antidepresan kullanan insan

çoğu zaman iyi olup ilacı bıraktığında zemin kata bodoslama dalan asansörün içinde kalmış gibi bi durumla karşı karşıya kalır. kullanırken her şey güzeldir pembedir buna mı üzülmüşüm cümlesini içinizden sıklıkla geçirip olur olmaz her şeye gülüp kahkaha attığınızdan düzeldi katogorisine alınırısız. terapistinize yalan iyi olduğunuzu her şeyin yolunda oldupunu söylersiniz ama derinlerde bir şey eksiktir. bir süre sonra o mutluluk tuzu olmayan yemeğe alex siz fenerbahçeye dönüşür ve arayış içine girersiniz, daha doğrusu sorumlu tutulacak bir şey biri.. daha sonra ihale antidepresana kalır ve bıraktığınızda özlediğiniz üzüntü acı duygularını sadistce iliklerinize kadar hissettiğinizde hala insan olduğunuzu hatırlar bundan mutlu olursunuz. lakin bu mutluluk bir snapten daha kısa sürmekle birlikte ardında üzerine "mazi" mührü bastığınız dertleri noel baba edasıyla sırtında torba torba taşıyıp getirir ve gelir kafanızın içine yığar noel hediyesi olarak gelen dert güncellemesi en ufak bi olayda sinir stres halinde birden kontrol edemeksizin ağlamanıza yol açar. noluyoruz bilader demeye başlarsınız işler sikim sonik bi hal alır ve gene intiharı yâd etmeye başlarsınız hayalinizde.. öyle de güzel ve cazibeli gelir ki namuzsuz sevdiklerinize sevgilinize kıyamazsınız, yoksa kıyabilir misiniz? muallakta kalır. gözünüzde herkes bi anda anlamını yitirir ama kıyamazsınız sonra oklar size çevrilir ve dersiniz ya onlar? kısır bir döngü kasırgası içinde ordan oraya savrulur savruldukça dahada darbe alırsınız. kimseye ilaçlarımı bıraktım da diyemezsiniz bir şey anlatmakda içinizden gelmez. en sonunda saat ikiden üçe kadar ağladığınızla kalırsınız. ilaçları kafanıza göre alıp bırakmayın. yoksa evladını kartal kapmış fatma giriğin evladına dönersiniz

15-20 yaş aralığında kullananların %80i gerizekalıdır. kendi sınıfımdan biliyorum kız sevgilisinden ayrıldı ertesi gün gitti psikiyatriye direk anti depresan yazmışlar ulan bi iki üç seans dinle bari. işte böyle birsürü kezban ve keko var

başlayıp baslamamaya kararsız olduğum ilaç.

pes etmiş insandır.

eğer gerekiyorsa ve doktor verdiyse anormal bir şey değil. düzgün ve kuralına uygun kullanıldığında bir sıkıntı da olmuyor yani yok intiharmış falanmış öyle bir şey olmuyor yani bende olmadı kendimden biliyorum kullanan yakınım da olmuştu. çünkü kendimi ona bağlamadım sürekli sürekli ortalıkta antidepresan içiyorum bilmem ne diye düzelmemi ona bağlamadım. sadece bir destekti. iyi de geliyor. eğer gerekiyorsa tabi ki. ama bu her yerde dilden dile dolaşması en ufak şeyde ay ben antidepresana başlayacağım tiplerden de midem bulandı artık. lay lay lom bir şey değil bu bi ilaç yani en nihayetinde.

her türlüsünü kullanmış birisi olarak bırakın da iki kelam ben edeyim , (bkz: incideki prozac) prozac'tan tut risperidon'a kadar hepsini kullandım (dr. kontrolünde) evet işe yaradığı durumlar oluyor, mutsuzluğunuzu suni bir şekilde kapatıyor, şu "hiçbir işe yaramıyor abi yeaa" diyenlere kulak asmayın, onlar 2 tane içince mutlu olacaklarını sanan ve eczaneden passiflora şurup alıp "ben anti depresan kullanıyom çok melakoliğim" diyen tiplerdir, yalnız burada erkekler için çok dikkat edilmesi gereken bir husus var o da şu; eğer düzenli bir cinsel hayatınız varsa, artık yok demektir, çünkü kuş ölüyor, istisnasız hemen hemen bütün anti depresanlar kan akışını yavaşlattığı için, ve ereksiyon da kan akışının hızlanması ile sağlanan fiziksel bir durum olduğu için performansınız yerlerde olacaktır, bu da sizi daha çok mutsuz edecektir, bunu göz ardı etmeyin, ben ettim, o dönemler gerçekten çok zorluydu benim için (üzgün surat) ha bırakınca içinize gergedan girmiş gibi bir hale bürünüyorsunuz o ayrı, lakin o döneminizde bir hanımefendiyle seks adını verdiğimiz münasebette bulunacaksanız, reglyim falan deyip bulunmayın rezil olursunuz, kadınlarda da vajinal kuruluk vs. oluyor, buna da şahit oldum, vajina asla ıslanmıyor bu da her iki taraf için zulme dönüşüyor, isteksizlik zaten o allah'ın emri, sonuçta hem depresyondasınız hem de aldığınız ilaçlar ruhunuzdan önce fiziksel olarak bir değişim başlatıyor, o değişim de beyninizi uyuşturmaya ve kan akışınızı yavaşlatmaya yönelik, onun için bu ilaçlar önce cinsel hayatınızı vuruyor, sonra etkisini gösteriyor. tüm bunlardan çıkan sonuç; anti depresan > cinsel performans düşüklüğü > daha çok mutsuzluk > daha çok depresyon = anti depresan o kadar da anti depresan değil.

ayağa kalkmayı tek başına beceremeyen insandır. eğer kullancaksanız benden bir tavsiye; mezara dek bunu saklayın. öncesinde de sonrasında da. çünkü insanların o acıma dolu bakışları kullanma sebebiniz kadar yoracaktır sizi. siz bu yüzden sakın kullanmayın ama sebebiniz gerçek bile olsa eften püften sebeplerden kullandığınızı öne sürüp duracaklardır. ve malesef hangi yüzyılda olduğumuzun bir önemi yok, o kapıdan girdiğiniz an deli damgası yiyeceksiniz. bu yüzden saklayın. mümkün olduğunca çok kişiden.

vaktinde bırakmayı başardığında olumlu etkilerini görebilir ancak bilinçsizce devam ettiğinde özellikle 2-3 yıl kullanılırsa intihar ve bilinç kaybı nöbetleri görülme ihtimali yükseliyor.

başlığı görünce bi antidepresan gülümsemesi açtım. Güzel şarkı.

allah şifa versin kardeşlerim..

ne bu kadar abartmışsınız alt üstü o da bir ilaç destek. sanki bu ilacı kullanan insanlar dipte sonda gibi yazmışsınız sinirlerinde anormallik olanlar kullanıyor ve dediğiniz kadar değil o insanlar

7-24 uyutup insanlardan soyutlayan gerizekalı gibi ortalıkta alık alık dolaşmanıza sebep olan hayatınızda kullanabileceğiniz en boktan ilaç

sorunlardan bir kaçış yöntemi.. yıllar önce çok uzun yıllar kullandım yaklaşık 5 yıl kadar. sonra psikolog eşliğinde bıraktım. lakin dün tekrar başladım. sorunlarla baş edemiyorum. sadece uyutsun istiyorum beni.. hiç bir şey düşünmeden sadece uyumak..

yasal uyuşturucu da denebilir uzun yıllar kullandım. iyi etmiyor ama çok güzel uyuşturuyor..

annemdir. sebebi ise babamın annesidir. diğer gelinleri ve hatta kendi kızları bile yüzüne bakmazken sırf hasta diye annem ona evini açtı, kendi eliyle besledi aylarca. üstelik geçmişte yaptığı onca kötülüğüne rağmen. babam bile anneme "bakmak zorunda değilsin, kendine kötülük ediyorsun. değmez ki. " dedi. o kadınsa iyileştikten sonra annemin merhametini, emeğini hiç edip öylece yok saydı. eski kötülüğüne, pisliğine döndü. bir ayağı çukurda ama hala kıskançlıkla iş çevirme peşinde. i̇nsan hani belli bir yaştan sonra yumuşar, kalbi açılır, en olmadı ölüm korkusuyla pişman olur diye düşünüyor. olmuyor, ne hikmetse. "allah ıslah etsin onu." annem de sadece bunu söylüyor. ne diyeyim, allah kimseyi böyle insanlarla karşılaştırmasın.

kullandigim zaman kullanmak icin kullandigimi hissettim. spor yapmak daha cok ise yariyor kesinlikle

manyak misiniz amk. insanin faranjit olduktan sonra pastil emuklemesiyle aynidir antidepresan kullanmasi. vucut hasta oluyor da ruh hasta olmuyor mu? ve ruh hastaliklari, yok şimarik büyümüş elinden bir sey alinca hemen depresyona giriyor doktorlari zengin ediyor vb ihtamlar tam anlamiyla beyinsizliktir. beyin de ki nörotransmitter eksikligi ruh sagligi kategorisine girer. yani siz adama ne kadar değerli olduğunu soyleseniz de ne kadar onunla eglendiginizi anlatsaniz da onu anladiginizi soyleseniz de o nörotransmitter artmiyor arkadasim. adamin kafasini sikmekten baska bi boka yaramaz sizin avuntu cumleleriniz. yan etkileri illa olucak, en basitinden kahve bile tasikardi yapar. ama kanser hastalarına gunde 5 fincan şekersiz kahve verirler. anti-oksidan özelliğinden dolayi. evet bazen bi bok yiyemiyeceksin evet okuz gibi uyuyacaksin ama ilac seni ayaga kaldıracak. ben hiç ateşi yukselen hastanin ates dusurucu kullanirken utandigini hatirlamiyorum. anti depresan kullana karsi ön yargilar felan cok sacma. biraz okuyun arastirin neymis bu ilaclar diye. evet bir cogunun yan etkisi fazla. ama doktor ona gore dozu azaltir veya arttirir. adi uzerinde yan etki. boyle bi şey gorursen git soyle adama diye var onlar. şahsen 1 yil ritalin uzerine 7 ayda prozac kullandim. ilk zamanlarda herhangi bir durumda pskiyatrimle telefonla arayip konusurdum daha sonra 2 haftada bir kontrole giderdim. ilaclari kesecegim zamanda da tak diye kestim bagimli olmak gibi bir durum soz konusu olmadi.

sonumuz bu yönde ustad

benimdir. yaklaşık olarak 3 yıl boyunca depresyon ile mücadele ettim tek başıma. hani demesinler denemedi, denedim başaramadım tek başıma yenmeyi. başlarda sürekli motivasyon videolarıyla hadi yaparsın, edersin diyerek bu mutsuzluğu (lise çağında depresyon olduğunu anlamam zordu tabi) motive etmeye çalışıyordum ve yaklaşık 12 ay sonra sürekli somurtkan bi suratla atlattım. belli bir süre gizlendi, sürekli dalgın düşünceli hallerde geziniyordum. son 3 ay benim için kabus gibi cidden artık acaba birine bir şey yapar mıyım şizofrene bağlar mıyım seviyesine geldi ve doktora unutkanlık ve dalgınlık için gittim (nöroloji doktoru). bana çeyrek deniyor sanırım 25 mg selectra verdi ve b12 iğnesi verdi. ben alırken tereddüt ettim ama bunun çocuklar için olan düzeyinde olduğunu söyledi ve beni ikna etti. 5. güne girdim ve beni rahatlattı diyebilirim. yani tamamen mutluluk melekesi gibi gezinme değil de normal bi insanmış gibi yaptı beni. i̇stediğim sürekli rahat düşünebilen insan haline getirdi. bakalım ilerleyen sürelerde ne olacak.. dipnot: kullanan kişiler varsa tavsiye alabilirim.

kimseye laf etmek istemem de sağa sola bunun havasını atmak için söylemeyin yeter. halamdan biliyorum da 1 kere gittiği kuaföre bile söylüyordu. eee ne alaka?

herkesin acı ve dayanıklılık eşiği farklıdır ama lütfen sabredin. savaşın. pes etmeyin. i̇laç kullanmayın. mutluluğunuzu bir ilaca bağlamayın. ona alışmayın. zor olsa da ilaç olmadan da başarabilirsiniz. psikiyatristlere de çok kızıyorum. en ufak şey de bile ilaç yazmak için mi yıllarca okudunuz? kendine zarar verecek boyuta gelmiştir hasta, gerçekten felaket durumdadır anlarım. ama terapi ile düzelme şansı olanlara bile ilaç yazıyorlar, her gidene yazıyorlar. yazıktır bu insanlara.

kalbi çıt gözyaşı pıt yapan tivitırcılar

doktormuş havasıyla ahkam kesenlere kulak asmayın. gittiğiniz doktorun, kullandığınız ilacın ve özellikle bireysel çabanızın antidepresanın etkisinde büyük önemi var. ilaçlara bok atanlar bok yesinler. yazılanları dikkate alıp kullanmaktan vazgeçenler olabiliyor. bu gibi önemli konularda doktor olmadan bir başkasını yönlendirmek çok tehlikeli. kendi deneyimlerime de değinmek isterim. ben doktor kontrolünde 1,5 yıldır düzenli bir şekilde kullanıyorum. 5 yıldır kendi başıma yenmeye çalıştığım depresyonumu lustral ile yenmeye başladım. ağlama ve anksiyete krizlerim, sosyal fobim vardı. sadece 1 ayımı evden dışarı çıkmaktan korkarak geçirmiştim. ailem de durumun ciddiyetini fark etti ama onlar hep “çözüm içinde, sen deli misin, ilaçlar daha kötü yapıyor” diyerek yaklaşıyordu bana. daha önceden antidepresan kullanan bir arkadaşımda görüştüm kendisinin kötü deneyimleri olmasına rağmen denememi tavsiye etti ve hemen bir doktordan randevu aldım. ilk kullanmaya başladığınızda tanımadığı bir maddeyi soktuğunuz için vücudunuz tepki gösteriyor. örneğin ben ilk gün sadece uyudum. devam eden 1 hafta mide bulantıları ve duygu patlamaları yaşamıştım. şimdi dönüp baktığımda iyi ki de aileme ve internette yazılanlara kulak asmamışım diyorum. günde 3 kere olan ağlama krizlerim artık 2 haftada 1’e düştü. bu demek değilki antidepresan sizi tamamen iyileştiriyor. elbette iyileşme yolunda yardımı dokunuyor ama bunu terapiyle desteklemeden tam bir iyileşme göremezsiniz. ayrıca antidepresan kullanmayı kötü ya da utanılacak bir şeymiş gibi lanse eden insanlardan da uzak durun lütfen. ruh sağlık sorunları da tıpkı grip, baş ağrısı gibi bilim açısından normal bir rahatsızlıktır. bazı insanlar depresyonu ya da anksiyeteyi terapiyle aşabilirler evet ama kronikleşen ya da beyindeki kimsayal bozukluklar sebebiyle kendini kötü hisseden kişiler ne yazık ki ilaç kullanmadan istedikleri iyileşmeyi yakayalamazlar. kısacası; kimsenin fikrini önemsemeyin önemli olan sizin daha iyi bir hayat için istekli olmanız. son olarak antidepresan kullananlara tavsiyemdir; bibliyoterapi, balık yağı ve multivitaminler ile ilacınızı destekleyebilirsiniz. çok fazla bitki çayı da içmeyin. kullandığınız ilaç da bitkilerden yapılıyor. o çaylar ilacınızın etkisini arttıradabilir ya da azaltadabilir. dikkat lütfen :) unutmayın güç sizinle!

7 senedir kullanan biri olarak birkaç şey söylemek istiyorum. Başlaması çok kolay, bırakması çok zor. Ben panik atak ve majör depresyon dolayısıyla kullanıyorum. Mg'ları da çok yüksekti. Sonra sonra azaltmaya başladık doktorum sağ olsun gerçekten çok ilgiliydi. Dozları baya düşürdük ancak bir türlü bırakamadım. Çünkü beni ayakta tuttuğunu, mutlu ettiğini ve bir şeylerden uzaklaştırdığını düşünüyorum hep. Şu düşünceyi bırakabilsem belki ilacı da bırakabilirim ancak bir türlü bu düşünceleri bırakamıyorum. Umarım hiç başlamazsınız. Umarım hiç başlamanıza sebep olacak şeyler yaşamazsınız. Bunun haricinde de sosyal medyada çokça "antidepresan kullanıyorum" diye hava atanlar görüyorum. Bu öyle hava atılacak, artistlik yapılacak ve ilgi çekmeye çalışılacak bir şey değil. Psikolojik rahatsızlıklar, sandığınızdan daha ciddi şeyler. Salak salak şeyler yapmayın.

Yeni yeni benimdir. Bir süre önce gittiğim doktorun derdimi dinleyip derman olarak verdiği bir ilaç ile (bkz: zedprex) başladım. Derdim aslında stres, odaklanma, kaygı gibi sorunlarıma çözüm olması ama henüz çok başında olduğum için bir etki görmüş değilim. Bir etki olacak mı ondan da emin değilim. 2-3 kere içtiğim için bırakmak için uygun bir vakitteyim ama kullanıp etki görmeyi de istiyorum.