arkadaşlık

bitiyor illaki.mesela az evvel 12 yıllık bir arkadaşlığım bitti

büyük iş abi. net. bunun hastalığı var, sağlığı var, derdi var, tasası var, suç işleyip kaçması, arkasını toplaması, ağlarken beraber ağlaması, göz göze gelince gülmesi var. ulan söz var be. (bkz: bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim) bazen öyle arkadaşlıklar kurarız ki, öz kardeşimize göstermediğimiz vefayı gösteririz arkadaşımıza. yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmez. elinizde olsa, ölüm döşeğine de beraber gidersiniz. arkadaşlık hem zor, hem güzel iş. dün tüberküloz başlığına entry girdim, görmüşsünüzdür belki. benim tuna isminde bir arkadaşım var. bu çocukla 2 yıldır tanışıyoruz. çok severim kendisini be. delikanlının önde gideni, temiz yüreklilerin temsilcisidir. zamanı geldi başına aldığı belayı savuşturduk, zamanı geldi babasından dayak yemesin diye harcadığı 350 lirayı toplamaya çalıştık. dün de çıkmış diyor ki; "kanka doktora gittim tüberküloz olabilir dedi" ben bu çocukla aynı peçeteye burun silmiş 1 insanım. canım feda olsun la sana. valla diyorum. zaten sen ölsen, hasta olsan dünya bana zindan olacak. en iyisi beraber ölmek. varsın senden gelsin arkadaşım. azrail'e bahane yok. :) 🌼

yahu o kadar sinirliyim ki şu an.son bir senedir takıldıgım mahalle arkadaslarımdan oluşan muazzam bir arkadaş grubum var.6-7 kişiyiz ve gruptaki herkes benim için o kadar kıymetli ki.iki gün görüşmesek ailelerimiz ne oluyor size falan der o derece bi arkadaşlık.neyse bu arkadaşlıgın başından beri içlerinden birisiyle aşırı yakınım.bu kişide grubun otoritesi ve herkesten biraz daha baskın karakter.bu yakınlık en başta arkadaslıktan dogmadı ve arkadaslık olarak ilerleyemedi aslında.gelin görün ki beyfendinin korkunç egosu ve yetiştirilme tarzı bana olan hislerini kabul ettirmiyor.herkesin farkında oldugu bir durum ve kimse dillendirmiyor.geçen hafta gecenin köründe bu çocuktan onlarca mesaj alıp engel yedim.ne oluyor falan derken whatsapp gruplarından atıldım.ertesi gün bizim mekana gittiğimde yavru kurt ocaktan atıldı tarzı bi açıklama yedim.sebep ise benim 'nispet' yapmak için başka insanlarla konusmaya baslamıs olmam ve o arkadasın bundan rahatsız olması.şimdi bu beyinsizlere bir sorum olacak.kimse demiyor mu bu çocuga kardeşim bu olay seni neden rahatsız ediyor?kimseye kendimi dinlettiremiyorum,dağa taşa açıklama yapacagım.

herkesle arkadaş olunur da dost zor bulunur be

benim bazı yakın arkadaşlarım var. değil benle aralarının bozulması diğer ikisinin arasında bi şey olsa bile cenaze varmış moduna istemsizce girerim.

benim için çok önem verdiğim, önem verdiğim kadar da çok sıkıntı yaşadığım bir olay. size oluyor mu bilmiyorum ancak bazen kendimi çok ciddi şekilde yalnız hissediyorum. bu kesinlikle abi yalnızım yeaaa tribi ya da sevgilisi olmama flörtü olmama tarzında olan bir yalnızlık değil. gerçekten bi dostane ilişkinin yoksunluğundan kaynaklı his. senelerce taşındık arkadaşlık konusunda çektiğim sıkıntının temelini buna bağlıyorum ancak farklı illerde olup arkadaşlığını çok güzel sürdüren insanlar biliyorum. bunları görünce sorun bende mi yoksa arkadaşım diye nitelendirdiğim insanlar mı samimiyetsizmiş anlayamıyorum. liseden bir arkadaşım vardı yediğimiz içtiğimiz 3 sene boyunca ayrı gitmedi son sene ben taşındım ve beni ben yazmadan ne aradı ne sordu. üniversiteyi aynı ilde okumamıza, son yollarda yaşadığım sıkıntıları bilmesine rağmen 3 senede sadece 2 kez görüştük. asla anlam veremedim. düşünüyorum bazen ama sıkıcı bir insan da değilimdir açıkcası beynim de basıyor salak değilim... üniversite desek yine aynı şanssızlık. evet arkadaşlarım var ama onunla bitmediğini hepimiz çok iyi biliyoruz. canım sıkkınken yazdığım tek bir insan yok çünkü hepsinin içi boş geliyor arkadaşlık konusunda hepsinin. mesela iki tane daha yakın dediğim arkadaşımdan birisi yaz boyunca (4 ay) tek bir mesaj atmadı he atmak zorunda mı, değil ama bilemiyorum ben mi arkadaşlığa büyük anlamlar yüklüyorum acaba? ya da böyle her daim düzenli buluşulan bir arkadaş grubu vardır ya o da yok. lise sondan bir arkadaşım var evime döndüğümde görüştüğüm tek insan ama o da düzenli olarak ayda bir görüşüyoruz ve bitiyor. 3-4 senedir arkadaşız beraber doğum günü bile kutlamadık etmedik mesela bilmiyorum. üniversite zamanı okul değişikliği yaşadım iller arası taşındım ettim bunu çevrem biliyor ve ne bileyim benim bu konuda sıkıntı yaşadığım belli bazen insan diyor ki neden bu konuda hadi şuraya gel diyen yok? hayır cidden bende bir problem olsa illa ki bilirdim cidden normal bir insanım... bilemiyorum arkadaşlar depresyona mı girsem elimi eteğimi herkesten her mecradan çekip kabuğuma mı çekilsem ne yapsam bilmiyorum. böyle şeyler yaşayan var mı aranızda yoksa problemli bir ben miyim?

2013 yılından 2018 yılına kadar gerçekliği git gide kaybettiğim bir değerdir arkadaşlık. hep kendimi eleştirdim, olumsuz bakıyorum, kötümser yaklaşıyorum diye ama hayatın gerçekleri ön yargılarımı hep haklı çıkardı. benden en ufak çıkarı olduğunu düşündüğüm arkadaştan soğuyorum. çünkü ben hiçbir beklentiye girmiyorum, birlikte vakit geçirip muhabbet edip bundan keyif almaktan başka düşüncem yok lakin suistimal ediliyor her muhabbetim. i̇yilikten maraz doğar atasözünü hatırlattı benim her arkadaşım. arkadaşımın zor zamanı olur, hastalığı, kazası belası yetişirim yetiştim de. ama zor zamanında borç para verdiğim adam keyfi ihtiyaçları için de benden beklentiye giriyorsa burada sıkıntı var demektir. sıkıntısını atlatsın diye kendimi sıkıntıya sokup yardım edince beni kimse düşünmüyor. benim yapmadığım lüksler keyifler eğlenceler için benden borç para isteniyorsa orada bir tuhaflık vardır. düşünsenize hayatınızda hiç ıstakoz yememişsiniz, arkadaşınız ıstakoz yemek için sizden borç para istiyor ama sizi de çağırmıyor. böyle saçma sapan haller. eski yılların hassasiyetini, samimiyetini arıyorum gerçekten.

Valla diğer insanların arkadaşları açıyorum bir şişe daha o zaman diyor, benim arkadaşlarım açıyorum bir video daha o zaman diyor.(kpss ders videosu) Bakalım bu sene de atanamazsam açıyorum bir şişe ve bir video daha o zaman diyen arkadaşlardan olacak gibiyim.

liseye kadar ne olduğunu bilmediğim, liseden sonra hayatta en çok bildiğim ve şanslı olduğum şeylerden biri. biri var... yıllardır hayatımda. çok güzel anılarımız var, çok kötü anılarımız var, çok kahkahamız, çok gözyaşımız var, birbirimize verdiğimiz sözler var, hayallerimiz var yıllar sonrasını düşünürken içinde birbirimiz olmadan yapamadığımız. artık bir yerde arkadaşlık kavramını aşan bir bağımız var. çok büyük ihtimalle demek istemiyorum çünkü bunun bir ihtimal olması korkutucu, direkt öyle olacak demek istiyorum. çünkü öyle olacak, yıllar sonra da hep beraber olacağız. o yüzden buna arkadaşlık diyemem, temeli arkadaşlık sadece. bir de 5 tane yakın arkadaşım var, onların hepsiyle de çok güzel anılarım var ama 5 kişilik arkadaş grubuna sonradan dahil olmam, geçirdiğimiz yılların çok fazla olmaması ve kalabalık bir grup olması aradaki bağın çok çok güçlenmesinin önüne geçiyor. ama bu arada bir bağ olmadığı anlamına gelmiyor, burda hep hayatımda olacaklar diyemiyorum çünkü hepimiz farklı yerlerdeyiz. ne olacağını kestiremiyorum, yine de yıllar sonra hala salak salak şeylere gülerken görüyorum hepimizi. bir de bu iki gruba da dahil olmayan arkadaşlarım var, onları da çok seviyorum. aylarca görüşmesem bile aynı samimiyeti koruyabiliyoruz, sanki daha dün berabermişiz gibi. arkadaşlarımın hepsini çok çok çok seviyorum, onların da beni çok sevdiğini bilmem onlara karşı olan sevgimi artırıyor. hepsinin bana kattığı şeyler çok farklı ve özel, benim hepsine kattığım şeyler (?) çok farklı, neredeyse hepsiyle aramızda başka kimsenin anlamayacağı şakalar var, hepsiyle iyisiyle kötüsüyle bir sürü anım var. hepiniz iyi ki vardınız canım arkadaşlarım. (bkz: iyi dostlar biriktirdim hepsi ailem oldu)

Çok kötü bir dönemden geçiyorum. Genel olarak bir çok arkadaşım dinlemek veya anlamak yerine beni yargılamayı, mesafe koyup uzaklaşmayı tercih eder. Burada, sözlük sayesinde tanıştığım iki arkadaşım bugün bana o kadar destek oldular dinleyip anlamaya çalıştılar ki kendimi bu durumdan psikolojik olarak bir nebze daha az hasarla kurtulmuş hissediyorum. Bana cesaret verdiler ve desteklerini esirgemediler. İyi ki varsınız. İkiniz de canımsınız. Sizi çok seviyorum. (bkz: otonomikk) (bkz: fallen angel)

Çevremde samimi ve yakın bulduğum bir kaç arkadaşım kaldı ama bazen diyorum ki acaba bana karşı gerçek hisleri bunlar mı, bana yalan atıyorlar mı ya da beni nasıl buluyorlar... Hep aklımda arkadaşlığımızın samimiyetini sorgulardım çünkü bu yaşıma kadar hiçbir arkadaşım bana saf sevgide bulunmadı hep bi çıkar ilişkisiydi ve işleri bitince yüzüme bile bakmadılar ama bugün farkettim ki şu an yanımda olan arkadaşlarım gerçekten bana değer veriyorlar , beni düşünüyorlar. Onlara bunun için çok teşekkür ediyorum çok seviyorum onları hep böyle devam edelim onlardan da kazık yersem yıkılırım çünkü..

erkek ve kadın arasında vuku bulamayacağını iddia eder oscar wilde ve ekler: "tutku, kin, hayranlık ve aşk olabilir ama arkadaşlık olmaz."

En yakın arkadaşımla ayrı şehirlerdeyiz ben başka okula geçtiğim için o da orada yalnız kaldı ama beni hiç yalnız bırakmadı burada. Dün gece attığı mesajla da kalbimi çalmıştır gorsel Allah bana sevgili göndermemiş ama bu arkadaşı yollamış hepsini tek başına hallediyor xhshshhshs

aynı odada saatlerce boş boş oturup çay içerek sıkılmadan vakit geçirebilmektir

araya giren zamana, sıkıntılara, strese rağmen varlığını sürdürüp yormayandır. diğerleri biter gider belki ama bunlara saygıyı ve sevgiyi de ekleyen, anlayışlıkla kavrulmuş arkadaslıklar bitmez. hayatımda öyle olan insanlara çokca kalp

Bu yaşıma kadar hep arkadaşlık konusunda sınandım. Her türlü olayı yaşadım. Şimdi anlıyorum gerçek arkadaşlık nasıl olmalı. Bunu bana yaşatan 1 tane arkadaşım var, ondan sonra geri kalan arkadaşlıklarımda neyin yanlış gittiğini, olması gerekenin ne olduğunu çok iyi öğrendim. Mesele karşılıklı problemleri tolere edebilmekteymiş. Arada bir şey yaşandığında onu çözmeyi başarmakmış. Aslında tüm ilişkilerde bu olmalı galiba , herkesin arasında sorun olabilir mesele sorunu çözmeyi bilmek bunu yapabilmek. Ha çözdükten sonra orda kalmamalı geride bırakabilmeyi bilmek gerekiyormuş. Bunu da son yaşadığım problemde gördüm. Ben komple arkadaşlığımı bitirmeyi düşünürken arkadaşım bitirmeyip bunu çözmeyi hedefledi , ben o problemde takılı kalmışken o çoktan çözdü geçti. Şimdi eski sıcaklığımıza yavaş yavaş dönüyoruz. Ha gayret az kaldı bu şeyleri çözüp uygulamaya koymama.

birinin konuşup bin kişinin yazılı olarak cevap yetiştirdiği ortamda mümkün olmayandır.tarafların seslerinin uzayda yol alması gerekir arkadaşlık kurulabilmesi için.