alışverişe gitmiştik birlikte ellerinde poşetler birlikte yürürken birden arkasına baka baka yürümeye başladı. bi kaç adım daha attık "ya sen tutsana şu poşetleri iki dakika" dedi. poşetleri bana verdikten sonra geri dönüp kaldırımda bekleyen çocuğa "hayırdır ne bakıyosun?" demeye başladı. olay basit bi bakış atma falan değildi abim için yanında o varken bi çocuğun bana bakmasını kaldıramadı büyük ihtimal. öyle şiddet yanlısı falan da değildir ama işte abilik duygusu kabardı birden. zaten olay çocuğun özür dilemesiyle kapandı.
bunu anlattım ama bu aklıma en abicil davranışı olduğu için.
eğer başlık "abinizin onu kendinizden çok sevdiğinizi anlamanızı sağlıycak davranışları" diye açılsaydı burada bir sürü şey anlatabilirdim.