arkadaşlık

2013 yılından 2018 yılına kadar gerçekliği git gide kaybettiğim bir değerdir arkadaşlık. hep kendimi eleştirdim, olumsuz bakıyorum, kötümser yaklaşıyorum diye ama hayatın gerçekleri ön yargılarımı hep haklı çıkardı. benden en ufak çıkarı olduğunu düşündüğüm arkadaştan soğuyorum. çünkü ben hiçbir beklentiye girmiyorum, birlikte vakit geçirip muhabbet edip bundan keyif almaktan başka düşüncem yok lakin suistimal ediliyor her muhabbetim. i̇yilikten maraz doğar atasözünü hatırlattı benim her arkadaşım. arkadaşımın zor zamanı olur, hastalığı, kazası belası yetişirim yetiştim de. ama zor zamanında borç para verdiğim adam keyfi ihtiyaçları için de benden beklentiye giriyorsa burada sıkıntı var demektir. sıkıntısını atlatsın diye kendimi sıkıntıya sokup yardım edince beni kimse düşünmüyor. benim yapmadığım lüksler keyifler eğlenceler için benden borç para isteniyorsa orada bir tuhaflık vardır. düşünsenize hayatınızda hiç ıstakoz yememişsiniz, arkadaşınız ıstakoz yemek için sizden borç para istiyor ama sizi de çağırmıyor. böyle saçma sapan haller. eski yılların hassasiyetini, samimiyetini arıyorum gerçekten.