda huzurun tadı yok, hikayesi eksik Tablolar artık birkaç çizgiden ibaret, boş bir kesit Şiirler bile bu duruma kifayetsiz, sensiz Anlaşılıyor bahar küsmüş bana, hepimize Bu kadar ceza yetmez elbette, kış gelmekte Yoksa acının tebessümü böyle mi gerçekten Yoksa bir şiir daha mı bitti erkenden Yazar G. A.

"... Bu dünya soğuk Rüzgar genelde ters yöne eser Limon ağaçları kurur Bahaneler hep hazır Güzel günler çabuk geçer İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi..."

bir yürek üşümüş kapamış kapılarını, onarmak zordur (bkz: Özdemir Asaf)

Yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman, Bana; yaşa der gibi gülen senin yüzündü.

babam, elleri naylon poşetler yüzünden kesilen dili damağı hep kuru akşam menülerinde hiç kere seçici karısından bizzat çay isteyip ana haber bültenlerinin karşısında ölüye kalan babam; 1.80’e 100 kilo gururdan yapılma bir adam bir adam ki, köşe bucak kaçtığım fakat annemin “gittikçe babana benziyorsun” dediği babam, babalar, proletarya, fraternite, tabandakiler, avam, ezilenler, ezikler… Mahmut Fanya Genç