liseye kadar ne olduğunu bilmediğim, liseden sonra hayatta en çok bildiğim ve şanslı olduğum şeylerden biri.
biri var...
yıllardır hayatımda. çok güzel anılarımız var, çok kötü anılarımız var, çok kahkahamız, çok gözyaşımız var, birbirimize verdiğimiz sözler var, hayallerimiz var yıllar sonrasını düşünürken içinde birbirimiz olmadan yapamadığımız. artık bir yerde arkadaşlık kavramını aşan bir bağımız var.
çok büyük ihtimalle demek istemiyorum çünkü bunun bir ihtimal olması korkutucu, direkt öyle olacak demek istiyorum. çünkü öyle olacak, yıllar sonra da hep beraber olacağız. o yüzden buna arkadaşlık diyemem, temeli arkadaşlık sadece.
bir de 5 tane yakın arkadaşım var, onların hepsiyle de çok güzel anılarım var ama 5 kişilik arkadaş grubuna sonradan dahil olmam, geçirdiğimiz yılların çok fazla olmaması ve kalabalık bir grup olması aradaki bağın çok çok güçlenmesinin önüne geçiyor. ama bu arada bir bağ olmadığı anlamına gelmiyor, burda hep hayatımda olacaklar diyemiyorum çünkü hepimiz farklı yerlerdeyiz. ne olacağını kestiremiyorum, yine de yıllar sonra hala salak salak şeylere gülerken görüyorum hepimizi.
bir de bu iki gruba da dahil olmayan arkadaşlarım var, onları da çok seviyorum. aylarca görüşmesem bile aynı samimiyeti koruyabiliyoruz, sanki daha dün berabermişiz gibi.
arkadaşlarımın hepsini çok çok çok seviyorum, onların da beni çok sevdiğini bilmem onlara karşı olan sevgimi artırıyor.
hepsinin bana kattığı şeyler çok farklı ve özel, benim hepsine kattığım şeyler (?) çok farklı, neredeyse hepsiyle aramızda başka kimsenin anlamayacağı şakalar var, hepsiyle iyisiyle kötüsüyle bir sürü anım var. hepiniz iyi ki vardınız canım arkadaşlarım.
(bkz: iyi dostlar biriktirdim hepsi ailem oldu)