erdem

isim ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk vb. niteliklerin genel adı, fazilet, insanın ruhsal olgunluğu.

''öyleyse erdem, akla başvurarak tanımlanan ortanın içinde yer almak ile ve seçimlerle ilgili bir karakter durumudur. biri aşırılık, diğeri eksiklik olan iki kötülük arasındaki bir ortadır bu. bir ortadır, çünkü kötülükler tutkularda ve eylemlerde doğru olana ya kısa, ya uzak düşerler. oysa erdem arada olanı hem bulur hem de seçer.'' (bkz: aristoteles)

mutluluk erdemin ödülü değil erdemin kendisidir.

ilköğretim düzeyinde küçük çocuklara aşılanması gerektiğini düşündüğüm felsefe.

iradenin ahlaki açıdan olumlu davranışlara yönelmesidir.

günümüzde yerini materyalist faydaya bırakmıştır. (bkz: pragmatizm)

insanın kanun yapıcı ve koyucu olarak sadece kendi vicdanına karşı sorumlu olduğu bir olgu. yani, iyiysen, bunun karşılığında kurumsal dinin anlattığı bir cenneti istememendir. bu yüzden, erdemli olmak cidden çok zordur. çünkü değişmek öyle ya da böyle, az-çok başarılan bir şeydir ama değişimi korumak, en zor olan! hele bu çağda! aman allah'ım!

Marqouis De Sade gibi “Erdemsizliğe Övgü” belki en iyisidir, bilemiyorum.