aile baskısı

t: ailelerin çocuklarına fiziksel ya da psikolojik olarak belli bir hayatı yaşamayı dayatması durumudur kısaca. sözlükten aile baskısı yüzünden sırf aile evinden kaçmak için sevmesede evlenen yazar tanıyorum ben, çok acı.

(bkz: toplum baskısı) “Kendimizden geldik, kendimize gideceğiz. Ailemiz ve toplum bizi durdurmaya çalışsa bile kendimiz olalım!” Alejandro Jodorowsky

mahalle baskısının bir alt başlığıdır. iyi ya da kötü kavramının baskı ile şekilleneceğine inanan fakat bunun tam tersine sebep olan durumdur. aynı zamanda çoğu ailenin bu durumdan bihaber olması, daha vahimdir.

Pandemi donemi boyunca evde kalmanin yan etkileri iyice artmaya basladı annem ve babam bu işi nöbetleşe yapıyolar gündüzleri annem geceleri babam.Akli dengemin bozulmasına ramak kala bu entriyi giriyorum herkese hayirli geceler

tehlikelidir. ve insanın gerçek bir kişilik kazanmasının önündeki en büyük engellerden biridir. ki ailesi baskısı, çok yönlüdür. aşağıda bkz verdiğim entry buna güzel bir örnek olabilir. (#4159677)

toplumun kadına her konuda yaptığı baskıyı konuşmak yerine, bunu aileye, dine indirgeyerek, sadece bu konularda kadın özgür değilmiş gibi davranmak çok komik. sözde özgürlükçü, "herkesin hayatına, kimse karışamaz" modunda takılan insanlar da çok komik gerçekten :) kadınların kendi iradeleri ile örtündüklerini asla kabul etmeyip, "yok yok senin zorla tesettüre soktular, sen bilmiyorsun" tavrında olmak bir çeşit baskı, zorbalık değil midir? entry de yoruma, düşüncelere açık bir entry. millete salla, yoruma kapat. ne güzel memleket arkadaş.

en köklü safsata, en yaygın mobbing. - (#4214413)

cesaret yarıştırmışlar bir de ya haksjaksjaks, inanılmaz gerçekten. tüm söylenecek şeyleri söylemiş; link

hayatta bir sürü kötü şeyler var ise bu da en kötüleri arasındadır. hele bir de aile bağımlısı iseniz ekstra ekstra zindan eder. ulan satürn koç 4. ev hem zararlı konum hem de hayatta sınavım aile baskısı, aştığım zaman mutluluğa ulaşacakmışım. ne zaman baba ne zaman mezara girince mi aşacağım 24 yaşına gireceğim aşamıyorum, ben de bundan kafayı yicem.

Ay imdat yaa

Ömrümü yedi yeminle. Sırf gitmek için ders çalışıyorum evde her gün kavga gürültü sinir stres bitmiyor

Ebebeynlerin gereksiz hareketleridir,çocuğa bir yararı olmaz. Kıyafet,dışarı çıkma,arkadaş,sevgili,sigara,telefon,makyaj vs her türlüsü olabilir. Ebeveynlerin en büyük hatası bence baskı yapmaktır. baskı yaparak çocuğun o şeyden uzak durmasını değil ona yaklaşmasını sağlarlar Gerçekten öyledir;bir kuzenim var elbise giymeyi çok seviyor.Halamlar ona engel oldukça yapmayacaksın dedikçe o daha da çok giymeye devam ediyor. Ya da küfür diyelim; Ailem kardeşime küfür etme etmeyeceksin dedikçe kardeşim daha da çok ediyor. Çocuğunu odaya kapatan bir aile o çocuğun daha çok dışarı çıkmak istemesini sağlıyor. Bir aile çocuğunun bir şeyi yapmamasını istiyorsa bunu kısıtlayarak değil çocuğa bunun kötü yanını tehlikesini göstererek yapmalı.

yazıp yazıp sildim biraz.kafamı toplayım azcık içimi dökmek istedim sözlük. bu aileye sahip olmanın iyi bir yönü var mı diye düşünsemde gerçekten yok.baskı,stres,mobbing. bu ailede ki rolüm asi kız.çoğu şeye baş kaldıran,sorgulamadan kabul etmeyen,inatçı biriyim zaten bir de buna katlanamıyorum. sebepsiz yere verilmeyen izinler,anlık mod değişimlerine göre karar değiştirilen planlar,insanları oldukları gibi kabul etmeyişleri,sözde”kendileri gibi”olmayan insanları ötekileştirip kabul etmemeleri aşırı yorucu ve can sıkıcı.annem bugün “sen bizden nasıl çıktın”dedi.gerçekten düşündüm bunu onların istedikleri gibi başımı öne eğip denilen her şeyi yapsaydım kimi zaman isteyerek kimi zaman istemeyerek asla kendim olamazdım. bu aile yapısı beni aşırı savaşçı bir kişilik yaptı.şimdi bunu biraz törpülemeye çalışıyorum.kendime bir söz verdim sözlük.ilerde anne olur muyum bilmiyorum.ama olursam böyle bir aile sunmak istemiyorum bunun için çok çalışıcam.nasıl insanlar olmak istiyor(lar)sa öyle olsun(lar).onlarla savaşmak değil,onları sevmek istiyorum.

Hayatımın belli bir dönemine kadar fazlasıyla vardı. Aslında kendi anne babamın değil de amcamların daha çok baskısı vardı. Gerçekten çok boktan bir durum. İnsanı delirtiyor, ama aynı zamanda elinden de hiçbir şey gelmiyor. O dönem kafayı yiyodum, hatta o kadar iğrenç bir olay yaşadım ki, kimseye anlatamadım çünkü bilen bilir baskıcı ailede büyüdüysen bir şeyleri söylemeye cesaret edemezsin. Bazı baskıcı ailede büyüyenler dik başlı oluyor ama ben öyle değildim ne yazık ki. Çok içime kapanık, yalnız bir çocuktum. Başıma gelen hiçbir şeyi anlatmadım, anlatamadım. Hala daha içime oturmuş vaziyette kimse bilmiyor. Ben beni baskılayanlardan kurtuldum, babamı kendi tarafıma çekebildim fakat o olayı hala daha kimseye anlatamadım. Çünkü bu sefer de konuşursam babamın katil olmasından korktum. Baskıcı ailenin, daha doğrusu baskıcı akrabaların bende bıraktığı en büyük travma hala duruyo, sonsuza kadar da durcak. Onların bıraktığı o travmanın bedelini hala çekiyorum. Bana bunu yaşatanların da çok mutlu bir şekilde hayatına devam etmesini hala kabullenemiyorum..

dedemlerde falan hep bi yaşın geldi birini bul da evlen artık düşüncesi var. bana darılma ama ile başlayan cümlelerle bunu anlatmaya çalışıyorlar. sanki ben istemiyorum da ondan olmuyor. ben de istiyorum da nerden bulcam, ben de istiyorum da hani iş, hani para? allah'ım sen işsiz ve aile evinde yaşayanların da rabbisin. bu sene de atanamıyorum muhtemelen. benim sefilliğim ne zaman bitecek. her gün bana bir kapı açılması için dua ediyorum. 25 yaşındaysanız, küçücük bir ilçede ailenizle yaşıyorsanız, yalnızsanız ve hiçbir şey yolunda gitmiyorsa hayat gerçekten çok zor.

Yaşınız biraz büyükse ve daha önce evden ayrılıp tekrar aile evine dönülmüşse ultra hissedilen bişey. Kişisel alanlara saygı duyulmaması, kendilerinden bağımsız bi hayatınızın olmayacağı düşüncesi içerisinde yaşamaları bir tık gerginlik sebebi. Ortak noktayı bulup konuşulmuyorda kendi burunlarının diklerine gidiyolar. İşin sonu tartışmaya kadar gidiyor çünkü konuşup dinleme huyları olmuyor. Bizim ailede böyle geri kalan nasıldır bilemem. Evet aile herşeydir ama sizin onların herşeyine gösterdiğiniz saygı size aynı şekilde gösterilmiyorsa çizgiyi çekip sınırları belli etmek gerektiğini düşünmekteyim.

bugün şöyle bir şey gördüm. gerçekten bazı insanların ürememesi lazım.

20 yaşındayım. Dibine kadar hissediyorum. 35 yaşındaki evli ablam da ailemin yanındayken hissediyor. Evlilik kurtuluş değil yaaani.

Baskıcı ailelerin çocukları asi olur

Erkekleri bilmiyorum ama genç kızları evlenmeye iten eylem. Gençliklerinin baharında insanların kendilerini lanse ettikleri gibi tanıyan, ilerisini gerisini düşünmeden cahil cesaretiyle kendilerinden yaşça büyük adama kaçarlar. 18 yaşında elinde bir bebeği karnında ikincisi olmak üzere pencerelerde ayyaş kocalarını beklerler. Eve gelen koca karısını dövdükten sonra koltuğa sızar ve yarın erkenden işe gider. Bu birinci ihtimal. İkinci ihtimal ise bir yalan makinası oluştururlar. Okula diye çıkıp mekan mekan gezerler, ders çalışma bahanesiyle erkek arkadaşlarıyla dışarı çıkarlar. Yalan ağızlarına yuva yapmış olur ve böyle kızların içinde bir gram merhamet yada sevgi bulamazsınız. Kendilerini ifade etmekte zorluk çekerler, vicdanları sızlar oldukları durumdan. Olmayan anılarına, okşanmayan başlarına, seni seviyorum kızım cümlesini bir kere duymayan kulaklarına üzülürler ve bunları elin oğlunda ararlar. Hal böyle olunca ileride sağlıklı bir bireyle bile yuva kursalar sevgi görmediklerinden sevgilerini de çocuklarına gösteremezler. Ve bu kısır döngü böyle uzayıp gider, ta ki yaşadıklarından ders çıkaran biriyseniz.

kendi ayaklarınız üzerinde durabilmek adına mücadele etmek için sizi hunharca motive etmelidir, yakınmak nafile.