artık korkmadığımdır.
her insan korkar bu durumdan. hep bunun kötu kötü versiyonlarını düşünüp kurar kendini. cesedi kokuşmuş bir halde, kaç gün o yerde. kimse bulamamış etmemiş. en nihayetinde yalnızlık da ölüm de bir sineğin örümcek ağına yapışması gibi çaresiz bırakmıştır insanı.
toplumsal bir varlıktır insan. her şeyden önce en bencilinde bile paylaşma ve var olma eğiliminin beraberinde yalnız olmama olgusu, ayrıksı durmama, dışlanmama ve daima oyunun içinde bir konum kazanma mücadelesi vardır.
yalnızlık; burada kült bir düşünce, katı bir duvar ve bir giyotin görevi görür. en nihayetinde bir sonla, ölümle birleşince daha acıtıcı ve yıldırıcı bir hal alır.