abinin abi olduğunun anlaşıldığı anlar

abi başkadır abin varsa çok şanslısındır. hele arkadaş gibiyseniz bambaşka hayatta neye tutunup neye tutanamayacağınızı öğretir. abi bambaşkadır

şehir dışında üniversitenin giderlerinin çok uçuk olduğunu üniversiteye gelene kadar anlamamıştım. sürekli bi para akışı, aileden gelen para haftasında çar çur oluyor ve sürekli para isteme durumunda kalıyordum. kendime de yediremiyorum, bi yandan ailemin ekonomisini de düşünüyorum hani aklıma çalışmayı koydum, çok boş zamanım var bahanesiylede açtım konuyu babama. "kızım senin okulun var derslerine odaklan. çalışma" diyor ama inadım inat nuh dedim peygamber demedim akşamında abimle konuşmuş. abim beni pek telefonla aramaz, etmez normalde. iletişim özürlülüğü var. neyse efendim aradı beni, açtım telefonu durumu sordu, anlattım "bak para işini düşünme. derslerine odaklanman lazım. eğer paraysa sorun haber vermen yeter, ben yollarım. senin için çalışıyorum sen canını sıkma" dedi. yeri geldiğinde kedi köpek gibi olduğum abimden şu cümleleri duyunca boğazım düğümlendi olay maddiyat da değil, verdiği maneviyat. o an iliklerime kadar hissettim abimin oluşunu. şu dünyada yalnız olmadığımı. annemle babamın bana bıraktığı en güzel miras olduğunu

abimden ne zaman bahsetmeye kalkışsam iki kelimeyi bi araya getiremem.tam da bu anlarda anlıyorum işte.bir abi nasıl anlatılır ki...

yapmayın böyle şeyler arkadaşlar. bir abim yok ve böyle şeyler hiç yaşamayacak olmam uzuyor.

yıllar sonra kardeşimin doldurmasını hayal ettiğim başlık. bu konuda yazacak çok şeyi olabilmesi için elimden geleni yapacağım, çünkü abi olmak bunu gerektirir:)

mahalle kavgasına gelip senide tokatladığı an

abim yok.

entryleri ağlayarak okudum resmen abim yok ve bence ailemizin en buyuk eksiği bu allah nasip etmemiş napalım :'(

hesap nonu ver dediğinde

hiç abim olmadı ki

bırakın abinin abi olduğu anlaşıldığı zamanları bi abim olup olmadığını bile anlayamadım. abim bana kardeşinden çok düşmanıymışım gibi davrandı. abicim diye yanına mı gitmedim sarılmaya mı çalışmadım yok hiçbiri işe yaramadı. üstelik kardeşinin olmasını çok istemiş ve bizimkilerde ikimizin arasında hiç ayrım yapmıyolar. sevgisini gösteremiyo heralde diye kabullendim. evlendikten sonra baldızlarını kayinçosunu benden çok üstün tuttu. ben ağladığımda aşağılayan haklı olsam bile haksızmışım gibi hakaret eden abim bi gün baldızı ağlayınca sarıldı, teselli etti ve ölümüne savundu. şimdi kayinçosunun ve baldızlarının üniversite masraflarını ödeyip her ay harçlık gönderiyo bana gelince dışardan bi sakız istemiş olsam bin bir laf işitiyorum.

olmadığının farkına varıldığı an. o ana kadar arkanızdaki değişik özgüven sanki size abiniz varmış gibi davranma özgürlüğünü tanır ama iş ciddiye bindiği o vakit abinin ne olduğunun farkına varıp babalara gelirsiniz. ilkokulda kavga ederken bayılttığım çocuğun abisi bütün okulda beni aramıştı da kendimi tuvalete kitlemiştim amk. o an abi nedir olsa nasıl olur diye aklımdan bayağı geçmişti.

smackdown oynarken bilerek yeniliyosa abidir. zaten abimden başkasıylada smackdown oynamadım

ilkokul 3 ya da 4. sınıftayım abimle birlikte aynı okuldayız,aramızda 3 yaş olduğundan o ortaokulda okuyor ama tenefüslerde ara sıra görüyoruz birbirimizi. herneyse birgün okulun sahasında top oynuyorum üst sınıflardan bi çocuk beni oynatmıyor kendi sınıf arkadaşlarıyla oynamak istediğinden beni sahadan çıkarmaya çalışıyor,ben inat edip çıkmıyorum birde üstüne benden 2-3 yaş büyük çocuğun üstüne yürüyüp kavga çıkartıyorum,bir süre sonra kendimi tellere yapışmış boğazımdan sıkılırkene buluyorum tabi :) güzel bir dayak yiyeceğimi hissederken nerden gördüyse biranda abim yetişip çocuğu bigüzel dövmeye başlıyor,çocuğun işini halletikten sonra niye kavga ediyorsun diye banada bi tokat vurmuştu ama o ayrı konu tabi :). velhasıl kelam abi dediğin en zor anında beklenmedik şekilde karşılıksız yardımına koşandır.

bugün dükkanı açtım saat 4 gibi gelip yaptığım bütün paraları alıp gitti bişeyde demedim abinin abi olduğunu anladığım yerlerden

(#636759) tam olarak bu.

yakın bi erkek arkadaşımı yanına çağırıp okulda beni ona emanet etmesi

her okul çıkışı beni okuldan almaya gelip okulda karışan var mı demesi. (bkz: meslek liseli olmak)

babamla sorunlarımız olduğu dönemlerde almıştı beni karşısına saatlerce konuşmuştu benimle. beni en iyi anlayan insanın abim olduğunu o zaman anlamıştım o günden sonra ben düştüm o hep elini uzatan oldu hele bide bende 20 olunca çok daha farklı bir muhabbetimiz, sohbetimiz oldu allah bozmasın. hayatta onun için ne yaparsam yapayım pişman olmam be sözlük bugüne kadar bir kere pişman etmedi.

abim olmadı bu hayatımda hiç. ne okulda bir sıkıntı olduğunda koşup gelen ne başım sıkıştığında yardım alabileceğim...

iyi kötü her anımda yanımda olup sürekli desteğini esirgememesi yeterli oluyor bana. sırtımı bir dağ gibi yasladım abime. iyi ki var ulan. ne günlerimiz geçti beraber. ekmeğini aşını gözünü kırpmadan paylaşan, benimle ölüme bile kılı kıpırdamadan gelecek bir abiye sahibim. allah abimi yanımdan eksik etmesin. her şeyden öte bir abim var. canımdan can istesin tek bir sözüne bakar.

sene 2008 eve giderken adamın birinden dayak yemiştim (sebebini hatırlamıyorum), bunu abime söylediğim de neden beni çağırmadın demişti ve bide ondan dayak demiştim işte o an anladım abinin ne demek olduğunu

fizik anlatırken anladın mı diye sorunca anlamadım dediğim zaman nesini anlamadın salak dediğinde. bi başkası hiç demez bunu. ben de başkasından fizik anlamam zaten. diğeri de annemin sabah kalkmadığım için akşama kadar bişey yememe cezası verdiğinde bana gizlice cips almıştı. hatırladıkça çemkirmelerimden utanırım.

acıların en büyüğünü yaşayıp, arkasına dönüp bir of bile demediği zaman. güçlü adamdır vesselam, abim.

çocukken ağaçtan düşmüşüm dizim falan kan olmuş anneme gitme bi daha değil ağaca çıkmak sokağa çıkamazsın diyip pamukla yavaş yavaş kanları temizlemişti koca adam o an anladım iyi bir abi olacağını ve olduda iyi ki var.

alışverişe gitmiştik birlikte ellerinde poşetler birlikte yürürken birden arkasına baka baka yürümeye başladı. bi kaç adım daha attık "ya sen tutsana şu poşetleri iki dakika" dedi. poşetleri bana verdikten sonra geri dönüp kaldırımda bekleyen çocuğa "hayırdır ne bakıyosun?" demeye başladı. olay basit bi bakış atma falan değildi abim için yanında o varken bi çocuğun bana bakmasını kaldıramadı büyük ihtimal. öyle şiddet yanlısı falan da değildir ama işte abilik duygusu kabardı birden. zaten olay çocuğun özür dilemesiyle kapandı. bunu anlattım ama bu aklıma en abicil davranışı olduğu için. eğer başlık "abinizin onu kendinizden çok sevdiğinizi anlamanızı sağlıycak davranışları" diye açılsaydı burada bir sürü şey anlatabilirdim.

abim olmasa babam sayılır.

para ateşledim çekersin dediği anlar, hayatıma renk geliyor şerefsizim

birgün çok hastayım ilaçlardan nane limon çorbası gibi iyileştirecek şeylerden bıktım yemiyorum annem babam ne kadar uğraştıysa yediremedi sonra abim geldi bir kutu misketi vardı iyilesirsen hepsini sana verecem dedi ben bunu duyunca ilaç çorba fln hepsini içtim sonunda iyileştim abim miskketleri vermedi ama olsun beni düşünmesi bile yetti

abim ve ablam var.ama duygusal bir aile degiliz herşeyi kendi icimizde yasiyoruz.birbirimize sağlam bagliyiz ama.

iddiayı kaybetmenin sinirini beni döverek çıkartırken anlıyorum, canımdır kendisi. dövüp stres attıktan sonra anneme beni doğurduğu için teşekkür etmeside ayrı bir olaydır.

bi keresinde küçüktük 2 abim var işte neyse bunlar kavga etti. üçlü prizi abim diğer abime vurdu kırdı sonra oturup beraber bantladilar snxndkgjd

abimle iş güç okul gibi sebeplerden dolayı 17 senedir farklı şehirlerdeyiz, bayramlar ve memlekette denk geldiğimiz haftasonları dışında görüşemiyoruz ki bu da senede 5 6 yı geçmez. telefonla da çok fazla konuşmayız. tam ergenlik döneminde sigarayla ilgili klasik nasihatlardan vermişti, aradan uzun zaman geçtikten sonra sigara içtiğimi öğrendi ve aradığında kurduğu cümleleri unutamam; "oğlum ben sana ne demiştim ve cevap bile beklemeden beni adam yerine koymayanı bende koymam" dedi ve telefonu kapattı. ettiği o laf bana en ağır küfürden bile ağır geldi, işte o zaman anladım.

bizim abimle yataklarımız yanyana arada sırada gece elini uzatır bana bazen de ben tabi ki karşıdan karşıya ellerimizi tutar öyle uyuruz. bi kız olarak abim olması çok güzel bisey babamdan sonra bana o güven duygusunu tabi ki en güzel veren erkektir.

arasıra nete gider fifa 07 oynarız 2 tane avans verir yine yener (bu adam 35 yaşında) ayrıca araba konusunda cok acayiptirler arabayi verirler hata arayıp hunharca küfür ederler. gerçekten acayipler

abim yok ama olsaydı eğer para verdiği andır derdim

abinin para verdiği an demişsiniz de bir veriyor 10 alıyorlar haberiniz olsun allahtan benimki bitirdi çalışıyor da şimdi sadece veriyor

halı saha maçında arkadan sert müdahale yapan bir kişi olursa o kişinin abim olduğunu direkt anlıyorum. kardeşimsin diye dokunmayacak mıyım lan şerefsiz diyor bir de vicdansız.

ağladığımda gözyaşlarımdan öptüğü an..

2 sefer kafamı yarmıştı , birde kafayı öyle simetrik yardı ki kafamın arkasında "v" harfi oluştu , yıllardır adını kafama yazdım yarim esprisini yapabilmek için ismi v ile başlayan kız arıyorum bulamıyorum da

benim öz abim yok, ailenin tek erkeğiyim. lakin aynı davayı güttüğümüz, liseden tanıdığım bir abim var. üniversitede aynı şehirdeyiz, bir mekanda karşılaştık geçen hemen yanına gittim daha arkadaşlarımla merhabalaşmadan. ayak üstü muhabbette "hayırdır sen bozuksun biraz" dedi. abi dedim, bisiklet yok yere masraf çıkarttı, evden bu ay istediğim para da haddini aştı onu düşünüyorum bu aralar dedim. okul kitaplarını almayı erteleyecektim biraz öyle planlamıştım onu söyledim. "siktir lan ordan" dedi. "100 lira yeter mi?" abi dedim olmaz, kabul etmem. zaten 2 haftaya burs yatacak o zamana kadar idare ederim yatınca da rahatım zaten. "ulan aylak, yeter mi yetmez mi söyle ağzını burnunu kırarım." yeter abi neyine yetmesin, dedim mecbur. cidden döver çünkü oracıkta :d çıkardı verdi 100 lira, 2 hafta sonra kesin dönerim abi sana, dedim. dert değil istediğin zaman dön, abimden borç aldım diye 2 hafta utanır benle görüşmezsen parayı alırken döverim, dedi. en net haliyle buydu ya bir abim olduğunu hissettiğim an. öz abim yok ama çok şükür birçok abim var.

ismiyle seslenirim arkadaş gibi büyüdük çünkü aramızda iki yaş var kendisi 2 okul bıraktı şimdi yeniden okuyor. ara sıra derslerine,özellikle dil konusunda uzaktan da olsa yardım ederim. karşılığında da bir miktar para yollar. ayrıca dün de aramızda şöyle bir diyalog geçti.

"sana ne kadar gerizekalı desem de sen benim tek kardeşimsin canımsın sen üzülsen ben daha çok üzülürüm herseyini anlat bana" dediği an

ameliyatli olduğum halde beni yere yatırıp yüzüme tükürmüştü o zaman anlamistim.

ilk nargile ısmarladığı an. ömrümde hiç içmemişim heyecanlıyım tabi. çok büyük atraksiyondu benim için. kafeden çıkarken falan başım dönüyodu. "abi ben düşüyorum heralde" demiştim. ondan sonra bir kere daha gittik, sonra ne beraber dışarı çıktık ne de bir daha nargile içtim.

abiyim. gürestigimizde bilerek yeniliyomus gibi yapıp sonradan yenmek.

babamın mezarına her gitmek istediğimde ikiletmeden hemen götürdüğünde anlamıştım bana verilen en büyük nimetin abim olduğunu. bir sene geçti babasız ama yokluğunu aratmamak için en çok çabalayan o oldu...

en darda olduğun zamanlarda "ben arkandayım, üzülme" dediği andır.