sokak köpeği

Hayatlarını sokakta sürdüren köpeklerdir. Bu beyefendinin birçok insana ürkütücü gelen bir görüntüsü var. Kendisiyle tanıştığım zaman vücudu yara bere içindeydi ve insanlardan kaçıyordu. Sevip okşamayı geçtim, getirdiğim kasap artıklarını bile yemiyordu, o saklandığı yerden çıkana kadar diğer köpekler silip süpürüyordu. Böyle böyle birkaç ay sonra bana bana alıştı. Ama her gördüğümde yaraları beni çok üzüyordu. Birgün orada bulunan esnaflar, bir grup gencin bazı akşamlar zorla götürdüklerini ve kendi pitbullarıyla dövüştürdüğünü söylediğinde yaraların sebebi belli oldu. Bu nasıl bir zevk ne çeşit bir eğlence anlayışı aklım almıyor hâlâ. İçim zaten bu acımasızlığı kaldırmıyor. Gerekli yerlere şikayet ettik, ilgili kişilerin gözleri korkutuldu. Ara ara yine uğraştık ancak köpek yaşlandıkça bıraktılar peşini çok şükür. Bir gün ben yanındayken sokağın başında belirdi bir pitbul sahibiyle birlikte, bu koca cüsseli bey kamyonun altına saklandı koşarak. İçim cız etti. Fotoğrafını her paylaştığımda, arkadaşlarım kendim kadar bir köpekten nasıl korkmadığımı soruyor. Oysa ben bu beyin bir kere olsun bırakın havlamayı hırladığına bile şahit olmadım. Dünyanın en anlayışlı ve en asil köpeği gözümde. Ne zaman görsem gözlerindeki hüzünden öpmek istiyorum. Köpeklerden korkabilirsiniz. Herkesin bambaşka korkuları var bu hayatta. Ancak onların sizden korkmasına yol açacak davranışlar sergilemeyin. Bağırmayın, bir şeyler atarak uzaklaştırmayın, canlarını acıtmayın. Bırakın huzur içinde dolaşsınlar sokaklarda.

indigo abimizin albümünün ismidir. albümde güzel parçalar mevcut.

allah(cc) buyurur ki; "hayvanlar benim sessiz kullarımdır. onlar şimdi zulme susuyorlar ama hesap günü konuşacaklardır

korkmayın sadece sevin emin olun pireli de değiller ısırmıyorlarda tek istedikleri sevgi.bir de onları besleyin yanınızda yiyecek varsa onlara verin,onlar isteklerini söyleyemiyor diye siz duymuyormuş görmüyormuş gibi yapmayın.

dünyanın en güzel canlıları. özellikle istanbul'da olan insanlar, lütfen şu kar mevzusu bitene kadar bu güzel hayvanlarla evinizi paylaşın. sokakta kalmasınlar. onlar bizim canımız.

kesinlikle sevgiyi en çok hakeden varlıklar ya beni sev diyen bakışlarını ham yapıp yiyebilirim

evimde dinazor beslediğim için evime alamıyorum, fakat izmirde neredeyse her yerde halk ve belediye tarafından mama ve barınmaları için yapılmış yuvalarına yemek götürürüm. ve bir gerçektir ki, insanlardan daha çok seviyorum kendilerini. 1 kap yemek biraz su veriyorsunuz ve sizi gördüğü zaman sevinçten yerinde duramıyor. böyle bir sevgiyi ve sadakati insanlardan göremezsiniz.

sinirlendirecek bir şey yapmadığınız zaman size hiçbir şekilde zarar vermeyecek canlılardır, sevgiye ihtiyaçları vardır. onları sevin, hatta besleyebiliyorsanız besleyin. normalde daha uzun aç ve susuz kalan sokak hayvanları kış aylarında daha kısa zamanda ölmektedir.

" sokak köpeklerine selam vermek, adam olmaya çeyrek var demektir " (bkz: unutulmaz film replikleri)

köpeğini gezintiye çıkaran insanların peşine takılan sokak köpeklerine hep üzülmüşümdür ben. apartmanın kapısına kadar kuyruk sallayarak gelirler ama yukarıda onları bekleyen huzurlu ve mutlu evleri olmadığı için o sahipli köpek gibi içeri giremezler, kapılar yüzlerine kapanır; tekinsiz sokaklarda yaşamaya devam ederler.

yüzde seksen beşi bazı basiretsizlerin hevesle alıp en ufak bir zorlukla karşılaşınca sokağa attığı aslında evcil köpeklerdir. o hırçınlıklarının sebebi ise kötü insanların onlara yaptıklarıyla alakalı (tecavüz, köpek dövüşleri, fiziksel şiddet vs)

Yirmi yaşıma kadar en büyük korkularımdan birisiydi. Diğer hayvanlar da dahil hiçbir şekilde dokunmuşluğum yok(tu). Ta ki yeni taşındığımız yerde altı senedir yaşayan bebeklerle tanışana kadar ^^ Şimdi size onlardan bahsetmek istiyorum. Öncelikle siz de tanışın dayıları / teyzeleri. Arkadaki Fındık, öndeki de Pamuk <3 Her ne kadar kendisi simsiyah olsa da Pamuk işte :* Komşulardan öğrendiğim kadarıyla Fındık zamanında bazı insanlıktan nasibini almamışlar tarafından dövülmüş. Bu yüzden korkuyor ve asla dokundurmuyor kendine. Pamuk ise tam bir şebek. Tanıdığı herkese kuyruk sallayarak selam veriyor. Üşenmezse yanına kadar gidip kendini sevdiriyor. Son bir haftadır hasta. En sevdiği şeyleri bile yiyip içmiyor yürürken ayakları titriyor. Bugün veteriner geldiğinde çok korktu. Havlayarak bütün sokağı dolaştı arabaya binmemek için. Doktor "yaşlı bu hayvan, daha önce ameliyat da olmuş izi var. iğne vurmak istemiyorum kaldıramayabilir" dedi. Ama malesef mecbur kaldı. Güzel kızım yavaş yavaş sakinleşti ve yığıldı. En atlatamadığım görüntü iğneden sonra kusmaya başlayışı oldu. Neyse ki ilaçtan dolayı normalmiş. Bunları neden anlattığıma gelirsek, ben hep kedi insanıydım. ''Köpek hayranı insanları anlamıyorum nesini seviyorlar sevimli bile değiller.'' diyordum. Şimdi ise bunların yaşandığı iki saat öncesinden beri ağlamaktan içim dışıma çıktı. Hayatın "işte böyle yola getirirler adamı." deme şekillerinden birini görmüş oldunuz siz de. Eğer korkularınız varsa sırf köpek için demiyorum her neyse bir şekilde üstüne gidin. Belki de korktuğunuz şey o değil de yansımasının büyüklüğüdür. Hatta aslında tam zıttı bir güzellik sizi bekliyordur. Söyleyeceklerime burada son verirken iki gün önce çekilmiş prenses fotoğrafı bırakıyorum. iyileş ve geri gel pamuğum daha seninle yiyeceğimiz çok kremalı bisküvi var <3 (Buraya kadar üşenmeden okuduysanız duygulanıp bir tur da ona ağlarım)

köpeklerden çok korkuyorum normalde hem çok seviyorum hemde bir keresinde çarpıştığımiz için de korkuyorum. her neyse bundan bi kaç ay önce, kendimi berbat hissederken ve evde olduğum için gözüme dolan yaşlar ve benim saniyesinde silmem kimse görmesin diye.. böyle devam ederken nefes alamadığımı hissettim ve akşam üzeri dışarı çıktım yürüyorum. bizim oralarda olan bir sokak köpeği hiç kimseye bir zararı da yok ama kocaman da. yerde yatıyordu normalde yaklaşamazdım ama o kadar berbat hissediyorum ki kendimi gittim yanına gözlerimin içine içine bakıyor bende onun gözlerine bakıyordum. gözlerimden toprağa yaşlar akarken bi süre bekledim öyle sonra yanına oturdum bi yandan onu sevip okşarken bir yandan da ağlıyorum. hem ona hem kendime.. ne kadar süre böyle durdum bilmiyorum. daha sonra elimi çektim gidecektim patisini gozlerinin ustune koyup kafasını yatırdı tekrardan. daha da fazla ağlayarak okşamaya devam ettim bi süre daha. sonra özür dileyerek ve ağlayarak kalktım yanından ve gittim. o an acımı onunla paylaşmak o kadar güzeldi ki beni anladığını hissettim. şu an tekrar onun yanında olmayı o kadar çok istiyorum ki.

bir aralar internetten çokça gördüğüm şu söz geldi aklıma “leyla’nın sokağındaki köpeğin gözlerinden öper mecnun. psikologlara göre, bu bir davranış bozukluğudur. edebiyatçılar ise, bu davranışın önünde saygıyla eğilir. “

ay aşkıma doğum gününde bir tane köpek alayım oda çok sevinsin. 3 gün sonra eve sıçıyor deyip sokağa atsın. sonra adı sokak köpeği olsun

tek birinin gözlerindeki hüzün yüzünden dünyayı yakarım. hepimiz geberip gideriz. işte o hüznü bu kadar ciddiye alıyorum.

Çocuklarımı aklıma getiren başlık. (#2329230) güzel kızım, gerçek bir melek oldu bir ay sonra. Onun sayesinde sayısız dost edindim. Senin hayatıma girmekteki görevin de buymuş pamuğum. Ne kadar muhteşem varlıklar olduğunuzu öğretip gittin. En yakın arkadaşın Fındık'la aramız artık çok daha iyi. Olsaydın kıskanırdın bence. Beni görünce gelip etrafımda zıplıyor, elimde poşet varsa koklayıp dişine göre şeylerden payını alıyor :) İyi ki beni kendine dost seçtin Pamuk. İyi ki... Hayatta yaptıktan sonra pişman olmayacağınız tek şey bir köpeğin dostu olmak.

Ege sokaklarında it gibi koşturmayı sahillerde suya bulanmayı sevdiğim varlıklarım (bkz: izleyip arabayı kovalayan köpekleri dedim yanınıza alın beni)

Kimse kusura bakmasın ben sokakta köpek görmek istemiyorum. Ayrıca daire 16 buradaki adamdan da böyle insanlardan da aşırı iğreniyorum. Konuşma üslubu tehditvari konuşması cabası. Ülkemizde ve dünyamızda sokak köpeğinin saldırısına uğrayan çok sayıda çocuk var örneğin bridger walker kardeşini köpek saldırısından korumak için köpekle mücadele ediyor 90 tane dikiş atılıyor şu çocuğun yüzüne bakın. İleride çocuğunuzun, kuzeninizin veya yeğeninizin bu durumda olmasını ister misiniz? Şahsen ben istemem. Bu yüzdendir ki sokakta köpek istemiyorum. Sokak köpekleri için bir kurul kurulmalı ve hem köpekleri hem de biz insanları mutlu edecek bir çözüm bulunulmalı. Köpek şehri mi kurarsınız ne yaparsınız bilmem. Ama bir an önce bu olaya çözüm bulunulmalı.

hiç sevmedigimi inkar etmeyeceğim. evet acıyoruz, merhamet ediyoruz onlara icimizden ama bu merhameti eyleme dönüştürüp onları besleyenler yüzünden olustu onlara duydugum bu antipati. sokakta, hayatta kalma savaşı veren bu canlılara düzenli olarak yiyecek içecek veren bu vatandaşlar kaş yapacağım derken göz çıkartiyorlar. köpek kadar insana çabuk alışan bir hayvan yoktur ve insanlar icin her seyi yapabilirler. bu durum ise onların sürekli dolandigi alanları evi bellemelerine sebep oluyor. iş böyle olunca o canlılar en az pitbull kadar yırtıcı varlıklara dönüşüyor ve kendilerine yemek veren insanlar haric her canlı icin tehlike arz ediyor. belediyelerin bu canlıları kısırlaştırması veya uyutması sart. zaten maksimum 10-15 yıl yasayacak bu canlılar, sokak şartları yüzünden 3-4 yıl yasıyorlar maksimum. insana alıştıklarında da acayip yırtıcı ve savunmasız varlıklara dönüştükleri icin hayat daha da cekilmez oluyor onlara. biz insanoğlu dogadaki her canlı ile uyum icerisinda yasamalıyız. ancak bu durum insanların canına kastetmeyen, onları yaralamayan canlılar icin gecerlidir. edit: ekleme

geçenlerde az kalsın bacağımı kapıyordu, kurtulayım derken yola atlamak zorunda kaldım. ya bacağımdan ya da canımdan olacaktım. o zamandan beri zor bela yendiğim korkum nüksetti, sokak köpeği gördüğümde irkilerek yürüyorum artık.

Fabrika bölgesinde çalıştığım için gereğinden fazla başıboş köpek mevcut. Elimizden geldiğince de beslemeye çalışıyoruz. Az önce bir tanesine 1 kap mama verdim kokladı beğenmedi geri gitti. “Ulan sen ne yiyorsun da beğenmiyorsun it!” diye söylendim sesli bir şekilde. Fabrikada çalışan Hüseyin abi “bizden daha iyi besleniyorlar ondan yememiştir” dedi. Köpek olmak varmış amk