2 gece önce tecrübe ettiğim ve beni çok yaralayan olay.
90 yaşlarında bir üst komşumuz var, ali dayı. tek yaşıyor. biz 9 senedir tanıyoruz ama kendisi 15 senedir falan burada yaşıyormuş. komşulardan kime sorsanız dünyanın en kibar insanı. konuşması, hitap etme şekli, giyimi kuşamı, yürüyüşüyle bire kibar biri. bir tabak yemek götürdüğünüzde asla boş çevirmiyor. elinde avucunda ne varsa doldurup veriyor size. kimsenin tavuğuna kışt demiyor. kediyi köpeği "kerata" diye seviyor. iyi biri.
2 gece önce kapımız çaldı. diğer üst komşumuz, karşı komşu, alt komşu herkes telaş içinde. "ali dayıyı gören oldu mu?" diye soruyorlar birbirlerine. ali dayıyla en az beş gündür denk gelen kimse yok. sesini duyan da olmamış.
ali dayının karşı komşusu evden kokular geldiğini söylüyor. dün kokudan duramamış "belki çöp suyu akmıştır o koku yapıyordur" diye düşünüp, apartman boşluğunu süpürmüş silmiş. biraz geçer gibi olmuş ama bakmışlar diğer gün daha da artmış o zaman başlamışlar şüphelenmeye.
bütün bina ayağa kalktık, kapıyı çalıyoruz çalıyoruz açan yok. ali dayının kapısının önüne geldikçe koku daha da dayanılmaz hal alıyor. bu arada ali dayının kulakları ağır işitiyor biliyoruz. biraz daha çalıyoruz ama içerde ne ses var ne seda. ışıklar, televizyon kapalı. bu saatte bu ikisinin kapalı olma ihtimali de yok ali dayıyı tanıyoruz çünkü. uyandığı gibi açar televizyonu.
bu tantana 5 dakika bile sürmeden polisi arıyoruz. herkesin kafasında acı gerçek kesin ama bir yandan da konduramıyoruz. bi yakınına gitmiştir, uyuyakalmıştır. yine kapıyı duymuyordur diye düşünüyoruz ama binadaki koku bildiğiniz gibi değil. (bu arada ömrümün sonuna kadar bir şey için "ölü gibi kokuyor" demeyeceğim. siz de demeyin.)
polis geliyor, ambulans geliyor, itfaiye geliyor. polis de kapıyı çalıyor bir ümit ama nafile. sonrasında olay yerini çağırmaya karar veriyorlar. (öldüğünü anladıkları için %99.) olay yerinin gelmesi, içeri girmeleri, naaşını bulmaları nereden baksanız 3 saat sürdü. prosedürlerin işleyişine bu süreçte çok kızdım.
olay yeri inceleme uzmanlarının ilk tahmini en az 4-5 gün önce vefat ettiği. salonda öylece yatarken bulmuş ölüm. öyle çabasız, uyur gibi.
içim çok acıdı sözlük. öyle acıdı ki anlatamam size. normalde 2 gün görmesek ayaklanırdık "gören oldu mu?" diye. biz annemin ameliyatı telaşına düşmüştük. bir hafta sabahtan akşama kadar annemle ilgilendim. alt komşumuz bu hafta çalışmaya başladı
ğı için sabahın köründen akşama kadar işteydi. karşı komşumuz kızını görmeye gitmişti. üst komşumuz da yeni taşındı, ali dayıyı ailesi var zannettiğinden konduramamışlar, akıllarına bile gelmemiş.
biz hayatın telaşına düşerken bir üst katta çok daha büyük bir telaş varmış. keşke bilseydik. keşke görseydik.
beni en çok yaralayan yalnızken ölümün onu bulmuş olması. belki de çabaladı. belki de yanında biri olsa bir yardım çığlığı atacaktı. belki de attı biz duymadık.
son nefesinde elini tutan kimsesi olmadı. ardından ağlayan bir evladı, kardeşi olmadı. öyle sessizce gitti, kimsenin ruhu duymadı. gördüğüm en kibar insanlardan biri ceset torbasında kimsesiz gibi evinden çıkarıldı.
ali dayının hiç evladı yok, siz evladı olup ruhuna dua eder misiniz sevgili sözlük?