yalnız ölmek

çok korkuyorum ben bundan. ama bir yanım da "korkunun ecele faydası yok" diyor. ne bileyim, sanki bir köşede kimseye ses etmeden gideceğim tık diye. güzel bir ölüm olur hoş, uyur gibi. yani ilk bakışta öyle. ama biraz düşününce soğuk aslında. kimsesizlik, bi başınalık başka hiçbir yerde bu kadar koyamaz adama. kıyamete kadar tek başına olacağın bir çukura yine tek başına gitmek kadar acıtan ne olabilir ki hayatta. böyle gelmiş böyle gider lakin, keşke böyle gelmeseydi ve keşke böyle gitmeseydi dedirtecek son nefesinde insana.

çok fazla ölüm gördüm. ister evinizde çocuğunuzun, eşinizin yanında olun, ister bir hastanede yalnız ölmeye mahkumsunuz, mahkumuz. insan soyunun dayanılmaz yalnızlığıdır bu.

ben de yalnız öleceğim kesin

kötü olsa gerek

yalnız ölmekten kastıniz sadece sevgili mi anneniz babanız olmasa yalnız ölmüş sayılmıyor musunuz? bunu iyi bir düşünün. aramızda anne baba sevgisini tadan çok şanslı arkadaşlarımız var.

ya yalnız ölücen tabi sırtında çanta bi duvar dibinde son sigaranı yakıp yavaşça öpmek (bkz: captain price)

tercih edebileceğim durumdur. bunun sebebi ve nedenini bilmiyorum ama insanların benim için üzülmesini istemiyorum. başta validem olmak üzere, niye harap etsin kendini ? içimi sıkan bir olay olmasına rağmen bir bakıma da güzel.

karabükte en yalnız zamanlarımda dinlediğim can güngör parçası. yeri öyle başkadır ki bu parçanın, dinlediğim anda aklıma gelen kişi yaramı sarmaya gelen kişidir. birisi gelir yaramı sarmaya, bi bakarım yarama daha da fena. sözleri; Yalnız ölmicem di mi Böyle sessiz sessiz Solup gitmicem di mi Sokakta düşkün biri Bir kuytuda bulunmuş Ben kaybolmıcam di mi Bahçede çiçek solmuş Soğukmuş ve susuzmuş Bir tekne var açıkta Halatından kurtulmuş Tepede kuyuymuş Yağmursuz kurumuş Gökyüzünde bir martı Sürüsünden kovulmuş Öyle olmıcam değil mi Biri çıkıp desin ki Seninim seninim Al işte bak ellerim Seninim seninim Nerde olsan gelirim Gelirim gelirim Bir ömür beklerim Seninim seninim bir gün bitmeyecek değil mi? buyrun

yalnız ölmek zordur,kötüdür ama yalnız yaşamak kadar koymaz insana.ya da klişe olacak ama kalabalıklar içindeki yalnızlık kadar berbat değildir.

illaki yalnız ölcen ne bekliyosun ki

mutlaka dinleyin bu şarkıyı. can güngör - yalnız ölmek yalnız ölmiycem dii mii...

"yalnız kalmasın o, aynı mezara gömün bizi."

umutsuzluk, vazgeçmişlik içeren bir şarkı gibi görünmesine rağmen sözleri ve tınısıyla hüzünlü bir huzur veriyor. kadıköy sokaklarına bile ulaşmıştır "yalnız ölmiycem di mi? bir gün bitmeyecek di mi?" (bkz: can güngör)

biri çıkıp desin ki, seninim seninim al işte bak ellerim, seninim seninim nerde olsan gelirim, gelirim, gelirim bir ömür beklerim seninim, seninim...

insan doğdum yalnız ölüyorum. dünyanın üstünde denek fare gibiyim. ben koştukça ters dönüyor yerimde sayıyorum. durdurun arabayı kusmak üzereyimm

o an hiç yaşamamış olarak öleceksin..

Can Güngör'den Son zamanlarda dinlediğim en iyi şarkılardan, böyle saatlerce çalsa sıkmıyor, sözleri koyuyor ama insanın hoşuna da gidiyor. Tatlı bir acısı var, yaranın kabuğuyla oynamak tadında bir şarkı. Bir yandan içinizde bir şeyler yaktığını hissediyorsunuz ama verdiği zevkte az değil ki. ''Yalnız ölmicem di mi? Böyle sessiz sessiz..'' (#1641732)

etkileyici bir can güngör parçasıdır. "al işte bak ellerim,seninim,seninim nerde olsan gelirim,gelirim,gelirim bir ömür beklerim seninim seninim"

yalnız doğduğumuza yalnız da öleceğiz bu hiç sıkıntı değil.

ben daha küçükken mahallede yalnız başına yaşayan, kimsesi olmayan bir adam ölmüştü evinde. 3-4 gün sonra koku yayılınca fark edildi. bu yüzden annemle babamın yaşlandığını gördükçe içim yanar. onların yanında olmadığım zamanlar nerede yalnız başına bir yaşlı görsem yardım etmeye çalışırım. çaresizliklerini gördükçe annem babam gelir aklıma, ağlarım. çok korkuyorum sözlük, bir gün onların da gideceğini bilmek çok ağır geliyor.

sahte insanlarla oluşan etrafımın olmasındansa yalnız kalıp tek başıma geberip gitmeyi yeğlerim

"yağmursuz kurumuş gökyüzünde bir martı sürüsünden kovulmuş öyle olmıcam değil mi" şarkıyı dinlerken hem buruk bir gülümseme eşlik ediyor hem de azcık huzurlu oluyorsunuz

nasıl yaşadıkta anasını sattığımın yerinde. sanki her günümüz panayır, şenlik her yanımız dost, sevgili. (bkz: bitse de gitsek) (bkz: anne hadi kalkalım )

"biri çıkıp desin ki, seninim seninim al işte bak ellerim, seninim seninim nerde olsan gelirim, gelirim, gelirim bir ömür beklerim seninim, seninim bir gün bitmeyecek di mi?"

çok sevdiğim bir dizide diyordu ki, (bkz: person of interest) "ölümün kıyısında hepimiz yalnızızdır, orada seni kurtaracak kimse yoktur."

''biri çıkıp desin ki seninim seninim al işte bak ellerim seninim seninim nerde olsan gelirim gelirim gelirim bir ömür beklerim seninim seninim bir gün bitmeyecek di mi..?''

can güngör şarkısı her ne kadar muhteşem olsa da bazı dizi ve filmlerde bunu işlediklerinde hep saçma sapan anlamlar yüklenen bir şey olduğunu düşünürdüm. değilmiş.

bi kaç kişiden anlatılan olaylarda evinde ölü bulunan yaşlı kişilerden bahsedilmişti. kafamı kurcalamıştı olaylar. dedim sen sefil (daha çok manevi anlamda şeydersek) bir insan olarak tek başına ölürsün ama sen şatafat seven şekilci bir insansın adamım böyle sönük gidemezsin. bu konuda kafam çok karışık sırf bu yüzden hayallerimi süsleyen arsalı müstakil ev projesi askıya alındı. benim aşık olup evlenmem lazım yoksa tek kalırım. asdfg

artık korkmadığımdır. her insan korkar bu durumdan. hep bunun kötu kötü versiyonlarını düşünüp kurar kendini. cesedi kokuşmuş bir halde, kaç gün o yerde. kimse bulamamış etmemiş. en nihayetinde yalnızlık da ölüm de bir sineğin örümcek ağına yapışması gibi çaresiz bırakmıştır insanı. toplumsal bir varlıktır insan. her şeyden önce en bencilinde bile paylaşma ve var olma eğiliminin beraberinde yalnız olmama olgusu, ayrıksı durmama, dışlanmama ve daima oyunun içinde bir konum kazanma mücadelesi vardır. yalnızlık; burada kült bir düşünce, katı bir duvar ve bir giyotin görevi görür. en nihayetinde bir sonla, ölümle birleşince daha acıtıcı ve yıldırıcı bir hal alır.

yalnız geldik yalnız öleceğiz ama bari şu araları doldursaydik

--- spoiler --- biri çıkıp desin ki seninim seninim al işte bak ellerim seninim seninim nerde olsan gelirim gelirim gelirim bir ömür beklerim seninim seninim --- spoiler ---

i̇nsanın en büyük korkusudur belki de. öylesine unutulup gitmek hiç var olmamışcasına. yok olmak bir o kadar korkunç ve gizemli.

aklima șu sarkiyi getirmiş baslik --- spoiler --- Yalnız ölmicem di mi Böyle sessiz sessiz Solup gitmicem di mi Sokakta düşkün biri Bir kuytuda bulunmuş Ben kaybolmıcam di mi .... --- spoiler ---

2 gece önce tecrübe ettiğim ve beni çok yaralayan olay. 90 yaşlarında bir üst komşumuz var, ali dayı. tek yaşıyor. biz 9 senedir tanıyoruz ama kendisi 15 senedir falan burada yaşıyormuş. komşulardan kime sorsanız dünyanın en kibar insanı. konuşması, hitap etme şekli, giyimi kuşamı, yürüyüşüyle bire kibar biri. bir tabak yemek götürdüğünüzde asla boş çevirmiyor. elinde avucunda ne varsa doldurup veriyor size. kimsenin tavuğuna kışt demiyor. kediyi köpeği "kerata" diye seviyor. iyi biri. 2 gece önce kapımız çaldı. diğer üst komşumuz, karşı komşu, alt komşu herkes telaş içinde. "ali dayıyı gören oldu mu?" diye soruyorlar birbirlerine. ali dayıyla en az beş gündür denk gelen kimse yok. sesini duyan da olmamış. ali dayının karşı komşusu evden kokular geldiğini söylüyor. dün kokudan duramamış "belki çöp suyu akmıştır o koku yapıyordur" diye düşünüp, apartman boşluğunu süpürmüş silmiş. biraz geçer gibi olmuş ama bakmışlar diğer gün daha da artmış o zaman başlamışlar şüphelenmeye. bütün bina ayağa kalktık, kapıyı çalıyoruz çalıyoruz açan yok. ali dayının kapısının önüne geldikçe koku daha da dayanılmaz hal alıyor. bu arada ali dayının kulakları ağır işitiyor biliyoruz. biraz daha çalıyoruz ama içerde ne ses var ne seda. ışıklar, televizyon kapalı. bu saatte bu ikisinin kapalı olma ihtimali de yok ali dayıyı tanıyoruz çünkü. uyandığı gibi açar televizyonu. bu tantana 5 dakika bile sürmeden polisi arıyoruz. herkesin kafasında acı gerçek kesin ama bir yandan da konduramıyoruz. bi yakınına gitmiştir, uyuyakalmıştır. yine kapıyı duymuyordur diye düşünüyoruz ama binadaki koku bildiğiniz gibi değil. (bu arada ömrümün sonuna kadar bir şey için "ölü gibi kokuyor" demeyeceğim. siz de demeyin.) polis geliyor, ambulans geliyor, itfaiye geliyor. polis de kapıyı çalıyor bir ümit ama nafile. sonrasında olay yerini çağırmaya karar veriyorlar. (öldüğünü anladıkları için %99.) olay yerinin gelmesi, içeri girmeleri, naaşını bulmaları nereden baksanız 3 saat sürdü. prosedürlerin işleyişine bu süreçte çok kızdım. olay yeri inceleme uzmanlarının ilk tahmini en az 4-5 gün önce vefat ettiği. salonda öylece yatarken bulmuş ölüm. öyle çabasız, uyur gibi. içim çok acıdı sözlük. öyle acıdı ki anlatamam size. normalde 2 gün görmesek ayaklanırdık "gören oldu mu?" diye. biz annemin ameliyatı telaşına düşmüştük. bir hafta sabahtan akşama kadar annemle ilgilendim. alt komşumuz bu hafta çalışmaya başladı ğı için sabahın köründen akşama kadar işteydi. karşı komşumuz kızını görmeye gitmişti. üst komşumuz da yeni taşındı, ali dayıyı ailesi var zannettiğinden konduramamışlar, akıllarına bile gelmemiş. biz hayatın telaşına düşerken bir üst katta çok daha büyük bir telaş varmış. keşke bilseydik. keşke görseydik. beni en çok yaralayan yalnızken ölümün onu bulmuş olması. belki de çabaladı. belki de yanında biri olsa bir yardım çığlığı atacaktı. belki de attı biz duymadık. son nefesinde elini tutan kimsesi olmadı. ardından ağlayan bir evladı, kardeşi olmadı. öyle sessizce gitti, kimsenin ruhu duymadı. gördüğüm en kibar insanlardan biri ceset torbasında kimsesiz gibi evinden çıkarıldı. ali dayının hiç evladı yok, siz evladı olup ruhuna dua eder misiniz sevgili sözlük?

Özellikle evde tek olduğumda bilhassa akşamsa aklıma çöreklenen ihtimal. Daha doğrusu hep böyle olacağını düşündüğüm bir olay. En büyük korkum da diyebilirim aslında ama korkmanın faydası yok değil mi? Üstteki entiride kendime çizdiğim senaryoyu okudum adeta. Bu konuda diyilebilecek hiçbir sözün anlamı yok maalesef. Ölümün de hayırlısı...

hayalim.. "içimin sesi de olmasa ölürüm yalnızlıktan." diyen adamın izindeyim. sussun içim. tabutumu taşıyan bir yakınım bile kalmasın. kimsesizler mezarlığının en kimsesiz yeri adıma tahsis edilsin. beni kendime bırakın..

Hanımın annesinin büyük annesi vardı. Allah rahmet etsin diyelim gene de. Evi bize yakın. Her şeyiyle ilgilendi zamanında. Ama yemek yediği kaba sıçtı deyimini gerçek hayatta yaptı. Dedem rahmetli de kapısından geçen benim kapıma gelmesin dedi. Kadın köydem birisine demiş; "ben ölür kalırım arada gel beni yokla" diye.. Sonunda öldü kaldı..

Çok korkuyorum yalnız ölmekten.mantıken zaten yalnız ölür her insan da en azından öleceğim zaman yanımda yakınımda birileri olsun.yalniz olup bir hafta sonra farkedilmesi çevrendeki insanları daha çok yaralar ve yorar.boyle olsun istemiyorum

Çok üzücü ve korkutucu bir olay. Haberlerde bazen görüyoruz,adam ya da kadın evinde ölmüş oluyor ve insanlar bunu kokmaya başlayınca fark ediyor. Bu tür olayları gördükçe kötü oluyorum. İnsanın ölümünün bile anlaşılmayacağı kadar yalnız olması gerçekten üzücü. İlerde başıma gelmesinden kortuğum bir olay. Ben ne olursa olsun yalnız ölmek istemezdim. Hadi oldu diyelim ölümümün kokmaya başlayınca anlaşılacağı kadar kimsenin umursamadığı biri olmıyayım bari.

Inanmadığım durum. Ben ölürsem dünya ölür... Yani benim için

Yalnız ölmicem di mi Böyle sessiz sessiz Solup gitmicem di mi (bkz: Güzel şarkı)

Yalnız ölmek değilde beni asıl korkutan ölüp komşularımın beni kokmuş halde bulması

Dünyanın en sevilen, en çok çevreye sahip olan insanı da olsan o tabuta yalnız gireceksin.