Hayatlarını sokakta sürdüren köpeklerdir.
Bu beyefendinin birçok insana ürkütücü gelen bir görüntüsü var. Kendisiyle tanıştığım zaman vücudu yara bere içindeydi ve insanlardan kaçıyordu. Sevip okşamayı geçtim, getirdiğim kasap artıklarını bile yemiyordu, o saklandığı yerden çıkana kadar diğer köpekler silip süpürüyordu. Böyle böyle birkaç ay sonra bana bana alıştı. Ama her gördüğümde yaraları beni çok üzüyordu. Birgün orada bulunan esnaflar, bir grup gencin bazı akşamlar zorla götürdüklerini ve kendi pitbullarıyla dövüştürdüğünü söylediğinde yaraların sebebi belli oldu. Bu nasıl bir zevk ne çeşit bir eğlence anlayışı aklım almıyor hâlâ. İçim zaten bu acımasızlığı kaldırmıyor. Gerekli yerlere şikayet ettik, ilgili kişilerin gözleri korkutuldu. Ara ara yine uğraştık ancak köpek yaşlandıkça bıraktılar peşini çok şükür. Bir gün ben yanındayken sokağın başında belirdi bir pitbul sahibiyle birlikte, bu koca cüsseli bey kamyonun altına saklandı koşarak. İçim cız etti.
Fotoğrafını her paylaştığımda, arkadaşlarım kendim kadar bir köpekten nasıl korkmadığımı soruyor. Oysa ben bu beyin bir kere olsun bırakın havlamayı hırladığına bile şahit olmadım. Dünyanın en anlayışlı ve en asil köpeği gözümde. Ne zaman görsem gözlerindeki hüzünden öpmek istiyorum.
Köpeklerden korkabilirsiniz. Herkesin bambaşka korkuları var bu hayatta. Ancak onların sizden korkmasına yol açacak davranışlar sergilemeyin. Bağırmayın, bir şeyler atarak uzaklaştırmayın, canlarını acıtmayın. Bırakın huzur içinde dolaşsınlar sokaklarda.