her şeyden şikayet etmek

sırf arkadaş ortamında huzursuzluk çıkartmak için yaşayan insanlardır

bu ben oluyorum ve evet çoğu zaman uyumsuz biri olarak algılanıyorum

en çekilmez insan tipidir. o tip insanlar sayesinde şükretmeyi ögrenirsiniz.

bir kere de şükredin nolur

şükretmeyi öğrendiğinde şikayet ettiğine pişman olacaktır.

kendi becerileriyle sınırlı olan mantık her şeyden şikayetçidir. mesele çözmekse şikayetin üslubuna göre faydalıdır. lakin çirkeflikse "ağzı olan konuşuyor."

saçma bence elindekilerle mutlu olmayı her haline şükretmeyi bilmeli insan

tam olarak anlamı şükretmeyi bilmemek

çağın hastalığı. eldekinden de olunursa işte o zaman farkına varılır bazı şeylerin kıymeti. (bkz: şükürsüzlük)

ay böyle arkadaşlarım var. her şikayetinde kendimi kesesim var artık, bu ne memnuniyetsizlik bu ne şükürsüzlük

o da arkadaşımda olan bişey.sürekli her şeyden şikayet ediyor bi süre sonra artık benim için daralmaya başlıyor.yaşadığınız hayattan memnun olum arkadaşlar.hani klasik olacak ama bunu bulamayanlarda var

yeni neslin gümbür gümbür geldigi konularin basidir. sosyal medyada dikkat cekmek icin de şöyle mutsuzum böyle ölüyorum icerikleri eklenince gereksiz depresif hic biseyden memnun olmayan bi kitle geliyo hayir bunlar neyden mutlu oluyolar ben cözemedim. kedinin köpegin bakisi bile dert oluyo bunlara be

insan oğlu nankördür bunu inkar edemeyiz. şuanki olduğumuz hale şükretmezsek bu da gider elimizden. bol bol şükür lazım. bol bol...

normalde de çekilmeyen ama şu zorlu günlerde hiç hiç çekilmeyen insan türü.. bir arkadaşım var her şeyden şikayetçi, hep bir mızmızlanma. zaten kendime kadar zar zor olan enerjimi sömürüyor. kırıcı olmayayım diye idare ediyorum ama artık tükendim gibi. sus be çocuk yeter be nolurr bee suusss diye patlayacağım ramak kaldı :( nolur yapmayın, kendi içinizde mutsuz olmak için bahaneler bulun tamam ama başkalarını da mutsuz etmeyin :(

Uzak durun kaçın.Böyle insanlar sizinde hayat enerjinizi sömürürler.Genelde bu insanlar mutsuzlardır.

şikayetini yok edecek önerilerde bulunursun ona bile şikayet eder :(

Şikayet etmekten niye hiç şikayet etmiyorlar, hiç düşünmüyorlar mı acaba bunu.

Ofisteki oda arkadaşım. 7-8 ayda 3-4 yaş yaşlandım, yıldım, bezdim. Kadın şikayet edecek o kadar çok konu buluyor ki bazen şaşırıp kalıyorum. Hayatında hiç mi güzel şey yok ablacığım? Ufacık bir andan bile mi memnun değilsin? Nasıl bu kadar hayattan bezebildin ve büyüttüğün kız çocuklarını da bezdirebildin? Tamam hepimiz şikayetciğiz çoğu şeyden ama ne bileyim hayattan memnun olduğumuz anlar da yok değil.

Gözlemlediğim kadarıyla şükürsüz insanlarda çok yoğunlukta bu durum. Elinde olanların kıymetini bilmeyip sahip olmadıklarına ağlayıp duruyorlar. Şükretmeyi ihmal ettiğim dönemlerde bende de oluyor. Mesela bacaklarım çok kalın, incelmiyor diye her gün şikayet ederken bir anda, birkaç hafta o bacakları neredeyse kullanamaz hale geldiğimde fark ettim elimdekinin değerini. 2 hafta boyunca 1 bardak su içebilmek için bile birinin su getirmesine muhtaç kaldığımda anladım. Değnek yardımıyla zorla balkona çıkıp, bakkalın yoluna bakıp "bakkala bile gidemiyorum" diye ağladığımda anladım. O birkaç haftalık süreç bana şükretmeyi, şikayet edip durmayı kesmem gerektiğini çok iyi gösterdi. Şimdi bacağımı vurduğumda "ayakta duracak bacağım var ki acıyor" deyip geçiyorum. Bunu hayatımın daha çok alanına yaydıkça şikayetlerim azalıyor, daha mutlu oluyorum. Sonuçta kimsenin hayatı eksiksiz, mükemmel değil. İlla beğenmediğimiz şeyler olacak.

tahammül seviyelerini zorlayan hadisedir. yapmanız gereken şeyleri, tercihli bir şekilde yapıyorsunuz. vazgeçmeniz mümkün ancak vazgeçmiyorsunuz, devam ediyorsunuz ve etrafınızdaki herkese sürekli dert yanıyorsunuz. yanmayın arkadaşlar. değiştirmek için çaba göstermediğiniz konular için kimseye çöp kutusu muamelesi yapma hakkınız yok. nereden buluyorsunuz bu hakkı kendinizde. insanlar kibarlığından sizi dinliyor diye, bu kadar yoramazsınız kimseyi. şikayet etme, harekete geç diyerek mottoyu da bırakalım şuraya...

Ara ara içine düştüğüm durum…Allah tan çabuk sıyrılıyorum da toparlıyorum..

insanların yaşadığı şeylerin detaylarına hakim değilseniz asla söylememeniz gereken cümlelerden bir tanesi. bir insan şikayetçi olduğu halde bir şeyleri değiştiremiyorsa bi dinleyin, sorun soruşturun niye böyle acaba diye. bazen mevzular tercihlerden ziyade mecburiyetlere kalabiliyor.

Her şeyden şikayet etmekten de şikayetçiyim

eskiden ben. öyle olmayı bırakalı yaklaşık 1.5 sene oldu şimdi de sevdiğim insanları bu durumdan kurtarmaya çalışıyorum. vallahi manyak olucaz

Bunun sonucunda “hiçbir şeyden şikayet etmeyecek kadar umursamaz olma” evresi var

Aynı böyle bir arkadaşım var ve hayat enerjimi sömürdüğünü farkettiğimden beri onunla daha az dışarı çıkıyorum. Örneğin hadi burada kahve içelim diyoruz ve kahve kötü çıkıyor, hemen sonrasında söylenmeye başlıyor. Orada bende aynı mağduriyeti yaşıyorum ama bir şey demiyorum çünkü çözümü çok basit; bir daha gelmeyiz olur biter.

bugün ben. kötü bir güne başlamış gibiydim, öyle hissettim. bilmiyorum belki de kendimi buna şartladım. beraberinde de olumsuzluklar art arda geldi. onlar geldikçe ben şikayet ettim, ben şikayet ettikçe yenisi geldi.