benim öz abim yok, ailenin tek erkeğiyim. lakin aynı davayı güttüğümüz, liseden tanıdığım bir abim var. üniversitede aynı şehirdeyiz, bir mekanda karşılaştık geçen hemen yanına gittim daha arkadaşlarımla merhabalaşmadan.
ayak üstü muhabbette "hayırdır sen bozuksun biraz" dedi. abi dedim, bisiklet yok yere masraf çıkarttı, evden bu ay istediğim para da haddini aştı onu düşünüyorum bu aralar dedim. okul kitaplarını almayı erteleyecektim biraz öyle planlamıştım onu söyledim.
"siktir lan ordan" dedi. "100 lira yeter mi?"
abi dedim olmaz, kabul etmem. zaten 2 haftaya burs yatacak o zamana kadar idare ederim yatınca da rahatım zaten.
"ulan aylak, yeter mi yetmez mi söyle ağzını burnunu kırarım."
yeter abi neyine yetmesin, dedim mecbur. cidden döver çünkü oracıkta :d çıkardı verdi 100 lira, 2 hafta sonra kesin dönerim abi sana, dedim.
dert değil istediğin zaman dön, abimden borç aldım diye 2 hafta utanır benle görüşmezsen parayı alırken döverim, dedi.
en net haliyle buydu ya bir abim olduğunu hissettiğim an. öz abim yok ama çok şükür birçok abim var.