Hayatımın belli bir dönemine kadar fazlasıyla vardı. Aslında kendi anne babamın değil de amcamların daha çok baskısı vardı. Gerçekten çok boktan bir durum. İnsanı delirtiyor, ama aynı zamanda elinden de hiçbir şey gelmiyor. O dönem kafayı yiyodum, hatta o kadar iğrenç bir olay yaşadım ki, kimseye anlatamadım çünkü bilen bilir baskıcı ailede büyüdüysen bir şeyleri söylemeye cesaret edemezsin. Bazı baskıcı ailede büyüyenler dik başlı oluyor ama ben öyle değildim ne yazık ki. Çok içime kapanık, yalnız bir çocuktum. Başıma gelen hiçbir şeyi anlatmadım, anlatamadım. Hala daha içime oturmuş vaziyette kimse bilmiyor. Ben beni baskılayanlardan kurtuldum, babamı kendi tarafıma çekebildim fakat o olayı hala daha kimseye anlatamadım. Çünkü bu sefer de konuşursam babamın katil olmasından korktum. Baskıcı ailenin, daha doğrusu baskıcı akrabaların bende bıraktığı en büyük travma hala duruyo, sonsuza kadar da durcak. Onların bıraktığı o travmanın bedelini hala çekiyorum. Bana bunu yaşatanların da çok mutlu bir şekilde hayatına devam etmesini hala kabullenemiyorum..