mezun olmak

'98 de başlığım eğitim öğretim hayatıma artık son noktayı koymak istiyorum ama henüz bir sene var...

3 sene önceydi o be

dört yılda mezun olmamızı bekliyorlar, anlamıyorum. üniversitenin bana gelişi 12 yıl.

ulan şaka maka bu yaz sonunda mezun oluyorum. bu gencecik yaşımda piskolok oluyorum.

liseyi beraber bitirdiğim arkadaşlarımın neredeyse yarısı üniversiteden mezun oluyor. benim daha 2 yılım var amk yavaş gelin.

seneye bu zamanlar ben de mezun olurum, mezuniyet korkulu rüyam mezun olmak istemiyorum

öğrencilik hayatında okunmayan kitaplar, dinlenmeyen konferanslar, gezilmeyen müzeler ve gidilmeyen etkinlikler için pişman olmaktır. siz siz olun boş şeylere üzülüp takılıp güzel öğrencilik hayatınızı mahvetmeyin. naçizane tavsiyem, ders materyalleri dışında, hakemli dergilerden düzenli makale okuyup arşiv oluşturmaya bakın.

i̇mrenerek bakıyorum olanlara okulda okumakla bilgiyle zerre alakası olmayan insanlar bile mezun olurken üniversiteye gidememek ukde kaldı

t: okulu bitirmek allah izin verir de hocalar bir gıcıklık yapmazsa bugün itibariyle mezunum. tez, sınavlar, seminer, staj her şey bitti. o kadar yorulmuşum ki böyle iyi bir dinlenmeye ihtiyacım var sanırım. tamam mezunum ama bir garip hissediyorum. eeee şimdi ne olacak kafasındayım. boşluktayım. yaklaşan işsizliğin de farkına vardıkça geri geri kaçasım var. ne diyeyim rabbim sonumuzu hayr ede...

An itibariyle mezun oldum, içim kıpır kıpır, nasıl ifade edilir bilmiyorum; mutluluk ve üzüntüyü aynı anda hissediyorum.. Yaşasın, yaşasınnn... Herkese kısmet olsun.. Sizlerle de mutluluğumu paylaşmak istedim :)

Olunca bakarız hele bi olalım da düşünürüz diye diye en sonunda olunan ve sap gibi 5 parasız kalınan 4 senelik eğitim sürüncemesinin ödülü.

Son iki dönemde 21 ders 1 tez vererek an itibariyle gerçekleştirdiğim durum. Güz dönemi hayatımın en zor dönemi bahar dönemi ise en kolayı oldu. Tarifsiz duygular içindeyim. (bkz: we are the champions)

az önce okulun aktif öğrencisi olmadığım gerekçesiyle öbs’ye giremediğimde öğrendiğim durumdur. (#2348535) şurada, “bu entry burada dursun, tezi yetiştirir de savunmasından geçersem buraya ‘ben mezun oldum!’ demeye gelmek istiyorum.” demiştim. artık resmen, ben mezun oldum! :)) (bkz: bize ne amk) (bkz: aferin çıktısını al götüne sok)

Olduktan sonra "keşke olmasaydım" dedirtir...

3 ay olmuş. İlk bir ay her gün ağladım ben ne yapıcam şimdi diye.

2 aydır 'ee ben şimdi napıcam' dedirten durumdur. hayır ya daha çalışacak yaşta değilim diye ağlamak istiyorum.. (bkz: küçül de cebimize gir amk) bilmiyoruz ki kardeşim nerden bilelim. bu zamana kadar en iyi yaptığımız şey öğrencilikti.

O ne?

Bir tık boş.

valla yaklaşık bir ay evvel ben de mezun oldum ama hala inanamadım/alışamadım mezun olduğuma...bugün berberde bunun muhabbeti geçti ve berberim bir iki aya alışırsın dedi iş bulamayınca...

hem isteyip hem istemediğim için ağladığım şey mezun olmak. öğrencilik hayatının köpeğiydim. artık işsizim. teşekkürler ülkem.

Başaramadım abi

mezun oldum amk

Şimdiden kara kara mezun olunca ne yapacağımı düşünüyorum. Babamdan veya annemden para istememe olayına çok fazla alıştım. Param olduğu için kimseye şunu alabilir miyim diye sormuyorum tabiri caizse kafama göre takılıyorum. Ama mezun olunca bursum kesilecek ve sap gibi ortada kalacağım. Babam da öyle al kızım cebinde paran olsun diye harçlık hayatta vermez öyle bir alışkanlığı yok. Yani mezun olunca beş senelik ekonomik özgürlüğüme darbe vurulacak. Allah'ım lütfen hemen atanayım.

Şaka maka beş ay gidip mezun oluyoruz iki hafta var mezun olmaya

mezun olunca bir bok olacağını sanıyor insan da aslında büyük bir boşluk bekliyor mezun olan herkesi. zor günlere hazırlanın şimdiden...

Oh her şey nihayetine eriyor dersin ve o andan itibaren şemsiyenin artık açılmayacağını anlayacak olduğun durumdur.

üzerimde büyük bir boşluk var. okul bitti ama hiç bitmemiş gibi hissediyorum. sanki bir ödev varmış da unutmuşum gibi tedirginim aynı zamanda. 16 yıldır okuyorum, okumak dışında da pek bir şey bilmiyormuşum mezun olunca dank etti.

hiç istemiyorum ben. işe girip çalışmak istemiyorum.. sadece ders çalışayım.

Okulu uzattım mezun da değilim kendimi öğrenci gibi de hissetmiyorum. Boşluktayım.

Mezun olacağım zaman çok heyecanlıydım diplomayı bi sevinçle gidip aldım geri dönerken diplomayı koltuğa koydum , emniyet kemerini bağladım bir şey olmasın diye yavaş yavaş eve döndüm. Şimdi nerde bilmiyorum

hayatımın bundan sonraki evresi için önemli bir aşamaydı. bir diploma için ne cefalar çektim amk. mezun olduğum alan hayalim olsa içim yanmaz.

Beden eğitimi ve insan sağlığı diye bir ders var, mezun olamazsam bu dersten kaldığım için mezun olamayacağım Bedeni 100 verip geçirirler sanmıştım vizeden 58 aldım shshhs

5-6 ay önce mezun oldum, okumaya o kadar alışmışım ki aşırı canım sıkılıyor. önümüzdeki dönemde hiç değilse açık öğretim okumaya başlayacağım. üzerime sınav atın.

Tebrikler artık işsiz sınıfına dahilsiniz.

Mezun oldum ama olmuş gibi değilim.

lise için tam anlamıyla yaşayamadığım olay. şöyle ki, on birinci sınıfın ortasında pandemi belası çıktı. okullar diğer senenin başına kadar kapalı kaldı tabii. on ikinci sınıfa başlayınca da iki veya üç ay düzenli bir şekilde gidebildik. balo desen yok, mezuniyet töreni desen yok. böyle mezun olmak mı olur amk? içimde lise son sınıfın, son cumasının ince kederi var.

Hem deli gibi mezun olmak istiyorum hem de derslere çalışacak gücü kendimde bulamıyorum. Hiç ders çalışasım yok. Defteri kitabı açınca hayattan soğuyorum.

mezuniyetten dönerken "mezun olduk e noldu şimdi" dedikten sonra otobüste bayılmıştım harika mezuniyet günü anım var asdfghj

İşsiz kalmaktır.

Mezun olana kadar bitse de gitsek diye ağlayıp durdum şimdi ben niye mezun oldum azcık daha okusaydım diye ağlıyorum..

büyük umutlar, büyük hayaller içinde planladığım ama son anda dev bir pandemiyle yerle yeksan olan durum.

geçen sene gerçekleştirdiğim olay... sırada yüksek lisans var bu ay finaller bitiyor gelecek sene de tez yazarız oldu bitti işte. bakıldığında hep bir yerlerden mezun oluyoruz ama elimize hiçbir şey geçmiyor. bir de unutmadan söyleyeyim kutlayabildiğim tek mezuniyet anaokulu mezuniyetimdi başka olmadı...

Evet arkadaşlar uzun, upuzun, çoğu zaman travmalarla dolu, ara sıra da mutlu olduğum, bol kazıklar yediğim eğitim öğretim hayatım bugün son buldu. Evet, mezun oldum! Artık öğrenci değilim... Üniversite hayatım tam istediğim gibi geçti, ne eksik ne fazla tam da planladığım gibi bitti. Fakülteye ilk girdiğim andan, son çıkışım olduğunu bilmediğim o ana kadar her şey istediğim gibiydi. Sonrasında zaten pek okuyordum sayılmaz. Böyle yazınca da aşırı mutlu ve eğlenceli geçirmişim gibi oldu ama öyle değildi istediğim. Üniversiteye korkunç bir ruh hali, travmaların etkileri ile başladım. Hiç samimiyet kurmayacağım, sadece kendime odaklanacağım, insanların ne dedikleriyle ilgilenmeyeceğim, hırpalanmış psikolojimi düzelteceğim, sakin sakin kendimle vakit geçirebileceğim, kısacası kendim için iyileşme süreci olmasını istediğim bir 4 senem olsun istedim. Tam da öyle oldu. Arkadaşım vardı elbette ama sıfır samimiyet kurdum, kendimi dinlemeye ve iyileştirmeye odaklandım, arkamdan konuşan çok insan oldu ama dönüp tek bir laf bile etmedim çünkü bu polemiklerin içinde olmak istemedim hiçbir zaman. Velhasıl kelam son derece sakin, okul ve ev arasında (çoğu zaman okuldan kaçıp eve geldiğim) bir üniversite hayatı geçirdim. Mutlu muyum bilmiyorum ama huzurluyum. En azından bu sefer hiçbir pişmanlık yaşamadığım için kendimi tebrik ediyorum. Pişman olduğum bir şey yok ama sadece bir keşkem var o da en yakınım, kıymetlim, en sevdiğim arkadaşımla farklı şehirlerde okumamız. Keşke beraber okusaydık ve ben bu dört sene boyunca her gün onun yüzünü görseydim. Ama nasip değilmiş. Olsun, o mutluydu ve benim için en önemli şey buydu. Bundan sonrası ne olacak bilmiyorum. Çalışıp çabaladığım bu meslek bana ne getirecek bilmiyorum, bu mesleği icra edebilecek miyim bunu da bilmiyorum. Kendimi yeterince büyümüş de hissetmiyorum. Ama işte, bitti. Tek isteğim mesleğimin hakkını vermek, o minicik yüreklere dokunabilmek, onlara sevgiyi öğretebilmek ve her zaman yanlarında olmak. Umarım bunu başarabilirim. Çünkü beni 4 senedir hayata bağlayan tek şey kendi Buğra'mı kurtaramasam da başka Buğra'ları kurtarabilme düşüncesi. Hiçbir öğrencimin akranına zorbalık yapmasına izin vermeyeceğim çünkü benim bakmaya kıyamadığım çocuk hiçbir çocuğun yaşamaması gereken şeyleri yaşadı ve kimse onu görmedi. Keşke çocukların acı çekmeyeceği bir dünya oluşturabilseydim ama maalesef böyle bir şey mümkün değil. Bu yüzden en azından elimden geldiğince çocukların acılarını görebilecek ve yardımcı olabilecek bir öğretmen olmaya çalışacağım. Bu da kendime en büyük sözüm olsun.

"Bu ne lan dünün aynısı"

= hiçbir sike yaramamak.

Mezun olacaklara tek bir tavsiyem var. Hazır bir işiniz yoksa erteleyin arkadaşlarım mezuniyetinizi. Gidin gezin dolaşın bir sene daha. İş bulmanın zor psikolojisini atlatmak yeterince zor oluyor.

müsaadenizle tarihe not düşmek isterim. resmi olarak bugün mezun oldum :)

(bkz: gençleştim resmen bu kadar mı fark eder) mezun olduğumdan beri evdeyim ve bu süre zarfında kaşlarım, kirpiklerim gürleşti. saçlarım daha az dökülür oldu. bizim ülkemizde okumak insandan çok şey götürüyor.

(#277626) bu entirideki hatun bana ayrıca üniversite diplomam olmadığı için laf söylemişti. Burdan kendisine 2 üniversite diploması ile el sallıyorum.

Hiç hazır değilim buna. 2 ayım kaldı sadece ve Mayıs’ta da tören falan yapılacak. Kep atma anını bir o kadar yaşamak isterken okuldan ayrılacak olma düşüncesi o kadar moralimi bozuyor ki. Neyse dua edelim de ales’i kazanayım :(